7 U De Verbis 'Domini \ 7 * 6
felicitatibus multimoda adverfitate repellitur. Tribus minafuper confcicntiæ navem tune irrüarit ! Quidni
diebus puer ille incibatus remanfit. P e r tres diesfigrii- ..conquaflètur ..8c confringatur proccllis falubritct fu-
ficarf videntur tre^profperitatum fpecies , quas>ama- rentibus navis illa, êcpercatavia fua pefiirha, 8càvf.
tores .mundi ad cumulum damnauonis .Fuæplerumque ta fua nequifiima, ut eb refipifcat & revivifcat me-
fortiuntur; dignitasicilicet, nobilitas 8c divitiæ. Puer libs , quo falubriùs periit. HincPater ad filiUmftültê
ergo ■ jejunus, r.erçianet, cum peec&tor ,-dignitatem, . iracundUm\,-Mr.atertmsmonms erat & revixity peric-
-iiobilitatem, 8c,diyitias, quibqs dekblari pofiit;,. riori rat drjnvèntm eft. Luc.xv. 32,. Hie ergo tabs- cbm ad
habet. Quern Dayid reperit, ciboque ap potu.uefi- Jconverfionémvenerit, eb propcnfiifs fem'per fatagit
cit, quia hujufmodi peccatorem C.hriilus mifericovdi- Deo fervire, quo fe meminit nequius cecidiflè 5 Heter
ad fe trahit, eiquefuavesdeliciasimpertitur. «Eum^quc f it, utlliaeumperverfitasapudDeumpromoveat,
verb David excrcitus fui ducem CQuftituit, quia noil- dùm eum femper acriori poenitentia déplorât,
nunquam contingit ut homo qui . pauper in fæqulo Contingititem, quod Clauftrclium aliquis , fph>
fuërat, locum regiminis inter Religiofos aecipiatj tu pullàtus invi'diæ, vel iræ, curiofitatis, Vel ineptæ
qui eos à quibus defpebtus fuerat interficit çum lætitiæ, feu alterius cujullibet vitii, dùmrefiftercne-
gladio verbi Dei exerto ; lubriços quofque 8c carna- glexerit, 8c longa diftimulatione alîùefàblus in vitio,
les, quibus in mundo æquari non poiuit, àpravafua vires auxerit inimico, permittenteDeo, eadàtincul-
operatione vçrbis^èc. exemplis occidit. * pam luxuriæ, vel alicujus gravioris. Solet namque
Sic nimirùm Ömnipotens Deus frequenter, 8c quafi luperna diftriblio peccatum-a liquotiens punirepcccato,
ex confuctudiqe pietatis fuaç\fiulta ,mundi digit^ ut con- ut qui m fordtbus eft fordefeat adhuc, Apoc. xxii. n .
fund at Jqpient.es ; ffiAqfrma mundi digit, ut çonfundatfor- & fit fuprà modum peccans peccatum, qui divirium pi>
tià ignobiüadr çontemptibilia eligit^ & ea qua non funt^ mitùs noluit fervare Mandatum. Quod tarnen & in
ut ea qu£ funt.dejl.rutt. 1 .Cor. 1. 2.7.18. Hincinpara- elebtis occafio eft correblionis, 6c in reprobis cumu-
bola veritatis dicitur. : Exi çito inplqteeu & vicos civir lus damnadonis. Cum igitur homo, qui hujuftnodi
tat Is, & pauperes ac débités , coecos, &Ï claudos com pelle eft, reatum fuum videt, nonne angitur & àffligitur
at rare. Lu c.xiv. 2.1,. Qui, autem fint pauperes 8c dc-R à propria confcientia conviótus 6c confuftis ? Nonne
biles, jam fat is dibtum eft.
