ai Domimm deprtcatm frm. G H ü B M h fdgd d me : dehinc illud Et non eft qui require!
fpeBu _ ejus orationem meam ^ , &j tribulationem . •/ / . ..... meam:. nnitrPrrwS poftremô etiam illud il un nnn quo n<pial,71
ineam ante ipfum pronuntio. * Jn deficiendo ex me
mus concluditur, Me exfpeiïant ju/îi3 donee rétribuas
(piritum meum. Egregiè verborum ordo difpofi-
mihi ? Contraria fibi ifta funt, ex per.
tus eft. Primùm voce clamatur ; omnis enim fi-
delis viri etiam tacica & fpiritalis exfpedatio
Deo clamor eft. Deinde voce oratur, id eft,
deftderii 8c fidei peritio verbis vocis effertur,
fecundùm illud Apoftoli, Pfallam fpiritu, pfal»
lam 8c voce. Tertio in confpedu Dei oratio
effunditur, non verbis fcilicet de lingua ex-
cidentibus, fed de profundo 8c interno fidei
fonte oratio precantis effunditur * 8c effimdi-
tur in confpedu Dei, non negligenter neque
ex fecuritate, fed tamquam Domino præfente :
qui enim oratur ut exaudiat, præfens necefle
eft effe credatur : qui aijtem præfens exiftima-
tur, non abfentis diffimulatione , fed præfen-
tis honore reverendus eft. Quarto quoque
tribulationem fuam pronuntiat. Non impediantntam
fona hominis intelleda. Si enim funt jufti ex.
fpectantes j quomodo nemo cognofcit ? quo.
modo animam nemo requirit ? Per id enim ne.
mo animam requirit , 8e nemo animam cognofcit
, quia perfpiciente eo à dextris, nemo
juftus eft vifus.
B 4. Sed hæc omnia in Domino tempore paf. 04
fionis impleta funt, cùm euntem eum ad cru-
cem eorum nemo comitatus eft, quos ad pof.
feffionem regni cæleftis fecundùm evangeli.
cam difpofitionem feparatos à finiftra a dex-
teræ præparabat, ob quos 8c homo erat na-
tus : cùm in tot tantifque çruçis ipfius fignis
Deum nemo cognovit : cùm frequenter an-
tea latens, fe his qui eum quærebant & prodi.
dit 8c ingeflît. Et per. oblationem fpontaneæ
tur, cùm tribulatur, quin femper ad Deum om. C voluntatis fuga ab eo periit, cùm nuîlus b vir-
nium anguftiarum fuarum 8c pafiionum mo-
leftias référât. Neque fane leves tribulatio-
nes funt, quas ante Deum effufa oratione pronuntiat
: led in eo * cùm deficit ab eo fpiri-
tus fuus. At verô nos leves tantùm tentatio-
nes ab aflîduitàte orationis impediunt : 8c
quantulamcumque, in fecundis modo rebus ,
animi noftri conftantiam à devotionis officio
repentinus exiguæ difficultatis motus avertit.
tutem vitæ ejus , quæ in anima fignificatur,
inquirit. Corpus enim quod çrnei affixerant
contuentes, poteftatem animæ , c quæ fe fignis
& fadis Deum probaverat, nemo quærebat.
51. Jam ilia quæ fequuntur, licèt communia
videantur elfe cum ceteris, tarnen etiam per
eum tempore paffionis omnia dida geftaque
finit. Clamavi ad te Domine 3 dixi , Tu es fies i
portio me a in terra viventium. Clamans di-
At verô hic, ne déficiente quidem fpiritu fuo, D x\t 3 Tu es fpes mea, cum ait, Pater commen-1»
do in manus tuas fpiritum meum. Pars ejus Ê
in terra viventium efh, cùm latroni die eodem ?»
incolatum paradifi promittit, id eft, fortem & ^
regnum hereditatis fuæ : ut liçèt ad inferos
adiret, tamen per * fpiritalem poteftatem do- *<fe
ceret fe à paradifo non abefle.
