ƒ 23 Joannis
A L I A O R A T I O
A D D O M I N U M
JESUM CHRISTUM
&
GLORIOSAM VIRGINEM.
O M e inconfultani, defidem atque infelicem!
qua temeritate frequenter ab illa mei Patris
Jefii Chrifti, ac meæ Matris tuta protedfcio-
ne me fubtrahere audeo ? cur evagor per amaras vo-
luptates 8c per periculofos rivos magni hujus mundî
maris? Quid alibi tam ftudiosè perquiro quod longe
abundantiùs tutiùfque hic paratum invenio, divi-
tias, honores, fàpientiam, voluptatcm? Cur non
expavelco, ne dies mortis in eo ftatu me præoccu-
pet, in qti'o meo deftituta præfidio?, vadam præceps
in profundumlnferni, ubi nulla eft redemptio. Cur
reculo, cur negligo in eorum focietate per fandtam
meditationem verfari, quorum folo præfidio confiât
omnc bonuih adipifci, malaque univerfa pofle vitari ?
Magna quippe eft hæc ingratitudo, magna infuper ]
inertia, immö veriùs horrendaquædam mifèriaj hoc
mihi femper , dum venire voluero, paratum refu-
gium, auxiliumque non recognofcere. Verùm, ô î
dulciflimé Pater Jefu Chrifte, ac benigniflîma Mater
Virgo Maria, ovis illa fum, quæ fæpe nimis errans
perdita eft. Sum 8c illa fatuella , defidiofa, erra-
btinda filia, qua? non nifi tradfca 8c coadta vult per vias
récbis incedere. AUumite ergo manum illius, 8c teuere,
nec earn lùo dcrelîqueritis regimini, quoniam
fie cito iret in perditionem.
Hîc loquitur anima, in tribulatione existent, ad fu i
confolationem & patientiam, plurimos tribu-
lationit fru ftu t fib i commémorant.
Q V r i m e venerit mea gratiofa Domina tribulatio,
& cum gaudio & affedtubonofufeeptafit. Meus,
'quidem Pater optimus te mifitad me, non dubito.
T e érgo æquiflimo jure benignè, lætanterque debeo
lùfcipere, 8c non indecenter tradfcare, aut repellere
per impatientiam, tibi aut injuriam irrogando, aut
adversùs te improbé murmurando.
Erravi, fateor , venis à me juftam poenam acce-
ptura. InfipienS fum ac ignara 5 venis me inftrudtu-
ra. Deturpata füm ac foedata 3 ad decorandum ac
mundandum me advenis. In devium propero 3 acce-
dis ad dirigendum. Mortem æternam demerui 3 ad
liberandum me feftinas. Gravibus oppreflà fum de-
bitis 3 relevare me prætendis. Élongavi me à facie
Patris mei Jefu Chrifti 3 ad me illi denuo approxi-
mandum reconciliandumque hue profedta es. Cum
his, qui me oderunt, 8c occidere quærunt inii çon-
lortiums hinc me venis eripere. Nunc penè excæ-
cata fum 8c furda, nimiùmque mollis & laflà in omnibus
membris meis fâdta 3 venifti falutem ac robur
largitura. Fiat igiturinme, ac de me, ad plenum
fecund ùm inftitutum veftri beneplaciti, juxta man-1
datum 8c commifiioncm optimi Patris mei. Gratias
ago illi millefimas , qui non üt ego ilium frequenter,
ita me neglexit, qui me nolens perdere, perte
me, velut filiam diledfcam, vifitat, quæ nec digna
fum ad fuam gratiam vocari, quæ potiùs mortem
merui, quàm aliam quami ibet difeiplinam 3 8c potiùs
horrendam gehennam, quàm paternam ac manfue-
tam correptionem.
