^am ,fc ftipeieflc fentit, nec tempeftatem rcrum
•temporaliûm incus fuftinet, quam intuetur foris :
• quia terrena omnia , quæ c-oncupita opprimerc
mentem poterant, dcfpc&a fubterjacent. Undc
n. bencher propheram dicitur ; Statue t i b i fpeculam :
ut dum -quifquc fpeculatur fumma, fuperemineat
r- infimis. Hinc etiam Habacuc dicit : Super cufto-
'à diam me am ftabo. Stat quippe fuper cuftodiam
ff_ fuam, qui peu folertiam difciplinæ terrenis defide-
riis nonfuccumbit, fed fupereminct : ut dum fem-
per ftantcm -appétit æternitatem, infra fit eiomnc
qutfd tranfit.
n e c egreffus fu m oftium. Ac fi apcrtiùs dicat : Turba-
tis contra me extrinfecùs aliis, ipfe in me intrinfe-
cùs imperturbabilis manfi. Quid namquc in hoc loco
oftium, nifi os debemus accipere ?e Per hoc quippe
quafi co-redimur, dum verbis quibus poffumus,
fecreta noftri cordis aperimus : S i quales intus ma-
nemus in confcientia, taies foras cgredimur pet
linguam.
38. Sunt verb nonnulli, qui omnino defpici me- t
tuunt, ac ne viles fortafle judicentur , fapientes mot'onis
vider! appetunt. Hico^untur oftium egredi : quia ^ort^
pulfati contumeliis, quam magni apud fe lateant,
Qnia carnisïn- 26. Tarnen quia fanftus vir quantalibet virtute loquentes denuntiant. Dumque per impatientiaün
firmitates& profecerit turn in hac vita pofitum adhuc extrin- ü vi&i, quædam de fe, quæ nefeiebantur, produnt,
f e a U S S *faita «mh infirmitas premie .Mc feriptum eft : tamquam peroris oftium non cxcludit. fecüs carnis premit , *ut fetiptum egrediumur. ündebea.
pjal. 38. 7. Ghitmqtiam i n im a g in e D e i am b u le t h om o , tarnen
<vane conturbatur: plerumque agitur ,ut & turbe-
tur exterius , S c imperturbabilis perdurct inte-
fius: Sc quod vanè conturbari poteft, de infirmi-
tatc carnis fit, quamvis quod in imagine Dei am-
bulat, de virtute mentis : quatenus &: roboretur
intus divino adjutorio, S c tarnen adhuc foris far-
cina prematur humana. Unde bene Habacuc ite-
a rum unam fencentiam protulit ad utraqüc a fcr-
fiühac. 3. ra. vientem. Ait enim: E t i n t r o iv i t tremor in ojfa meet,
d r fu b tu s m e lurbata e f i v i r tu s mea. Ac fi diceret:
b Non mea virtus eft, in qua fuperius b raptus im-
c .perturbabilis maneo : c Sc mea virtus eft, in qua
tus Job diâurus quod oris oftium non fuiftec e-
• greiîus, bene præmifit : T a c u i , quia videlicet im- .
patientia turbatus, à domo conicientiæ exiflet, fi
tacere ncfciifet. Sandi etenim viriin commotionis Rtc
tentatione femetipfos oftendere omnino refugiunt,
& cùm audientibus prodeffe nequeunt, etiam déf
pici tacentes volunt, ne de fapientiæ fuæ oftenta-
tione gloriéntur. Cumque aliquid dicunt pruden- silmAm,
ter, non quærunt gloriam fuam, fed auditorum loÿ :
vitam. Cùm verb corifpiciunt , quia auditorum Lius. |
q vitam loquendo lucrari non polfunt, taccndo ab-
feondunt feientiam fuam. f Ad imitandam quip- £
pe vitam Domini, quafi ad quoddam nobis pro-
pofitum fignum currimus. Ipfe enim , quia Hero-
dem vidit non profedum quærere, fed figna vel
feientiam velle mirari, requifitus ab eo tacuit: &C
quia conftanter tacuit, ab eo irrifus exivit.. Scri-
ptum namque eft : H erode s a utem v i f o Je f i t , g a v i- im m I
San£H Dei <3o. inferiüs turbor. Ipfe ergo fuper fe imperturbabilis
noiniperturba- gftjipfe fub fe perturbabilis: quia fuper fe afcen-
S ö p * , . derat, inquantum rapiebatur ad fumma: Sc fub fe-
turbationibus mecipfi) erat, inquantum adhuc reliquias trahebat
