zij zondeu dikwcrf boden, om den Chineschen monarch van hunnen
toestand te onderrigten. Het is opmerkelijk, dat de eerste onderhan-
delaars dezer natie Bonzen waren; deze menschen hebben in Japan
den roem van heiligheid, en men verwacht zeer groote uilkomslen
van bun doorzigt, dat alle aardsche dingen verloochent.
Bijkans gelijktijdig met de komst der Portugezen hadden zieh ook
de Japanners in groolen getale naar de provincie Tsehe kiang begeven,
om däär handel te drijven, die zeer spoedig belangrijk werd. De regering
bekommerde zieh daar zeer weinig om; want koophandel is eens
en vooral aan het hof in een kwaad gerucht; men zond gunstelingen
naar de havensteden, om zieh daar te verrijken en door belangrijke
ontvangst van tollen een groot vermögen op te stapelen. Er bevond
zieh toen een kamerling te Ning p o , die het opzigt over de Japanners
had, en zieh zeer willekeurige beperkingen in de handelsbelangen dezer
vreemdelingen veroorloofde. Toen zij dit niet langer konden verdragen,
zonden de kooplieden een gezantschap derwaarts (1523), om alle
zwarigheden uit den weg te ruimen. De gezant werd met grooten
overmoed ontvangen; nadat hij allersmadelijkst behandeld was, ging
hij weder aan boord van zijn schip, om aanstonds de vreesselijkste
wraak te nemen. Hij overviel met zijne scheepsbemanning de bewoners
van de kust en pleegde groote wreedheden. Zoo onstonden er vijande-
lijkheden, die echter uithoofde van het groote voordeel des onderlingen
verkeers weder bijgelegd werden, ln het jaar 1539 was de handel
zeer belangrijk, en de jonken kwamen met rijke ladingen uit Japan.
Eenige CBinesche kooplieden weigerden den Japanschen handelaars
hunne schulden te betalen; dezen begaven zieh dus naar hunne vaartui-
gen en begonnen hun eerloos bedrijf van zeeroovers. Daar de Chinezen
geen tegenstand konden bieden, en de mandarijnen voor hen sidderden
en beeiden, werden de Japanners gedurig stouter en namen verschei-
dene steden op de kust, zoo als Tscha pu en zelfs Ning po. Even
als de Engelschen, omstreeks drie eeuwen later, voeren zij naar
Schang hai, veroverden het prächtige Su tscheu, behaalden eene over-
winning te Tschin kiang fu, waar zij nogtans een ontzettend verlies
leden, en belegerden eindelijk Nan king. Van daar verwijderde men
hen door middel eener som gelds en schreef naderhand aan den keizer,
dat de dapperheid zijner Soldaten dit bewerkt had.
Toen nu het land in den grootsten nood en de Jang tse geheel in
’svijands handen was, ontfermde zieh eene vrouw, de vorstin eener
schare van inlandsche Miao tse, over de vlugtende Chinesche Soldaten.
Zij trok spoedig met eene keurbende van de bergbewoners, die hare
ouderdanen waren, naar Schang hai en leverde daar een slag, dien
zij ook won. Vervolgens streed zij dapper te Tschin kiang fu , en
boezemde den vijand zulk een schrik in , dat hij nooit weder beproefde
in die steden te landen. Zoo deed eene zwakke vrouw veel meer dari
de dapperste krijgslieden van hethemelsche Rijk. Zij was daarenboven
nog een jong meisje van. zeldzame schoonheid en kuischheidzoodat
zij door de Chinesche oflicieren met de hoogste achting behandeld werd.
De Japanners begaven zieh nu naar Fo kien en Euang tong, waar
zij dezelfde wandaden pleegden en zieh buitendien nog met de
zeeroovers verbonden, zoodat beide den handel geheel vernietigden.
De koning dier eilanden nam intussehen geen deel aan deze dingen, en
liet zijne onderdanen op de Chinesche kusten naar welgevallen huis-
houden. Daar geen léger in Staat was om het indringen der Japanners
te beletten, bpuwde men zeen uitgestrekte wallen, waartusschen de
Chinezen met hunne goederen de vlugt namen en zieh trachtten te
verdedigen. Het hof kwam nooit op het denkbeeid om eene magtige
vloot uit te rüsten , of door inschikkelijkheid deze kooplieden tevreden
te stellen. Het beginsel, dat men vreemdelingen als barbaren met de
uiterste verachling behandelen moest, scheen in de residentie algemeen
aangenomen.
Onder deze regering zöchten de • Portugezen door een formeel gezantschap
uit Lissabon met het Chinesche hof in verstandhouding te
komen. Kia tsing had juist den troon beklommen, toen zekere Mello
Coutinho met zes schepen te Schang schan landde. Zij bleven daar
zeer onbezorgd, begonnen met de mandarijnen over hun plan, om
naar de hoofdstad te gaan, te raadplegen, en meenden volstrekt geen
grond tot vrees te hebben. Maar eensklaps overviel men de vreemdelingen
, doodde de manschap op de schepen en maakte zieh naderhand
meester van de vaartuigen, tot groote blijdschap van de regering. Yele
jaren later hoorde men eerst de bijzonderheden ; want niet één enkele
matroos was levend ontkomén.
Intusschen hadden de Portugezen zieh in de nabijheid van Ning po
gevestigd, en gelijk overal waar zij zieh in de Indien hadden nedergezet,
met inlandsche vrouwen huwelijken äangegaan. De vruchtbaarheid dier
huwelijken is ongeloofelijk, zoodat hunne nakomelingen binnen zeer
kor.ten lijd eene eigene kolonie vormden. Toen ontdekte men ook den