D e i, benedi£tio, honor, gratiarum a& io , cum fi-
milibus ex parte Dei 3 querelæ verb, 6c gemitus, &
contritio, cum reliquis ex paite noftri, Orationes dici
poflunt : ita liquet quàm late pateat Oratio.
Orationem plus laudis 6c meriti contingit habere,diin1
a£lu caret orans, paffione illecebri afficiente fenfuali-
tatem, 6c hoc fi fortiter inipfâmente, vel voluntate
cuftodire ftuduerit affe&ionem liberam , 6c elicitam, £
qua in Deo lætetur cor (hum, ut timeat nomen Domini:
illud itaque fecundum habet in poteftateflia, non
primum, quamvis habituanda fit fenfualitas, 6cexer-
cendautin omnibus confond facilius rationi fiens cum
flente, gaudens cum gaudente, tanquam dux 6c no-
tus unanimis, qui dulces fimul accipiens cibos illece-
brium pafiiorium j ita tamen, ut fpiritusorantisfiifci-
piat eas tanquam adjutrices ancillulas 6c non in finum
luum collocet tanquam fponfas , amore meretricio
complexurus eas.
Petitio propriè neqpe afficit Orationem, nifi fitre-
nim decentium, 6c à Deo. Dicuntur autem decen-
tia vel in refpebtu ad Dcum, quæ videlicet convenit
eum dare, vel in ordine ad id quod nos æquum ell
aceipere, quemadmodum Antigonus dixit, Non de-
cere Regem, ut obolum daret, nec pauperi^ utCaflrum.
Finis nempè qui félicitas eft, déterminât ea quæ nos
decet petere à D eo 5 quia id folum tale eft, quod fi- j
ni noftro vel proficit ut habeatur, aut faltem non of-
ficit: ac proinde nihil quo male contingit uti, eftab-
fblutè petendum à Deo j fed pro quanto falutemno-
ftram promovere habent. Propterea cardo defiderio-
rum noftrorum omnium, 6c centrum verum Orationis,
oportet, ut fit ipfa divina voluntas , 6c voluntas Dei
falus noftra.
Oratio ficut non folum in cognitione, led in affe-
éfcione verfàtur, pro eo ut dicatur Oratio eflè petitio,
non qualilcumque, fed devota : devotio autem cum
fit affebtio, eft attcndendum, quot affebtionum fpe-
cies : alia eft, quæ lèquitur abfcum puræ intelligentiæ,
alia lequitur abtum voluntatis elebtum ; ultima verb
in fènfiiali cognitione naturaliter radicatur. Affebtio
prima reddit orationem puram 3 tertia reddit earn fim-
pliciter devotam, pro eo ut dicatur deyotus eflè fer-
vens, luificit tamen affebtio fecunda ex voluntate elebta.
conlùrgens, quæ cum triftitiis 6c amaritudinibus nos in-
vitos fenlualiter inquietantibus ftare poteft. Petimus, ^
6c non accipimus, quia nefcimusquid petamus, dum
obfutura noftræ fàluti fi concederentur, inquirimus,
Itaque exaudiuntur quidam Deo irato. Hinc rebte
fènfit Socrates, Nihil petendum effe a Deo, niji ut bona
tribueret. Sicut autem profunt frequenter adverfita-
tes, 6c profperitas noxia eft, ficillæpeticumpatien-
tia, hæc refpui poteft.
Oratio cum dicatur petitio decentium a Deo , in-
telligitur, quia ad nullum principaliter, nifiadDeum
dirigenda eft Oratio, cui foli potéftas 6c honor 6c gloria.
N ihilominùs Orationem dirigimus ad Sapbtos tanquam
ad eos qui funt divinitatis participes, ut impe-
trent, non impleant poftulatai hoc tamen 6c noftra
indignitas, 6c lua Gharitas, 6c Ordo hierarchicus, quo
infima reducunturadflipremum, per media1, expoftu-
lant.
Oratio ficut habet multos effebtus, varialque Ipe-
cies, maximè multiplicitates affebtuum, fic conceden- ^
dum Chriftum olim oraflè, 6c Sanbtos nunc orare ,
quamquam aliter 6c aliter, 6c diffèrenter à nobis, ficut
ex modis, 6c Caufis orandi, 6c ceteris circumftantiis
recogitans nolîè poteft. Oratio Sanbtorum ficut 6c
ipfius animæ Chrifti femper eft efficax, fecundum di-
rebtionem fuæ intentionisultimatam, qua concludunt
apud Deum dicentes, Fiat voluntas ma, Matth. vi. 1 o.
