verlieugde iedereen zieh hem bij deze gelegenheid in de val te Iokken en in
een onvermijdelijk verderf te störten.' De keizer sloeg meer geloof aan
zijn betoog dan aan dat zijner tegenstanders, en besliste dus voor hei
aannemen zijner beginselen , zoodra hij de Engelsehe vloot naar Canton
had teruggezouden. Ook de eerste minister Wu tschang a was van het-
zelfde gevoelen omdat hij het zieh tot eene wet gemaakt had altijd de
bevelen zijns meesters na te praten. Men besloot dus Ki sehen zelven naar
Canton te zenden, en nadat hij den vijand maanden lang met eindelooze
onderhandelingen zou misleid hebben, het geheele barbaarsche, roof-
zuchtige gespuis der Engelschen den oorlog te verklären en uit te
roeijen, omdat men dan in Staat zou zijn dit groote plan ten uitvoer te
brengen en thans geheel hulpeloos was zonder de minsle voorbereiding.
Maar gelukle het Ri sehen de Engelschen van de kusten van China te
verwijderen, door eene belofte tot betaling der verbrande opium, met
medehulp der maalschappij-kooplieden te Canton, en hun onbeduidende
Privilegien in te willigen, die men naderhand zou kunnen intrek-
ken, dan wilde men den liandel te Canton weder voor hen openstellen
en den barbaren het leven schenken. Men gaf Ki sehen geene bepaälde
mstructies , hij ging naar Canton om de maatregelen der Engelschen
onschadelijk te maken, of hunne krijgsmagt te vernietigen.
Nadat dit plan was bepaald, schreef Ki sehen aan Elliot dat hij tot
bemiddelaar in dezen twist was aangesteld, en vermits de raoeijelijk-
heden het eerst te Canton gerezen waren, moest men ook ter veref-
i'ening derwaarts gaan, waarheen, zooals hij hoopte, de vloot zieh be-
geven zou. Tevens verzocht hij ook de teruggave van Tschu san, welk
verzoek evenwel niet toegestaan werd. Ten gevolge dezer voorslagen
keerden de schepen onverrigter zake uit de Pe ho terug, om op eene
plaats, waar alle onderhandelingen, sedert 200 jaren beproefd , mislukt
waren, de moeijelijkste geschähen, die ooit plaats gehad hadden, bij
te leggen. Wanneer men in openbare tegenspraak met veelvuldige feiten
en met de geschiedenis handelt, is het welslagen, gelijk in het onderha-
vige geval, onmogelijk; maar Elliot wilde mogelijk maken wat nog
nooit geschieh en in zichzelve onuitvoerlijk was. Te gelijker tijd werd
er een wapenstilstand gesloten die duren moest totdat de onderhandelingen
waren afgeloopen;. de keizer vaardigde een edikt uit,
waarbij het schielen op schepen aan de kust voor het oogenblik werd
verboden.
Terwijl dit in de nabijheid van Pe king voorviel, werd er een schip
naar den mond der Jang tse kiang gezonden om zooveel mogelijk de
zandbanken te leeren kennen, die de vaart naar boven op deze groote
rivier belemmerden, Dit was inderdaad eene ouderneming, die alle
onkosten en moeile verdiende; maar werd slechts gedeellelijk volvoerd,
want hoewel de officieren, daarmede belast, zeerbekwaam waren, was
de tijd, hun toegestaan, te kort. Een schip, dat men hun tot bij-
stand zond, geraakte op zijn terugtogt vast bij den mond der rivier
Tsien tang; de officieren, Soldaten en malrozen zoowel als de vrouw
van den kapitein werden door de Chinezen gevangen genomen. Alle
werden in hokken met tralies gesloten, als wilde dieren, op de wreedste
wijze behandeld en aan den spot en smaad der menigte prijs gegeven.
Elliot had twee schepen naar Fo kien gezonden om den vrede aan te
bieden; maar zoodra zij te A moi binnenliepen, werd het eerste uit
de sterklen, die men längs den oever opgerigt en met ontzettenden
spoed vermeerderd had, van alle kanten bescholen en moest vertrekken.
Ook dit gevecht, het eenige, dat tot hiertoe had plaats gevonden, werd
tot eene overwinning verheven; en aldus nam de oorlogslust der Chi-
nesche regering in een’ buitengewonen graad toe.
Na het vertrek der vloot had men zieh te Canton eenigen tijd Stil
gehouden. Maar Lin wilde zijn oprlogsmoed loonen; hij liet dus op
verraderlijke wijs een’ jongen geestelijke, die in zee gegaan was om te
baden, vatten. Toen men herhaaldelijk verzocht hem terug te zenden,
luidde het antwoord weigerend; de oorlogschepen stevenden derhalve
naar de landengte om het kleine fort, dat Macao van Hiang schan afscheidl,
te beschieten. Daar was een groot getal Chinesche oorlogsjonken op
den tegenoverliggenden oever en eene groote afdeeling van het leger
verzameld. De strijd begon met zeer ongelijke wapenen; de kogels
maakten het den Soldaten onmogelijk langer te blijven, na eenig verlies
vlugtten zij even als de malrozen, en de Engelschen namen thans
bezit van die plaats, welke bijkans geheel verwoest werd; de jonkeu
spaarde men, omdat de Portugezen voorgaven, dat zij geankerd waren
in den omtrek die hun toebehoorde, en dus niet genomen konden
worden. Dit was het begin van dadelijke vijandelijkheden, die reeds
vele maanden te voren met het zenden van branders en brandende
vlotlen ten verderve der Engelsche schepen, maar zonder gevolg,
van de Chinesche zij de gevoerd werden.
Toen men nu de rivier van Canton blokkeerde, werd Lin daarover
gebelgd en besloot ten minsle een Engelsch schip te verbranden. Daartoe