Videamus modo, qui fint oæci 8c claudi. ,Cæci 6c
claudividentur mihi pertinere ad tertiam aftftbtionjs fpe-
ciem, quam fuprà diftinguendo nominavimus pçrverfi-
tatem. Quarè autan duplici fignatur nomine? Puto
tandem confufio illa adducet juftitiam, 6c afflibtio tabs
alleviabit conlcientiam ? Corriget equidem mains
peccatum quod eft poena præcedentïum vitiorum,
6c oçgafi.one illius corrigeti:6c deviora vitia quæ fuc-
runt caufa illius peccati. Sic nimirùm, mirabiliter cunpropter
duogenera hominum : Sæcularium videlicet & bla difponente D eô , eleélia luis omniacoopemntur in
Clauftralium,; Cæci funt, qui lumen veritatis: non vi- bonum, non folùm bonaj fed 6c mala quæ faciunt;
dent, nee videre,appetunt. Çlaudifunt 6c noncæci^ quia.qui ftando fegnes eflè poterant, cadere permit-
qui lumen veritatisquidem vident, fed corruptionisfuæ tuntur y ut ferventes fiant -, 6c .magis cecidifiè,quàm
pondéré contra$:i $ reblos in pperatione greflùs figere ftetifle prodeft, cùm damnum ruinæ lubtibus uberio*
bon valent. Per cæcos, fæculares accipe, qui oculo ra- bus recompenfent.
bonis parentes:, & fuam fenfualitatcm fequentes, nef- Jam verb fecundus divinarum vocationum modus
eje/unt, neque intellexerunt, in tenebris ambulant, eft (ut ûipràdiximus) commonitio, quam tripliciter
Pf.Ef.Lxxxi. f . ,6c nolunt intelligere , ut benè agaric, fieri defmimus. Fit enim commonitio per miracula fi^ xxxiv. f . Per claudos , Clauftrales intellige,. qui gnorüm: per exempla bonorumj 6c per verba Do-
affidùalebdone, be jugi meditationeedobd, vident , id blorum.
eft, difeernunt inter bonum 6c malum, inter fanbtum ^
!)obtores autem in hoe loco ’accipimtis omnes cu-
be profanum.-, fed tamen captivi ducuntur in legepec-
,cati, ac per liocclaudicant in viis Domini.
..Quomodo: autem hos yel.illos ad Deum fua;trahit
perverfitas,? . Quid verb eft perverfitas ? Et nunqiiid
jufeumque setatis vel ordinis, a quibus verbum falutis
audirnus. Pér miracula igitur vocantur, qui exhibito
vél inde., vel in aliis vifibili miraculo, convertuntur
ad Dominum. In fes ut cascus natus. In aliis 3 ut Niperverfitas
eft afflibtio ? Brevitfer accipc. Perverfitas , codemus, qui venit ad Jefum noble. Nemo enim, in-
in hoc loco, eft mala confcientia. Hanc perverfitatem q u i t foteflhacJignafacere, qua tufacts. Joan. in. 1. in
afflibtionem die nullus ignorat, nifi quiltimulosmor- fe quippe nullum recepifie fignum invenitur. Per ex-
dentis, pungentis, 6c tumultumuis confcientiie non fen- ernpla vocantur, qui ad afpebtum vel auditum,five etiam
tit a Quid itaque tarn ad aratrum trahendum 6c retro ad memoriam alicujus viri Religiofi, ex his quos pra>
non afpiciendum , quam pungens confcientia ftimulus fens adhuc feculumin carneretinet, vel futurum jam
urget ? durum eft, corttrk huncJiimulum calcitare..Kd:. ix. exutos corpore fufeepit, animaacccnditur, atque vir-
f . Nunquam pacembcfiilutemhabet, quirecalcitratj tutes quibus ilium cffulfifie meminit, pro viribusimi-
fed contunditur 6c confunditur, percutitur 6c affligi- tariproporiit. Per verba Dobtorum vocantur, qui viva
tur, donee acquiefcat. Confcicntiam fequerc, fi vis voce Pr^dicantium tedificantur, 6c ad coddle adifi-
lalvus die : quifequitur earn, nec errare poteritnec ciumcoaptantur. O quam miranda6ctremenda fuper
timere: qui non fequitur, ipfe fibi teftimonium red- nos eft Dei dilpenfatio in hoc vocationis articulo! Enimdit,
quod damnatus fit. Confcientia enim fuajudica-
bit eum in noviftimo die.