6. Redit deinde ad orationis fuæ modeftiam,
dicens, Intende orationem meam : quia humilia- U
tus fum nimis. Humiliatus eft enim , formam J
cellar 8c tribulationem fuam pronuntiare , Sc
orationem effundere , & voce orare ipfa , 8c
fpiritalis fidei voce clamare.
3. Tu cognovifii femitas me as. In via hac 3 qua
ambulabam3 abfeonderunt laqueum mihi. Ha:c tarn
illius , quam hujus David , oratio efle potent
exiftimari : quia, , utdiximus, omnia Domini
dicta atque gefta 8c fervi fide 8c prophet* pr*-
ufixguuirttavviiLt .eAxe. imu upiluo., Numquam vero £pf--a--l-m----o-r-u---m--- j i t - r r\ r prophetia , quotienfcumque ex perfona Do- E B | accipiens , & obediens fadus ufque ad
mini profertur, non aliquid peçuliare ejus ac morrtm , 8c mortem crucis. Libera me a perproprium,
quod alii cum eo commune elle non
poflit, adjecit: ut quia multa ex perlbna ejus
hominis quem a'fliimfit commemorata, perfo-
nis hominum eflent naturifque communia, pfal-
mi potiù« de eo prophetia ea, quæ proprie ex
' perfona ejus dicerentur, oftenaeret : ut illud
nunc , Confiderabam ad dexteram, & videbam
quia non efi qui cognofcat me. Periit fuga à me
fequentibus me : quia confortati funt fuperme. Educ
de carcere animam meam ad confitendum nomini ii&
tuo Domine. Quamquam enim poteftatem ha-
beret ponendi animam fuam , & refumendi -} \
tamen femper, per reverentiam filii, honorem
paternæ d majeftati refervavit, cùm orat, Pa- J
ter clarificame j cùm proclamât,Deus meus, ^
quare me dereliquifti ? In his enim non eft i
à- non efi qui requirat animam meam. David F firmitatis fuæ confeffio , fed paternæ wtuus
Quædam . i. -1 . •. ___ _____WÊ T il-aH-ii-t Prn-n 17» n n n r Itrni IfPf à
hîc ncminî enim hcèt fugerét, non tamen incognitus erat :
convemen- ne(jue çQ\^m a<i dexteram contuebatur , fed
etiam ad finiftram ei conlpedus patebat. Illud
autem quomodo perfonæ ejus aptabitur, Periit
* Ira mf. At editi, a i dexteram.
b Mf. veritatem vite. ■ % .
* Magis placerec qua. Vcium illud que. poteft refem ad potefta-
ttm, vd potiùs ad animam prout divinitaeem lignificat : ad coque
nihil hîc crit difficultatis. Si verô ad animam propriè diftam re-
ferri quis malit, eatenus fe Deum fa dis probarc intelligenda eft ,
quatenus fe ad Deum pertinere oftendac, cui fubftancialiter & in
ünitatem perfonæ copulara fit. Ut enim Vcrbum caro, quia carncm
fufeepit j ita anima Deus prædicatur, quia ipfa cum carne à Deo
fufeepta eft. Cùm autem plcrique Patres , quos recenfct Pctavius
• lib. 4. de Incarn. c; 13. Icntiant Verbuin àbfquc ullo mediocum
anima, illâ verô tantùm mediante cum corpore adunatum, ipfa 1
quoque potiffimùm virtutis divinæ Cgna præ fe ferre non immeritô,1
prædicatio. Liberari ergo fe nunc lîmiliter a
perfequentibus orat, quia corfortati funt. Confortati
enim funt , cùm erneifigere audent,
cùm per carnem Deum nefciunt, cùm eos
cenlcatur. . . - -
11 Editi, ma je fi atis. Concinniùs mf. majeftati. Ita obferyat Hi* ,
Iarius lib. 9. de Trin. ri. 12.. Chriftum Patrjs mandato anima rc-
fumendæ virtutem déferre, & lib. 11. de Trin. n. 10. lîcut &,1?