Verum te unum deprecor (ô mea Veneranda Do-
Gerfonîi y 24
mina) ut eâ circà me commiffione quam à Deo
non quam ab hofte ftifeepifti, fungaris. Quodque
tuam, pro menfùra meæ fragilitatis, mitiges difciplj,
nam, non me fuprà quàm ferre valebo graviùs affli-
gens. Quo non obftante, volo ut nec clamor, nec
gemitus, nec adtus, nec fignum quodlibet in medi-
iplicentiæ, aut amaritudinis, aut indignationis te re-
\ trahant, quominùs dulciflimi mei Patris juflionem
de me 8c fuper me, quantum fufficit, impleas.Longe
enim meliùs me, novit quid mihi expédiât: fiat
itaque ut inftituit, ô c lû a , non mea voluntas implea-
tur. Quantuncunque mihi gravis extiterit dolor,
etiam fi ferra, fi ignés, fiverbera, vulneradifpofue-
rit, fiat voluntas ejus : tantummodo me in fuam fu-
feipiat filiam, mihique fbeiam faciat tuam fororem
patientiam, fine qua utique nimiùm dura es Scminiis
accepta. Ita fi fiat mihi, profeéto fâtis e r it , nec
aliam erga me peto clementiam3 nimiùm fané dura,
nimiùmque dira mihi forte ilia dementia, quæ ad brc-
vifïïmi temporis moram ftiftineret hujus feculi abuti
voluptatibus , atque in ftercore meo volutari ac pu-
trefeere, donee in momento infernalibus canibustra-
derer devoranda, iliic moritura fine fine. Longe fiat
à me talis dementia, talifque mifericordià. Tibi igitur,
Magiftra optima, parère reeufem, tuamæqua-
nimiter ferens difeiplinam, tuam pprcuffionem, tuam
» quantumlibet duram corredtïonem? Tolerate quippe
oportet mala præfentia, ut potiora tandem obtinean-
tur. Nam 8c Pater meus Jefus Chriftus ab hoc fe-
culo non migra vit abfque dura admodùm poena, fed
nec ejus Mater dulcifïïma. Quæ ego ftim lit hinc
immunis evadam ? Non eft hoc profeéto poftulandum.
O veneranda Magiftra 8c Domina, dicito ( fi li-
buerit) ac denuncia Patri meo, in quanta nunc affli-
étione detenta füm, quam poenam ac prefiùram fufti-
neo y quatenùs fùæ mifereatur pauperi filiæ, fragili,
atque labili, plenæ anguftiarum, 8c tormentorum,
ploratuum 8c gemituum. Quodque propter fuam bo-
nitatem immenfàm in his tormentis mihi mifericor-
diam impendat, reperiens in me bonum aliquod, quod
remuneret. Vides nempè me propter vehementiam
doloris nec convenienter orare, nec ad Deum meum
mentem meam dirigere poffe.
S e d , o vos piiffimi Curatores Curiæ Patris mei
; præfàti, 8c præfertim T u benigniffima Mater mife-
ricordiæ die fæpè diéto Patri meo jam fatis eflè, po-
ftula mihi pacem 8c reconciliationem, ut tui honoris
ac precum tuarum intuitu, confolationem aliquam
experiar, atque alleviationem ab his quibus nunc
premor flagellis, ficut de his pucris qui fcholafti-
cis incumbunt difeiplinis fieri folitum eft. Exhibe-
te vos mihi adinftar illius piæ Matris, quæ|fuam filiam
eripit de manibus Patris eam verberantis. O ne-
quam inimici! vereor, ne in meis verberibus rideatis,
eo modo quo de his infolentibus pucris rideri folet,
qui pro fuis petulantiis in feholis verberantur, dicen-
do, ne peperceritis, quoniam benè mei'ueiunt. O
peccatum væ tibi î quia me tormentis hujufmodi tra-
didifti. Infelix illa hora, qua me ad Patris meioftèn-
fàm induxifti. Initio quippe mihi vultum oftendebas
hilarem, têque placitum, ac humanum mihi fimila-
bas3 fed heu î graviter nimis tua cauda pungitivaeft,
8c amara.
Quomodo igitur tibi ampliùs fidem dabo ? Cur
)te non toto conatu deteftabor? Nunquam ita ad me
reverti valeas, nunquam mihi te videre conceflùm fit.
K^Adhuc loquitur anima tribulationi, congratulait
do ei.
O Tribulatio ! fi per hæc flagella tuta fim , ac ab
ilia morte horrenda fæviflimaque , faéta immunisa
fi per hæc jus hereditatis patemæ, quod jam
perdideram, recuperem 8c (quod longe melius) pjpp
,l c<" 1 ......................" hæc
ƒ ! ƒ De Mendiâtate Spirituali. j 2 6
hæc, ad gratiam mei Patris revertar, atque hinc mea ftat nihilominùs, quod etiam inhoccafu rtlàllemalioconvalefcant
pr£emia, profedo mihi optime eft. Go-
nabor tarnen amplius hujufeemodi facinus nullateniis
admittere, ignorans certe, an vice altera mtcUm tam
mifericorditer ageretur, ut nunc a&um eft.
