
 
        
         
		te  zenden,  die  met  geslrengheid  een  einde  maakten  aan  de wanorde op  
 een  gevaarlijken  burgeroorlog  gevolgd.  De  nomaden, van Chinesche be-  
 zetting bevrijd, schepten ook weder moed en ontruslten de grenzen, doch  
 zij  werden  met verlies  leruggedreven.  Men  vleide  de geleerden,  stelde  
 wijsgeeren tot gouverneurs aan,  en verwierf daardoor zeer groot aanzien.  
 Deze  vrouw  scheen  geboren om het roer der regering  in  banden te hou-  
 den.  Ondanks  de  groote  onheilen  die het land  troffen,  en de weerspan-  
 nigheid der »*°hongerde inwoners, wilde zij  den keizer,  die  thans 27 jaar  
 oud  was,  den  schepter  niet  afstaan.  Zij  was  bedacht,  dat hij  dien mis-  
 bruiken zou; toen de aanzienlijken daar evenwel op aandrongen, gevoelde  
 zij  zieh  door  de  ondAnkbaarheid  harer  eigene  kreaturen  zöö gekrenkt,  
 dat  zij  plotseling  stierf.  Na  hären  dood  viel  er  onder  de  regering  van  
 Ganti  niets belangrijks  voor;  hij  volgde  haar  spoedig  in  het graf.  Men  
 vergelijkt  haar  met  koningin  Elisabeth  van  Engeland,  en  de Chinesche  
 geschiedschrijvers,  die de vrouwen altijd smaden, waren niet in Staat om  
 hären  roem  te  verduisteren. 
 Schunli  (126) moest  eenen  gevaarlijken  strijd  doorstaan,  eer hij zieh  
 in het bezit van het rijk kon rekenen.  Zijne stiefmoeder, Gan ti’s weduwe,  
 had  zijne eigene moeder omgebragt; zij  had geen  kinderen en wilde vol-  
 strekt  geene  mededingsler,  die  meer  aanspraak  op  de  liefde  van hären  
 gemaal  had,  in  den  harem  zien,  Daar  zij  thans  bevreesd  was  voor  de  
 wraak  hares  zoons,  drong  zij  er  op  aan  dat  een  andere  knaap  het  
 Rijk moest  beheerschen.  Deze  laatste  stierf juist op dien tijd,  en Schun  
 ti,  wien  alle  Grooten  huldigden,  schonk  der  moordenares  grootmoe-  
 diglijk  vergiffenis  en  eerde  haar als vorstin.  Vermits de volgelingen van  
 Kong fu tse  zieh  günstig  onderscheidden,  gaf  hij  hun  de  aanzienlijkste  
 bedieningen,  en  zond  allerwege  geleerden  om  het volk  naar regt en bil-  
 lijkheid te regeren. Overal verblijdde men zieh over zulk eenen opperheer.  
 De kamerlingen waren te gelijker tijd  deelgenooten zijner  genoegens;  hij  
 liet hun in later jaren dikwijls de verkiezing der  mandarijnen  over.  Aan  
 dezen misslag wijten  de  schrijvers  de veelvuldige onlusten onder het volk,  
 die van  lijdtot tijdplaats  grepen. De keizer kwelde zieh  daarover, entoen  
 er  eene  aardbeving  in  de  nabuurschap voorviel, waardoor de grond van  
 een  spieet  en  zieh  een  diepe  afgrond opende, stierf Schun  ti van  angst.  
 Het  eenig  gegrond  verwijt  dat  men  hem  deed,  is  dat hij zijne voedster  
 tot den vorstenrang heeft verheven,  hetgeen voor den adeltrots eene  grie-  
 vende  beleediging was. 
 De oorzaak van dezwakheid der regering was  voorzeker daarin gelegen, 
 dat de keizers in zulk een jeugdigen leeftijd  stierven. De Chinesche gene-  
 raals waren bekwame mannen en daarom  zegevierden  zij  altijd op de  on-  
 ruststokers; anders zou het huis van  Han zonder twijfel  te gronde gegaan  
 zijn;  want  reeds  had  een  der  boofden  zieh  tot  tegen-keizer  verklaard.  
 Hier kwam nogbij,  datTschongli, slecbts een kind, plotseling stierf(143).  
 Zijn  opvolger  Tsche ti,  een  knaap van negen jaren, vond in den broeder  
 der  keizerin-weduwe  eenen verbitterden  vijand. Een  der raadgevers van  
 den jongen prins had hem  opmerkzaam  gemaakt op het noodzakelijke van  
 de instandhouding der akademie, hij begaf zieh derwaarts en voegde voor  
 eene  groote  vergadering  zijn  oom  Leang ki een ondoordacht,  hardklin-  
 kend woord toe.  Zoodra  deze in het paleis aangekomen was, maakte hij  
 den giftbeker gereed, dien dejongeling  in  zijne onwetendheid ledigde  en  
 hij  stierf nog denzelfden avond. 
 Huen ti,  die zieh loevallig'in dehoofdstad bevond, werd door den invloed  
 van  den  magtigen  moordenaar  Leang ki  (147) ten troon verheven.  Deze  
 was  niet  slechts  van  nabij  verwant aan de aanzienlijkste vrouwen  in het  
 paleis,  maar  bezat  bovendien  ook  belangrijke  talenten  als  krijgsman.  
 Toen  hij  ontdekte,  dat  eenige  getrouwe  raadslieden  zieh tegen zijn wil  
 aankantten,  wierp  hij  hen terstond in de gevangenis, liet ze aidaar ver-  
 worgen en hunne lijken op de slraat werpen.  Hunne aanhangers kwamen  
 loesnellen en stelden zieh aan levensgevaar bloot; zij wisten dat zulk eene  
 handelwijze  den  toorn van  den dwingeland zou opwekken.  Zij  smeekten  
 nietlemin om eene begrafenis voor hunne leidslieden,enloenditgeweigerd  
 werd, hieldenzij zieh langen tijd op in eene armoedige hut nabij  de lijken,  
 totdat  hunne  veelvuldige  tränen  en  smeekingen  het  hart van  den vorst  
 troffen;  en  naderhand bestelden zij  de leeraars en leidslieden met groote  
 pracht  ter  aarde.  Men  haatte Leang ki,  doch kon hem niet doen vallen,  
 want  de  keizer  had  den  schepter  aan hem te danken.  Bij  een openbaar  
 gehoor,  toen alle ministers tegenwoordig waren,  verscheen  de gunsteling  
 met  een  degen  op  zij —  in  China  een  staatsmisdrijf,  in  het westen een  
 eereteeken.  Men wilde hem  grijpen,  maar  hij  viel op de knien voor den  
 keizer,, en smeekfe om  genade.  Hij verkreeg haar ditmaal, en zijne vijan-  
 den sidderden.  Kort daarop kwam een der schoonste meisjes in het paleis,  
 men  was  overtuigd,  dat  zulk  eene  schoonheid spoedig  het hart van  den  
 jeugdigen  vorst zou veroveren, en daarom  poogde Leang ki haar als zijne  
 zuster  aan  te  nemen.  Toen dit niet  gelukte, wilde  hij  haar uit den weg  
 ruimen.  Huen  ti,  Van  dit  voornemen  onderrigt,  verzamelde  al  zijne  
 krachten,  en  liet  het huis des misdadigen ministers door een  duizcndlal