
 
        
         
		verlrouwde  op  de  beloften  der  mandarijnen,  ging  hij  met  zijne vrouw  
 naar  Canton,  bleef  er  een  lijd  lang en kwam toen terug,  ora  te  looiien  
 dat  er  geen  het  minste  gevaar  beslond. 
 Nadat  de  vloot  van  Tschu  san  was  weggezeild,  kwam daar  nog  een  
 sehip  met  Ievensmiddelen  regtstreeks van Engeland; want men had niet  
 bet  verwijderdste  denkbeeld,  dal  Elliot,  zonder  verdere  bevelen van  
 zijne  regering  af  te  wachten,  het  aan  de  Chinezen zou  teruggeven. De  
 kapitein  ging,  onvoorziglig,  aan  land,  werd  door  de Chinezen gevan-  
 gen  genomen,  door  Ju  kien,  een  Mongool,  den  opvolger  van  I  lipu,  
 levend gevild en vervolgens in sluk'ken gesneden. Hetzelfde lot wedervoer  
 ookeen stuurmän en matroos.  Op zulk eene wijs meende deze wreedaard  
 den  Engelschen vrees  en  schrik  te  kunnen  aanjagen,  en  in  geval  zij  
 wederkwamen,  te  overwinnen.  Toen  het  verward  gerueht  van  deze  
 hloedige  daad  Macao  bereikte,  was  Elliot ontzet,  hij  zond dadelijk  een  
 oorlogschip  naar  Ning  po  om  nadere  berigten in te winnen,  en schreef  
 een  brief aan de overheden, waarin hij hen  te vuur en  te zwaard dreigde  
 te  straffen.  Maar  alle  gemeenschap  met  net  vaste  land was afgesneden;  
 waarheen  debrik  zieh  ook  wend d e ,  vond  hij  kanonnen en balterijen,  
 en  met  dit  berigt  snelde  hij  naar  den  gevolmagtigde.  Deze nam dus na  
 veel  heen  en wedrloopen het  besluit,  om met de vloot naar het noorden  
 te  trekken,  terwijl  Bremer,  de  bevelhebber  van  het  eskader,  naar  
 Indie  ging,  om  daar  de  uitrusting  van  kleine  stoomboolen  te  bespoe-  
 digen.  Zoo  stonden  de  zaken,  toen  de  werkelijkheid  van  den  nabij  
 zijnden aanval  op  de  Engelschen  te  Canton  eenige  dagen  te voren met  
 zooveel  zekerheid  aan  Elliot  werd  overgebragt,  dat  hij er geen obgen-  
 blik langer aan kon twijfelen; nu  trok het vereenigde leger naar het tooneel  
 van  den  oorlog,  om  tebeproeven  in hoever de Chinezen zieh Terdedigen  
 konden,  als  zij  al hunne.strijdkrachlen  op  een  punt  verzameld  hadden. 
 Eene  algemeene  stille  ging  den  vreesselijken  storm  des  nachts  van  
 den  17den  Mei  vooraf.  De  Engelschen  waren  niet  onderrigt  van  het  
 lot,  dat  hun  bereid  was.  Toen  dus  de  eerste  massa  der branders  aan-  
 kwam,  werd  aanstonds  het  sein  gegeven,  en  zie,  daar  stond  alles  in  
 vlammen  en  het  vuur  verspreidde  zieh  met  zulk  eene  snelheid,  dat  
 de  geheele  rivier  in  vlammen  veranderd  scheen.  Dit  was  niet  alleen  
 het geval  te Canton, maar  ook op  alle  plaatsen  waar  de  oorlogschepeu  
 geankerd  lagen,  tot aan de  Bocca Tigris. In  elke rigting werden  de brandende  
 vlotten bijna gelijktijdig afgezonden , maar  overal door de  vaardig-  
 heid  der  matrozen  onschadelijk  gemaakt  en  afgehouden.  Daarentegen 
 geraakten  de  voorsteden  van  Canton  in  brand,  en  helgeen  bestemd  
 was  óm  de  vijanden  in  verwarring  te  brengen,  veroorzaakte  den  ¡n-  
 woners  schade  en  ontsteltenis. 
 Toen  het dag  geworden  was,  zag  men  een  groot  aantal  batterijen  
 längs  den  oever,  die  ook  verscheiden  malen  op  de  schepen  vuurden,  
 maar  zonder  gevolg.  Maar  nu.  kwam  ook  de  beurt  aan  de  Chinezen,  
 om  voor  de  vredebreuk  te  boeten.  Tot  dit einde  stoomde de  beroemde  
 boot  Nemesis  de  rivier  op,  verbrandde  de  oorlogsjonken  en  vermeide  
 de brandende vlotten.  Toen nu alle vaartuigen in brand stonden en overal  
 vrees  en  ontzeiting  heerschten,  gevoelden  de helden van het hemelsche  
 Rijk,  dat  men  de  barbaren  niet  ongestraft  kon  trotseren,  en  hoewel  
 de  verdedigingsmiddelen  anderszins  zeer  belangrijk  waren,  verloor  de  
 bezetting  in  de  stad  reeds  door  het  gerucht  alleen den  moed. 
 Den  dag  voordat  het  gevechl  plaats  g r e ep ,  liet  de  prefect  van  de  
 stad  een  rondgaand  stuk  bekend  maken,  waarin  hij  de  inwoners  ver-  
 maande  om  de  plaats  niet  te  verlaten — want  zij  weken  bij  duizenden  
 uit —  en  aan de  goede  vreemdelingen  verzekerde  dat zij zeer  onbezorgd  
 konden  zijn,  want  dat  hun  niets  kwaads  boven  het  hoofd  hing.  Deze  
 belofte  wiegde  evenwel  slechts  één’  Amerikaan  in  slaap,  die  zieh  
 geheel  veilig  waande,  en  op  eens  een  bende  roovers  en  Soldaten  zag  
 aankomen  om  de  faetorijen  te  plünderen.  Met  groote  behendigheid  
 werd  al wat van waarde was  geroofd  en men liet alleen de wallen der  fac-  
 torijen  staan.  Aan  deze  plundering  had  de  oude  Jang  fang  een  belangrijk  
 d e e l;  zijn  groote  heldenzie!  werd  met  den  roof  van  Engelsche  
 manufacturen  bezoedeld  en  hijzelf  een  voorwerp  van  verachting  bij  
 de  Soldaten. 
 Nadat  men  nu  de  stad eenige  dagen  van  de  schepen  af  beschoten  en  
 daarenboven  al  de  forten  aan  den  kant  der  rivier  genomen  had,  
 waarbij  het  insgelijks  niet  zonder  groot  verlies  toeging,  werden  ei  
 eindelijk  toebereidselen  gemaakt  tot  belegering  van  de  stad,  van  eene  
 zijde  waar  de  Chinezen  er niet op voorbereid waren.  Maar  de weg voerde  
 door kuilen  en  leverde moeijelijkheden van allerlei  aard  op.  Daarenboven  
 was  het  buitengewoon  heet  en  de  inspanningen  zoo  afmattend,  dat  
 vele  Soldaten  hunnen  dood  nabij  rekenden.  Eindelijk  bereikte  het  
 leger  het  noordelijk  gedeelte  van  den  muur,  de  forten  aan  de  buiten-  
 zijde  werden  aanstonds  genomen,  en  een  moorddadig .vuur  geopend,  
 dat  de Chinezen  zeer  dapper  beantwoordden.  Maar  bij  het naar  binnen  
 jagen  van  de  voorposten  enhe t sluilen derpoorlenontzonk hun de moed.