wenschte de monarch een verhaal te hooren van al wat er voorgevallen
was; maar zijn dienaar antwoordde slechts in algemeene uitdrukkingen,
dat zijn oom niet had bewilligd in de gedane eischen. De keizer, die
een voorgevoel had dat deze zamenkomst niet van den verblijdendsten
aard geweest was, gelaslte een spion om den gezant in het oog te
houden. Zoodra deze te huis gekomen was en na alle belangen gevraagd
had, liet hij zieh vrijmoedig uit over de honende wijze, waarop de
rebel hem ontvangen had, en verhaalde de smaadredenen, die hij tegen
zijn bloedverwant had uitgestooten. Het geheele gesprek werd den
keizer, zonder twijfel met overdrijving, overgebragt, en deze verklaarde
daarop terstond, dat hij zieh zelf aan het hoofd van het leger wilde
plaatsen, om het oproer in de geboorte.te smoren. De raad was ver-
baasd over deze kloekmoedigheid, en zocht Siuen te van dien stap terug
, te houden; maar hij bleef standvastig, en gaf dadelijk bevel dat het
leger, ’tgeen slechts op zijn wenk gewacht had, zieh in beweging
zou stellen. Met gezwinde marschen bereikte hij den zetel des opstands,
hield zijn oom op zijn eigen bürg ingesloten en stelde hem zijne voor-
waarde voor, de eenige waarop hij hem genade wilde bewijzen — te
weten: geheele onderwerping. De trouwelooze vorst was nog niet her-
steld van zijne verbazing, dat hij het leger van zijn neef als door een
tooverslag voor de poorten zijner residentie zag, toen de meeste officiers
kwamen verklären, dat zij liever hün leven in den strijd wilden opofferen,
dan zieh aan den keizer tot altoosdurende gevangenschap overgeven.
Ten dage des geluks had hun heer zieh bijzonder hoovaardig betoond ;
hij had gesnoefd dat hij het geheele rijk door een enkelen slag met
het zwaard wilde nemen ; maar in het uur van gevaar begon hij te
beven en betuigde, dat hij bereid was om zieh met den vertoornden
keizer te verzoenen. Zonder op de tegenbedenkingen zijner aanhangers,
die hij in het verderf gestört had, te letten, ging hijzelf met zijne
geheele familie in rouwgewaad naar Siuen te’s kamp. De jonge monarch
ontving den smeekeling zeer liefderijk, maar behandelde hem als staats-
gevangene, en hijzelf werd met zijne vrouwen en. kinderen te Pe king in
den kerker geworpen, zoodat hij in het vervolg geen kwaad meer doen
kon. Indien Kien wen met dezelfde kloekmoedigheid gehandeld had,
dan zou Jong lo nooil den troon beklommen hebben.
In Cochin-China waren er altijd onlusten. De mandarijnen, welke de
Chinezen däär hadden achtergelaten, maligden zieh groote regten aan,
en het volk was over hunne willekeur gebelgd en kondigde zijnen onderdrukkers
den oorlog aan. Siuen te, die zoo ongaarne bloed vergoot,
was dus genoodzaakt om het zwaard op te nemen; een leger van
80,000 man deed een inval in Cochin-China. Als de troepen in
massa tegen de bewoners van An nam streden, hehaalden zij de over-
winning ; maar als zij in het gebergte verward of uit eene hinderlaag
plotseiing overvallen werden, leverde de Chinezen zieh wanhopig over
in handen hunner vijanden, of vlugtten in grooten angst, zoodat zij dan
gewoonlijk door het zwaard sneuvelden. Een werkje, dat de voorvallen
van dezen oorlog in zeer kunstelooze taalbehelst, vermeldt dat eene
heldin, die bijkans gelijktijdig met de Maagd van Orleans leefde, zieh
aan het hoofd barer landgenooten plaatste, en met volstrekt buitenge-
wone dapperheid de zaak des. volks verdedigde. De Chinezen schreven
haar toovermagt toe; want bij siecht weder of in den donkeren nacht
plagt zij hun leger te overrompelen; als haar naam slechts genoemd
werd waren zij vol schrik en angst. Zoo lang zij hare landgenooten
getrouw bleef, hehaalden hare benden de overwinning, en zoodra men
de schoone amazone in het gewoel van den slag ontdekte, werd het
volk tot den wanhopigslen tegenstand aangespoord. Ongelukkig werd
het meisje verliefd op een’ Chineschen officier met al de hartstog-
telijkheid, die haar in het oorlogsgewoel eigen was. Om hem te behagen,
en zijne hand te verkrijgen, leverde zij eene vesting waarin zieh
al hare bloedverwanten bevonden, aan de vijanden des vaderlands,
en werd tot loon dier trouweloosheid door hären echtgenoot als slavin
behandeld.
Na de uiterste inspanningen was de slotsom dal men het land volstrekt
niet met geweld van wapenen veroveren of het volk tot onderwerping
brengen kon. Men nam dus in het kabinet zijne toevlugt tot
de benoeming van een vorst uit den ouden stam, die natuurlijk van
de partij der Chinezen was. Doch bij zijne aankomst werd hij door den
volksregent vermoord, en zelfs na den dood des laatstgenoemden kon
de partij van den regtmatigen vorst toch geen vasten voet verkrijgen. —
Men liet daarom te Pe king wanhopig de belangen van An nam varen,
en het zou zeer verständig geweest zijn, als men dit besluit reeds
vroeger genomen had. Dit was de eenige vreemde Staatkunde, waar-
mede Siuen te zieh bemoeide; want hij wenschte in vrede te leven,
en had het genoegen om al zijne naburen , zelfs de Mongolen, in rust
te zien.
De geleerden in het noorden meenden zieh sedert lang verongelijkt