has gemebunda fufpiraret voces : F dette me, 6cc. Obtu-
li animas meæ coram in prolpeâu per portas fênfuum,
coelum, 6c terram, êc mare, 6t omnia quæ in eis funtj
pulchra 6t fpeciofâ valdè. Pulchritudo in formis corpb-
reis ex ordine congruo partium, cum quadam coloris
6c lucis fuavitate 3 pulchritudo in numeris fbnoris ÔC
canoris 3 pulchritudo in tangibilibus 3 pulchritudo in
tile y rit eft amor Dei noftri, amor caftus, quern quje-
rebat anima mea. In fchola una docebantur homines
amarc, in ilia voluptatem, inaliamundanam aliquam
vanitatem. Quinetiam fchola ilia quse videbatur ho-
neftius inftituta, fchola literatoria, fchola feientiarum
variarum, referebat ad cognifionem omnia , nihil ad
amorem. Docebantur illicfedulo adolefccntes 6c fencs
guftabilibus j pulchritudo in odoriferis, quæ omnia con- a cum junioribus, de rebusquærere, difputare,Libros
evolvere , verum àfalfoacutè fecernere. In his totus
mergebatur intelle&us ; fed affe&us procul erat, procul
fine affe&ione, procul valdè 6c cxul in terra deferta, in-
via 6c inaquofa, in terra falfuginis, à malitia habitantium
paffionum in ea, in loco horroris 6c vaftæ fblitudinis, extra
terminos converlationis illius de qua di&um eft :
JNoftra converjatioin coelù. Phillipp. hi. z o , lllico retorfi pedem ego Bernardus ab his fcholis:
6c aggravata eft valdè anima mea ftudiis earum, eo
quod ita affe&um fuum vel depravabant , vel intole-
rabili prorsiis vanitate aridiftimum relinquebant. Et
dehinc ex imo pedorealtum trahens fufpirium : F i li i , inquit, homimm ujquequo gravi corde, Pf iv. 2. ut
quid fine affedionede affedibus judicatis ? Ut quid lo-
quimini fèdulo de diledione, fed non idiomate diledio-
nis, dùm caretis diledione ilia, pro quaf i d ident homo
omnem fubflantiam fuam quafi pro nihilo dejpiciet earn ,
venienti proportione animæ meæ, ecce hæfuca ifnùtnràt mamenotretumu asl.l iciunt. Et dixi rtbus, Fdcitehisflo- fiipate his malis. Et ne ultra planxeris , quia
amove langueo. Quid refugis , quid taciem obducis?
Refugicbat enim ^ benè fenfi) alpernabaturque monitus
meos cum his omnibus quæ induxeram intiis ad earn
per corporis mei fenfus. Ipla nimirum dodricem al-
terius amoris fufeeperat , adhuc ferè è cunabulis ab
acnlecfiilæla ftâunad,æ D tueæus, n6ocf àte Srp, irMitua tfraen mdoea tu, oi.n gQreumaliiosh Eæcc-
dodrixerat? Erat Fides Catholica, quæ moxutexcre-
vi, moxut grefliirn figere potui, duxit animam meam ad
foneem puriffimum, 6c ferenum landæ tuæ Ecclefiæ,
in qua protinùs ut vidit anima mea fe,6c fàciem l'uam,velue
in fpecuîo quodam mundiffimo, ipia repente fagit-
tata eft jaculis fuaviter ardentibus divinæ pulchntudi-
dignitatis , honeftatis atque diledionis , inftar
Narciflî, de quo Poëtæ fabulantur. Ex illo, delete fta- ® Cant. vm. 7. quamquàm ubi docetur ilia ? Dôcetur dico
tuit anima mea à corde fùo omnem pulchritudinem
rerum geftarum 3 omnem ccepit amorem alterum à
tuo dedignari 3 coepit tædere quotidianari^m harum
formarum , hanc enim tantam de propria dignitate,
décoré, ,6c nobilitate præfumpferat fiduciam. Tam
fuperba de amore (ut vulgi vox eft) fada erat, ita ut
nullum, nifiomnipotentiffimum, fàpientiffimum, di-
tiflîmum, .6c pulcherrimum fuper omnia amare digna-
retur : magna, fed bona fiiperbia. Quid mihi 6c tibi,
raeirtu, mô mhaotmerioajl iuqmui?d Q muiihdi a 6dc a tmiboiraedmp uelacrhurmit,u qduinase sæifqtuaès
nobifeum in fàcultate fua bruta habent ? Efto pulchra
fint omnia. Êfto fpeciofâ, 6c amæna, 6c digna diligi.
