
 
        
         
		hij  zieh  niet  geregtigd,  en  beschuldigde  zieh  van  verzuim,  dat  hij  
 niets voor zijnen tijd  gedaan had.  Zijn  dood,  die  (479)  vier  jaren  vöör  
 dien van King plaats  greep,  vergrootte  slechts  te  meer  den roem  zijner  
 daden  en  den  invloed  zijner  aanhangers. 
 Van  Juen  (475)  kent  men  alleen  zijne  vredelievende  geaardheid  
 enden  voortdnrenden  strijd  der  leenmannen,  zonder  doel  en  gevolg,  
 dien  hij niet  kon  beletten.  Tsching  ting,  zijn  opvolger  (468),  sleet zijn  
 leven  zonder  roem.  Gedurende  zijne  regering  sloeg  men  de  Tartaren  
 eens  door  verraad.  Zij  waren  door  rijke  geschenken  in  bergkloven  
 gelokt.  Een  andermaal  werd  er  een  beslissende  slag  geleverd,  toen  
 hun  geheele  leger  bijkans  vernield  werd.  In  het  land  zelve  verkreeg  
 de  trouweloosheid  de  overhand,  en  de  gruwelen  die  men  pleegde,  
 zijn  schier ongeloofelijk.  De Koning had vier zonen;  de  oudste  was  tot  
 zijn  opvolger  bestemd,  maar  werd  door  zijn  broeder  heimelijk  ver-  
 moord.  Toen  stond  een  andere  broeder  op,  om  den  moörd  te  wreken  
 en  eindelijk  viel  de  schepter  aan  Kao  wang  ten  deel.  (440).  Van  zijn  
 leven  verhaalt  men  niets,  maar  wel  dat  gedurende  zijne  regering  het  
 water  van  de  gele  rivier  rood  werd,  dat  het  des  zomers  sneeuWde,  
 en  de  Tartaren  aan  de  zijde  van  Sehen  si  eenen  vreesselijken  inval  
 deden  en  ontzaggelijken  buit  maakten.  Hij  beloonde  zijnen  broeder  
 grootmoediglijk met eene streek  lands.  Wei  lie  (428)  zag  zieh  geheel-  
 enal  verlaten  van  de  vorsten,  en  benoemde  uit  dien  hoofde  drie  
 hertogen,  die  niet  anders  dan  plunderaars  geweest  waren,  tot  leen-  
 dragers.  Dit  werd  hem  niet  bijzonder  tot eer  gerekend;  maar  de bin-  
 nenlandsche  onlusten  veroorloofden  hem  niet  zijne magt te bevestigeri.  
 Het  ontbrak  echter  niet  aan  edele  mannen,  daaronder  was  ook  een  
 beroemd  leerling  van  Kong  fu  tse,  die  zieh  de grootste moeite gaven,  
 *  om  de  regeerders  tot  rust,  en  tot  een  zedelijk  leven  te  vermanen. —  
 Het  waren  buitengewone  tijden.  Een  generaal  b.  v.,  die  het  opper-  
 bevel  over  de  troepen  wenschte  te  verkrijgen,  en  wien zijne  vrouw in  
 den  weg  stond,  sloeg  haar  het  hoofd  af  en  vertoonde  zieh  naderhand  
 aan  de  spitse  des  legers,  waar  hij  groote  heldendaden  verrigtte,  en  
 wordt  thans  nog  als  een  der  beroemdste  bevelhebbers  in  de  geheele  
 Chinesche  geschiedenis  vermeld.  Een  ander  krijgsman  verduurde  een  
 beleg  van  drie  jaren,  om  eenen  vriend  te  behouden,  en  maakte eerst  
 vrede  toen  hij  hem  gered  zag.  — Een  uitstekend  officier  liet zieh het  
 hoofd  afslaan,  om  onbepaalde  gehoorzaamheid  te  betoonen,  want zijn  
 Overste  had  het  hem  bevolen.  Een  vorst  gebruikte  den  schedel  van 
