Wächters omringen. Toen deze zag dat zijn ondergang nabij was, benam
hij zichzelven het leven. De geschiedschrijvers melden met hunne gewone
overdrijving dat zijne nalatenschap t>00 millioenen oncen zilver bedragen
heeft, die onder de hongerende burgers verdeeld werden, terwijl men
zijne prächtige luslhoven aan de armen ter bebouwing afstond. De palei-
zen werden, in plaats van ze te gebruiken, omvergehaald.
Jaren van hongersnoood volgden elkander op, en het volk klaagde over
siechte tijden.Verschiliendemandarijnenbetuigdendeswegehunnenangst,
en wilden zelfs afstand doen van hunne posten, om het onheil te keeren.
Daar thans Leangki’s kreaturen van al hunne eerambten beroofd waren,
hield men het voor zeker dat de regering in betere handenzou komen. De
keizer het het zieh welgevallen, dat een staatsdienaar hem zeer gestreng
bestrafte wegens zijne duizend vrouwen in den harem, zijne lien duizend
paarden in de stallen, en hetaantal priesters der Rede die hij in hetpaleis
onderhield. De keizer poogde derhalve de geleerdste en voortreffelijkste
mannen aan het hof te brengen. Onder dezen bevonden zieh vijf wijzen;
een leefde van den arbeid zijner handen; een tweede had edelmoedig zijn
leven aangeboden, om dat van zijn broeder uit de magt van roovers te
redden; de drie overigen hadden, tevreden met hun gering vermögen,
den luister van het hof versmaad, en hunne dagen in armoedige hutten
gesleten. Gnekenland had zeven wijzen, en hoewel China er minder telde
toonden dezen toch ook, dat het veel beter is Stil en onbekend in rust |
leven, dan in ’s keizers nabijheid beladen met den vloek des lands. Toen
de keizer zijne prächtige rijtuigen zond om de wijzen af te halen, weiger-
den zij daann plaats te nemen. Deze builengewone nederbuigende vrien-
delijkheid van den opperheer schonk den staatslieden vrijmoedigheid,
om hem de stoutste waarheden te zeggen. Huen ti bandelde met zulke
vermamngen naarmate zijner luimen, nu eens bestrafte hij de vrijmoedi-
gen en liet twee hunner in de gevangenis sterven; dan weder gaf hij den
berisper gelijk, en maakte eenige veranderingen in het bestuur.
De kamerbngen hadden het roer van den Staat gegrepen en waren de
oorzaak van vele groole rampen. De tegenpartij, de vrienden des vader-
Iands, hadveel van hentelijden; zij wreekten zieh echter dikmaals vrees-
selijk op deze menschen. Zoo werd b. v. een hunner beschermelingen,
een koopman, die zieh aan vele misdrijven had schuldig gemaakt, ondanks
de keizerhjke vergiffenis, ter dood veroordeeld. De neef eens kamerdienaars
had met geweld een meisje tot vrouw genomen; en daarom roeiden de
volgelingen van Kongfutse zijn geheele geslacht uit, zonder de kinderen
zelfs te sparen. Deze politieken hadden, tot wederkeerige hulpbctooning,
eene akademie gesticht en zieh, zoodra zij aangeklaagd werden, als hare
medeleden gemeenschappelijk verdedigd. Vandaar werd elke aanklagt
afgewezen en zelfs misdadigers vrijgesproken van alle straf. Niet lang
daarna vermoordde men twee toovenaars, vader en zoon,omdatzij zieh aan
zeer groole wanbedrijven hadden schuldig gemaakt. De keizer wilde dit
niet door de vingers zien en liet de beschuldigden gevangen zetten. Zoodra
dit algemeen bekend werd, regende het verzoekschriften zonder tal aan
het hof, en de autocraat was genoodzaakt de aangeklaagden weder in vrij-
heid te stellen. De geschiedenis is nu weder tot een jammerlijk verhaal
van hof kabalen vernederd. Te regt had men afkeer van de kruipende
vleijers, verfoeide hun wellustig leven, en sprak met nadruk over hunne
aanmatigingen. Doch het was te vergeefs; want de vorst had zieh te zeer
gewend aan hunnen omgang en kon zonder hen het rijk niet besturen.
China was gedurende deze regering weinig in buitenlandsche oorlogen
gewikkeld. De generaals' streden met goed gevolg tegen den stam van
Kiang, maar zij konden den moed dezer wilden niet verslaan. Een over-
winnend iegerhoofd werd door de hoofsche vleijers met de snoodste on-
dankbaarheid beloond, en in plaats vangeeerd in de gevangenis geworpen.
De Hunnen werden inmiddels zeer magtig, hun Khan wees met fierheid
’s keizers aanbod om een leenpligtig vorst te worden, af, en wilde zelfs
de hem aangeboden prinses niet ten huwelijk nemen. Reeds lagdegeesel-
roedegereed, onder wier geduchte slagen het beschaafdEuropa bukken, de
beschaving vernietigd en Rome verscheurd moest worden.
Vermits Huenti geen kinderen had nagelaten, werd er een andere jonge
prins uit hetzelfde huis, onder den naam Lingti (168), op den troon ge-
plaatst. De ministers streefden nu enkel en alleen om een goed regentschap
onder bescherming der keizerinzamente stellen, en tot dit einde het hof van
al de kamerlingen te zuiveren. Men drong er dus op aan dat deze niets-
waardigen van alle openbare ambten ontzet werden en trachtte de voog-
des te overreden, hen alleen tot de huiselijke dienst van den harem te
bezigen, de schuldigen moestendaarenboven terstond voor den regter gebragt
worden. Twee hunner werden gevat en ter dood gebragt, en nu gebet
men zieh als wilde men ook het opperhoofd Tsao tsie in den strik lokken.
Deze wist echter met veelbeleid des keizers voedster in zijn voordeel over
te halen, en toen het verzoekschrift, waarin men verlangde hem zoowel als
zijne aanhangers aan den regter over televeren, in zijne handen kwam,
liet hij zijne vijanden gevangen nemen en terstond onthoofden, op een