Quantum fupereminet pulchritudo 6c decor illius qui fecit
omnia ? Si in veftigio, fi in umbra, fi in nutu quodam
6codorehæc violentiaineft (ut feamari tanta importu-
nitate, tantaquerapacitate compellant) ubi tarnen acu
nmoinh il ifncghuoal apmro porfitae nafdfeetd ?u uFmd?c Uiteb,i rqeupæerfiotu, rm ? Qe fuloisr iebjuuss
pcoaftetoftriusm f oelil oqquuii oarmumati,s . voSst iqpuaitce qmmeq ume apliosteftis, 6c charitatis, quia amore langueo. ordinatæ
amSoirce ,l qamuæernetnasb afctuhro alanmim, aq umoe cao 5n vfeien ileanntgiùuse ebaartnt üinr gairdtca
benè amandi, 6c amorem confcrvandi, patiendi, agendi,
redderet inftitutam. Tùm è ccelo intonuit Dominüs voce
grandi ad aures fiias introrsùs, ut Religionis fcholam
peteremus. Credo quia magisadinflammationemaffe-
dûs, quàm eruditionem fblam intelledûsReligiofta-
tuta eft, fi redè manetinftituta, in quarursùsabinitio
collocatur fècuriùs fervor amoris novitius, quàm
ilnu df omliatuleddinideu, mn e: terrena adhuc anima offendat in il- Fie fiH^ quia cum cèciderit ^ non ha- bet fublevantem. Eccle. iv. 10. Paravi confeftim ani- lei graves funt, ubi plus aloes quammellis habent j no- q mum: gerebam circitervicefimumfecundum annum,
lim»«.«-. a -------^nno Domini 1112. Et a conftitutione domus Cinftiesr
limirari, firesipfa, à qua profluunt hæc omnia, fua
vi me trahit, 6c dignitate me allicit, in cujus amore
tanta deledatio eft, 6c cujus convidus non habet ama-
ritudincm , fed lætitiam 6c gaudium. Ifte eft Deus
meus, cujus vulnerata charitate ego film, fibi me ele-
git, metotam habebat, fibi mededi.
"OrVqueeqrùuom v qocuiafenrdabiùohr evuim, ptaalniednesm aberit ? 6cquoufque? , & non exaudiet ? Ha-
rbaavc.i tm1.e2,. 6Qc uaæbiriot. eAudmj umroifveoras •,, finlieac J ienrvuefnailoe m* vulne- veneritis dileSlum meu m , fi in- , ut nuncietis ei , quia amore langueo. Cant. v. 8. Et ita verè elanguit anima, dùm hoc
modo affiduè fufpirat ad Deum fuum. Eratque languor
ftourstji ffdiimfpulsicacdbeaot, quutimeqaucirde afcgeerbeamm, , 6qc umieaqrcueidfc evridemeb atom- D omnia potenter exuperans, fuavifque, 6c fapiens. Nam
in faeculo. Et aio ego ad animam meam .Certe
anima mea adhuc rudis es in amore, nec fätis erudi-
ta, proptereä forte non venit adte diledus tuus. Vis
introeamus fcholam aliquam , qua: doceat nos mo-
qduuomd, f iqneu om aomdaon deufst, efptl aamceicreuqs utuoums oDdeöu pso ntoefftte. r : Qnuaomd
fi ad res alias viliores ars additur, 6c proficit, auan-
tominus rei huic diviniffimze', &qua fbla optime vi-
j vitur, asftimandum eft artem non deefle? Annuitip-
