Joannis Gerfonii J 3 6
J 3 T Levitas mihi omnis grata eft. Quaero manducare, bi-
bere, ac febulari, ad deducendum tempus •, illofque
felices judico, qui ita in hoc mundo vivunt in fubjc-
£ba, immo ftulta libertate. O qualis mutatio ! hcu
in quern ftatum prolapfa fum ! De coelo profe&b ce-
cidi ad inferos 3 'de vita fpirituali ad carnalem, de ve-
ritate in vanitatem, defecuritate 6c tranquiliitate con-
fcientiae in conturbationem, de timore in ftuporem,
confufionem, atque infelicitatem horribilem. Et cer-
ream in carcere hu jus corporis 3 in quo ad prasfcns in-
clufa fum.
R Evertere, Domine, revertere, adhofpitium ture
• humilis ancillae. Brevem nimiiim ibi traxifti mo-
ram.- Heu quam dura hujus hofpitis receflio ! For-
midabam utique aliquid in me efle quod oculos tua:
Majeftatis offenderet. Heu me miferam! qua: non a-
liam adhibeo diligentiam ad taiem confervandum holtc
ita mihi optimo jure contigit} idque plane deme-
rui} quia cum ex me nihil eflèm, meipfam nihilomi-
nùs giorificavi, 8c de me 8c in me confifa fum -, extol
lens me ad versus Deum meum, illi fuam furripiens
eloriam. Infuper 8c de fiais donis laudari volui atque
honorari, jabfcantcr mihi ilia aferibens tanquam
propria } 8c quod deterius eft, ceteros contempfi,
minoravi 8c temerariè judicavi. Scio igitur quid fe-
ciam ) illam mihi recuperabo humilitatem quæ me
utique Patri meoreconciliabit, eumque placatum ad
me reducct. O gloriofe Sc bcata pax! jam omnia bene
fucceflèrunt, eft hac mutatio dextra Excelfi. Pfal.
Lxxvi. 1 1 . Commovetur quippe cor meum 6c exultât
ad præfentiam Dei mei, ac gratia^ : evelluntur
autem atque explantantur illæ inutiles vitiorum plan-
tæ. Inferuntur virtutum rami 8cplurimüm convale-
feunt} nunc in claro lumine meos defeótus, meapeccata,
pitem, a quo mihi pro venire pofliint omnia bona,, vo-
luptates atque divide. Quid itaque adprsefensfaciam?
Quo medio ilium a me fic elongatum ad me revocabo?
Mandabo omnibus quae intra me funt, ut ilium utique
inceflanter requirant 3 donee inventus revertatur.
Exurgitc Fides, Spes 6c Charitas, expergifeimini, 8c
vos ad curfura lumbos accingite diligenter quaerentes
Patrem meum, donee ilium inveneriris, atque adhofpitium
meum reduxeritis.
o r a t 1 o
Ntmcius anima mittitur.
J^JIlcurre tu, oratio, per magnam tceleftem civita-
tem, per vicos 6c plateas, ac per domos fingulas,
ita ut nullum San&orum prastereas, quern tu non cum
meamfragilitatem experior*, nunedenuobono- _ . ^
rum fpiritualium guftum ac faporem difeerno. Sicut B ^ etu & gemitu requiras , ad eorum pedes procum-
itaque illucefcente die in folis ortu mox abfeedunt te- bens, nec hinc difeedas, donee infimul omnes , vel
itaque
nebræ, aviculæ fuos repetunt cantus, renovantur omnia,
6cadcolorem, vigorem, ac decorem fuum re-
vertuntui*} ita plane eft mihi, dum Ibljuftitiæ oritur
in corde meo.
M ED ITA TIO ANIMÆ,
Sentientis fe ad devotionem commoveri , & fubitam
D e i vifitationem denuo percipientis.
Uis eft hic qui pulfat ad oftium meum ? Quid vult?
' x . Quid poftulat ? Eft profeâo Deus méus, Domine
meus 6c Pater meus. O Domine, optimè veneris.
Tibifupplico, u t, fi mea urgente infirmitateac
debilitate peccati, pigritor nimis, aut tardo tibi ape-
rire} tuo jure, tua autoritate oftium effringas. Re-
giis, ut ribi licet, utcre clavibus.
A Bite extra meum hofpitium , abite univerfe meo
magno Patri ingrata, qui apud me vult hofpitari.