Infpiciamus tamen per exempla, fi placet, quali-
ter ad converfioncm ducat quemquam mala çonfeienverb
multis datur verbum prædicationisbono fuoj mtil-
tis datur .ni aid fuo. Sic 6c multis fubtrahitur bono fuo',
6c multis fubtrahitur malo fuo. lllis autem datur bono
fuo, qui cùm gaudio fufeipiunt verbum, &fruäum af -
tia. Contingit plerumque, ut fæcularium aliquis mo-T)feruntinpatientia: Luc.vm. i f . lllis datur malo fuo,
le gravatus criminum , qui nunquam voluit peccatis
ponere modum j fed gravatus eft in malitia, 6c lumper
prtevaluit in vanitate fua j tandem aliquando; ad
cor redeat, ;6c iplam nimiam perverfitatem , 6c per-
verfam nimietatem fcelcrum fuorum horrerc incipiat.
Ciimque.ceperit cogitare rmala qua: gefiit , 8c mala
quae meruit, quam execrandus fit coram Deo, 8c quam
damnandus.coram mundo, quam diftriblus Judexvc-
niat, 6c quam terribiliter peccatores puniat-; Cum
haze, inquam, 6c his fimilia revolvere , 6c replicare
fibi ceperit in corde fuo > quanta putas undarum. fluqui
audierunt voluntatem Domini lui, 6c non curant fa-
ccre digna.Illis fubtrahitur bono fuo,qui pofi'ent exindc,
nifi fubtraheretur, fiiperbire velfaftidire, aut etiam con-
temnerë^ac per hoc gravius judicium incurrcre. Illis fubtrahitur
malo fuo, qui vel propter fua vel proptér aliéna
peccata illud audire non merentur; qui fi audirent, a fua
foitafiis pravitàte corrigerentur. O quam infelices funt>
qui verbum Dei audire non poflùnt? O quam infclicio-
res, qui etiam nolunt ! O quam infelicifiimi, qui 6c o-
derunt! Deprimisfcriptum eft: impedimenta mundi
fecerunt eos miferos. De fecundis : Populus enim ad ira-
71 jDe VerbisDomini: Veiiite ad me omnes &c.y 18
cundiam frovocans eft, & filii mendaces , filii noient es
audire Legem De i. Ilai.xxx.p. Detertiis: Influentes
& maligm oderunt ffientiam . Prov. 1.2.2.. Et iterùm :
Defpéxiftis omne confilium meum. if. 2,f. Primijudica-
buntur, ut négligentes fervi. Secundi ut contumaces
domeftici. Tertii ut contemncntes inimici. Pricem
audis, quia gratiam fentis ; fed nefeis undè ve-
niat , quia non dilcernis utrum de judicio fèveritatis,
aut de propitiatorio bonitatis gratia procédât. Ne-
feisquoque quo vadat -, quia non intelligis ad quem
finem tendat.
Si autem pro eo qubd feiré te putas quo vadat quia
is quilibet homo loqui poteft ablque fcrupulo. Se-^ fentis qubd in cor tuum vadat, contentioliùs quærere
cundis, nullus exfacili debet, nifi qui propter amici-
tiam, aut affinitatem, aut aliquid hujufmodi feabeis
exaudiri prsdumit: fi enim me non exaudiri confidero,
reus ero fi margaritas ante porcos fparfero.
Tertiis qui verbum Dei fubtrahit , male non facit,
quia ex hoc faluti corum provided quam etfi extoto
efficcre non valet, tamen hoc ipfum quafi falus eft qubd
ex non audito verbo., ac per hoc non contempto,
minus damnatur. Hinc eft qubd, quanejo cum Ju-
dazis nos loqui contigerit, confufioni magis eordm,
quam converfioni difputando operam darnus, quia de
converfione eorum quodammodo defperamus. Etde
his hablenus.