fubjaccnc. ^ Ipfe fuper fe imperturbabilis eft, quia in
Dei jam contemplationem tranficrat : ipfe fub fe
perturbabilis , quia fub femetipfo adhuc infirmus
homo remanebat. Huic fententia: David prophe-
pfid. lis. 2. -ta concincns, ait: Ego dixi in excejfu mentis met:
Omnis homo mendax. Cui refponderi poteft: Siom-
nis homo, & tu: falfaque jam erit fententia, quam
f u s e f i g v a ld e : erat en im cu p ien s e x m u lto tempore g
v id e r e eum , eo qsibd a u d ire t m u lta d e illo , & Jpe-
rabat f ig n um a lü fu o d v id e r e ab eo f i e r i . Ubi & fub-
ditur \ In terrogabat a utem iü um m u lt i s f e rm o n ib u s ;
a t ip fe n i h i l i ll i h refp on deb a t. Tacens verb Domi- *
nus, quam fit defpcdusoftenditur, cùm illicpromendax
ipfe protulifti. Si verb ipfe non cs men-Dtinus fubinfertur: i S p r e v i t ilium H erodes cum e x -
dax, vera jam fententia non erit: quia dum tu ve- ^ Onnd oóorrax
es, non omnis homo cognofcitur mendax. Sed
notandum eft, quod pramiittitur: Ego d i x i in e x cejfu
m e n tis m e x . Per exceflum ergo mentis, ctiam
femetipfum tranfiit, cum de hominis qualitate de-
finivit. Ac fi patenter dicat: De falfitate omnium
hominum inde veram fententiam protuli, unde
ego ipfe fuper hominem fui. Intantum veto & ipfe
mendax, inquantum homo : intantum autem
omnino non mendax, inquantum per cxceffum
mentis fuper hominem,
er c itu f u o , & illu fit. Quod videlicet fadum oportet
nos audientes difeere: ut quotics auditores noftri
noftra volunt quafi laudanda cognofcere, non
autem fua perverfa mutare, omnino taceamus: ne
fi oftentationis Audio verbum Dei loquimur, &T
illorum culpa quse erat, efle non definat, & noftra
qua: non erat, fiat.
39. Dicat fortaflfe aliquis : Unde novimüs quo
corde quis audiat ? Sed multa funt, qua: audien- J“M[,
tis animum produnt : maxime fi auditores noftri auditor
& femper laudant quod audiunt, &: numquam ^
37. Sicitaque fic perfedi omnes , quamvis ad-E quod laudant, fequuntur. Hane inanemloquen-ci3nt,
quictc & con- hu_e_ a_li_q_u_id_ _tu_rUbu..1le_n_tu m dJe- infirmitate carnis to- rli n-lnriam nra^diramr eerreaius fuP'erat.r.ùm
tcmpiauom icrcnt iam tamen intrinfecus tranquilliflimo fecre-
to perrruuntur per contemplationem mentis : ut
quidquid -accident exterius, in nullo turbet inte-
d rius. Unde beatus Job d fecuritatem fandx mentis
oftendens, poftquam de fe tot virtutum predicaVet.
xvr. n. t en,ta rpr.o tulit, hoc quod prxmifimus fecutus, ad- 7 . / / .r i. j j r
r e c. xx. junxit. S t e x p a v t aa m u ln tu dm em n im tam , & d e j -
di gloriam prxdicator egregius fugerat, cüm di-
cebat: N o n en im fenrnus J ic u t p lu r im i , adulterantes
ve rb um D e i : f e d e x f in c e r i ta t e , f i c u t e x Deo coram
D e o in C hr ifto loq u im ur . Adulterari namque verbum
Dei, eft autaliter de illo fentire, quam eft;
aut ex co non fpiritales frudus , fed adulterinos
foetus qiuerere laudis humana:. Ex finceritate ve-
rb loqui, eft nil in eloquio extra quam oportear,
• Vindoc.J'iqutntem.
b Anglic, caputs.
* In edit, fed met infirmitatis eft. Noftra le&io eft mfl. Angl. Norm.
Laud. Val-d. duor. Sangerm.
d EA. fecuritatem in fe effe mentis oftendens; legimus, fecuritatem fan.
da mentis &c. in yindoc. Laudun. Val-d. Norm, omnibus , duob- San-
germ.
» Recent., tac ledione, que eft mff. & vet. edit, relida, habent f er es.
f ita Turon.vindoc. Laud. N&rm. omnes, duo Sangerm. In cdxcis,
imitandum quippe viam.
