7 5 ï
pUi.i'es yipn cognofcunt in veritate proprios defebtusj
8c quidam quamyis fciunt non fati§ pondérant -, aut fi
pondérant, cito oculos avertunt, 8ç pblivifeuntur,
qupd tolerant. Non eft ita faciendum, Chariflîme
Frater > fedrefifteudum eft Temper malitjæ 8c iniqui-r
tati, Sc remedium inquirendum 8ç auxilium à Deo fla-
gîtandum.
Maxime eft autem obviandum motibus paflîonum
in principio pugnæ -, quia fi magna çreverit, infirmus
homo ubi erit? Ex parva re fitlfepè gravis inquiétude)*
$C ex verbo uno nafeuntur verba multa 3 & de modi'
E P I S T O L A
pro confortAtione cujufdam tentati.
Ç Ufcipiamus, Chariflîme, de manu Dei, quicquid
voluerit fuper nosvenireDeusj nihil enim fine ju-
fta 8c certa caufa agitur in terrisj 8c ideo curemus nos
Deo fiibjicere cor noftrum 8c TenTum noftrum , ut
refipiciens humilïtatem, & patientiam noftram , benè
difponat defiderium noftrum. Inclinemus nos fub fan-
bla 8c gloriofà Majeftate ejus, quia pulvis fumus : &
co rifu Tcaturit fæpè grandis diflohitio. Parva contu- A cogitemus, quam magnum 8c dignum f i t , ut recogitet
aliquando de nobis Deus. Ex hac humili £efti-
matione fenfiis noftri, 8c accufatione culparum nofira-
rum, confeflioneque jufti Judicii Dei (quod ut frequenter
occultum, Temper autem rebtum eft) appre-
hendamus Tpem, 8c confidentiam ad ipfiim, 8c ore-
mus largiter, ac ab aliis etiam intime flagitemus ora-
tiones, quateniis fua maxima pietas noftram miferiam,
8c tribulationem tantarum tentationum immutare di-
gnetur. N ec ideb diffidamus de nobis, quia multa
contraria Tentimus, 8c patimur, 8c fiepius quam vellc-
mus, 8cgravius quam alii tentamur: vel quia incon-
ftantes fumus, 8c tarn parum laborare pofllimus > feu
quod totiens cadimus, 8ctardd refurgimus. Aut quod
tarn indevoti 8c aridi invenimur, 8c parvum appetitum
ad virtutes 8c ad Deum fentimus. Omnia ifta fo-
lent bonis accidere , 8c faspiflime devotiflimi talia funt
Accipienda eft fetnper no"va fiducia , Cum, ergi. taliter nos affligi fenferimus inter
In fpeciali proponendum eft tnftitias totidem, Domino humiliter dicamus: Do.
• • ~ ~ ^ „mine Deus fi dignus non film , nec tibi placet, ut
„liberer a prefliira cordis mei ■> faltem hocmihilargi-
,, re digneris ut patiens fim, ut non murmurem con-
„ trä virgam tuam, qua me percutis. Memor etenim
,, bene fum, quid canitur in Ecclefia tua :
Tunfionibus, prejfuris expoliti lapides:
Et quia
Illic introducitur.
Omnis quipro Chrifii nomine bic in mundo pr emitur.
Propter quod peto, ut quaecunque pro culpa ifta pa-
tior, ad meam purgationem femper provenire facias,
8c pro figno dementias , non reprobationis furore,
capienda efle doceas.
Debemus ergo fic nos Domino, integro affebhi, re-
fignare, 8c plus ejus bonitati confidere quam audemus
poftulare. Ejus creatura fumus, 8c ipfi cura eft de
melia générât ftultis 8c inconfiderads hominibus diffici-
lem exitum 8c profundum vulnus. Benè ergo 8c pru-
denter agît, qui, omnibus nçgfe&s, feçuftodit, judicat
8c ordinat. Tantb minus pp,tçft unufquifque provide-
re fibj , quanto pronior eft ad confiderandum alios.
Delidcrans habere pacem, débet hahitarein Sion -, hoc
eft utile homini qui non invenit requiem in hoc fæ-
culo, ut confugiat ad Dominum, 8c cupiat cito dif-
folvi 8c efle cum Chrifto ; quia non eft alius, qui pro.
nobis pugnet, nifi ipfe qui fecit nos. Si fentisinfur-
gere vitia, oppone remedia quæ feis tibi efle utilia •, 8c
quæ audivifti ab aliis, cogita femper fi tibi deferviunt.
Quotidiè; bellum gerendum eft , quoniam tentamur
quotidiej nec eft vibtus, qui vitiofam confuetudinem
fæpè rebellare fentit : dolere tarnen debet, quia ad-
huc in eo malum vivit, 8c nondum perfebtè fibi mor-
tuuseft.
fæpè dejiçiatur homo.
