
 
        
         
		jonge meisjes,  de kamers met  personen,  die  zieh  hadden  opgehangen,  
 nog anderen  namen vergift. De stad  der  Tartaren geleek  naar een  groot  
 kerkhof,  geen  mensch  bewoog  er  zieh,  en  zelfs  de  plunderaars  en  
 roovers, die bij  duizenden  uit  de  dorpen  kwamen,  waagden  zieh  niet  
 daarbinnen. Eenige  dagen  na  de inneming was de  sehalkist  nog onaan-  
 geroerd.  —  De  wereldgeschiedenis  kent  naauwelijks  de  wederga  van  
 wandaden, als de  Mongoolsche en Man tschusche inwoners  jegens zich-  
 zelveu  pleegden.  De  meer vermögende Chinezen waren  gevlugt,  terwijl  
 bet  gepeupel  thans  zijn  werk  begon.  Bij  lienduizenden  kwamen  er  
 menschen  van  alle  streken,  om alles  uit de  stad  en  de voorsleden weg  
 te  slepen,  ja  zelfs  de  deuren  en  balken  uit  de  huizen  te  Stelen. Deze  
 wanorde duurde verscheidene weken,  totdat de  stad  letterlijk  ter poort  
 uilgedragen  was. 
 Het  berigt  van  den  val  dezer  zoo  belangrijke  plaats  maakte  een’  
 diepen  indrük  op  Tao  kuang;  want  bleef  zij,  benevens  den  Jang  
 tse,  in  handen  des vijands, dan  waren  de  toevoer en de  geldelijke bij-  
 dragen, zonder  welke  de  hooge  regering  niet  bestaan  kon,  verloren,  
 bet  Rijk in  twee  deelen  gesplitst  en  de Tartaarsche  Staat  verwoest. De  
 groote  vrienden  van  den  oorlog  durfden  zieh  nu  geen  woord  laten  
 ontvallen,  en  zij  waren  zoo  lam,  dat  de regering  tot  slilstand gebragt  
 werd.  Nu  kwam  er  nog  het  gerucht  bij,  dat  een  ander  leger  plotse-  
 ling  naar  de hoofdstad  zou opbreken  om  ook Pe king in bezil te  nemen,  
 en  dat  daartoe  reeds  belangrijke  toebereidselen  met  de  stoomboo-  
 len  gemaakt  waren.  Toen  besloot  Tao  kuang  dieper  landwaarts  te  
 vluglen  en  gaf  last  om  in  te  pakken,  hetgeen  met  zoo  groote  haast  
 geschiedde,  dat  de mandarijnen aan  het  hof  in  Staat waren  negen mil-  
 lioen  oneen  zilver uit  de  sehatkist  te  Stelen.  Ditmaal  werd  evenwel de  
 vlugt  nog  verijdeld. 
 Toen  nu  de  vloot Nan king, het  einddoel  der expedilie, bereikt had,  
 begonnen  -de  Chinesche  overheden  dadelijk  van  vrede  te  spreken,  de  
 onsluimige  Niu  was  de  eerste,  die  daarover  in  lange  en  kunstmatige  
 brieven  sprak.  Maar  nog  werd  de  zaak  zeer  flaauw  behandeld  totdat  
 de Engelsche Soldaten en de artillerie landden. Toen ontzonk dön Groolen  
 de  moed;  zij  zagen  intusschen  fregatten  onder  de  muren  voor  anker  
 liggen,  en  het  linieschip  kon  Nan  king  zeer  gemakkelijk  uit  zijne  
 ligplaats  beschielen. 
 In  dit  hagclielijk  oogenblik  kwam  de  heslissend  handelende  Ki  jing  
 te  Nan  king,  en vond  in  Pöttinger  een  achtenswaardig  en  standvaslig 
 bemiddelaar.  Tao kuang,  die  zijn  aanverwant was,  kende hij  zeer wel en  
 niemand  bescjiouwde zijn  toestand  zoo  goed  als  hijzelf.  De  vredesvoor-  
 waarden werden  dus overgemaakt  en  door  den  keizer  aanstonds aange-  
 nomen  en  leruggezonden.  Er  bestond  geen  verzet,  geen  tegenspraak,  
 geen  twist  over  kleinigheden,  geen  twijfel.  Beide  partijen  poogden  
 met  allen ernst een eind  te maken aan  het  bloedvergielen,  en  zoo  werd  
 er  ook  niets  aan  deze  loffelijke  onderneming  in  den  weg  gelegd. 
 H E T   SLUITEN  VAN  DEN  VKEDE  EN  DE  GEVOLGEN  DAARVAN. 
 Nog  stonden  de Engelsphe  soldaten  in de  nabijheid  des  uitgestrekten  
 muurs  van Nan king, die de hoogste- in China is ,  en  dagelijks  gingen  zij  
 rondom  den  heuvel,  vanwaar  zij  het  grootste  deel  der  stad  overzien  
 konden,  toen  des  keizers  gevolmagtigden  Ki  jing,  I  li  pu  en  Niu  zieh  
 tot  eene  zamenkomst  lieten vindeu.  Zij  werden  door  den  schatmeester  
 Hoang  en  door  den  Tartaarschen  luilenant-generaal  Hien,  benevens  
 vele  andere  mandarijnen  van  minderen  rang  ondersteund en  de  onder-  
 teekening  van  het  traklaat  geschiedde  eindelijk  öp  den 27sten  Augustus  
 aan  boord  van  het  linieschip Cornwallis.  Dit  was  het  tijdstip,  waarop  
 China  zijn  vermeend  regt  als  eerste  Staat  der  wereld,  die  over  alle  
 anderen te gebieden had ,  opgaf,  gelijke mogendheden  erkende, aanbood  
 met  de  overige  wereld  in  vrede  en  vriendschap  te  leven,  en  daaren-  
 boven  groote voorregten  aan  de Engelschen  en met hen aan alle vreem-  
 delingen  toeslond.  Yoor  handel,  voor  verkeer,  voor  de  wezenlijkste  
 belangen  van  China,  voor  het  welzijn  der  inwoners  werd  zeer  veel  
 door  het  sluiten  van  dezen  vrede  gedaan,  en  daarmede  ook  het  
 begin  gemaakt  om  dit  groote  Rijk te openen. *De overwonnenen betaal-  
 den  de  oorlogskoslen,  en  er  werd  thans een duurzame  vrede tot stand  
 gebragt. 
 In  plaats "van  gelijk  vroeger  trouweloos  te  handelen  en  met  de  be-  
 taling  te  dralen  of  vreesselijke  vervloekingen  tegen  de  barbaren  uit te  
 slooten,  gedroegen  de  gevolmagtigden  zieh  zeer  bedaard,  vervulden  
 alle  voorwaarden  en  voldeden  gaarne  het  losgeld.  Ieder  kon  toegang  
 verkrijgen  tot  de  porceleinen  pagode  bij  Nan  king;  de  Engelsche  
 bemiddelaars  nevens de bevelhebbers  hadden tweemaal  in  de  sla^J zelve