* Deeft valde in plur.
fc Al. refp on dit.
* Gcm«t. & duo Sangerm. fprevit autem ilium«
loqu quMcre. S i c a t e x Deo autem loquitur , qui feic A g u i s m ih i t r i im t a d ju to r em , u td e ß d e r ium m eum n r r .is
non fe a fe habere:s fed ex Deo aceepiffe quod di- Omnipotent m d ia t ? - ,
cit. Coram Deo vero loquitur, qui in omni quod
dicit, non humanos favores appétit, fed omnipo-
tentis Dei præfcntiæ intendit : non fuam fed au-
ftotis gloriam rèquirit. Qui autem feit quidem ex
Deo ie accepifte quod dicit, & tamen dicendo
propriam gloriam quærit i ficut ex Deo loquitur,
fed non coram Déo : quia eum, quern cordi fuo
non proponit .cum prædicat, quafi abientem putar.
Sed fimfti viri & ex Deo loquuntur, & coram Deo :
quia Sc ab eo fe feiunt habere quod dicunt, Sc ip-
, fum fuis fermonibus adefle judicem " audicorem-
41. Sanftus vir poftquam tot virtutum fuarum C aput
fublimia gefta narravit, feiens quod fuis meritis XVII
ad fumma pervetiire nequeat, adjutorem quatrit: Vbt. xvm!
Er quem nimirum, nifi unigenitum Dei Filium Rec- X/ Ir-
contempIatur,qui humanam naturaminhaemor- ddsinniratur!"
tahtace laborantem dum fufeepic , adjuvit ? Ipfe Quarendus.
quippe adjuvit hominem faftus homo : ut quia t'"
puro homrni via redeundi nonpatebat adDeum, ,S°
via redeundi fieret per hominem Deum. Longè
quippe diftabamus a jufto Sc immortali, nosmor-
tales Sc injufti. Sed inter immortalem S i juftum Sc
que confiderant. Unde fit, utdlmfe à proximis ß nos mortàlés Sc injuftos apparuit Mediator Da &
defpici agnofcimt, fuaque difïa viræ audienrium linm tn t im mnerolii, o *— : o . ...
non prodefle, abfcondant quantæ virtutis fine : ne
fi fecretum cordis inutilicer fermo prolatus aperiat,
ad inanem gloriam prorumpat.
40. Beatus igitur Job inter obftinatas mentes
non appetens ex virtutis fuæ patefa&ione clarëlce-
re, ait : Si defpeftio propinquorum terrait me, & non
magis tacui, nec egrejfus fum ofiium. Qui enim per
humilitatem folidus , nequaquam defpici timuitî
hune ut foras lingua ejiceret, impatientia non evi-
cit. Ubi bene præmittitur. Si expavi admultitudi-
nem nimiam : ut cujus conftantiæ fuerit agnofeahominum
mortalis & juftus , qui & mortem ha-
beret cum hominibus, &: juftitiam cum Deo : ut
quia per ima noftra longé diftabamus à fummis, in
feipfo uno jungeret ima cum fummis : atque ex eo
nobis via redeundi fieret ad Deum, quo fummis
fuis ima noftra çopularet. Hune ergo beatus Job
per totius Ecclefiæ fignificationem loquens, Me-
diatorem rèquirit, qui cum dixiflet : J î f i i s m ih i
tr ïb u a t a d ju to rem , apte fubdidit : U t d efid e r ium
meum Qm n ip o ten s a u d ia t . Sciebat quippe, quod ad
requiem liberationis æternæ, humanæ preces nifi
. . . . - - o "---- rpwe-r advocacum mfuuumm 4aUuUd1ir1Ii nnoonn ppoonfteennct.. jDjee qquuoo
• A/fLgwui, T> __ T.r. ... • /»
j) àe
merus hominum, quem non devaftat interiùstur
ba vitiorum. In hac etenim vita, qui nulla prof,
pera appétit, nulla proculdubio adverfapertimef-
cit. r>
41. Quæ fcificet verba fi ad intellectum myfti-
cum percrahimus , in eis citiùs operationem noftri
Redemtoris invenimus. Ipfe quippe ad multitudi-
nem nimiam non expavit, qui perfecutoires fuos
cum gladiis & fuftibus venientes, una tantum ref-
ponfione perculit, dicens : E go f u m . Ipfum defpe-
âio propinquorum non terruit, qui nos ab æter-
nis fuppliciis liberans , palmas in facie æquanimi-
ter accepit. Ipfe tacuit, & oftium egreffus non eft,
rit, advocatnm habemus apud Patrem Je fum Chrifi
turn juftum, dr ipfe eft propitikiio pro peccatis nof-
tris : non pro noftri s autem tantum, Jed etiampro to-
lius mundi. De quo Paulus Apoftoius dicit : chr if Remis. 34.