Sc contra ilia vitia quæ magis moleftant 8c frequen-
tius adveniuntj aliquando ira, aliquando fiiperbiâ, a-
liqüando concupifeentiâ cor hominis tribulatur, 8c vehementer
iiftkmmatur j fed feutoorationisautgemitu
cordis, aut invocatione fan&i Nominisjefueft occur-
rendum, 8c in ccelum refpiciendum > undèvenietom-
ne auxilium. Et quando fie oret vel confimiliter : O
bone Jefu! fuccurre mihi modo. Eia Domine Deus,
adjuva me, quid ego mifer agam, fine te : quidinci-
piam , 8c quomp.dp finiam dies.,meos, Deus meus?
Melius nofti quid tibi fit neceflàrium magis, quia 8c
hoc quotidiana docet infeftatio, 8c qualiter evades do-
cet, 8c docebit Spiritus fan&i unètio. Itaigiturquæ-
re auxilium 8c confilium, ,8c ab eo poftula tui cordis
refrigerium. Confidera teipfum, quid quærisinope-
ribus tuis-, quid diligis -, 8ç quid, non diligis. Secundum
defideria fua fit homo ftabilis aut vagus. QuiCnobis: qui vocavit nos, ipfe adjuvabit nos, 8c cufiodiet
nos ä tentatione hac inseternum, utnonvelimus
cum hoc mundo gaudere , neque latam viam quam
multi tenent, denuo ambulare. Admoneote, attende
Scripturas fandtas. Sequi vis Chriftum , an mundum
iftum? CredisApoftolo, an magis Philolopho? Chri-
ftusdicit: Intrate per 'anguftam port am , qm duck ad,
vitam. Matt. vir. 14. Etiterum : Tollite jugum meum
fuper vos, & dißite d me, quia mitts fum & loumilis cor-
de. Matt. xi. 2.8. Dicit Apoftolus: Nolite conformari
huic fzculo. Rom. xii. z. ILtfi. jecundum carnemvixen-
tis., moriemini. Rom. vin., 15. Nemo vos feducat inani-
btu. verbis. Ephef. v. 6 . Qujcumque jknt Chriftf car-
nem fitam crucifixerunt cum vitiis & concupifientus.
Galat, v. 14. Ego Chrijlo. confixus fum cruci. Galat, n.
ip . Ego fligmata Domini %efu in corpore meo porto.
Ibid. vi. 17. Afihimundus crucifixus efl & ego, mundo.
Ibid. ir. 14. Omnia arbitror ut ßercora , ut Chtiftuw
naultùm confpicit, f 8c multa habere Vult, quomodo in
fe manebit ? Difpergitur in omnem ventum coeli, 8c
capitur laqueb defiderii terreni. Parva res eft fæpè,
propter quam adipifeendam generatur homini perplexi-
tas magna j fed qui omnia àfeexpellit, permittensu-
numquodque ftare fiçut invenit, benè in pace erit ;
qui verb multis fe ingerit, ac multa ordinat 8c.regit,
i^ç>-feipfum lædit 8c perdit. E t quia Magifter vult
dîè in rebus alienis■, non eft miru.m, fi nefeit efle dif-
cipulps in fuis, O quanta adhuc difeere habet, quæ
non yidet ! quantum illi adhuc deficit ! & ô quàm lon-
gè-ftat ! Qiiid.ergbvult fe intromittere in aliis, quæ
emendareno.11 pQteft? Autcurfeimplicat talibus,quæ
ad ipfum non pertinent ? Quid pertinet ad me , in-
qüis, ? U t tantum çpgites de t e , 8c aliud quodcunque
fuerit, projicias procul à te. In ifta cogitatione ini
yeniçs t e , 8c cuftodies, 8c proficies maximè j eris fiepius
liber a fufpicatione 8c indignatione j parum c u lucrifaciam. Philip, hi. 8.. Ifta fiint verba Apofto ic<i
rabi^ de exteriorum occupatione 8c gubernatione eo- Sed apud Philolbphos 8c ficculi prudentes talia non
rum. qiue fiunt. in ydomo. Dileble Frater, Dominus invenies. Et quamvis aliqui Gentiles contemptum 1
cfiflpd.ft te ab omai.m/ilo , cuftodiat animam tuam. Do- vitiarum laudabant, 8c voluptates Ipernebant,
miw.s- Pf. exx, 7 „ rum dobtrinam multi hodie commendant. De Cnnfto
tamen nihil feiebant, nec seternte vitas amore 10
agebant, fed evanuerunt incogj-tationibus fuis. Rom. i-
21. Et omnes (ni fallor) homines, cupiunt efle cum
Chrifto, 8c ad populum ejus pertinere > fedpaucivo-
. m . , lunt fequi vitam Chriftj, .