Tertius autem divinarum vocationum modus eft in-
fpiratio, quam multi modis fieri* conllat. Fit namque
timore, amore, pudore, compunblione, devo-
tione, intelligentia, fipientia, datione, redditione,
augmentation, 6c conlummationecujufiibct gratis.
Qiite (quoniam ad alia properamiis) fingillatim evolinfiftas
6c unde veniat: lane me aliud refpondere pofle
non profiteor, nifi qubd de eo cordis loco, ubi non fen-
titur , procedit ad eum cordis locum , ubi fentiatur.
Non enim de exterioribus cujufque loci fedibus quafi lo-
caliter adveniens ingreditur, ficut nec de interioribus
anima; leceflibus, quafi temporaliter oriens egreditur;
fedincommutabilisinle manens ab inexperientia cordis
ad experientiam ejus prodit, vel certe de prazfentia po-
tentite, qua ubiqueeft, veniens ad prxlentiam gratias
qua nunc adeft, nunc abeft ,.tranfit. Eft tamen 8c aliud
quoddeadventu ejus ficut 6c de receflu ejus figuraliter
did pofiit. Venit fiquidem ad nos duobus modis 6c duo-
bus modis recedit $ venit cum accedit vel apparetj re-
ceditcum ab it , vel evanefeit. Quocunque venit vel
recedit, de loco ad locum gradatim trarifit. Quod
verb apparet vel evanefeit 5 ex improvilo le noftris
afpeblibus ingerit vel eripit. Evanefcere autem eft;
non ad nihilum redigi fed ab afpcblu repente lubtra-
h i, ficut de Domino feriptum eft: Et ipfe evanuit ab
vere fuperfedemus. Hoc lolum commonemus, opibdfi'oculis eoriim. Luc. xxiv. 31. Venit itaque Dominus
ha fola vocatio per fe fufficit ad convertendum ho
minemj ceterarum nulla fine ilia aliquid valet. Fre-
mat mundus, premat corpus, tumultuetur confcientia
, corufcent miracula , appareant exempla , ad-
dantur 6c Doblorum verba, magis per ha:c blalphe-
miaz, murmurationes, contemptus 6c irrifiones, de-
trablationes, 8c perfecutiones, quam gratiaz, autvir-
tutes fufeitabuntur.
His itaque de vocationum modis, tanquamperex-
cefium dibiis, ad propofitum redeamus. Vmite, inquit
Dominus, ad me, 8cc. Matt.xi. 2.8. Cogitanti mihi,
quid fibi Dominus voluerit in hoc verbo j Venite. Oc-
currit fententia Beati Bernardi in Sermone f f e r Canti-
corum. l x . fic dicentis: Ofiende mihifaciemtuam. Cant.
11. 4. Ad quid? utmihi videtur«, fe magisoftendere
vult. Ita eft, videri vult, non videre. Quid enim
ille non videt ? Ita fratres, prorsus ita mihi videtur.
Et in hoc loco, qubd ipfe potius venire velle ad nos,
quam nos ad eum, infinuet utrumque tamen necef-
farium eft ad azternam falutem fed fuum venire no- 0
ftrum prazeedere , nemo finte mentis ignorat. Eft C nunc d,
enim fuum ,noftri causa, ficut 6c fit noftri causa. E-
tenim nifi iplevenerit ad nos, nos nunquam veniemus
ad eum.
Sed quid dicimus ? Quomodo venit, qui ubique
eft ? Quomodo venire poteft, qui nufquam deeft ?
Quomodo etiam veniemus ad eum,. qui immobiliter
6c immutabiliter eft fupra omnia, 6c infra omnia, in-
traomnia, 8c extra omnia? Utrumque mirabile eft;
feilicet qubd venit ipfe ad nos, 8c quod nos venimus ad
ipfum. Sed videamus, quomodo fiat, quod fieriom-
nimodis conftat. Et primo de adventu ipfids ad nos.