fa. Veniergoj non tarn grefliicorporis, quämftu-
vdii odfee dquulaalsiibnevte. ftigNautinoqnuisi da dn ofnc haorsl aasmvaorriias sd, oinceterrertougrian-
ea? Refponfum accepi ä fingulis voce confufa 6crau-
ca: Docemus amorem. Sed in veritate comperi,
düm pergerem ulträ quaererc, quod non erat amor
fccihi o1l6as. mdüemfu bcduimdi .fbciis ampliüs triginta ReligioSed
quali Religiom 6c quo fine? Religioni inopi,
rauupftteiorares,s rqeugaumla rfie, cunlounm q u! aleCsohreruu pmtiuoltraess iinnt uceomorecfolar--
tionibus, in lafcivia morum , in effreni cujuflibet di-
fciplina: regularis abjedione, ubi ferè nihil de Reli-
gione,prxter nomen fiditium, "aut prteter vëftem} 6c
nefcio qux forfan cantica, nihil devotionis, plurimiim
taedii 6c vexationis habentia. Porro finis metis fblus
fuit amor Dei, ut in me genitus a gratia Dei, citö
nafeeretur, 6c natus fieret vivax, fortis 6c fervidus,
Religionem profitens, fi quiequam aliud intendit, aut
cibum, gloriam, vel opes, quas fibi negabat feculum
3 quidni fiiccefius turpes habeant ea quæ tam
foedo initiata funt principio ? Sed ad me redeo.
Mox ut Religionis fcholam introgfefius fum 3 fuf-
cepit me in primis (ut mos habet) locusnovitiorum,
in quo converfatus aliquamdiù, gradum proficientium
afeendi : nemo enim repente fit fummus. Tandem
, promovente Deo, de virtute in virtutem ad
perfeétiones afîîimptus fum. Primo , velut animalis.
Secundo, utrationalis. Tertio, ut fpiritualis,
ftreacnufnedriùpmfi tpreesr fEtaptuifst ofltaumde nAtids Fadra atrmeso rdeem M Doeni,t e qDueois.
Conformiter etiam ad tres divini amoris gradus,
quos notavit Libellus meus De diligendo Deum editus.
Primus locus eft fchola difeiplinæ 6c contritionis. Alter,
fchola (àn&imoniæ & meditationis. Tertius efl:
fchola folitudinis intimæ & contemplationis. In’ pri-
mo, verus amorofus languet amore 5 dehinc morftur
amore} demum tertio vivitamore : quoniam partu-
ritio amoris fit cum dolore languido, hoc eft, in ri-
xa paffionum ; dehinc poll ejus parturitionem, mor-
tificatispaffionibus,moriturvêtus homo, ficutin par-
tunuone Ben jamin, Rachel ; tertio tandem amor na-
tus adolefcit & crefciti & ex illo anima vivit cum
Apoftolo dicente: Fimiego jam non ego, vimt ver'oin
me Çhrijtm. Gai. 11. 10. .
In pràno bellum,' in lêcundo induciæ, in tertio
pax. Nihilominùs dùm vita mor'talis agkur in amo- ^
re, hæc omnia permixtim infunt, bellum, induciæ,
pax, rursus bellum, rursùs induciæ, paxvicifiim:
nam> Confaß JUm hxc omnia , fie s , metks , mereor,
gandium', vixhorâ, vel dimidiâfit in ccelo filehtium.
