die wegens den Chineschen handel naar Canton gingen. Derwaarts was
het geheele verkeer der vreemdelingen verplaatst; want te E mui,
waarheen vroeger de raeeste scliepen gegaan waren, konden dezen
niet zoo gemakkelijk tot gehoorzaamheid gebragt worden, omdat de zee
nabij was, en zij, zoodra de zaken hären goeden loop niet hadden,
zonder verdere pligtplegingen wegzeilden. Nu werden de behoeften des
Chineschen volks allengs grooter, en men yond spoedig aftrek van alie
koopwaren, lerwijl de Chinesche zijden stoffen en het porcelein door
geheel Europa verbreid werden. Kwamen nu de vreemde vaartuigen te
Wbampoa in de nabijheid van Canton voor anker, dan bevonden ze
zieh geheelenal in de magt der mandarijnen, en konden,, uithoofde
der forten aan den ingang van de rivier, niet zonder uitdrukkelijk
bevel de haven verlaten. Later eischten de voordeelen van den handel
het beslendig verblijf der agenten in China, en daar men het te ge-
vaarlijk rekende hen het geheele jaar achtereen te Canton achter te
laten, gaf men hun vergunning zieh op Macao te vestigen. De Portu-
gezen verzetten zieh wel daartegen; want zij verstünden nooit hun
eigen voordeel; maar de mandarijnen noodzaakten hen de vreemdelingen
te ontvangen. Daardoor kwam er veel geld in de stad, vele buiten-
landsche kooplieden verbonden zieh met de inwoners tot handel,
nieuwe en prächtige huizen werden gebouwd en voordeelig verhuurd,
en de kolonie verheugde zieh in grooter’ bloei dan ooit eenige andere
in geheel Azie onder de Portugesche regering. Dat was evenwel geens-
zins de bedoeling der mandarijnen; daarom stelden zij twaalf artikelen
op, zonder wier onderteekening geen burger te Macao mögt blijven.
Deze waren daarop berekend, om den inwoners alle vrijheid te ont-
nemen en den handel geheel voor de Chinesche regering open te
stellen. Ook had men uitdrukkelijk bedongen, dat er voortaan geen
Chinesche proselieten gemaakt moesten worden, hetgeen de gansche
priesterschap ergerde. De koning van Portugal besloot dus tot eene
zending; en ten jare 1753 verscheen Pacheco e Sampayo als gezant.
Dit was een zeer yoornaam man, en de senaat van de stad schreef
aan de overheid van Canton, dat het koningrijk Portugal nooit scliat-
ting had opgebragt. Thans zendt de nieuwe opperheer van dat land
een’ gezant, die te Macao aangekomen is, oin eenige zeldzaamheden
ten geschenke te brengen, als ook om den keizer zijne hulde te be-
tuigen, en daarenboven naar de gezondheid van den monarch te
vragen. Daar wij nu gehoord hebben dat de mandarijnen den gezant
niet zullen ontvangen, zoo verzoeken wij u dat gij de stralen schoon
veegt en geen rumoer maakt, en daar het den gezant ergeren en hem
mishagen zou, moet gij hem geen schattingpliglige noemen. Zoo kwam
de reis van Pacheco gelukkig tot stand, en zijn intogt in Pe king was
de schilterendste, die men'ooit gezien had. Er was gedruisch van muziek,
een groot aanlal negers als geleiders en bedienden, de leden van den
senaat en de gezant zelf zaten op prächtige draagstoelen met rijke ver-
siersels, terwijl de geschenken van verschiffenden aard den optogt
begeleidden. De audientie was slatig, de overhandiging van den brief,
en al de etikette, die er plaats greep, was een bewijs van de eer die
Kien long den gezant toestond; maar verder liet hij het niet
komen, en zonder iets bereikt, of het intrekken van de nadeelige
verordening bewerkt te hebben, keerde ook deze gezant naar zijn
vaderland terug. De keizer liet evenwel ’s mans beeldtenis door een’
Franschen schilder leekenen, en hing die ter herinnering in de nabijheid
van den troon. Dit was het eenige gevolg van de zending.
De ongunstige stemming tusschen de mandarijnen te Macao en de
Portugesche overheid bleef intusscheu bestaan , en bij elke gele-
genheid bedreigden de eersten de laatslen met straf, hongerdood
en verdrijving. Daarenlegen gingen de overige zaken , uithoofde
van het gemeenschappelijk voordeel , hären gang. Bovendien werd
de verkoop van opium niet langer te Whampoa veroorloofd; de
kolonie maakte zieh nu van dezen handel meester en trok groote
winst uit den invoer van dit vergift. Yan dit oogenblik af nam
het verbruik toe, en bereikle, eene hoogte als nog nooit eenig ander
arlikel in de geheele geschiedenis van den handel.
Terwijl de krachtige regering van Kien long zieh steeds grootere
magt over de vreemdelingen aanmatigde, nam tevens het verkeer eens
volks toe, wiens onversaagdheid elke inbreuk op de regten der kooplieden
het hoofd kon bieden. Onze lezers zullen zekerlijk reeds ver-
moeden, dat wij de Engelschen bedoelen.
Reeds lang was het hun ernstig slreven geweest den handel met China
op geregelden, vasten voet te brengen, en zij werden daarin te meer
versteckt, dewijl het gebruik van de thee in hun land algemeener geworden
, en binnen kort van weinige pondeu tot eenige honderdduizenden
geklommen was. Yermits het verkeer te E mui nogtans zeer onzeker
was, werden reeds ten jare 1700 schepen naar Tschu san gezonden,
om daar eene factory te vestigen. Na veel moeite en teleurstellingen