Adventus ipfius quadrjpartitus eft. Adventus Incar-
nationis, adventus difpenlationis , adventus advocationis,
adventus ultimaz retributionis. Primus in ple-
nitudine temporum. Secundus in cordibus eleblo-
rum. Tertius in cujuflibet hominis morte. Ouartus
in noviftimo die. De eo quem lecundo loco pollii- p
mus, adventus feilicet difpenlationis, nunc agere in-
tendimus, ceteris omiflis. Venit itaque Dominus ad
nos, vel in nos difpenfativè, cùm mentes noftras illuminât,
accendit 8c replet fui amorisigne. Tune veto
eum in nosveniflè dicimus, cùm intenfiorem foli-
to lànbli defidérii fervorem in corde fentimus. Et
quanto ferventiores lùmus, tanto eum prælèntiorëm
credimus. Venit cùm menti afpirat, 6c vocem ejus
auqis; lèd non Icis undè veniat, aut quo vadat. Voad
nos, cùm divino nos exercitio ad virtutes érudit.
Apparet nobis, cùm intclligentiam làcræ Scripturæ,
6c quandoque etiam non meditantibus invehit, five
cùm lubito lumen mine fuavitatis infundit. Evanefeit
cùm nos inopinatè in manibus adverlarii derelinquit.
Cùm evanelcit, mons cadens defluit, 6c faxum trans-
fertur de loco lùo, quia robuftus quilque, quimonti
propter virtutum altitudinem, 6c fax o propter firmi-
tatem comparabilis erat, magna 8c fubita tentationc
profternitur. Cùm redit, paulatim terra alluvione
confumitur, quia infirmus terræ propter dejebtionem
•vitae cornparabilis exiguâ, fed alfidua tribulatione fran-
■ gitur. Veniens autem fiveapparens, lubito lætificat
cor hominis, 6c pro multitudine milêrationum fuarum
implet omne animal benediblione, 6c expeblat luis lân-
bkis monitis, fabtis nos refpondere debere.
Undè ncccfiè eft, Fratres chariftimi, ut occurramus
obviam ei. Ecce audiftis, qualiter ad nos venit, qua-
liter nos vocat, qualem mifericordiam mifericordia in-
dignis prærogat. Ecce nunc temjws acceptabile , ecce
falutis 2.. Cor. XVI. z. & tempus miferendi e-
jus.P f c i . 14. Scriptumquippè eft: Benigms efi enim
fbiritus fapientia, Sap. I. 6 . béni gnus 6c lliavis eft Spiritus
lànctus, Ipiritus tuus ô làpientia, quæ ex ore Al-
tiftimi prodfifti dijftmulans peccata hominum propter poe-
nitentiam. Sap. xi. 24. Sed quid? Si benignus eft.
nunquid in æternum benignus crit : Erit quidem, lcd
non illis qui audituri Hint: Ite malediüi in ignemsternum.
Matt.xxv. 41. Nam fubjecit Scriptura: Et non
liberabit maledicum à labiis fuis. Sap. I. 6 . Quilquis e-
nim malediblum extremum fubierit, quia benignita-
tem Spiritus lanbfci in prælenti contempfit, deinceps
verb nec per Spiritum làpientiæ, nec per ipfam libe-
rabitur Sapienti'am : quia nec Paflîo Chrifti, necinfu-
fio gratiæ Spiritus lànbli illi unquam proderit.
Quapropter, dilebtifiimi, f i vocem ejus audieritis,
nolite obdurare corda vefira -, Pf.xciv. 8. nolitelperne-
e ejus monita, nolite negiigere tempus gmtiæ, quod
pr^ftoeft. Penfate, Fratres, penläte, quimultitu-
dinem milericordi^ prierogavit, quantam judicii di-
ftriblionem quandoque exercebit. Qui nunc finum
pietatis peenitentibus aperit, tunejanuam Regnicce-
lellis contemptoribus in teternum claudit. Qui nunc
lalubriter clamat: Venite ad me omnes qui laboratis &
onerati efiis, & ego reficiam vos, Matt.xi. 2,8. Tune
terribiliter intonabit: Ite maledABi in ignem sternum,
qui 6cc. Matt. xxv. 41. O quam maledibli Hint qui
hoc