6c ita cardo defiderii fui lèmper impletur : ideoque
nulla intercedit paflio triftitiæ, nec repugnantia volun-
tatüm. Nihilominùs dici pofilmt orare multa pro via-
toribus , quæ nunquam conçedentur , 6c hoc agunt
vel affebtu naturalis compalfionis, cui non adverlatur
charitas, vel ex nefcientia divinse pro tunc ordinatio-
nis , aut aliqua tali ratione: non obftante, quod habet
Beatus quilibet quicquid yu lt, 6c nihil mali vult,
nec ignorantiam habet ullam.
D E
O R A T I O N I S
C O N T I N U I T A T E .
C A P U T II.
^ Ontinuitas Orationis notata in verbo illo Chrifti,
Oportet femper orare & non deficere. Lu c.xvm. i .
non cadit apud viatores lub Prsecepto, fic quod abixis
Orationis fecundum luam durationem in die naturaliter
perduret, nec cefiet aliquando : alioquin neque dor-
mire, neque aliud agere quilpiam fas haberct. Con-
tinuitas base Orationis accipienda eft fecundum mora-
lem , feu meritoriam , 6c non fecundum naturalem
continuationem. Fit autem litec continuatio mora-
^ lis, dum nihil intervenit apud orantem contrarium Ora-
tioni, quod reddat earn vitiofam, vel interruptam in
luo efle morali virtuofo: fimiliter Orationem meritoriam
interrumpere poteft folum mortalepeccatumau-
ferens gratiam, qua: ipfius Orationis meritoria: colli-
gatio quardam eft , 6c vita moralis , immo gratiofi.
Sic verum eft , quod Juftus femper orat, nec deficit.
Continuitas Orationis in efle tali, ut Icilicet eft petitio
devota decentium a Deo , ceflare dici folet,
6cproprie, dum nec ablualiter, nechabitualiter, nec
virtualitermanetintentio, velattentio, vel orandi voluntas
: quomodo dicimus, quod neque dormiens, neque
agens aliquid incompoflibile Orationi tunc ceflat,
feu Orationem interrumpit, quemadmodum de aliis
abtibus virtuofis latis probatur. Continuitas Orationis
injunbtas fufficienter falvatur in continuations virtua-
l is , leu habituationis attentionis vel intentionis inte-
rioris, junbto abtu orandi continuato , quemadmodum
dicimus peregrinationem continuari, licet non lemper
abtu fiat reeogitatio de ea, vel de paflibus quibusam-
bulatur: 6c ita non oportet hie Icrupulos fibi formare ni-
mis arbtosfuper continuatione faciendainOratione in-
junbta, dum defiiit abtualis attentio.
Continuitas Orationis injunbtas tripliciter Jfolet inter-
rumpi, fic ut earn iterari necefle fit : uno modo per
ceflationem abtus orandi dum juflus eft : alio modo
per intentionem penitus contranam, ut cum vult homo
non orare, vel orantes attendere : tertio modo,
dum fciens 6c ex deliberatione facit aliqua, qu^pror-
siis incompofllbilia funt attentioni orandi, ficut eft
cogitatio deliberata 6c fixa circa impertinentia feu con-
trai'ia j fecus ubi ex fubreptione provenit evagatio,
qua: dum percipitur non approbatur, fed cohiberi fata-
gitur, etfi plane nequeant coerceri.
Continuitas abtualis attentionis in Oratione injunbta
falvatur fepe in aliqua trium, attentionum j una eft
circa verba fine fenfli, , ficut in la’icis : altera circa
fenflim verborura , non ita curando de verbis rite
proferendis : tertia eft circa Deum vel alia ad falu-
tem fpebtantia : quemadmodum fit aliquando in de-
votionibus anagogicis, in jubilis aut fufpiriis rapienti-
bus animas ad alia quam fe habeat Orationis abtus,
five fenfiis.
Continuitas abtualis attentionis in Oratione dicen-
da, vel audienda corporaliter, 6c ex Pr^cepto falvatur
fiepe flepius in prima attentione, frubtuofius in
fecunda, feliciiis in tertia: quae tres attentionesalter-
nantur frequenter a perfebtis, qui per confuetudinem
exercxcrcitatoS
fcabent Tenfus, at VEteffimcabunà trans-
voient in 'A 3®® f iffeipieates verè , & pt&fidentes
fttagere ttragis oportet ^ utintra Rîttàs littéræ, & fen.
