bij het volk nooil onderdrukt kunuen worden door strafwetten alleen,
die daarenboven wegens tie algemeenheid van het misdrijf in zulk een
bevolkt land onmogelijk uit le voeren zijn, scheen naauwelijks in
iemands hoofd opgerezen te zijn. Zelfs het volk in China geloofde,
dat het nu niet het rooken gedaan zou zijn, en kocht dus het overschot
van de opium tot zeer hooge prijzen. De schepen verlieten hunne
ankerplaals; na lang rondzwerven vertoonden zij zieh te Lintin, waar
thans de verkoop wegens de vrijheid en slraffeloosheid belangrijk
toenam. Te Macao werd daarenboven ook zeer veel verhandeld en het
scheen dat ieder jongen aan het genoegen wilde deel nemen.
Deze welmeenende mandarijn bewerktedusjuist het tegendeel van het-
geen hij bedoelde; want kwakzal vers zijn in de Staat- zoowel als in de genees-
kundegevaarlijk, hoewel zieh iedereen lotdeeersle soortgeroepen gevoelt.
Het eene edikt volgde op het andere, maar het verbruik w§rd steeds
grooter, lerwijl het aantal schepen zieh verinenigvuldigde. Telken jaar
bragt men duizend kislen rneer, en de Oost-Indische kompagnie in
Bengalen had het groolste aandeel in de productie van opium,
terwijl eene groote hoeveelheid van Matoa en de vrije \yestelijke Staten
van Indie over Bombay kwam, de Portugezen de hare over Demaun
betrokken, en Amerikanen en Holländers dikwijls belangrijke uitvoeren
uit Smyrna in Klein-Azie deden. Dit duurde tot omstreeks 1837. Te
dier tijd hielden Engelschen, Parsen, Portugezen, Amerikanen en
Moren zieh met dezen sluikhandel bezig. Yermits de Chinesche slui-
kersboolen en tolvaartuigen wegens de algemeene bekendheid zieh
niet meer met het vervoer konden belasten, namen de Europeanen
zelven met hunne vaartuigen het transport over, en voor het eerst
begonnen de zaken er zeer ernstig uit te zien, want het kwam zeer
dikwijls tot een strijd, helgeen vroeger ’t geval niet geweest was. De
loenmalige gouverneur te Canton bediende zieh van deze gelegenheid
om geld te verdienen, hield zelf vijf booten in dienst en verdiende
daarmede ongehoorde sommen, die de keizer hem noglans in het
vervolg weder afpersle.
Een van de verständigste mandarijnen aan het hof deed nu het
voorstel geregelden toi van de opium te laten betalen, om de wanorde
van den sluikhandel te beteugelen. Maar toen verhieven zieh van alle
kanten de stemmen, dat worlel en tak rnoest afgehouwen worden en
noch moeile, noch kosten, noch opofferingen gespaard, om dit le
bewerken. Al deze raadsleden, waarvan sommige de grootste posten
des Bijks bekleedden, begrepen de zaken volstrekt niet; niellemin
spraken zij zoo beslissend, alsof zij deze moeijelijkheid door een
enkel magtwoord konden opheflen. Niemand kwam op de gedachte,
dat, om den sluikhandel te onderdrukken, het eerst noodig zijn zou
door matigheids-genoolschappen op het volk te werken en den geest
der natie daartegen in het harnas te jagen. Het was beneden de waar-
digheid der mandarijnen te overwegen dal, indien de vreemdelingen
belelselen mogten ondervinden, hunne eigene regering eerst voorslagen
moest doen aan de gouvernementen dier landen, vanwaar de opium
kwam, en tot dat einde Iraktaten sluiten moest, opdat de invoer door
henzelven verhinderd mögt worden. Zij bedachten nooit, dat zij eerst
eene vloot moesten hebben om den smokkelaars het hoofd le bieden,
en dat zoovele kostbare edikten slechts nutteloos papier waren, zoolang
het aan de natuurlijke kracht onlbrak. Zij zagen met te groote
minachting op de vreemdelingen neder, die zij gemakkeüjk waanden te
dwingen, zonder zelfs hunne betrekkingen 5 en ma£t le kennen. De
klagten die zij inbragten waren in vele opzigten zeer regtvaardig. Aan
het land werd eene noemenswaardige som gelds door den invoer der
opium ontroofd, zij bedroeg ongeveer van twaaff tot zestien mil-
lioen guldens. Deze som werd door de mandarijnen nog vergroot en
boezemde den huishoudelijken keizer den grootsten schrik in. Tot hiertoe
wraren sedert meer dan eene eeuw aanzienlijke massaas zilver door de
vreemdelingen ingebragt; thans verloor China integendeel bestendig
zilver en goud, en znlks enkel voor vergift. Daarbij kwam nog het
gezigt van de verschrikkelijke gevolgen die het opiumrooken had. Aan
geraamlen gelijk slopen de arme schepsets die zieh aan deze ondeugd
o-vergaven längs de straten; zij verspilden have en goed om heulsap
le koop.en ; fielen liever hunne ouders, vrouw en kinderen van honker
sterven dan dat zij daarvan afstand deden, en verkochten den laalsten
lap hunner kleederen ler wille van dit schadelijk genot. Wanneer het
.geld uitgegeven en huis en hof reeds doorgebragt was, werden zij
roovers en gaauwdieven, en pleegdende grootste geweldenarijen, om
hunne lusten le bevredigen, De scliuilhoeken, waar zij het verder-
felijk sap inademden, waren verzamelplaalsen van spelers en ligte-
kooijen, waar men ongestraft allerlei schandelijke misdnjven pleegde.
Soldaten, die zieh aan deze ondeugd overgaven, werden daardoor zoo
ontzenuwd, dat zij voor de dienst onbruikbaar waren. — Om zieh van
dit alles te overluigen , behoefde de keizer niet ver builen zijnpaleis le