Pfal. 13p. n. 1 o . eumdem prædicare fenon fuam, fed ejus qui le
mifit, voluntatem venifle facere ; acdcmum lib. dc Synod. n. 34-
& in Pfal. 138. n. 19. Ce non polie ab le facere quidquam i 1|(C
porro & alia hujufmodi eum loqui , non tantùm quatenus homo
eft, fed etiam quatenus Deus unigenitus eft, qui verbis reveren*
rentiam fonantibus ita fe Patri æqualem fignificat, ut ab eo fe m-
tum fimul declarct. Ea rationc etiam verba ilia , Pater majtt t»
eft, id Chriftum ut Deus eft referre nondubitat in Pfal. 138. n. J7*
i Alias huiufmodi locutiones vidçlis lib. de Synod, n. ƒ 1. i J habitus
habitus humilitatis Sc 4 forma in eo fervilis A non intres in * judicia cum Jh"vo tuo: * joHeium.
hortamr. • , ,
« Deinde rogät, ut anima lua educatur e
carcere. Si in carcere pofitis, etiam ante Noe
tempora, b refurrectionem fecund um beatum
Petrum Dominus pradicavit 5 career eft inferi,
ä quo fe educi rogat, ut Sl in altero pfalmo
erat precatus, Non contineat fuper me puteus
os fuum. Oratio omnis ifta ad confeffionem ,
ut diximus, virtutis pater nie eft. Sed adjecit 6c
caufam , cur fefe de carcere oret educi : Ad B tus fum in omnibus operibus tuis : in faföis
confitendum 3 inquit, nomini tuo. Refurrectio ejus
paternæ in fe virtutis prædicatio eft j quia po-
teftas ei omnis ex Patre eft.
8. Sed e per quos fit Dei nomini confitendum
quia non juflificabitur in conjfcciu tuo omnis
<vi<vens. £)uia perjecutus eft inimicus
animam meam, humilia<vit in terra <vitam
meam, colloca<vit me in óbfcuris 3 ficut mor-
tuósficuli. Et anxiatus eft Juper me fpiritus
meus: in me turbatum eft cor meum. Me-
mor fui dierum antiquorum, * medita- j
, fubjecitdicens, Me exfpeciantjufii 3 donee
. rétribuas mihi. Omnium Apöftolorum fides uf-
que adrefurrectionis tempus fuit trépida : quam
' in Domino contuentes, exfpe&ationis fuæ fe-
- curitate firmati funt. Et hinc illud eft à Domanuum
tuarum * meditabar. Expandi ma- *meiitahor.
nus me as ad te : anima mea ftcut terra fine
aqua tibi. Dia p sa lma . Velociter exau-
di me Domine, de fecit fpiritus meus. Non
avert as faciem tuam a me : (dp fimilis ero
defeendentibus in lacum. oAuditamfac mihi
manè mifericordiam tuam : quia in te Jpe-
mino didum : Triftis eft anima mea ufque ad C ravi * Domine. Notam fac mihi viam in * abeft d «-
I mortem. Non enim ait, propter mortem : quia
licet fe paffioni daret, non tamen Virtus æter-
na dolorem paffionis exciperet. Sed quia Apo-
ftolorum metus per humilitatem paffionis ex-
ortus ,i ( adeo ut 6c firma fuperædificandæ in
eaEcclefiæ Petra trepidaret, ) poft mortem 6c
refurredionem Domini in eadem trepidatio-
ne efle defineret j idcirco ufque ad mortem triftis
qua ambulem : quia ad te levavi animam
meam. Eripe me de inimicis mets : Domine,
ad te confugi : doce me facere voluntatem
tuam, quia tu Deus meus es. Spiritus turn
bonus deducet me in terram rctïam propter
nomen tuum Domine. Vivificabis me in oequi-
tate tua. Educes de tribulatione animam
eft, poft quam trepidantis fidei effent fecu- . . .