-fus ejus, attentionem fuam conftritigant , quod Beams
BtTi'ao'du^ Super CuKiitu daïotavit
Gonûïutitas moralis in Oïatione adverfâm habet tur.
bam (xigita;;or,um & defideriörUift proindë lïnefreno
& ordine provenientium, es quibus frequenter difttavere
eft enundatüm originaliter i Pet. i . Sc recitan-
tür in Epiftola cutrentis Dominica;. Obficro &c.
Itaque ficut dicit Co-Apofto'us Petri Paulus z Cor v 6
Qmmdtufumm in hoc mundo Jeregnnamur i Domino
üicentes ex fententia quilibet cumPropheta P f cxviii.
tp. Incola ego fum in terra peregrinus &advena Cu-
juS rationem reddit ibidem Apoftolus Heb. xra. 14.
, Q'»oniam non habemus hlc mimemom emtatem féd fitvdl
ratio jéólligata ^ turam inr irimus Jerufalem illam dv7tMem’ o n i ' 'T
»im fenfiiahrate; eti&at fêhibitemihi'ii.riffldiiÈ dificatur uteivitas. Et O aüam quippiè cum (enfualitate; êrigat ienihilominusalEidue olorion, M a „d Z 1. j .
qtiuoannist,u dmiv vearlbueerraint,d ö& 6 cf aebmigeet nexdpo eindfitaatrp Aerbgréanhsseit erarOpirdaa^s
^ves , at’que iftas improbas mufcaS, 6chacmanufortiis
attentionis, qüïe attentio fi mille respaflafuccumbat,
fit tarnen hóe abfqüe confenfiirationis, relevetatten-
tronem, 6c exténdat fiimiliter mille res ipfa ratio, ad-
dens crebrb fignumaliquodfenfibile, utfufpiriumali-
quod pium ad Deum, vel tuntionem pebloris, velge-
nuflexionem, vel fignaculum Cmcis, aut levet oculós
vine ncicaemlu pmet,e nusn ddiec vaetn: ieOt auxilium fibi, vel tacita fècum D eu s eflo propitius m ihipeccato-
r i , Luc. xvili. 13. vel D eu s in adjutorium meuni intended
Pf lxix. 2. vel D e iniquitatibus me is erue me
D om in e , Pf xxxviii. p. vél Conjirma mè in verbis tuis* Pf cxviii. 28. aut aliquid ejufmodi.
D E
O R A T I O N I S
U T I L I T A T E .
C A P U T III.
"XT’ A r. o a sequalis, vel inaequalis in Oratione pro plu-
’ ribus, ficutpro uno, & pro aliis, ficut pro fe vel
proximo, ex diverfisalpeétibushabet dijadicari. Unus
afpeétus eft ad divinam liberalitatem; alter ad huma-
nam neceftitatemj alter ad utilitatem inde provenien-
tem; alter ad illius , pró quo fit Oratio , difpofitio-
hem; alta- ad illius, qui orat, charitatem; alter ad
illius, quipoftulat, gratiam aliquamfpiritualemgra-
tisdatam; alter ad fiiperioris aftus inftitutionem; alter
ad orantis obligationem, feu delegationem; alter
dificatur utcivitas. Et O quam gloriofa dma\ n t do
tè ctoaas D e i,S ic . P f lxxxvi.2. Quit msdeducet in
ciyttatem banc munit am. P f evil. 11. Quam felix ilia ci-
yieiS! quod à longè olim profpicientesMoyfes & L e -
V1, non fine myftefiorumquodaminvolucro, primo-:
gemtis fuis impofuerunt homina Gerfan & Gerfon •
quæ intei-pretati fonant idem quodadvena vel peregri-
lius. Sint lgitur nobis advenis & peregrinis cantabiles
obfecro, vocePetri,juftificationes Domini in lo-
. co peregrinationis noftræ : ad hoc enim fâélus eftifte
^ yxmveutus ftationis faluberrimæ , ut mifericordiam
& auxihum confequamur. A quo ? ab eo qui pere-
grinantibus duobus Difcipulis, & de fe colloqumi-
bus; quamvis nondumcredentibusfe coniunxit , Scri-
pturas apermt, cor acceudit, dans illud intelliei,
iquod promiférat : Vbi dm vel tres cimgregati fuerimin
nomine meo, ibiin medio Jitm. Matth. xvlll. i f f lN u n -
B ÿ id, Credendum eft, quod Dominus fit in loco
îfto. Adeftutique, cuimilliamilliumferviunt, 6c de-
des centena milliaaffiftuntei. Ad quid ita eft? Ni-
mirum ut illud proverbium Laberii à Seneca & Macrobio
pofitum: Comes fâcanim in màpro vehiculofit.
