Streek aangeklaagd te worden. Deze liad zoovele grieven legen den
gelukkigen generaal in le brengen, dal h ij, hoewel zeer geeerd door zijn
oppergebieder, nietieinin in verdenking viel, en ondanks dat de aan-
kiager gestraft werd, nooit zijn iuvloed aan het iiof herkreeg.
ßijkans te gelijker lijd brak er een opstand uit onder de woeste
bewoners van het eiland Hat nan. De gouverneur van Canlon beschouwde
dit als iets gerings en bekommerde zieh in het eerst daarover volstrekt
niet. Maar deze wilden namen, na veel schade in de naburige vlakte
aangerigt te hebben, de wijk in hunne ontoegankelijke bosschen. Daar
de Chinesche Soldaten hen in allerijl op den voet volgden, schoten zij
op deze krijgslieden met vergiftige pijlen en deden eene groote menigte
van hen vallen, zoodat zij zieh genoodzaaakt zagen spoedig den lerug-
togl aan te nemen. Toen deze tijding te Canton kwam, moest Li, de
gouverneur, zelf naar het tooneel des ooriogs snellen, waar hij na
lang heen- en w’eertrekken eindelijk met günstig gevolg de woelzieken
in hunne bergvestingen insloot, en verdere plunderingen verbinderde.
Tot dusver was Tao kuang zeer gclukkig ge.weest; hij zag het land
zöö bloeijend, als het nooit ten tijde zijns vaders geweest was. Een groot
kwaad scheen echter thans zeer ernslig zijne opmerkzaamheid te trek-
ken, dit was de opium, die in belangrijke hoeveelheid uit Indie en
Turkije ingevoerd, niet alleen zeer groot nadeel aan de rookers veroor-
zaakte, maar nogdaarenboven veel klinkende munt uit het land voerde. Het
gebruik was in de laalste jaren zeer algemeen. geworden, en de kamer-
lingen rookten in het paleis; ja men beweert zelfs, dat' Tao kuang zieh
van de pijp bediende. Zooveel is zeker, dat zijn oudste zoon, een jonge-
ling van omtrent 20 jaren, voor wien.gelijk men meende, de kroon
bestemd was, aan de gevolgen van het vrije gebruik des heulsaps stierf
(1831). — Dit ongeluk verbreidde algemeene droefheid , want de hoop
des lands was ten grave gedaald en de veelbelovende prins, de eenige
spruit die zijn opvolger worden kon , hoewel van een Chineesch bijwijf
geboren, was niet meer onder. de stervelingen. De gevolgen waren:
het gestrengst verbod op den invoer van het vergift, de gewelddadige
verbanning der rookers van het hof, en het besluit, om het land
van dit groote kwaad te bevrijden. Maar de ondernemingen tot dat
einde waren erger dan een bestendige oorlog, daar zij het merg des
lands verteerden en toch nooit het gewenschte gevolg hadden.
Terwijl nu het hof in diepen rouw was, bragt men den keizer de
onverwachte tijding, dat hem twee zonen geboren waren; hoewel de
moeders Chinesche vrouwen waren, werd nogtans door deze verbindende
gebeurtenis de droefenis van den vader gelenigd. Volgens de
wetten konden nooit prinsen uit zulke gemengde huwelijken den troon
beklimmen; daar er echter geen andere naaste erfgenamen vöorhanden
waren, moest men zieh .ditmaal met onechte vergenoegen. Tao kuang
werd ziek; men bestemde bij voorraad zijn’ derden broeder tot opvolger,
want volgens de onveranderlijke wetten der Man tschu mag
de zoon eener Chinesche vrouw niet op den troon zitten. Eindelijk
verspreidde zieh hetgeruchl, dat de keizer geslorven was; maar. alles
bleef stil, on niemand verroerde zieh om zieh den schepter toe
ie eigenen. Doch Tao kuang herslelde, en vierde zijn’ vijftigsten
geboor.ledag vrolijk en tevreden. Afkeerig van praal, verbood hij alles
w.at onkosten veroorzaakte en ging zoover, dat hij den Groolen niet
eens vergunde naar de hoofdstad te komen, om daar hunne wenschen
uit te boezemen. Dit baarde natuurlijk veel opzien; want bij zulke
gelegenheden drongen de hovelingen bij duizenden tot den troon
door, om daar gunstbewijzen te ontvangen, in de toekenning waarvan
de keizer zieh bij zulke aanleidingen steeds hoogst milddadig beloonde.
Maar naauwelijks waren de stille feestdagen voorbij , toen nieuwe
smarten des keizers ziel doorsneden. Zijne gade, de trouwe gezellin
zijns levens, zijne raadgeefsler en toegenegenste, harlelijkste vriendin,
daalde in het graf. Lang bleef hij troosteloos en sloot zieh verre van
het hof verwijderd in de eenzaamlieid op. Hij wilde met niemand
omgang hebben en was dus zeer toornig toen de ministers in zijn
kabinet doordrongen, om eenige voorslagen te doen betreffende den
roüw. Zij werden allen van hunne posten ontzet, onder hen ook de
sluwe Hi gan, en ontvingen eene zeer scherpe tereglwijzing.
In het jaar 1832 ontving men te Canton de tijding, dat een van de
inlandsche opperhoofden op de grenzen van Hu nan zieh keizer ver-
klaard had en naar de vlakte was afgekomen, om daar te vuur en te
zwaard zijne regten staande te houden. De Chinesche Soldaten, ter
bestrijding van den rebel gezonden, leden als gewoonlijk eene neder-
laag, en schrik verbreidde zieh in den geheelen omtrek, want deze
benden spaarden zelfs het kind in de wieg niet, als de ouders manda-
rijnen waren. Daarentegen deden zij het volk geen leed en verzekerden ,
dat zij alleen tegen de mandarijnen den oorlog begonnen hadden; want
het waren de overheden van den Staat, waaraan zij alle onderdruk-
kingen toeschreven.