764 Summa Librorum XII. de Trinitate.
witutis mternitas ,• ita ut natiwitas habeat tmclorem, ff) non ca-feat <etemiute dwinitas.
XII. Totus ad repellendas hareticorum occaßones intentus eß, quibus, per id quod
feriptum eß, Dominus creavit me itntium viarum faarum, contradicentibus, Erat quando
non erat & , Non fuit ante quam nafceretur, Es?, De non exftantibus fa<äus eft, ita
*mS.wß- refpondet, ut femper Patrem , femper Viliwm, ö" nonpoß aliquaDeumomnium, fedante
tiiiutis, ,mnia eße doceat: & ita femper fuijfe Filitem, ut & natum ejfe prxdicet, & femper fitijß
J!knüinUc» manifeßet, ut in eo non * innafcibilitatis ß t exceptio, fed nativtttUis xtemitas; ita ut
mm I nativitas habeat auSorem, (fr non careat xtermtate dtvimtas.
765 766
S AN C T I HILARI I
P I C T A VE NS IS EPI S COP I
DE T R I N I T A T E
L I B R I * D U O D E C IM. S i
L I B E R P R I M U S .
In quo Hilarius 3pofitis philofophorum de beatitudine ac de Deo fententiis, e Scripturis tum
veteribus 5 tum maxime ex Johannis Evangelio veriorem ac fublimiorem T>ei notitiam,
certioremque immortalitatis Jpem nobis pmberi de dar at. Deinde ex parta Scripturis
Dei cognitione obßrvat fummam illius majeßatem humani Ingenii vifes fuperare, nee
attingi pojfe niß fide j hineque natas hare fe s , qudd infinitatem illius intra ferijus fu i
finem conclude^ voluerint. Duos prafertim 3 Arianern videlicet (gjr Sabellianam 3
impugnandas proponit. Denique quo animo facra Dei verba legi debeant, quavë
ratione quod ipfedeDeo locuturus eß excipi velit, lefäore pramonito, librorum Juorum
ordinem & argumenta pramittit 3 huneque humillima ac fide plena ad Deum prece
concludit.
I r c u m s p îc ie n t I mihi
proprium humanæ vitæ ac re-
ligiofum officium, quod yel à
natura manans * yel à pru-
dentum. ftudiis profectum ,
dignum aliquid hoc conceflb
fibi ad intelligentiam divino munere obtine-
ret b multa quidem aderant, qua: öpinione
* communi emeere utilem atque optandam vi-
tam videbantur, maximéque eä 3 quæ & nunc
& Temper antea potiffima inter mortales ha-
bentur , otium fimul atque opulentia, quod
aliud fine altero mali potius materies * quàm
boni effet occafio i quia & quies inops propè
quoddam vitæ ipfius intelligatur efle exfilium,
& opulens inquietudo tantô plus calamitatis
afFerat, quantô majore indignitate his care-
tur, quæ maximè & optata & quæfita.funt ad
utendum. Atque hæc quidem quamquam in fe
fumma atque optima vitæ blandimenta conti-
A néant, tarnen nón multùm videntur à confiiez
tudine efle beluinæ oblecfcationis aliéna : quibus
in faltuofa locaac maxime pabulis læta b eva_ b
gàntibus » adfit & fecuritas à laborer & fgtietas
ex pafeuis. Nam fi hic optimus & abfolutiflî-
mus vitæ humanæ ufus exiftimabitur, quiefeere
& abundare j necefle efi hune eumdem , fëcun-
dùm fui cujufque generis Tenfum, nobis atque
univerfis rationis expertibus beluis eflè corn-
munem t quibus omnibus, natui'â ipsâ in fum-
B ma rerum copia 8c fecuritate famulante, fine
cura habendi copia redundat utendfi
2. Ac mihi plerique mortalium non ob aliam Ad alia na-
quidem caufam hanc ineptæ ac'beluinæ vitæ £rsu^
confiaetudinem Sc refpuiüe à Te s 8c coârguiflè riqucha-C~
in aliis videntur, qùàm quod, naturâ ipsâ. au- mincs--
étore impulfi, indignüm hömine eflè èxiftima-
verunt, in officium Te ventris tàntùm & iner-
tiæ natos arbitrari 5 & in hanc vitam non ob
aliqua præclari Tacinoris aut bonæ artis ftudia
a Petvetuftus codex Colbeitiuus c
fottè > communion,
n Germancnfi, commmtione;» » b In iifdem mff. ■ vacantibus ; qute11
1 llcilicet otio defignando, opumè con
oxHilarii mënti, beftiarum
truit, lcd non ita oracioni.
C c c i ij