_ In hune modum iiib alia metaphora exardefëit & cref-
cit ignis diyini amoris. Torret primo vehementer
cum multo fumo carnalium defideriorum, &flamma
non nifi rara raptim emicat : dehinc flamma rapaclor
exurgit, convoluta fumo phantalmatum, lieètad poftre-
mum velut in carbone liio nitet, tranquillusardet de-
puratus ab omni fumofitate, tùm paffionum, tùm phan-
rafffiatum. Hoc vero ferreum & tranquillum dile-
chionis incendium priulqhàm attingeret anima mea
priulquàm amorem conceptum enixa effet, quibus
non ego languoribus extenuâtus fum, quibus non ve- j
xatus doloribus ? Quotiensego ad Sanâos Sanâaftue
omnes, quotiens ad Patres & Fratres meos fimul in
Chrifto degentes querulis vocibus planxi. Fulcite me
floribus lànâarum orationum vellrarum ; fiipate me ma-
bie exemplorum veffrorum} tjuio amore langueo, Cant,
n. f . Languebam plane in noviciatu rudis adhuc ama-
tor , quoniam dura & dira confliétatio difeerpebat
m e , quam lùlcitabat vetula ifia peffima quæ nominatin'
ab Apoftolo vêtus borne, R.om. vi. 6. dà-
ro carupta , & à Sapiente , mulier rixofa. Prov XXI
ip . '
Cognitus eft nimium mos ejuS} immo more vete-
rano vult hæc infelix, & fuadet, quid dico, fuadet;
vi agit ut proftituat decorem lùum hæc virguncula mea,
hæc adblefcentula anima mea. Attrahit videlicet cor-
ruptores fordidiffimos, improbiflimofque prædones
animarum incautai'um. Nunquid non oeulus prædo
nequam, qui deprædatus erat animam Jcremiæ? Ta-
dlus prætereà, & gu ftu s , & lingua, & aures, heu'
quàm violenti funt feduaores ! Apprehendit quilibet
pallium animæ meæ, & fubdolè blandiens : Dormi
inquit mecum.. Réclamât anima mea ore lÿnderefîs,
in quo non eft inventus dolus, led necinveniri poteft.
Relußatur manibus confcientiæ. Seorsùm vos, ex-
.clamat} abite hipc in malam horam veftram, fàlla-
ciffimi deceptores, nefeitis forte qualis ego fum. E go ne
talis, meipfam lhb veftra libidine proftituendam tur-
piter exponam ? Ego-ne ludibrium vobis ero, rilùs,
& opprobrium? Non eft ita confilium} alias quæri-
te , fi quas inveneritis, quæ veftris credantmaleluafis
blanditiis. Ego vos refpuo, defpicio, & confpuo,
phy de vobis. Ita aqjma mea ad illecebras carnis:
Ego autem Bcrnardus ad meipfum frequentiùs incul-
cabam. Bernards, ad quid venifii ? _A(l qmd Bernar- .
devenifii? Nimirùmtuveniftiadamoriscaftifcholam, '
m qua docearis amare Deum extoto corde, -extotaanb-
™a,exm*fortitudme. D eu t.v i.f. Nihil ergo tibi cum
carne; fixas ejus perfer viriliter. Silebit tandem, et-
" graviter molefta fit, atque cum obleâamen-
to obfequetur tibi. Sed quid? Non tantummodô timorés
tntus ßdforisfugm. 1 .Cor.vu. f . Notumeft,
quanta me împudentiâ bis mulieres infelices nudum
aggreflæ funt, quas ut vidi clamavi ad latrones, ad
iatroncs, 8c Ibcios excitavi. Altera vice, vetulam
nanc, carnem meam, quia ex vifu mulierculæftimu-
abat me acrius folito, ego demerfi collotenùs in
aquam algidam ulquc dùm milêrè ad mortem obtor-
puit. Talibus aculeis in lui parturitione exagitatus
amor meus, fæpius in fiebiles erupit ejulatus, vagi- tulque} & ego multùm flens, 8c amorem meum qua-
fi lachi'ymis jam balneans loquor cum Apoftolo : O
Infelix ego homo , quit me liberabit de corpora mortis hu-
ju s ? gratia D e i per jcfkm Chriftmn Dominum noftrum. Rom. vu. 14. ay. Scio enim quod aliter continensef-
f e nonpoffum, mfiDcusdet-, Sap.vm.20. dat autem
exercentibus le 8c quærentibus. Proptereà fulcite me
floribus orationum vellrarum, ô Sanâi Sanélæque om-
nés ; flipate me malis fpiritualium charifmatum ; quia
amore langueo.
