waren echter de noodige beschikkingen nog niet gemaakl; toen eindelijk
de slagen van het vuurwerk en het gedonder des geschuls van den
kantder schepen alles inet ontzetting vervulde, verzamelden zieh deEngel-
schen, en een zeer klein getal dreefde Giiinezen inet grool verlies ter poort
nit. Intusschen waren al hnnne branders onschadelijk gemaakl en de
morgen begon aan te breken. Toen hoorde men eensklaps een vreesse-
lijk geschreeuw van eene aanwassende menigte, en ziedaar, 6000 Chinezen
drongen in digt gesloten rijen op de westelijke poort van Ning po
aan. üaar had een oOQcier, Armstrong geheeten, de wacht, die in
plaats van te wijken, zieh met zijne geringe manschap dapper. verde-
digde, en den vijanden, die reeds tot bij de poort waren doorgedrongen ,
het hoofd verpletterde met groote sleenen en de kolven van het ge-
weer. Maar de aanval begon telkens op nieuw, en Armstrong zou
hebben moeten wijken, want zijn kruid was reeds bijna verschoten,
toen eindelijk omtrent honderd Ieren met een’ kleinen mortier, onder
bevel van den overslen Montgomery, aanrukten. De poort werd eindelijk
ontsloten, en een moorddadig vuur geopend op de digle massaas
der Chinezen, die op eene zeer beperkte uilgestrektheid waren zamen-
gedrongen. Een tijd lang stonden zij besluiteloos; want de achtersten
drongen voorwaarts, gezind om de stad in te nemen; maar kartets-
kogels hadden weldra het gewenschte gevolg, en de verschrikle menigte
begon nu een verwarden aftogt, gedurende welken de weg met dooden
bezaaid werd, en het aanzienlijk leger, welks getal onafzienbaar scheen,
was in allerijl verstrooid, en loste zieh weldra geheel op. Op dezen
dag waren er Stapels gewonden en dooden gevallen. Maar zoodra de strijd
geeindigd was, begon de menschelijkheid hare taak , zoo als bijkans na
alle veldslagen in dezen oorlog ’t geval was. De geneesheeren verbonden de
ongelukkigen, en de gevangenen werden op de lofwaardigste wijze ver-
pleegd. Soortgelijke voor'vallen hadden ook te Tsehin hai plaats, waar de
Chinezen echter niet binnen de slad kwamen, maar voorde poorten terug-
gedreven werden. Maar groote branders werden tegen de daar liggende
schepen afgezonden; hadden zij er een, dat met kruid geladen was,
aangestoken, dan zouden zij de overigen in de lucht hebben laten
vliegen. Te Tschu san bonden de vrijwilligers booten met kettingen
aan elkaär, en lieten die naar de schepen afdrijven , maar ze veroorzaakten
geen de minsle schade. De aanvoerder, zekere Tsching pau man, had
van de regering aanzienlijke sommen gelds ontvangen , waarvan hij
met een hoop Schurken braste, en hier en daar een beschonken soldaat
of weggeloopen zwarte van het Engelsche leger kaapte. Voor elken
kop ontving hij zijn loon, en zoodra hij een mensch magtig worden
kon, stopte hij hem in een zak en zond hem naar Ki jing; of als de
gevangene tegenstand bood, sloeg hij bem ’t hoofd af, zelte het in ’t
zoutengaf bet den opperbevelhebber ten geschenke, die dil zegeteeken
aanslonds aan den keizer zond. Yan dien aard was de oorlog geweest,
dien de groote Chinesche natie tot hiertoe tegen de Engelschen gevoerd
had, Veel meer gelijkend op den aanval eener roovershorde, dan op
de tegenweer van het grootste volk der aarde. Het uitvaagsel der
menschheid werd hierloe gebruikt eh de grootste misdadigers in dienst
genomen. De magistraat te Tschu san liet drie van deze booswichten
aan boomen ophangen en stuitte hen in hunne euveldaden.
Op Tai schu, een eiland ten noorden van Tschu san , waren groote
toebereidselen gemaakt tot eene overrompeling; ook deze werden ont-
dekt en verijdeld. Zoo eindigde deze grootsche aanval, die millioenen
gekost had. Om den keizer noglans diets te maken dat de poging tot
verderf van den vijand wel gelukt was, nam Tsching pau mau eene
oude Engelsche boot, verbrandde die gedeeltelijk en zond de afgebrokene
stukken daarvan aan Ji king met kennisgeving, dal dit de overblijfse-
len van Engelsche linieschepen en sloomboolen waren, die hij per-
soonlijk in brand had gesloken. Dit moest de oiide Tao kuang, die
nooit een vreemd vaartuig gezien had, ook wel gelooven, en voor
zulke heldendaden eenige millioenen oncen zilver betalen.
Dit was de eerstemaal, dat de Chinezen zelven aanvallers waren,
met het grootste leger dat ooit sedert de verovering der Man tschu op
de been was gebragt. De Engelschen bleven ook niet in gebreke om
de Chinezen met gelijke munt te betalen. Jü pu jun stond met een zeer
aanzienlijk leger nabij Ning po achter een berg; de generaal Gough
marscheerde hem te gemoet, maar zoodra de eersle daarvan kennis
verkreeg, liep hij weg. Bij Tse k i, akn de helling van den heuvel
So guen niet ver van Ning po, stond nog een belangrijk leger onder
den tweeden zaakgelasligde, Wen wei, een hoveling. De Soldaten
waren van China’s westelijke grenzen, de slerksten en besten, die
tot hiertoe nog in ’t veld versehenen waren, want naar Ning po
had men verschillende rooversbenden uit Schan tong en een korps
bergbewoners van de Miao tse gebragt. Deze waren gewapend met zwaar-
den, op de wijze van een lans aan staken bevestigd, om den Engelschen
de hoofden af te slaan, hetgeen men den keizer uit Canton als
n . 24