W r ................... Ite-
Iterüm dicunt fe diabolumodire, 8c ejus veftigia retur, quantum infirmaretur. Re cor dare ergo, Fili
nolle fequii fed vita paucorum contincntium fe a fas- quia receptßi bona in vita tua, & Lazarus fimiliter mala.
-nlaribus ablibus , carnalibufque defideriis oftendit, Nunc autem hie confolatur. tu vero cruciaris. Luc. x v i .
quod multi funt ex parte ejus. Opera probant, cujus
fervus quis fuerit. Ait ergo Chriftus : Qui fequi-
tnr me non ambulat in tenebris, fed habebit lumen vi-
u Joan. vin. 1 2. In mundum hune vent, ut qui non
vident, vi deant y & qui vident , caci fiant. Ibid. XI.
20. A c fi diceret : Ego humilis 8c pauper in hoc"
mundo apparui hominibus, ut exemplo meo effician-
tur fimpliccs 8c humiles, 8c intelligant opera *divina
6c cceleftia miracula ad addendum mihi. Etqui feip-
fos peccatores 8c quodammodb cæcos 8c infeios cog-
nô,verunt , per gratiam meam illuminari digni erunt,
ficquè capiunt devota humilitate quod fuperbi 8c
apud fe fapientes ncquaquam intelligere queunt » at-
que idcirco in cæcitate cordis 8c ftulta opinione ma-
nent, æftimantes fiiam dobtrinam certiorem, meam
autem dubiofam 8c mundo cxitialem. Sicutolimju-
dæi Chriftum præfentem in carne contemnebant, fic
rnodo plures carnales eum contemptui habent 8c in
cæcitate prohdolor ! perfeverant. Malunt potiiis credere
fibi quam' Evangelio -, 8c carni magis fervire
quàm Deo, atque ideb longos optant dies, Scvolup-
tuofos fuper terram j ccelum autem refpicerc negli-
gunt, 8c quàm velociter tollentur non attendunt. Hæc
fi cogitas nimirùm, fenties melius efle fequi humi-
lem Deum, crucifixum 8c paflum pro nobis, 8c me- ^
rito debere nos pati cum illo, 8c relinqui à parentibus
8^micis in hoc mundo. Mane igitur apud eum qui
te vocavit, 8c ne difqedas ab amore ejus, fedafeende
arborem Crucis, ut indè videas Jefiim ambulantem,
8c viam ad æternam vitam præparatam. Hac efl via
(ait Propheta) ambulate in ea. Ifa’i. xxx. 2 1 . Via crucis
vita noftra ■> via elebtorum, via paucorum j via
amara, via vitæ 8c faluris j via brevis, via direbta j via
laboris, via perfcbtioniS. V ia , inquam, crucis eft,
fed ducit ad gloriam, ad latitudinem , ad Regniim
ccelorum, ad multa millia Scfrequentiam Angelorum,
ad dulcedinem, mirabilem 8c interminabilem -, ad lon-
gitudinem dierum in feculum feculi, ad defideratum
finem omnium fruitionum 8c appetituum cordium,
ad requiem 8c pacem fecuriflimam, ad jocunditatem
8c exultationem amoeniflimam. Quæ brevi quodam
verficulo, qui cantatur in Fefto lânbtæ Crucis, pul-
chrè tanguntur.
Servi crucis crucem latident,
Quj per crucem fibi gaudent
Vita dart munera.
i f . Ille dum viveret crucem habuit, 8c ad modicum
fpatium fefuftinuitj tu dum viveres, ccelum tuum in
terra habuifti, 8c libenter vitam in deliciis protrax-ifles 5
fed nunc ille nec pcenam corporis nec animæ patitur,
^fed in requie beata lætatur j tu verb 8c rnodo cruciatum
v in anima habeS, 8c pofteà fimul in corpore 8c anima tor-
quendus condemnaberis. Hæc meditai-e inter tentatio-
nes tuas, 8c Domino alpirante, cefliibit earum impetus.
Nam folet ardor ärdöre expelli, 8c labor labore graviore
minui. Sta ergo in loco ifto quern elegifti, 8c eleva
patientiæclypeumcontraibtus tentationum, mori eli-
gens magis, quàm cederc antiqui hoftis vexationibus.
Qui vicerit (ait Spiritus fimbtus) faciam ilium column am
in Paradifo Dei mei, & fcrib am fuper eum nomen
Patris mei, nomen civitatis nova Jerufalem. A -
poc. Hi. 12. Infuper Sanbtorum exempla intuere , 8c
eorum fiiffragia jugiter quære. Memento, quantum
Sanbli pro vita æterna laboraverunt, in qua nunc cum
Chrifto fine fine régnantes gaudent. Quanto in mundo
defpebtiores 8c pauperiorcs fuerunt, tantb nunc glorio-
fiores 8c nobiliores in coelo fulgent.