Talis fuit ftatus meus in fchola contritionis ; qua in
■ re, etfi nihil modo patior in gloria} compatior tameu
tibi, ô quilquis es generofus adolefcens bonæ indolis,
quifquis egregio animo 8c cafto, artem benè amandi
novitius adhuc addifeis : didici ex his quæ paffus
fum pugnam tnam , fed fortiter age, precor. Pre-
cor, hanc veterem fordidam camera tuam animofns
evinefe. Ego meipfum tibi præbeo in exemplum vi-
ctoriæ , fpemque coronæ } tumefequere, tu experte
crede} créais : hæc lùéta frudlum pacatiffimum af-
lfeerrieat ,t ornqifuievbiéetruiss , foaecdeèrrfiumccouqmueb aps r:u riatuli,o qeutiina mju ginim lèi--
nniibou,s ,d uamb ilal emceablerilsh afovvibeurse,, dlâanmarneaqbuieli bteu lpquuteatbitiisl.l ati.o-
Verùm fuper omnia te moneo, præclare adole-
Icens }, 8c repetens iterùm, iterùmquemonebo, cave
tibi a eonfortio nequam adolefcéntium, vel virorum
eviratorum , leiens, quoniam corrumpunt bonos mornecss
c,o nofpaebruatliaotinoenfeqsu pee. ffÖim mæ,o rqeusa?n tOo fmcealgeirsa a!t rrIemctmatoioô-
lma otrotrems!i dOanfdeae leefrta fdeee lceornattaifgfiiomnae! pqeuffoinmiaam, qfuoacimetnaas tuil--
rah tædere ac inftitutione mutuo deccbat elle caftam,
, atque fecuram, agente hæc corruptela beftiali eorum
mquaoles poemrdmept;o tejnusft èn aqtuuirdæemDe, uqsu, iaf i8 cn oipnf i rqeufiapnidfeoaqnute,
nelandiffime perdunt quosfervare , inftituereque de-
bnsu jeurvaennt,c uflioes f.i deiV feuræù mtr atdui,t osa,d ovleeflcuet nasn gienlciclyæt ep,u rihtaas
peftes monftrificas non minùs effugito, quàm fiunæ
tuæ, quam caftitatis tuæ, immo quàm vine tuæ cer-
tiffimos holies. Quod fi vim paraverint, obniterc,
i reelaina , palam eloquere , palam oftendito vetemo-
- fam hane beiluam ignibus perlèquendam, clama mecum}
latrones. Denique in omni tua afflictione, dùm
amorem callum & divinum parturis, otium procul
jaebjufimt. uOmts,aadji o8rcact. ioSnietsq.uNooqnu eenreimfu vgiinucmituard leâiones, ad hoc demomum,
nijitnjejttriio&oratione. Marc. ix. 28. Dicinhacpartu-
cnotirodniies taunai}m æd iteuDæe :o 8comnibus ejus, ex intimispræ- Pulcite me floribus, caftimoniæ}
fliflflff me malis puritatis fanélæ} quia amore langue0. Tali languore torquebar, tali pompa rümpebar pa-
riendo amorem Dei jam conceptum. Quidni igitur
ianguorem hune fervidum mors fi aliqua lëqueretut ?
Qualismors ? Mors alterutrius ex hoc amore duplici.
Mots, ' aut carnaliS, aut fpiritualis. Seddicamusme-
-jehxuasn,i mqauvoidt. carDnael eqmu ofvpeirriètu daliiasu amm oerfltl:r avit, calcavit, Fortisutmors,
dtleStOg Cant. vin. 6. Perpendo, quomodo eneca-
ta eft in me dileétio, 6c deleétatio quælibet corporalis
3 quando ad cibum ibam ficut ad tormentum 5 quan-
do fagimine concreto incautè appofîto, ufus diu fum
pro butyro 3 quando fubindc ad luxuriæ blandimen-
ta ego vel fbla recordatione concutiebar horrore, abo-
minans ea tanquàm fàniera putrem, foetidamque.
Emortua igitur veterana carne mea felici morte
quæ vitam non abftulit, fed mutavit3 quatcnùs re-
novaretur ficut aquilæ juventus 5 amorem Dei pri-
dem conceptum enixa eft anima mea, obftetricantc
poenitentia, cum fuis fodalibus : feceffit in fecunda
fchola