Jamque acuunt Audtor tibi materiefque laborem,
Datque novos ftimulos .ille vel ilia tibi.
Mritiere jamque tuo revocatus & excitus umbris
Incipit a toto Ru.MM’Uius orbe legi.
. Nil aufu potuic fieri praeftantius illo,
J ane, yel ingenio dignius elle tuo. .
Sorte tua felix laetare| atque • aufpice Phoebo
Utere, narii coeptis âdnilik ille tuii. M
Cernis ut Amftelio ludens Zephyritis in horto
Tot florum externis dotibus auc'ta finumj
Comta peregrinis faveàt formofa coronis,
Teque facris Rfyftam gaudeat elle fuis.
Jamque alacçes. certant tjbj pedtsre. ferta Napaeae,
Et Dryadum adplaudit laeta per arva chorus.
Maenalius pinu praecindtus I cornua Faunus,
Et calami felix Pan Tcgeaeus adclt.
Silvicolaeque ornnes, Sc agreftia numina, Nymphae
Dant inmortali praemia ledta manu.
Ac vario méritas référant tibi carmine grates,
Et celebrant laudes, quo decet, ; ore tuas.
At Stygio pedtus malefanum foeta veneno
\ Invidia, anguinèô cindtaque crine caput,
Artibus ingenuis, Sc honeftis livida fadtis
Cedit, & in latebras antraque tetra fugit.
Qpam comeg ipfequitur,, Iateriquq. adjiaeret amico
Defidia, invifos & petit aegra fpecus.
Nil virus nocuifle fuum, nil tela necj ungues,
Aut meritis quidquam demere fafla tuis.
Et rumpatur iners L.ivor, tabefcat Erinnys,
Condat & in tenebras Diva profana caput.
Tu modo Rumphiadae vigilatas promere curas,
Turaque Apollinqis,Jane,. litare focis,
Et bene de Batava fic Chloride perge njereri, .
Aegraque Paeonia. membra levare manu;
Amfteliaeque decus longum, te vindice,, Florae
Vernet, & umbrofas exferat alta comas.
PETRUS BURMAN.NUS J u nio r .
VIRO C L A R I S S IM O ; EXP E R T I S S IMO,
J O A N N I B U R M A N N O,
Medicinae DoBori, & in Horto Medico apud Amfieloda-
menfes Profejjort Celeberrtmo,
Q U UM D I U D E S I D E R A T U M OP US
V 1 R I M A G N I
GEO R G II E V E RHA RDI RUMPHI I ,
Plinii Indtci nomme ab Academia Naturae Curiojfqrum ornait,
Quod Herbarium Amboinenfe inferibitur, in Latinam
Linguara converfum publicae luci exponeret.
( j . Uis furor, O! Batavi ; quae tanta infania, cives!
Aegrotas’que movet mentes manifefta Phrenefis !
Quo ruitis miferi, denfo velut agmine fadto,
Nec caros Patriàe fines, nec blanda Parentum
Ofcula, nec focios dubitatis linquere fidos!
Q_uis furor, O! Batavi, fragili vos credere ligno,
Perque vagos pelagi fludtus, per mille procellas,
Perque aeftus, rab.ido quos Sinus evomit ore,
Vifere diverfo terras fub" Sole calentes !
An Deus, aut ratio vos tanta fubire pericla
Inpulit, & vitam praëfenti exponere leto ?
An quid Diva Parens gremio Natura recondat,
Aequore quid medio, media tellure repoftum
Quid gérât, Eois quOt mira créant in oris,
Occiduis ignotalocis, ignotaque prifçis,
Prima fuit vobis cognofcere cura, laborque?
Haec fi caufla viae foret unica, crédité, pulcris
Numine propitio ceptis Deus ipfe faveret.
Ule Deus, tumidi qui tèmperat aequoris undas,
Solus & iratos novit componere fludtus,
Per varios cafns, horrendaque murmura ponti,
Nec nocitüra tamèn, dextra cohibente furorem,
Duceret ipfe ratem, & fcopulos vitare minaces,
Et brévia & fyrtes, celeri malefida carinae,
Optatosque daret tùtis contingere portus.
Non imo jam monfira mari furgentia, non jam
Aeolii fratres referato carcere midi,
Non fubitus puro colledtus in aethere nimbus
Terrerent clafïïs focios, puppisque magiftrum.
* * * * * * * * Jy[c