gebragt. Maar nog eer de aanval gesehiedde, vertoonde zieh de gou-
verneur-generaal zelf in het kamp en werd van alle kanten inet
luid gejnich begroel. De overwinning of de dood, riep de menigte
hem, vaslberaden, toe. Maar legen kogels en vuurpijlen baatte zulk
eene dapperheid zeer weinig; de Soldaten vlugtten, om hun leven le
redden, alleen de bevelhebber bleef en schoot bet laatste kanon
af, toen ook hem een schot in de borst trof en levenloos ter aarde
wierp. Om zijue dapperheid werd liij in het vervolg onder de heiligen
opgenomen en volledig gekanoniseerd. Schang hai gaf zieh terstond
daarop over, bijkaus zonder slag of stoot, en zoo was de eerste stad
der provincie Kiang su in handen der Engelschen. De kleine
stoombooten voeren thans ongehinderd den Jangtse op, oin le onder-
zoeken hoe ver de diepte van het water groole schepen zou toelaten.
De rivier was toenmaals zeer gezwoilen, zoodat de meeste plaalsen,
anders zeer ondiep, voor linieschepen bevaarbaar waren. Langzaam
voer het eskader de maglige rivier op bij een günstigen wind.
Toen de schepen voor het eerst ankerden inidden in de rivier (18den
Julij), had er juist eene bijkans totale zonsverduistering plaats, waar-
door het geheele Rijk in den groolsten angst verkeerde; de ofiicier,
die de aankomst der vijanden berigtle, werd als een leugenaar in de
gevangenis geworpen. Het gepeupel längs de oevers der rivier nam
zijne loevlugt tot gewelddadigheden en het land werd met regering-
loosheid bedreigd, zoo er niet spoedig vrede gemaakt werd.
De gevolmagligde Pöttinger vaardigde nu eene algemeene kennis-
geving uit, waariu bij de vredesvoorwaarden kortelijk herhaalde, en
de mandarijnen alzoo nadrukkelijk vermaande , om spoedig een eind
te maken aan den ongelukkigen oorlog. — De tegenstand bij den ver-
deren voortgang der schepen was gering, en hoewel de wind de
vloot een’ körten tijd in hare vaart verlraagde, werd weldra het
anker voor Tschin kiang fu uitgeworpen.
Toen in ’s keizers kabinet de vraag geopperd werd, of de Engelschen
inderdaad den Jang tse zouden kunnen opvaren, werd dit onlkend
en al de overheidspersonen längs den oever zonden een brief om
het le bdvestigen. Daarenboven schreef ook de gouverneur-generaal
aan Tao kuang en verklaarde dat het zeer gemakkelijk zou zijn, de
geheele vloot le verbranden. Talrijke jonken werden ook tot dat
einde aangestoken, en bij den mond van het groole kanaal, waar
zieh eene geheele flolille hevond, met eene soortgelijke massa als
369
het Grieksche vuur (bestaande uit aardliarsl, kamfer en olie) gevuld.
Maar de massa geraakle in brand, eer zij afgezonden kon worden,
en de brandende jonken, die met groole snelheid door den slroom
naar zee gedreven werden, veroorzaakten ook geene schade; zoo
werden Niu’s veelvuldige beloften alle verijdeld.
Thans verschijnl Ri jing voor het eerst als ambtgenoot van I li pu
op het tooneel. Hij werd van Mu kden onlboden, om naar Canton te
gaan als generaal met den last van bemiddelaar. De hagchelijke Staat
van zaken bij zijne komst te Hang tscheu, en de onmogelijkheid om
den vijand te verdrijven waren hem duidelijk. Hij deed dus met allen
ernst schriftelijke voorslagen aan het hof, en drong, niettegenslaande
het gestrenge verbod, op vredesonderhandelingen aan; want anders
zou het met de regering der Man tschu gedaan zijn geweest., Dezen
brief zond hij naar Pe king vöör de bestorming van Tschin kiang fu.
I li pu, het leven moede, en besloten hebbende zijn langdurige loop-
baan te besluiten met de overeenkomst over den vrede, schreef na het
innemen van Tschin kiang in het volgende: Uwe Majesteil! Wij slrijden
niet langer om eene streek lands, maar om den troon; wij moeten
vrede maken op welke voorwaarden dan ook; anders zijn wij verloren.
Die vreesselijke dag , waarop de bestorming van Tschin kiang fu
plaats had, zal lang in de Chinesche geschiedenis bewaard blijven. Des
morgens vroeg drong eene afdeeling troepen na tamelijk verlies over
den muur bij de noorderpoorl binnen. De Tartaren verdedigdeu zieh met
onverwrikbare dapperheid. Een klein getal matrozen en kanonniers,
die het kanaal opgezeild waren, werden door Mongolen op de brug, die
bij de zuiderpoort over het water ligt, met heldenmoed onlvangen,
velen gewond en de overigen genoodzaakt zoo spoedig mogelijk de vlugt
te nemen. — Het Chinesche kamp, dal in de vlakte zijw'aarls van Tschin
kiang fu was opgeslagen, moest weldra de wijk nemen, des namiddags
liet men eene poort springen, en nu trok de geheele Engelsche hoofd-
armee binnen, verbaasd dat zij hare kameraden reeds in het bezit der
veslingwcrken zag. Maar nog slreden de Tartaren moedig, en eerst
nadat men met gevelde bajonet op hen aandrong, onlweken zij den
anders onvermijdelijken dood. Velen waren er gevallen, en de anderen
achtlen het niet der moeite waardig huune nederlaag te over-
leveri. De bevelhebber Hai ling gaf het voorbeeld; • hij verbrandde
zieh in zijn huis; zijne onderhoorigen bragten zichzelven om, maar
doodden eerst hunne geheele familie. De putten waren opgevuld met