rijpheid gekomen waren, wierp hij vergift in des keizers beker, en toen
deze ziek neder lag, wendde hij huichelachlig voor, dat hij gaarne wilde
sterven om zulk een dierbaar leven le redden. Doch naauwelijks waren
des jongelings oogen toegedrukt, of hij maakte zieh meester van de regering
in naam van een kind dat slechls twee jaren telde.
Thans had Wang mang (9 van onze tijdrekening) het toppunt des ge-
waanden geluks door eene schandelijke daad bereikt; nu er eenmaal bloed
noodig was om hem op den troon te houden, trok hij ook spoedig het
zwaard tegen de aanhangers der dynastie van Han en versloeg twee van
de hoofden geheelenal. Gestreng in al zijne daden, was hij zulks nog te
meer jegens de Soldaten, bij wie de minste lafhartigheid met den dood
gestraft werd. De groote roem dien hij zieh verwierf, bezorgde hem vele
aanhangers, en daardoor zag hij zieh in Staat gesteld om het keizerlijk
zegel over te nemen en zijne regering de nieuwe dynastie te noemen. Eene
reeks van ongelukken bedreigde hem weldra met den ondergang. Hoewel
hij de talrijke afstammelingen uit het huis van Han zeer vernederd had,
om hen onschadelijk te maken, kozen vele getrouwe dienaren den dood
en wezen elk aanbod om regeringsposten te bekleeden met de grootste
verachting van de hand, en het volk prees hunne standvastigheid.
Wang mang zond aanzienlijke geschenken naar de grenzen, om de Tar-
taren door list te verschalken, de kinderen der prinsen tot zieh te lokken
en ze naderhand als gijzelaars bij zieh te houden. Nadat men dezen snoo-
den toeleg ontdekt had, werden de nomaden woedend en hieldenin China
op gruwelijke wijze huis. De vorst hield zieh bedaard, zoolang zijne magt
nog niet was bevestigd, doch tastte vervolgens den vijand eensklaps aan,
en verwon hem. Daardoor werd intusschen de staatskas uitgeput, en toen
hij de belastingen verhoogde, ontstond er oproer. Naderhand verwoestten
koude, storm, overstroomingen en misgewas de oogsten, en er was eene
belangrijke gisting onder de natie, waartoe ook de afpersingen der
mandarijnen veel bijdroegen. Nog altijd glom het vuur der wraak in de
harten der oude aanhangers van het geslacht van Han, en een moedig
aanvoerder vergaderde een groot leger van misnoegden, waarmede hij de
keizerlijken aanviel. Hij zou overwonnen hebben, indien niet een stout-
moedig generaal hem in de flank gevallen was. Juist toen deze oproer-
maker overwonnen was, stonden de verachte vorsten uit het huis van
Han zelven op om hunne regten te doen gelden, en nu ontstond er een
vreesselijke strijd. Wang mang’s leger werd in een beslissenden slag le
gronde gerigt. en hijzelf vlugtte naar eene vesting. Doch ook deze werd
slormenderhand ingenomen, en toen hij zieh in een toren wilde redden,
hieuw een soldaat hem het hoofd af (23). Dit was het loon van zooveel
moeite en ongeregtigheden. Had hij rüstig als minister geleefd, dan zou
zijn naam den hoogsten rang onder de staatsdienaren verworven hebben.
Het grootste verlangen van Wang mang, om het bord met het opschrift
van zijn naam in het Walhalla der keizers te plaatsen, werd nooit vervuld.
De aanvoerders der misnoegden waren het onderling niet eens wie thans
hun opperhoofd worden moest; te voren hadden zij wel is waar reeds
een prins uit het huis van Han, Hiuen tot opperbevelhebber benoemd, die
later den koningstitel verkreeg, en onder den naam van Hoi jang wang
bekend is. Dit was een generaal zonder bekwaamheid, en men koos hem
juist daarom, om niet te vreezen te hebben dat hij zieh met hunne onder-
nemingen bemoeide. Toen het besluit der hoofden den weetniet ter ooren
kwam, stond het klamme zweet hem op het gelaat. Weldra pleegde
hij moord jegens de edelste hoofden, waarna eenigen der rebellen zieh
op hem wilden wreken, doch zijn bloedverwant Siu hield hen daarvan
terug. Deze bezat een koenen ondernemenden geest, en versloeg de
rooverbenden,.waaronder dezoogenaamde Eoode Wenkbraauwen— want
dit was de kleur waarmede zij zieh besch ild e rd en zieh onderscheidden.
Toen hij nu na eindelooze moeiten en gevaren een einde aan de wanorde
gemaakt, en den landman weder vrede verschaft had, kon hij den her-
haalden aandrang van het geheele leger om de keizerswaardigheid teaan-
vaarden niet langer wederstaan. Hij besteeg den troon en ontving naderhand
den naam Kuang wu. Met Lern begint de oostersche dynastie van
Han, die van 2b—220 na Chr. den troon bezat.
Kuang wu scheen tot lijden geboren. Juist toen hij den troon beklom
veraverden de Roode Wenkbraauwen de hoofdstad en pleegden vreesselijke
gruwelen. De graven der vorsten werden opengebroken, de huizen ver-
brand, en na de schoone stad in een puinhoop veranderd te hebben, trok
het gespuis met schatten beladen af. Om zieh een schijn van wettigheid
te geven, kozen zij een prins van Han tot keizer en ontvingen ookLieu him
in hun midden. Doch naauwelijks hadden zij opgemerkt, dat het volk den
laatstgenoemden genegen was, of zij sloegen hem met eene knods dood.
Het land lag thans onbebouwd, en de leenpligtige vorsten, waarvan de
geschiedenis volstrekt geen gewag maakt, schenen hun aanzien verloren
te hebben. Toen vatte Kuang wu eindelijk moed om een einde te maken
aan de wanorde, en na tallooze bloedige gevechten en de slagting van
tienduizendtallen landloopers scheen de rusl eenigzins hersteld. Doch