Fugite hinc, fugite abfque mora. Fuge tudedignans
fuperbia, inflata jadtanria, fiéfe 6c palpans hypocrifis,
ira furiofe, defpedtuofe vindicatio, venenoftim odium,
infelix ac livida invidia, anxia triftitia, acedia ftulta,
avaritia cupida quæftuaria, foetida luxuria, gula im-
munda, cum tota vitiofitatis perverfa familia igno-
bilis ac ftultæ otiofitatis.
p Jiciatur hinc omnis {purcitia flagello poenitentiæ,
ipargatur undique cùm fuis floribus grata 6c viridis
herba-virtutum. Ponatur menfafobrietatis, fter-
natur caftitatis leéhjs. Ingredere , Pater dulciftime,
ingredere hofpitium pufillæ tuæ atque humilis ancil-
læ , pauperis adolefcentulæ tuæ , fufeipe gratanter
eorum aliqui, gloriofiPatris mei tibi demonftraverint
manfionem, teque ad Deum deduxerint, ac ejus pra:-
fentaverint afpe&ibus. Illos exora, ut ilium mihi placatum
faciant, mihique de multis meis exorbitantiis
impetrent veniam} atque ita fua: gratia: reftituar} quod-
que rursüs declinare dignetur ad hoc fuum humile hofpitium,
quod tarn cito deferuit, mea, fateor, indi-
dignitate exigente. Verum fua magna benignitas
atque dementia , parte ex una, fuorumque Sandto-
rum deprecatio, parte ex altera, 6c rursüs mea: par-
vitatis , paupertatis , impotentias, atque inftabili-
tatis confideratio ad reditum poterunt eum incli-
nare.
Quid dicis, O ratio, qua* nova refers? Multüm nimis
demifla eft ac verecunda facies tua. O ! fcio,quis
tibi hoc fecerit:. rigorofa videlicet ilia Juftitia, qute fe
contra te 6c me ingerit vehementer, allegans me non
Qeftè audiendam 3 immb quod ex tune indigna fim filia
Dei nominari 3 cum jam, meä ignaviä, meam ingenui-
tatem, meam divinam nafeentiam, meamque celfitu-
dinem penitüs amiferim, 6c hoc, in meo certè hofpitio
deformem ac horrendum hofpitem, fcilicet peccatum
admittendo 3 quod utique omnem, qua: ipfum fufei-
pit, corrumpit animam, foedamque atque deftatabi-
lemreddit} ac inimici falutis conftituit filiam. O Juftitia!
quis teadversüm me 6c adversüs meam oratio-
nem Procuratricem conftituit ? Non ego certè te ad hoC
advocavi : fcio enim , quia coräm te fubfiftere non
poflem. Illi potiüs mifericordia: dementi Curis: me
fiibmifi, illamque meam conftitui Advocatam 3 immo
fuo penitüs Judcio ftarevolo} quamvis6c teetiamju-
ftitiam mihi decet efle propitiam 6c amicam. Cur
ita ? quoniam tecum fum unius fententia;. T u qui-
dem odio habes peccatum, 6cego nuncilludodi. Tu
_ illud perfêqueris, hoc idem fado , de illo peenitenqu£
e apud illam inveneris , fimul in cena noftra dif-p>tiam agens, puniens 6c vehementer dolens quod ilcumbamus.
N e , qu^fb, refpexeris ad meam pau-
peitatem, fcio quidem, quia nullius’horum eges qua:
apud me funt : apud te funt omnia, fufficit tibi bonus
affe&us. Veriim, dulciftimePater, hoc eft quod
a te prsecipue confequi defidero, ut mea tibi placeat
voluntas 3 quodque ex tua dementia de tuis fuperabun-
dantibus divitiis ad meam fublevandam ac fuftentan-
dam paupertatem vel parum aliquid impartiri digne-
ris, ut hinc fuftentata feme , fttive , male non pelud
unquam admiferim, aut ei tribuerim fidem. Ita
quippe agens tuum, 6 Juftitia, exerceo officium de
meipfä Judicium fiimens. T u itaque etiam pro me
intercedes. Sed forfen mihi dices , quod longe citra
condignum in hac parte de me fumo Judicium, non con-
digne utmerui, mea vindicans peccata. Proh dolor!
