
 
        
         
		Het wordt er voor gehouden, dat deze keizer een oneeht kind was;  want  
 toen zijn  vader, de vorige vorst,  zieh als  gijzelaar aan  het hof vanTschao  
 bevond,  werd  hij verliefd  op de bijzit van een  koopman,  die reeds zwan-  
 ger  was,  en  na  acht  maanden  het  wonderdadige kind ter wereld bragt.  
 Vermits er geen andere erfgenamen van den troon waren,  beklom hij dien  
 reeds  op  zijn  dertiende  jaar.  Hoewel  uit eene vrouw van geringen stand  
 geboren,  was  de knaap met groote geestvermogens  begaafd,  en  inplaats  
 van  zieh aan de beuzelarijen van  het  hof te wijden,  beoefende hij  vlijtig  
 de  staatswetenschappen,  en  peinsde  toen  reeds  op  middelen  om geheel  
 China  aan  zieh  te  onderwerpen.  Doch  hij  had  een  magtigen  vijand  in  
 den  generaal  der  verbonden  troepen,  die  Tsin’s  ondergang  gezworen  
 had,  enin  een  beslissenden  slag  de bovenhand behield.  Indien dezeveld-  
 heer  gedurende  de  minderjarigheid  des  keizers  beslissend  had kunnen  
 handelen,  dan  zou  de  magt  van  den landveroveraar in de geboorte ge-  
 fnuikt geworden zijn;  doch zoo als altijd beoogden de verdedigers hunner  
 regten slechts  eigen voordeel,  en  het gevolg was,  dat het gewigtig oogen-  
 blik  ongebruikt  voorbijging.  In plaats van hem  evenwel  op  het slagveld  
 het  hoofd  te  bieden,  zond  Tsin  schi hoang  ti  tien  duizend oncen zilver  
 naar de hoofdstad  van  den opperheer dezes generaals;  hij werd belasterd,  
 naar het hof teruggeroepen,  en stierf daar  in de armen  der wellust.  Dus  
 was  ook  deze vijand zonder hulp  van wapenen  uit den weg geruimd,  en  
 de.moedige knaap zocht thans stof tot nieuwe daden. 
 Aan  de  noordelijke  grenzen  des  lands  van Tsin woonden de Hunnen,  
 een  stam  van  nomaden,  die  China  vreesselijk  verwoeslle  en later schrik  
 en  vernieling tot  in het  hart  van  Frankrijk  verbreidde.  Om  hen in  toom  
 te  houden  —  want  zij  leefden  slechts  van  roof en strooptogten —  was  
 er eene groote armee noodig,  die de  bergpassen  steeds bezet  hield.  Zoolang  
 de beste troepen  daar vertoefden,  kon men  niets besüssends tegen de  
 onafhankelijke  hertogen  van  het rijk ondernemen.  Schi  hoang  ti  kwam  
 daardoor op de gedachte, om een  hoogen muur met torens te bomvven,  en  
 bragt  dit  plan  ook  weldra  ten  uitvoer.  De andere vorsten  volgden  zijn  
 voorbeeld,  en  zoo  ontstond  het  achtste  wonder  der  wereld,  de  groote  
 muur,  die  6000  li,  of  1000  geographische  mijlen lang is.  Hoe schoon  
 de piramiden  ook zijn, is dit werk veel  grooter van  omvang, erizooweide  
 kosten,  die  het  veroorzaakt moet  hebben,  als  het  aantal  mens'chen  dat  
 vereischt werd  om deze  ontzaggelijke borstwering op te rigten,  geven ons  
 een  zeer verheven  denkbeeid van denondernemingsgeestdier lijden.  Doch  
 wat  is  dit  verhevenst  gewrocht  van  menschelijke  kunst  in  vergelijking 
 van  eene  enkele  bergketen,  die  de  hand  des  Scheppers  vormde!  Op  
 vele  plaatsen  is  de  muur thans  ingevallpn,  op andere  zijn  de sporfcn ter  
 naauwernood  nog zigtbaar;  in  de oostelijke  rigting Staat het gevaarte  nog  
 ongeschonden,  en  trotseert fier  den  verwoestenden  invloed  van  twinlig  
 eeuwen,  een gedenkteeken  van  het oude China, eenig in zijne soort. . 
 Tegen  dezen  vijand  was  men  thans  beveiligd;  doch  in  het  land zelf  
 vertoonde  er  zieh  weldra  een,  die  veel vreesselijker was.  Eene ijsselijke  
 pest,  de  eerste  waarvan  de geschiedenis  gewaagt,  rukte  de  menschen-  
 tallen in ontzettende  menigte  weg;  zij  kon  echter  niet  verhinderen dat  
 Schi  hoang  ti  zijne  legers  weder  verzamelde  en  de  eene  stad  na  de  
 andere aan zijne  naburen ontnam. 
 Ieder  prees  hem  thans  gelukkig;  doch  in  het  paleis  zelf knaagde de  
 worm, die den bloesem der vreugde in den knop verteerde,  Zijne moeder,  
 die  nog  tamelijk  jong  was  toen  haar gemaal  stierf,  veroorloofde zieh  te  
 veel vrljheid  met  eenen  vorst  aan  het hof.  Deze kende de onverzoenlijke  
 inborst van hären zoon,  en om de straf zijner liefde te ontgaan,  kwam hij  
 met zijne boeleerster  overeen,  om  een  baardeloozen jongeling onder den  
 naam van  een gesnedene bij  haar te brengen,  en in geval  van  ontdekking  
 de schuld op hem te schuiven.  Intusschen wilden de omstandigheden  het  
 anders.  De  jonge  minnaar  won de  toegenegenheid  des  keizers,  en werd  
 tot  de  allerbelangrijkste  diensten  verkozen.  Listig  en  sluw volbragt hij  
 de  bevelen zijns meesters,  en berokkende zmh  natuurlijk door de groote  
 gunst,  waarin  hij  stond,  veel benijders.  Toen de keizer eens alleen was,  
 openbaarde  een  hoveling  zijne  verbindtenis met de weduwe,  en  de op-  
 loopende Schi  hoang ti  gaf terstond bevel om hem  in hechtenis  te nemen.  
 Maar de gunsteling was reeds gevlugt, en had het rijkszegel medegenomen,  
 dat  hem  in Staat stelde  eene ligting van  troepen te doen.  Men kwam  tot  
 een veldslag;  de vorst werd levend  gevangen genomen, en hijzelf zoowel  
 als  de  twee  kinderen,  die de koningin hem  geschonken had,  werden op  
 de smadelijkste wijze ter dood gebragt.  De moeder, in  de gevangenis ge-  
 worpen en buiten allen toegang gesteld,  kwelde  zichinhare eenzaamheid  
 schier dood, terwijl hare vereerders,die zieh voor haar in de bres stelden,  
 hupne  deelneming  met  den  dood  bekochten.  Toen  stond een  eerbied-  
 waardig. staatstman  op,  om  de  moeder  tegen  den  gevoelloozen  zoon  te  
 verdedigen.  Deze was daarover zoo gebelgd,  dat  hij  hem  zou doorstoken  
 hebben, indien  niet de wijde mouw den dolksteek had opgevangen en den  
 minister  aldus  beveiligd.  Nadat  de  woede  van  den  vorst  bekoeld was,  
 hoorde hij  zijnen wijzen raadgever  met bedaardheid aan,  gaf loe,  en  be