O magiftra tribulatio ! ex quo mihimundanaslub-
trahis confölationes ac focietates, riec mihi poflibile
ablque aliqüa cönfolatione vivere. Concede mihi velalrum
quoiTimlibet adefle confortium, quam in folitu-
dine rdinqüi, nec etiam, fi in mea föret optione,
veilem alios homines, aliafque beftias, 8c aves huic
mundo deefle, in eoque non vivere, eoque mecum
noil uti, dum illörüm carentia mihi nulli elfet profe-
£hii”3 quoniam ablque confortio minus jucunda, mi-
nufqüfe grata eft cujuflibet boni pofleflio. Unde mer
teram aliquam confolationem ad lùpportandum tuas af- A tibi hinc mugis obftriótam concipio , quod fie mé
fliétiones , atqiietormenta. Fac me illius dulcedinis participent,
qüâm fecundùm Prophetæ diétum, Pf. xxx.
20. Deus fervat, 8c abfcondit his qui timent8c dili-
gunt eum : per quam dulcedinem beatus Stephaniis fuos
nihil æftimabât lapidatores3 Beata Agata ad carcerem
tanquam ad nuptias properabat3 Apöftoli in verberi-
bus exultabant 3 Sanétus Paulus dicebat, fe libenter
gloriari in infirmitatibus fiiis, 2. Cor. xn. p . 8c ita fuit
de aliis quibuflibet Sanétis.
O quid dicoegoinfipiens Scinconfulta, quid dico?
Gur ampliùs velim meumquærerefolatium? Hæc eft
enim gloria Dei , ut juftitia ejus impleatur, quod utique
fit, dùm tribulationem ac triftitiam patior pro
pravis ac ignominiofis voluptatibus, quibus præter
Dei nutum ac Mandatum frequenter fruitus fum. De-
centius itaque eft ac rationabilius ut Dei voluntas
impleatur me verberans 8c corrigens, quàm de mea
vanitate confolationem accipiam. In hoc itaque mea
fît confolatio, ut Pater meus mihi pacatusfit, atque
in hoc mùndo ftatuifti, quàm fi mihi loli ilium de-
fervire feciftés. Â'pparet igitur, quantùm me dile-
xeris, talem mihi mundüm tribuens, ac meo depu-
tans uftti. Irilùper fi éventu aliquo, rationé, atque
intelligcntiâ prorsùs eflèm deftituta, 8c hæc in me
taiii pretiofa naturæ dona fufïragio Medicinæ, aut
alio quolibet modo quis in integrüm repararet:
noriné hinc me felicem miiltùm reputârem, neenon
8c illi qui hoc mihi impendiflèt beneficium me cen-
ferem vehementer obligatam ? Et tarnen longé præ-
clai^îor ac melior eft mea conditio, dùm hæc tua do-
no fufeepta integra confervo , quàm fi deperdita a-
liundè recupero. Idem de ceteris omnibus mei corporis
membris fentio , 8c generaliter dé omnibus in
me bonis, ex dono creationis acceptis. Atverogra-
tiæ dona longé his majora funt ac potiora, quamvis
ea quæ numeravi naturæ dona méreantur abundanter
tibi gratis reddi , te à nobis diligi, te à nobis ho-
norari’ , in hoc tibi reddendo quod tuum eft : non
in me pacem 8c juftitiam fe ofculari faciat, te , median-B qiiod bonorum noftrorum egeaS3 fed quia fie fieri vote
Magiftra mea tribulatione. Per te infuper illi fi-
milis fadta fum, qui repletus eft dolore 8c auguftiain
fua benedi&a Paflione.
Debent itaque hi 8c plurimi alii profedtus quos
adducis fiifficere ad congratulationem tuse praefen-
tise , longanimiter expedtando illud excellentiffimum
regni cceleftis premium , ad quod per te intrandum
eft: Nondum quidem tempus eft perceptionis prse-
mii hujus. Premium fiquidem labor antecedet, non
laborem premium. Fiat itaque voluntas tua.