Juftitia, fatcor ita efle, ut afleris 3 fed hoc venit con do-
nandum 3 quoniam non fubeft hoc viribus meis. Necef-
fitas autem Legem non habet 3 infirmitas quidem mea,
paut
3 7 2)(? ^JMendicitate Sprituali.
paupertas, atque imbecillitas, non meflnuntadcon-
disnum, vel etiam ad votum expugnare, acperfequi
peccata cum fuafemilia. Sed ab inope, velparvafb-
lutio fibi poflibilis acceptanda eft , 6c ab operario dc-
bililabor reraifliisnonfpernendus. Sis itaque, Juftitia,
de mea poffibilitate contenta, quodreliquum eft, tua
potenti virtutc fupplebis.
Confidera igitur, fi tui fit Officii, tuæque confue-
, ^ W libus, teipfam, omnefque vires tuas flge in Domino
D eo , TrinitateSanfta, illiqueficinha^reas, utinfola
ejus potentia tua fit fiducia, nec extra ipfum fapien-
tiam quaeras finaliter , aut voluptatem.. Ita quippe
tuam confervabis pulchritudinem, quo fabtaes ad ima-
ginem 6c fimilitudincm illius fanbtiffimx Trinitatis' fe-
cundüm memoriam, intelligentiam, 6c voluntatem.
Sed heu ! frequenter illam defeedo 6c obfeuro cam
tudinis, ultra vires expofeere. Cum autem mihi ma-A luto peccatorum involvens ac demergens, demoranfjor
aderit incolumitas, ac potentia divinae g ra t is , vir-
tutumque fortius robur 3 tune 6c potentius cum pec-
cato congrediar, eique viribus adverfabor. Dico in-
fuper , quod benediblus Filius Dei pro me debitum
fufficienter, immb fuperabundanter fblvit, quanuim-
libet etiam antea oftenderim 3 falvo , quod ei me legitime
fubjiciam, 6c fliae fim aferipta familia. Nullo
autem jure duplex de offenfe exigitur emenda , nam
6c Deus non punit bis in idipflim. Quicquid igitur
mifericordia Filii Dei circa me faceredifpofiierit, minime
tu poteriscontradicere. Ceterum, Juftitia, te
interrogo, fi non ad inftantiam Sanbtorum qui apud
te hoc meruerunt, teneris aliquid annuere ? Profe-
' £tö fic. Quem enim honorem illis impenderes , fi
eos, te pro peccatoribus deprecantes, velut alios quofli-
bet, quibus nunquam fuifti honori, vacuös repelleres.
Vade igitur Oratio mea, 6c recurreconfidenterad
cceleftem Civitatem , illicque Sanftos illos follicites,
ut tibi, 6c mihijuftitiam pacatam reddant, ut 6c il- B
Ia fimul cum mifericordia mihi pacem* impetrent ad
Dominum Deum meum 6c Patrem meum, atque ita
ad domum meam, unde exiit, denuo revertatur. O
utinam horam illam praefeire poflem , quä dignabi-
tur Dominus meus ad me declinare ! Cur non ali-
quem nunciorum ftiorum pra^mittit, ut legitime pa-
rata, poflem illum decenter, id eft, devote ac fandte
fufeipere.
Aliquoties enim adeo latenter advenit pulfans ad
oftium, ut alibi me diftradtam inveniens , mox, an-
tequam valeam ei occurrere , 6c decenter recipere ,
difeedat.. Sed quid loquor tarn inconfulte ? Quid tarn
temerarie tamque pr^fumptuose p e to , ut talis ac
tantus Dominus fuoS mihi praemittat nuncios ? Abfit.
Mihi pötiüs incumbit femper ejus adventum ex-
jplorare , nihilque aliud meditari , nihil aliud operari
quam adventum ejus prxftolari, moxque ad oftium
pulfanti aperire, ipfumque reverenter fufeipere. Non
igitur cum curis hujus fasculi mea ampliüs tenebun-
tur colloquia 3 fed fedebo folitaria in pace 6c filentio,
que in terrenis occupationibus, ac voluptatibus im-
mundis. Nihilominüs ad ipfum revcrtcrc, 6c ipfe te
mundabit, teque liberabit, 6c tuæ pulchritudini te
reftituet, quam infuperin tefirmabit, 6c ftabiliet fi
tantummodo illi jungi volueris, .ac velut tuæfummæ
voluptati inhaprere, ipfum potenter amando abfque fine
, fapienter abfque errore,ftiaviter abfque amaritud ine.