 een  vijand,  dien hij  overwonnen  had,  tot een drinknap  om zijne wraak  
 te  koelen.  Toen  een  trouwe  vriend  van  den  gestorvene het paleis bin-  
 nensloop,  om  den  vorst  te  vermoorden  en  zieh  voldoening  te  verschaffen, 
   vergaf  deze  hem  zijn  waagstuk, en prees in tegenwoordigheid  
 zijner  hovelingen  diens  groote  trouw.  Het  is  dus  zeer  waarschijnlijk,  
 dat  niettegenslaande  de  bloedige  gruwelen  menige  ridderlijke  daad  
 bedreven  werd,  en  de  opgehitste  gemoederen  dikwerf  door  edelmoe-  
 digheid  verwonnen  werden.  —  Het  volk  begon  thans  eene  veran-  
 dering  in  het  staatsbestuur  te  verwachten;  want  de  vazen waarop de  
 geschiede'nissen  des  rijks  gegraveerd waren,  trilden,  zonder  datiemand  
 er  aan  raakte.  Onder  de  regering  van  Gan  (401)  stortte  er een berg  
 neder in de gele  rivier,  en  stopte  de  geheele  bedding,  zoodat daardoor  
 eene  groote overstrooming  onlstond.  Onder  Lie (37o)  werd  de  ijver-  
 zucht  der  prinsen,  om  zieh  tot  de  opperheerschappij  te  verheffen,  
 nog  levendiger,  de  oorlogen  langduriger  en de  wensch  om  elkander  
 in  het  verderf  te  störten  openbaarde  zieh  steeds  duidelijker. 
 Het  overwigt, dat  de  Chinezen  op  de  barbaren verkregen, vergrootte  
 den  roem  hunner  krijgslieden  zeer  belangrijk.  Geen  Staat  was  geluk-  
 kiger  in  den strijd  legen  de  Tartaren  dan  de  beheerschers  van Sehen  
 si,  die  men  onder  den  naam  der  vorsten  van  Tsin  kent.  Zij  bezaten  
 het vijfde  deel  van  China,  en trokken  zeer  dikwijls  met  hunne troepen  
 in  de  afgelegen  woestijnen, waar zij  zeer  groote heldendaden verrigtten.  
 Dienten  gevolge,  matigden  zij  zieh  een  groot  gezag  over het geheele  
 land  aan,  en  gingen  in  hunne  oorlogen  zeer  willekeurig  te werk.  Er  
 leefde  toenmaals  een  wijze,  Su  tsin  geheelen,  die,  hetstelsel van Kong  
 fu  tse  toegedaan,  zieh  ook  met  staatsbelangen  bemoeide  en den prins  
 van  Tsin  ligtvaardig  beloofde,  dat  hij  hem  eenen  raad  wilde  mede-  
 deelen  waardoor  hij  zieh  meester  kon  maken  van het oppergebied over  
 geheel  China.  De  vorst  stelde  evenwel  zeer  weinig  vertrouwen  in  de  
 beloften  van  den  wijsgeer,  en  zond  hem  met  een  spottenden  Jach  
 weg.  Su  tsin  was  daarover  zoo  gekrenkt,  dat  hij  zieh terstond gereed  
 maakte,  om  alle  overige  vorsten  tot  een  verbond  tegen  Tsin  aan  te  
 sporen, en binnen zeer  körten tijd  waren  groote scharen gereed om den  
 hoogmöedige  te  vernederen.  Doch  Tsin  was  tegen  deze  kunStgrepen  
 geheel  opgewassen,  en  verrjdelde  alle  aanslagen  door  middel van zijne  
 gezanten.  De  verbondenen  braken op,  en  daar men  nergens zijn woord  
 of belofte hield, maakte de hertog.  zieh  van  geheele  streken lands zijner  
 naburen  meester.  Als  voorbeeld  van  verraad  willen  wij  hier  eene