E t quid fiicundius veibo Dei in extelfis ?
Et noliis Viri Patres & Fratres ReverendiJJimi fàpien-
tes att/ste ehariffimt, nobis qiii per varios cafus , per
tot difcnmina rerum tendimus, noninlacum, fedin
fcoelum; exorandus eft ipfe idem Chfiftus, qui noftræ
peregrinationis eft (dicénte Böëtio) D u x . f i .
mua, terminus idem , ne peregrinantes nos deferat.
fed comitctur, ducat, dirigat & pei-ducat. Confe-
guamurhoc, quæfumus, tuis intercedentibus meritis
o Beatilfiffia Dei Mater & V irg o , quæ pueram Je-
fum peregrinantem in terra Ægypti cumfidiffimo &
jufto Jofeph virgme fponfo tùobajulafti, fovifti, nu-
5 cuftodifti 3 fie tu nos advenas 6c peregrinos
fpii itualibus auxiliis fovere mifencorditer obfecrata non
pretium ; alter ad opus ut eft voluiîtariè fatisfââorium; c m e m o r y , noftræperegrinadc
alter ad opus , . ut ex quadam neceflitate ; vel aliéna
voiuntate lufeeptum.
JOANNI S GERSONII
Docior is à - C tm c e llm i P stnfienfis
s E R M O
D E
O R A T I O N E .
F A C T I I S I N
CONCILIO CONSTANTIENSI.
-Ad MSS.Codd. Pitt. 1 y j. & Colbert, pp.
OB S E C R O vos tanquam advenas & peregrinos
abftinere vos, & c . , Pet. pfxiftfmate
precor verbum hoc obfecrationis faluberrimæ,
humilis & piæ, non meum eflè verbum ; parum c-
mm haberet ex me ponderis & autoritatis. Accipite
potius tanquam ab Ecdefiaram PrindpePetro, ficut
nis & anguftiæ, aec abhorre peccatores, fine qui-
bus nunquam fores tali digna Filip. Quod ut impe-
tremus, adimus cum fîHùda ’i'hronum gratiæ tuæ,
te faiutantes obfecrando & obfecrantes filutando, Sc
dicentes illud Angelicum. Avë Maria.
Obficro VOS Sic. Non erravit proièaô Princeps
Ecclefiæ Petrus, dum cunâos hominesobfecraturas
vifterofiifima pietate, tnagis quàm imperio commo-
nuit, eos advenas eflè, & peregrinos. Cur ita? N e
peregrinationem visé ftatuerent-dibi pro habitatione
patriæ ; led ad sterna femcr proveherent aliter quàm
pecora Sc pecudes , Scalitel- quàm dives in Evangelio,
qui dicebat : Anima mea babes multa bona repojlta in
dsmos flttrimos. Luc.xil. ip.
Sed quoniam pro ftatu naturæ deftitutæ nos corp
o ra heu mole preffi Sc oppreifi, non poffiimus ad
coelum patriam noftram, quam à longé filutamus,
j-j fiifpirantes curvas in terris animas fatis erigere, jnftar
Sifiphi fiibuiofi quam aflidue mola fua dejicit & ob-
ruit. Corpus, enim , quod corrstmpitstr, aggravat ani-
*nam Sap. ix. I f . claufam in tenebris & carcere coco ait
Virgiiius : Et vinSlum in mendicitate & ferro, dicente
Propheta P f cvr. io'i Hinc eft ilia Pfalmiftæ con-
tjueibo : Heu mihi quia incolatsu meus Sec. P f extx c
Providit mifericors 8c miièrator Dominus Reftaura-
tor nofter, Dux nofter, Via, Veritas Sc Vita; qua ratione
poflet mens nofira volatu libero celerem nuncium ad
ipfinn Patron noftrum, qui in coelis eft, deftinare. Mira
pror