tus Jejhs , qui mortuus eft pro nobis, immo qui dr
refurrexit, qui eft ^ in dextera Dei, qui etiam inter- d
pe Hat pro nobis. Unigenito enim Filio pro homine
interpellate, eft apud coæternum Patrem feipfiim
hominem demonftrare : eique pro humana natura
rogafle, eft eamdem naturam in divinitatis fuæ cel-
fitudine fufeepiffe. Interpellât igitur pro nobis Do-
minus non voce, fed miferatione : quia quod dam-
nari in ele<ftis noluit, fixlcipiendo liberavit. Adjuj”
"* hy.iyffipnif cûtn humanitatis D tor ergo quæritur, ut defiderium exaudiarun quia
b infirma pateretur , divinitatis fuæ potentiam b ex-
erceie noluit. Mediatori quippe Dei & hominum ,
quafi egredi oftium fuiflet, fi cum teneretur ut ho-
c mo,c majeftatis fuæ potentiam voluiffet oftendere ;
& per divinitatis magnitudinem, fufceptæ carnis
infirma tranfire. Ut enim apertus homo mori pof-
fet, Deus manfit occultus : J p u ia f i c o g n o v ij fe n t ,
numquam D om in um g lo r ix I r u c if ix ijfen t . Non eft
ergo egreffus oftium, qui &f requifitus à Pilato tacuit
: atque inter perfecutorum manus & corpus
paflioni obtulit, quod pro ele&is aflumferat, &
refiftentibus noluit demonftrare quod erat. Unde
etiam per Pfalmiftam dicitur : P o fu c r u n t m e i n abo - ^
minationem f ib i,- s tr a d itu s f u m , d r n on egred iebar .
Cum enim defpiceretur quia homo videbatur, e-
greffus fuiflet, fi occultam majeftatem firam often-
tarc voluiffet. Sed quia infirmitatem prodidit, potentiam
abfeondit : in co quod perfecutoribus fuis
mcognitus manfit, ad eos minime exivit. Qui ta-
toen ad eleiftos exit : quia divinitatis fuæ fuavita-
tem quærcntibus aperit. Undc ei per Prophetam
tucitur : E x i f t i in J h lu tem p o p u li t u i , u t f i i l v o s f a cias
chriftos tu os. Sequitur :
<l,,ibus pratulimus codices manu exaratos
f I Worm- Laud. & duos Sangerm.
t-aud. & Val-el. exerere noluit.
^ Ccniet. majeftatem fus. potentie.
nifi pro nobis interpellate Mediatoris intercederet,
ab aui'e Dei proculdubio noftrarum precum voces
filerent.
43. Notandum quoque eft , quod nequaquam Non verba fed
dicitur preces , fed defiderium meum Omnipotens defideriacor-
audiat. Vera quippe poftulatio non in oris eft voci- ^.Deuîexau*
bus, fed in cogitacionibus cordis. Valentiores namque
voces apud fecreciflimas aures Dei non faciunt
Verbanoftra, fed defideria. Æternam etenim vitam
fiore petimus, nec tamen corde defideramus, clamantes
tacemus. Si vero defideramus ex corde,
etiam cum oreconticefcimus, tacentes clamamus.
Hinc eft, quod in eremo populus vocibus perftre-
pit, & Moyfes à ftrepicu verborum tacet : & tamen
filens aurc divinæ pietatis auditur , cùm dicitur :
J ^ u id c lam a s a d m e ? Intus ergo in defiderio eft Exod. 14. n .
clamor fccretus, qui adhumanas aures non perve-
nit, S c tamen auditum conditoris replet. Hinc eft, x. Reg. 1. 13,
quod Anna ad tcmplum pergens, ore quidem tacuit,
SC tamen tot fui defiderii voces emifit. Hinc
in Evangelio Dominus dicit : In tra i n c u b icu lum Matth. g. g.
tu u rn , d r c la u fo oftio c t u o , ora Patrem tu um f i n ab- c f
f c o n d it o : d r P a t e r tu u s q u i v id e t i n a b feo n d ito , r ed -
* Norm, ad dexteram Dei.
* Deeft tuo in plur. & redundare videturj
f Laud, in abfeonfo,