
 
        
         
		de  beste  manier  tot  uitroeijing  van  de  vijanden  had  aanbevolen.  Maar  
 de  krijgslieden  van  het  leger  te  Si  jun  hadden  nieuwe  en  voorlreffe-  
 lijke  Chinesche  wapenen  en  waren  menschen  van  buitengewone  lig-  
 chaamskracht. Toen deEngelschennu stormenderhand aanvielen, vlugtten  
 zij  ook  niet  aanstonds,  maar  liielden  lang  stand  en  vuurden  naar  alle  
 kanten met  hunne  ontelbare  kanonnen,  totdat  zij  aan  de  flanken  en  in  
 den  rüg orpsingeld,  van  drieverschillende  zijden  bestookt,  zieh  ook op  
 de vlugt  begeven  moesten.  De  tweede  post,  verder  binnenwaarts, was  
 reeds  door  de  Chinesche  troepen  verlaten,  toen  de  Eugelschen  der-  
 waarts  kwamen;  indien  zij  verder  waren  doorgedrongen,  zouden  zij  
 misschien  het  geheele  leger  van  Ji  king  vernield  hebben. 
 Na  zoodanige  mislukte  pogingen  wilde  deze  laatste  zijn  geluk  niet  
 langer  beproeven,  en  hield  zieh  dus  Stil  in  zijn kamp.  De  milicie,  die  
 vooruit  handgeld  ontvangen  had ,  was  weggeloopen,  de  Soldaten klaag-  
 den,  en  geheele  regimenten  deserteerden,  zoodat  het  getal  des  ge-  
 duchten  legers  in  körten  tijd  buitengewoon  versmolten  was. 
 Te  gelijkertijd  werden  den  Engelschen  groote  verslerkingen  toege-  
 zonden,  en  nn  ging  de  togt  in  het  begin  der  lente  naar  Nan  king.  
 Vooraf  werd  Tscha  pu  genomen,  een  kleine  vesting  aan  de  kust,  
 vanwaar  de  handel  op  Japan  gedreven  wordt.  Deze  stad  is  de  
 sleutel  tot  het  beroeinde  Hang  tscheu  en  daarom  van  belang.  De  
 vestingwerken  werden  eerst  beschoten  en  vervolgens  de  troepen  
 verdreven.  Een  aantal  Man  tsehu’s,  de  eersten,  die  de  Engelschen  
 met  het  zwaard  in  de  hand  ontmoet  hadden,  werden  in  een  tempel  
 ingesloten en verdedigden  zieh  met  heldenmoed,  totdat  hun  toevlugts-  
 oord  verbrand  was.  Hunne  stad  werd  door  de  Chinezen  geplunderd  
 en  velen  hunner  vrouwen  bragten  zichzelven  op  de  ijsselijksle  wijze  
 om;  want  zij  wilden  de  schände  der  mannen  niet  overleven.  Ouders  
 doodden  koelbloedig  hunne  hinderen  en  zelfs  kinderen  wierpen  de  
 ouden  en  zieken  in  de  rivier.  Grooter  gruwelen  had  men  nog  nooit  
 in  den  geheelen  oorlog  aanschouwd,  en  het  hart  krimpt  bij  de  her-  
 innering.  Jonge  meisjes  werden  verdronken,  gesmoord,  vergiftigd,  
 opgehangen,  en  geheele  gezinnen  dronken  den  scheerling.  Het  was  
 alsof  de  moordzucht  aan  de  orde  van  den  dag  was,  want  deze  ver-  
 schrikkelijke  daden  werden  gepleegd,  niettegenstaande  de  voorzorg  
 van  medelijdende  Soldaten  en  oilicieren,  die  al  wat  mogelijk  was  
 deden,  om  de  gezinnen  van  den  dood  te  redden  en  hen  van  mond-  
 behoeften,  kleederen  en  geld  voorzagen.  De  aanzienlijke  voorsteden 
 werden  door  deugnieten  op  verschillende  plaatsen  in  brand  gestokeu  
 en  overal  verbreidde  zieh  schrik  en  eilende,  zoodat  de  inwoners  
 spoedig  de  vlugt  namen. 
 In  deze  stad hoorden  de  Engelschen  voor  het eerst,  dat I li  pu  naar  
 bet  looneel  van  den  oorlog  was  teruggekeerd.  Deze  regtschapen  
 grijsaard werd  kort  na  de  belegering  van  Canlon  van  zijn  post  als  
 minister  en gouverneur-generaal öntzet,  en  als  een  verrader  naar  Peking  
 ontboden,  omdat  hij  de  Engelsche gevangenen  niet  aan  den beul  
 overgeleverd,  en  in  gemeen  overleg met  Ki  sehen  van vrede  gespro-  
 ken  had.  Daar  liet  men  hem  met  zijn  gevolg  drie  dagen  en  drie  
 nachten  voor  het paleis op de knien  liggen,  en  na door  het gemeen  en  
 de mandarijnen  beschimpt  te  zijn, werd  hij als  balling  naar  Chineesch  
 Siberie,  de  rivier  A  mur,  gezonden,  om  daar  zijn  leven  te  eindigen  
 met  booten-te  trekken.  Toen  nu  alle  oorlogsplannen  mislukt  waren  
 en  het  afzetten  der  gevolmagtigden  weder  ter  sprake  kwam,w  erd  
 I  li pu  zelfs  door  de  vreemden  voorgesleld;  want hij  had  zieh  als een  
 man  van  eer  betoond,  en  dit  verschafte  hem  zijne  nieuwe  plaatsing  
 te  Hang  tscheu,  waar  hij  te  laat  was  gekomen  om  het  innemen van  
 Tscha  pu  door  onderhandeling  te  keeren.  Hij  berigtte  ook,  dat  hij  
 In  last  had  om  traktaten  te  sluiten,  hoewel  hij  het  zegel  en  het  
 besluit  daarvoor nog  niet  ontvangen had, maar  dal  er  tevens  afgevaar-  
 digden  waren ,  met  wie  men  deze  zaken  zou  kunnen  bepraten.  Dit  
 was  de  eerstemaal,  dat  men  werkelijk  van  vrede  hoorde.  De  keizer  
 scheen  van  zijne  dwalingen  teruggebragt  te  zijn  en  nu  de  zaak  in  
 der  minne  te  willen  bijleggen.  Daar  de  Engelschen  de  Chinesche  
 gevangenen  op  zulk  eene  eervolle  wijze  behandeld  hadden,  wilde  de  
 mandarijnen  ook  niet  achterstaan,  en  in plaats  van  hen  gelijk  vroeger  
 in  kooijen  op  te  sluiten,  gaven  zij  hun  zeer  goed  voedsel  en  geld;  
 om  eene  inleiding  tot  den  vrede  te maken,  schonk I li pu aan allen de  
 vrijheid,  hetgeen  te  voren  door  de  Engelschen  gedaan  was,  welke  de  
 dappere  Tartaren,  die  te  Tscha pu  in  hunne handen  gevallen  waren,  
 rijk  beladen  met  geld  en  kleederen  aan  den  Man  tschu-generaal  Tik  
 toezonden. 
 De  Engelschen  riglten  thans  hunnen  koers  naar  Shang  h a i,  nadat  
 de  vloot  nog  eenigen  tijd  nabij  een  kleine  groep  eilanden  gewacht  
 had.  Het  was  zeer gemakkelijk  om  deze  beroemde  handelplaats  binnen  
 te  komen,  maar  de  gouverneur-generaal  Niu  had uitgestrekte vestingwerken  
 längs  het  slrand  opgeworpen.  Yoor  deze  werd  het  linieschip