ritate firmandi. Exfpedant ergo jufti , donee D meam^ & in mijericordia tua dijperdes
fibi retribuatur à Deo. Et quid ei à Deo re- inimicos mcos. Et perdes omnes * qui tri-
. tribuatur, Apoftolus docuit, dicéns, Propter bulant animam meam : quoniam ego fervus
> hoe exaltavit eum Deus, 6c donavit ei nomen
o quod eft fuper omne nomen : ut in nomine
ojefu omne genu fledatur, cadeftium, terre-
» ftrium 8c infernorum , Sc omnis lingua confitea-
» tur, quia Dominus Jefus in gloria eft Dei patris.
Hxc ei a Deo retributio eft: ut ei corpori,quod
affumfit, paterna; gloria: donetur xternitas.
Qujeautem fitjuftorumexfpedatio,idem Apo- E ■
ftolusd
tuus fum.
TRACTATUS P S AL MI.
.s docet, dicens, Noftra autem converfatio
in cælis eft, unde 6c d Salvatorem noftrum
> exfpedamus Jefum Chriftum, qui transforma-
) bit corpus humilitatis noftræ, conformatum
j corpori gloriæ fùæ. Exfpedant ergo eum jufti,
dum retribuatur illi : fcilicet ut conformes fiant
gloriæ . corporis ejus, qui eft benedidus in fæ-
cula fæculorum. Amen.
i S a l m i fuperferiptio nulla efTe fecuri- pfalmi in-
. f dum Hebra:os videtur: id enim ab his £uft
qui uträque lingua eruditi funt tradi- addia. U C
tur.e Tranflatorefque ceteri nihil omnino de c
rebus geftis , id eft , Abeflalon in David patris
fui infedatione feripferunt. Sed hi feptua- v.Traa.
ginta feniores, quibus Legis ac Prophetarum f n‘
feientia ultra prxfcriptum 8c ambiguitatem
Iittera: fuit , addendum hoc pfalmo judicave-
runt. Caufam vero judicii iftius in exordio
F pfaimorum * docuimus , per quam nihil in * Pnf. ».ƒ.
pfalmis nifi propheticum cqgnofcimus oportere
tradari. Cum enim nec gems fermo, nec tem-
poribus f ordo conveniat j reliquum eft , .in f
exemplum ac feientiam gerendorum, 6c gefta
omnia in David, 8c ab his intelleda e-fle do-
ceamur. Appofita ergo nunc pfalmo fuperferi- Cur-
ptio eft , qua: non exftat in libro : ut ubi exr
fla t (id eft, ficut in pfalmo tertio , in quo a facie
ejus qui nunc perlequi feribitur fugerit,) ad
PSALMUS CXLI I .
Ipfius David, quando perfequebatur eum
Abejfalon.
* T \ 0 MINE exaudi orationem meam,
^ auribus percipe obßcrationemmeam:
in veritate tua exaudi me, in tua juftitia. G feientiam propheticæ intelligentiæ vöcaremur.
* In vulgatis > forms.. Magis placet cam mf. form*.
b Iu Pfal. n8. litt. ix. n. 3. legimus exbortationem, non refu
lionem. Confer locum.
c Excufi }pcr quod: caftigan ■ mf.
d Mf. falvificatorem.
* Bad. TrAtiJlatortfqm cettrique. I11 aliis edit, TrAnJlutores a
, que. Vcriùs mff. Tranjlatorefque uteri, nimirum quotquot prseter
Septuaginta Pfaltcrium ex hebræo verterunt, at liquet cx fubfe-
Iqucnti Traftatu n. 1. Sic & Theodore tus dc titulo loquens, Kequt
tipud Hcbrmm, inquit, neqsie apitd alios interprétés banc invent ad-
ditionetn. Apud Hieronymum inferibitur dumtaxat PfalmusDavid.
I f Abcft ordo à mil'. Reg. Sc Albin. Mm