Eritque tua Spes in fua invicta potentia, tua Fides in fua
hmpidafapientia, tua Charitas in fua voluntate dulcifli-
ma. Hoc profc6to potiüs freies quam in efeatura, in
qua non nifi umbra eft 8c vanitas potential. Quapropter
mmirum m umbram atque vanitatem defluis, cum
crcaturse finaliter inheres.
Anima ChrifH fponja f e humiliter accufat, atque
fuo fponfo totaliter f e commendat, petens ve-
niarn de ojfeitfis , gratiam fuam in ptafenti,
& gloriam in futuro, ( A lia s fic. ) :
lachrymabilis q u er ela ,
A e devot d Oratio creatura , de f t atu peccati ad
’Dominum reverti cufpicntis.
o Jefu virginitatis fponfe! Jefli caftitatis fidelis ami-
ce ! Jefu, mea Spes.finalis , mea falus , meum
iingulare refugium 5 nunc ad te reverti defiderat ani-
ma mea pauper, inops 6c mifera, quae toties per te-
merariam rebellionem atque inertiam defidiofam idfa-
cere contempfit 6c recufavit, qua: annulum gratia:,
quo illam fpiritualiter defponfäveras, negligenterami-
fit, fufeepitque annulum peccati, fetradens fponfam,
fervam 6c fubje&am tuo antiquo hofti. Heu! quam
periculofum connubium ! heu quam ftulta 6c mifera
commutatio ejus qui pulcherrimiis , potentiflimus 6c
opulentiflimus eft, ad illum deformiffimum, miferri-
mun^, egentiflimum! Die mihi, 6 anima , quis tibi
diligenterqucobfervabo^ ne Æquid m e u m V Ü Ä frfM
hofpitium , quod tanti hofpitis oculos poflit offende-
re 3 quinimmo 6c ego ipfe vadam in occurfüm fui jo-
cundi adventus.
M ED ITA T IO ANIMÆ;
A P U D D I V I N A M
T R I N I T A T E M.
es, quod fic tuum fupremum Dominum, tuum glo-
riofùm Præceptorem , parùm honorafti : fic tuum
Creatorem , tuum Salvatorem ( à quo tibi eft omne
bonum ) oblita es * fic tuo vero Sponfo , tuo fideli
amico videnti 6c confideranti, fidem violafti. Is quidem
primùm tibi cor fiiumimpenderat, fuamqueadtetan-
tam oftenderat dileélionem, ut etiam pro te mortem
acerbiffimam pati dignatus fit 5 6c tu illi cor tuum 6c
amorem penitus furripuifti, immç (quod graviuseft)
velut perfida 6c infideliflima fponfe fuæ propriæ habi-
tationis portas præclufifti, quas nihilominüs illis fois
mifèris, ac neferiis hoftibus finis eflè patentes, qui
te perdere quærunt, 6c æternæjgmorti tradere. Quid,
quæfo, arbitrais , ô anima ? Putas-ne à poena im-
munis evadere ? Manebit-ne tanta injuria , tamque
grandis offenfe , tandem penitüs inulta ? O perfide
mea tiia
fpècicilc Yobuv obtincndutn tutibus QT in fancia rvitatt.i rviv-
■^mft abüis B W ta“ infirma“ atqIue D totius humanx CTcaturn: l io f t is jam anim: infelix, Ha
mrtmoonm..P C x c o i. 6 . FacUiuslSngèeft,tibUDeo M
bus,quam crelisfirmltatempriefl:ari. Si igitur prseffitit
i j Deus in hac gloriofa folemnitatebeatiffim® Trini-
a i s , ut per potentiam Patris in Sapientia Filii &•
i ü b°n>tatem & dulcedinem Spiritus fanftirobm
abeas, eonflantiam, aeperfeverantiaminbonisopex
I .... _I „_x__ quoniam
ficut carnifex viridi ramo , ac modica herba ducit ad
mortem agnellam petulantem 6c feltantem futuræ
foæ occifionis nefciam 3 ita meam fetuellatn animam
deduxifti, momentaneam aliquam hujus mundi vanitatem
fibi demonftrans, quam fic tradlam tuis vinxi-
fti vinculis, eamque excæcafti, 6c poftmodüm pluri-
mis criminum mortalium lanceis ad mortem vulnera-
fti. Demumque foper earn impofuifti gravem illum
L 1 3 malæ