geen antwoord. De dynastie moest nu den naam voeren van Tai tsing
(groote reinheid — zoo als Ming, voortreffelijk of helder), en in het
vervolg het bestuur van het Chinesche rijk'overnemen. Tsong ti deed
zijnen getrouwen zeer groote beloften, verhief velen in den adelstand
en maakte algemeen bekend, dat men Chinesche zeden en beschaving
aannemen moest.
Zoodra prins Wu san kuei het opperbevel der troepen overnam,
vertoonde zieh groote bedrijvigheid en volharding in het Chinesche
leger. Hij bezat het vertrouwen zijner Soldaten, werd door het volk
zeer bemind en toonde groote talenten als veldheer te bezitten. Maar
het leger des ministers, waarvan wij reeds melding maakten en waarop
al zijn vertrouwen rustte, verstrooide zieh weder. De generaal ver-
keerde thans in gevaar, om in den rüg door de roovers en aan het
front door de Man tschuren aangetast te worden, en had tevens de
zekerheid, dat hij noch mondbehoeften, noch geld van de thans ver-
nietigde regering verkrijgen kon. Toen nam hij het wanhopig besluit,
om het vaderland door de hand der Tartaren te redden, hij gaf hun
de weinige kleinooden, die hij nog overig had, ten geschenke. Maar
de Man tschuren, die op zulk een geluk niet gerekend hadden, konden
slechts zeven duizend man te veld brengen; zij zonden nieltemin hunne
waldhoornblazers rond, en dezen bragten binnen zeer körten tijd ge-
heele horden zamen (1644), die thans als ^een onweerstaanbare vloed
het geheele land overstroomden.
Ongelukkig was de vader van den prins in de hoofdstad; door dezen
liet Li tse tsching de dringendste voorslagen aan Wu san kuei doen,
om zieh te onderwerpen en vervolgens gemeenschappelijk de Tartaren
te overweldigen (1644). Maar het hart des veldheers gloeide van verlangen,
om den moordenaar van zijn opperheer en bloedverwant te
vernielen; daarom antwoordde hij zijn vader, dat hij de wapenen niet
wilde nederleggen, totdat hij den dwingeland had verdelgd. Dit antwoord
had de hoofdstad nog niet bereikt, toen de heldhaftige Wu san
kuei de voorhoede der rebellen ontmoette. Zijne Soldaten vielen als
tijgers op hen aan, en vernielden in körten tijd het geheele leger.
Maar nu maakte Li tse tsching zieh op met zijne garden, ten getale
van zestig duizend man, die lang van den roof geleefd hadden, en
alleen in de overwinning redding konden vinden. Zij omsingelden het
kleine gevolg van Wu san kuei, en hoewel de getrouwen er met wan-
hopige dapperheid op inhieuwen, sloten de rebellen hunne beide vleugels
in, en wären op het punt van het hoopje geheelenal te vernielen.
ln dit hagchelijk oogenblik snelden de 7000 Tartaarsche ruiters toe
en tastlen de oproerlingen in den rüg aan. De beangstigden schepten
thans weder adem, verzamelden hunne verzwakte krachten, en ver-
moordden zonder onderscheid al wat zij ontmoelten. Op dezen dag
was het slagveld met 30,000 lijken der roovers bedekt.
Ofschoon Li tse tsching de dappersten zijner horden verloor, ver-
kreeg hij binnen zeer körten tijd eenen nieuwen toevloed van dieven
en roovers; met dezen schaarde hij zieh voor de muren van Pe king
in 18 divisies, om Wu san kuei te ontvahgen. Deze draalde niet lang,
maarstond reeds den volgenden morgen met zijne moedige troepen in het
gezigt van den dwingeland. Terslond werd de aanval gedaan; hij was
hevig en onweerstaanbaar, en nadat het hoofd der muitelingen te
vergeefs gepoogd had met nieuwe kracht de tot het uiterste gebragte
Soldaten af te slaan, bezweek hij toch ten laatste en gaf het sein tot
den aftogt naar de hoofdstad. Hier liet de roovershoofdman de achter-
gebleven mandarijnen vergaderen en zieh door hen als keizer huldigen.
Daarop bragt hij Wu san kuei tot vertwijfeling door zijn vader te
onlhoofden. Toen deze het verbleekte hoofd op de wallen van Pe king
zag hangen, sprak hij, door smart overweldigd: «ik zal aan uwe
nagedachtenis de noodige offers brengen.» Met ontzettende inspanning
wilde hij een storm op de muren beginnen ; maar Li tse sching beeide
reeds, eer het plan ten uitvoer gebragt was. Hij gelastte zijne benden
om ’s nachts heimelijk de poorten te verlaten, en ze dan in brand te
steken; hijzelf laadde de schatten, die hij in het paleis had buit ge-
maakt, op kamelen en wagens, en pakte zieh daarmede weg. Deze
togt was eenige mijlen lang , en Wu san kuei zette de roovers achter-
na, in plaats, van de stad binnen te rukken. Toen hij de lange rij
van wagens onldekte, verbood hij de Soldaten iets aan te raken, totdat
zijne wraak bevredigd was. — Nu snelde hij voorwaarts, en
maakte de afzonderlijke benden a f , die -ter bewaking van de schatten
geschaard stonden, en offerde aldus 6000 man aan de schim van zijn
vader.
Li tse tsching was echter geen bloodaard; hoezeer hij thans het
loon van zooveel wreedheden en gruwelen verloren had, wilde hij
niet wijken voor het geweld. De bezettingen in de verschillende sieden
van Tschi li werden dus op een punt verzameld , en toen hij 60,000
man onder zijn bevel had, meende hij met zekerheid in Staat te zijn