Propter amorem igitur Chrifti, & locus., 8c flatus
inferior femper plus fàcere debet, 8c dulcefce-
re cordi tuo, quia vanitas eft in hac vita aliquid ap-
' petere. Quanto inferiori 8c humiliori ftatu quis fuerit,
tantb veriùs fæpè bona a g it , 8c fàciliùs habita
cuftodit. Si alii præcedunt nos, quid ad nos? $e-
quamur Jefium humilitate ,8c fimplicitate} 8c non curemus
humanam vanitatem. N os propter Chriftum,
ftulti, ignobiles 8c infirmi. Nos propter ilium libenter
fimus abjebti 8c noviflïmi reputati. Ego, inquit,
fum vermis & non homo, opprobrium hominum &
abjeilio plebis. P f xxi. 7. Quæ major gloria, quàm
cum Chrifto gloriari in cruce? Quæ major confola-
tio cordis, quàm portare viventem imaginem Cruci-
fixi? Confort are igitur, & efio robuftus, & ne time as i
quia ego tecum fum ut liberem /<?, dicit Dominus.
Compafliis tibi locutus film tanquaminfirmo, ut
pariter in Domino confolati, per ipfiim convalefea-
mus in ipfb. Amen.
E P I S T O L A
Dû conferßone Q? perfeuerantid in
bono propofitio.
Quia ergo vita Chrifti crux fuit, debet vita Chriftid- W ÊÊm Frater intime congaudeo tibi, quia in-
ni etiam crux eflè. Et multo magis vitaMonacho- venifti locum Deo ferviendi. Sit Dominus no-
rum , CIcricorum, 8c omnium Religioforum, in cru- fter ex hinc benediblus, qui te dignatus eft vocare ad
ce erit. Extra crucem non eft falus, pratter crucem fiium fervitium. Agnofco hanc vocationem donum
non venitur ad Regnum Chrifti. Oportebat pati Chri- Dei efle j quoniam non ex mcritis tuis, fed fecundum
ftum^ & re furgere a mortuis, & ita intrare in gloriam mifericordiam fiiam de faeculi vanitatibus te eripuit,
fuam. Abt.xvii. 3. Si aliam viam quxrimus,erramu5, 8c in elebtam focietatem perduxit, ubi audires,at-
& in perditionem ducimur. Et qui crucem fugere que oculis etiam cerneres qualiter illi fervires.
cupimus, in medium lacus ardentis picis 8c fulphuris Quam multi divites , nobiles 8c potentes , quam
meurremus. Crux noftra aeterno cruciatui compara- multi fapientes , literati 8c famofi adolefcentes in
ta 5 eft delebtabiliflima 5 labor nofter, perpetua requie hoc fieculo mirabiliter flubtuant, 8c abjicere jugum
donanda, leviffimus eft. Frangere propriam volunta- diaboli a fiiis cervicibus non praevalent nec ilio
tem, crux eft, 8c forte qua major vix eft > fed in In- fpiritu adhuc moventur , ut fieculo renuncient. O
rerno quis unquam vel inminimo fua voluntate utitur, vanitas vanitatum! mundum diligere , 8c quas Dei
cum femper quod nolit pati cogatur , quod voluerit Dfimt minus curare ! venit tempus , veniet cito tem-
nunquam accipiat. F ili, inquit , recordare, quia re- pus quando omnes fieculares , 8c carnales deleblatio-
cepifti bona in vita tua, & Lauirus fimiliter mala. Luc. nes fimul finem habebunt. Et tunc relinquent velinrV
I 5 bibifti, 8cfaturatuses nimis. Me-
d ^e^cat’°™ elegifti tibi veftimenta 8cornatus es.
Rififti, cantafti, faltafti præ lætitia, nec prohibuifti
cor tuum à voluptatibus j fed quodcunque libuit fine
contradibHone implefti. Et hæc æftimafti partem tuam,
oc regnum tuum, 8c gloriam tuam, nec de Lazaro
quicquam cogitafti, quantum e Eom. Ill, Pars eeret, quantum pate- ƒ/ 0
viti præfens fæculum, qui modo voluntarii non funt
abrenunciare pompis ejus. T u autem, dilebteFrater,
majorem gratiam à Domino accepifti, quia inter tot
fodales tuos à multis periculiscorporis 8c animæ, àla-
queis diaboli es præfervatus, 8c in loco apto ad fal-
vandum animam tuam conftitutus. O quantas gratins
Deo debes,qui tibi regnum fuum promerendum obtulit,
B b b quod