alleen in zijne pogingen; vroeg hij de andere officieren, dan wezen
zij hem o p ’s keizers bevelen; verzocht hij om hunne hulp, dan waren
zij nooit in Staat hem die te verleenen. Het volk haatte hem, want
hij had met de barbaren op vriendschappelijken voet verkeerd en den
vrede tot stand zoeken te brengen. Lin, die nog te Canton was achter-
gebleven, en een korps vrijwilligers had aangeworven, die dagelijks
met wapenoefeningen bezig waren, haatte Ki sehen van ganscher
ziele als een’ trouwelooze. Hoe smartelijk dan ook het bezwijken
dier versterkiugen was, men verblijdde zieh, dat het onder het be-
stuur van den landverrader geschied was; want anders hadden deze
Sterke en onweerslaanbare batterijen nooit genomen kunnen worden.
Ondanks de onlzetlende inspanning des ministers, zijne buitengewone
energie, en de verzameling van een groot leger binnen zeer körten tijd,
werd hij toch nog van traagheid beschuldigd, men verweet hem, dat hij
deze belangrijke plaatsen den vreemdelingen in handen wilde speien,
en daarvoor eene som gelds van hen ontvangen had. Het algemeen
geroep te Canton was dus: weg met den verrader!
Doch er waren te Canton zulke harde uitdrukkingen niet noodig om
zijn’ val te bespoedigen. Reeds hadden lePe king de Chinesche minister
Wang ting en de Man tschu Mu tschang a zijn’ ondergang gezworen,
daarom lieten zij Ki sehen zonder verdere lastgeving zijn gang gaan;
hem alleen gebiedende, het onmogelijke te volbrengen. Tao kuang
was zekerlijk niet gestemd om zijn’ gunsteling, aan wiens onderhoud
hij gewend was, terstond zijn ontslag te geven. Maar hij was zeer
rijk, had langen tijd geld van alle einden des Rijks bijeengeschraapt,
weshalve men zijn vermögen als een’ rijken buil onder de tegenwoordige
omstandigheden beschouwde. Nog eer zijn vonnis was uitgesproken,
werd zijn geheele vermögen in beslag genomen en in de keizerlijke
schalkist gestört; nadat al zijne goederen en landerijen verbeurd verklaard
waren , bedroeg de waarde van zijn vermögen de onlzetlende som van
omstreeks negen millioen ponden sterling, volgens het openbaar
berigt van d§p schatmeester. Toen werd Ki sehen, als de grootste
booswicht dien China ooit gekend had, uit Canton naar de hoofdstad
gebragt door een’ scherpregter, die hem een ketting om den hals
wierp, als een gemeenen hoosdoener. Wreeder nog was het lot van
zekere■' Chinees uit Canton, die hem in alle dingen had bijgestaan,
omdat hij Engelsch verslond. Te Pe king aangekomen, werd het dood-
vonnis over hem üilgesoroken; maar de keizer draalde met het te doen
voltrekken. ln den akeligsten kerker geworpen, had hij niet eens genoeg
om zijn honger te stillen"; want men had alles, zelfs zijne vrouwen
en bijwijven verkocht. Dit was nu het einde zijner tegenwoordige loop-
baan ; China moest zien hoe gestreng de grootmoedige keizer alle
vredelievende staatsmannen strafte en hoe hij nooit rüsten zou, voor-
dat hij de Engelsche barbaren verdelgd had. Tot dit einde werd openlijk
bekend gemaakt, dat, wie het woord vrede uitsprak, het leven verbeurd
had. De spaarzame keizer vérgunde thans zijne dienaren naar
welgevallen sommen te besteden, ter versterking van de kust en ver-
dediging des lands; millioenen bij millioenen werden verspild om
vestingen te bouwen, die in het vervolg na een bombardement van een
paar uren door de Soldaten werden verlalen. Tevens riep hij de legers
zijner zeeprovincies ftaar Canton o p , om de Engelschen letlerlijk te
vernietigen. Aan het hoofd des legers plaalsle hij zijn’ beminden neef
Je schan, meer hoveling dan generaal, die zieh vroeger als bevelvoerend
officier in Turkestan had bevonden, en later groote Verdiensten in het
paleis verworven had. Hij was een Sardanapalus in leefwijze en gedrag,
en beschouwde zijne aanslelling als een pleiziertogt naar het zuiden.
Long wen, een Tartaar van geboorte, was zijn amblgenoot, een zeer
ernstig hoveling, bekend wegens zijne gestrengheid en voorzitter van
een der hoogste geregtshoven. Het was zijne grondstelling, den barbaren
nooit iets in te willigen, hen van alle kanten te beoorlogen en
verderf te brengen over de vloot en het leger. Hij had er den wil toe,
maar miste het talent. De derde man, wien de groote taak, de over-
winning der Engelschen, werd opgedragen, was de oude Jang fang,
reeds vroeger in den oorlog met Turkestan beroemd. Hij werd, ofschoon
70 jaren oud, als de eerste en dappersle held van zijn.’ tijd, naar de
kampplaats gezonden, en kwam juist te Canton, toen de Engelschen
van den ingang der rivier bezit hadden genomen. Zij lieten de vesling-
werken aldaar in de lucht springen en bespotten de vereenigde magt
der grootsprekende Chinezen.
Nu gingen de schepen voorwaarts, ontmoetten op hunnen flogt een
vaartuig, dat in hetnaauwste, diepste water der rivier voor anker lag , en
beschoten het aanslonds zoowel als de batterijen op het strand. Eindelijk
had de landing plaats; de Chinezen konden zieh niet langer in hunne
Stelling handhaven. Yelen wierpen zieh in het water, anderenJubeven
in het moeras steken; het oorlogschip zelve, eertijds een koopvaardij-
schip, en als zoodanig door Lin gekocht, liet men in de lucht sprinti.
' 23