M E D I T A T I O A N IM i E
jAd recognofcendum Dei beneficia, & ad fe excitanduin
ad gratias reddendas Deo.
luifti 8c diftribuifti adnoftram utilitatem, 8c ad tuam
gloriam. Super hæc tarnen omnia mihi tales fuper-
addidifti gratias, ut te poffim habere in partem fingu-
larem, 8c tanquam légitima filia totius tuæ hereditatis
fieri particiceps , atque in tua gloria gloriosè re-
gnare perenniter. Sed 8c poftquam Protoparens
hanc, foo demerito, perdidit hereditatem, tu illam mihi
per lavacrum regenerationis reftituifti, meque vo-
luifti de tua fieri fingulari fàmilia in Lege tua Chriftia-r
na. Quæ feint, Domine, opera mea, aut mérita,
ut mihipoft fic perditam hereditatem, hoc tam fingu-
lare, tamque excellens munus largiri volueris ? ad il-
lius denuo perceptionem mifericorditer me revocans
præ ceteris illis omnibus qui veram Fidem non ha-
bent, tui ac tuæ veritatis notitia carentes 8c fineBa-
ptifmo ab hoc feculo decedentes. Eft profeéto hæc
jp L a cE a t tibi, Domine Deus Omnipotens, 8c puna fingularis 8c mera gratia, unde tibi foli merito
Pater gloriole, placeattibi, ut ea cognofeam, 8c gloria donanda eft. Hicverfa
cömmernorem bona qu^ mihi quotidiè tribuis. In-
gi'atitudo enim, atque inconfideratiobeneficiorumtibifummè
difplicent, optimoque jure nobis quidem
vis" tuorum bononim utilitatem afferri, tibi autem
honorem 8c gloriam. Ita igitur fit Domine, pree-
ferva me ab illa tam reprehenfibili ambitione, qua
tuam volui furari gloriam, illamque mihi afcribere.
HoC enim faciens , dum gloriam qua: in tuam cedit
fortem mihi veilem tollere atque ulurpare, jufta
vicilfitudine utilitatem omriem,qu£E in meam partem
accederet, amitterem. Lucifer illc de altiflimis cadens
ad ima mihi exemplo eft , né ‘ita proeft]mam 3
fimilitrér 8c luperbus ille Pharifeeus. Heu! mifera,
quid habere valeo, quod ex te non accipiam ? Cur
igitur hinc meipfam glorificabo? Cur hinc honorari
■ fatur opus meæ redemptions
, in quo longé plus quàm in mea creatione la-
borafti, dùm ufque ad mortis acerbiftimæ ftifferentiam
mil itafti. O qualem gratiam, 0 qualem diledtionem !
pro me ipla exhorrefeerem quod pro me Deus meus
pati dignatus eft 3 Si tuam in terris converlàtionem
commemorare velim , à tempore Conceptions inci-
piens ulque ad horam Afeenfionis in coelum, nihil præter
evidentia incompai*abilisdiledtionisacfupermirabi-
lis dignationis ligna reperiam ergà me indignam atque
miferabilem. A t poftquam reliifcitata film per gratiam
regenerationisBaptilmalis3 heu! quotiens itera-
to gladio peccati me morti reddidiobnoxiam? Quotiens
te meum Patrem ac Benefkdtorem offendi , te
meum fiipremum Judicem ? qui me in momento potes
in profundum Inférni præcipitare, ficut præeipi- ’
defiderabö ? cur ceteros quibus hujulmodi dona non tafti Luciferum 8c Angelos ejus in tanta perfedh'orie
adftmt contemnam? Aufer Domine hanc ä me ftul- inftitutos^ ficut 8c plurimoS alios pedcatores, quibiis
tam ac temerariam arrogantiam, fit itaque tua gloria, non dedifti Ipatium, aut animum poenitendi, aiitve-
tota tua* niam percipiendi3 fed eos irremediabiliter condemnaoed
ad tua me converto beneficia, atque in primis fti, hie quidem in criminedeprehendens, 8c moxhpr-
aec in natura confidero , ubi animadverto quod fi ribili patibulo infernali tradenS fulpendendos. Mirum
coelurn tale, folcm talem, ac lunam, actaleuniver- quippe eft, fi aliud quicquam frCere voluero, quam
lum quale eft hoc in quo nunc pofita film, propter tibi regratiari, quam tibi fervire, quam te honorare.
me lolam, a'c meum amorem inftituifles , in ftupo- A t ego nonnunquam te offendere audeo , male tuis
rem duceretür omnis creatura hoc audiens , atque di-
8c quod omnemfuperatoffenfam, in-
ceret: Hæc eft illa à Deo præcipuè diledta, propter
quam tam'- magna 8c pretiofa dona ifta creavit. Conutendobonis,
de tibi etiam aliquando bellum movendo ? Sed 8c fii-
per hsec, ut mihi femper cura morbiparatafit, pee-
nitentias