Qui aquila ¡
potest parvipci
dere debet inti
graculos exceldocet,
ac poësis etiam ei, qui equitandi
artem didicerit, cantandi studio interdicit.
Alioqui fore, ut nec equitationem, nec
musieam assequatur.
Quæ. autem est hæc naturae aptitudo?
Ut quidem ipse te spedando animadverti,
primùm vitae et morum tranquillitas at-
que simplicitas, animúsque ad has vitae
fraudes et imposturas parùm appositus
et idoneus. Timi quia præstanti es animi
indole, mentéque alta et erecta, atque ad
contemplationem levi et expedità. Hùc
accedit adversæ cura valetudiiiis, et corporis
infirmitas : nam hoc quoque non
leve ad philosophiam pondus habere Pia-
toni visum est. Quin etiam es ætate, ut
jam animi perturbationes inflectantur.
Nec vero pauperiate tam frangi mihi vide-
ris, quàm gloriali. Jam quòd erubescere
scis, in eo non rhetorum morem refers.
Sed ñeque scelesta tibi lingua est, nec
malus effectus es, nec circumforaneus es,
nec deniquè, ut rem paucis complectar,
quicquam eorum habes, quibus forensem
hominem Den\ocritusfingit atque instruit,
vir scilicet popularis gubernationis peri-
tiâ Aristophane potior. Veriim cum rhetor
voceris, quidvis tarnen potiiis, quàm
quoad mores attinet, inter rhetores cen-
seris. Quocircà noli id philosophise, quod
jam accepisti, projicere, nec secundas po-
tiùs in secundis rebus, quàm primas in
maximis habeas. Atque ut etiam primas
eloquentiæ tibi demus, ne sustineas inter
graculos excellera, cùm aquila esse possis.
tocuoo, nec cursum fluvii violenter cohíbeos. Quem locum
ad eum accommodât Theologus qui naturæ suæ vim inferi,
atque invità Minerva aliquid tentât. Huic simile
est illud Horatii i Epist. :
Naturam expelías furcd, tamen usqué recurret,
E t mala perrumpet furtim vestigia victrix.
(■a) kSccj t9cXc<. Cod. Reg. et Combef. t0e).ew. An-
tiiologia Epigrammatum libro, cap. lx x v i , pag. ro8 :
Tfirrs fiE 3pjiXrj<7orJTti cpr/iv àncncriiectT' àotSr/v ;
Iirirftiç cinrcvfcv xai òtoiSò; àtlfotv'
Hv St TIÇ tíT77ÉÚElV &&XUÇ IdéXlJCIV ¿CtSct »,
A¡xfo-é(iú>-j f/fj-apTC, xai 'ncmevniç xat áoiSvi;-
Htc Nestori quærenti cur tantoperè à scriptoribus ac
poëtis celebratus, à nemine eorum ut canendi peritus
prædicetur, respondent poëtæ res diversissimas esse,
equitare et canere ; neque fieri posse u t unus aliquis in
utroque genere excellât ; Nestorem autem equilem
esse, ac ea propter mirum non esse, si u t cantar mi-
nimè celebretur. Yide Erasmum in Adagio : Equitandi
peritus ne cantei.
( b ) liriro ffùvijç áiapópnjí. Hoc proverbio admone-
inur, a it B ill., eas artes colendas et exercendas esse in
quibus Studium nostrum collocavimus. Vndè illud
Aristoplianis pervulgatum : cpSoe t i ç , 3v exaçoç cifolij t¿x~
vijv, quam quisque norit artem in hdc se exerceaf. Ci ta tur
à Cicer., disput. i Tusculanà.
( c ) Ö rpÓTTOi xoù t ó . Ità Cod. Reg. et Çqmbef. In
Edit, ó Tpóiro; içc xaVró.
( d ) H voooxopta. B ill. : Adversa vplctudo.
( e ) AoxeT tÒ> IÌXcetcovc. Ità Mpntac. et Combef. In
Edit, tó üXárwvi, Plotoni v i sum est; ac proindè, ait Bill.
Academiam insalubrem Atticæ locum elcgisse dicitur,
tit nimis bonus corporis habitus, tanquàm nimia vitis
luxuries amputar etur. Yide Ficinum in ejus vita.
( f ) Tà iràfi») xXiveaOai. Combef. : Ut jam perturba-
A àaóxa ; pr¡ B cxdsiv è0éXet vj noiycrtq • py T¡ I
ysuvjxcxi ; pr¡ xat rijç b innocrúvY¡q î âtocpdpxi)ç (, I
xai'tijç àâÿq.
ÀXXà tiç £7riTrj&t0Tris ; à? yovv èpoi 3eapr¡. I
aavtt xatEcpavnj, npünov pèu c ô xpónoq xai c I
x'o Xoù rjOovq ydXyuôu ts xat orsyvoy, x«t I
npbq xàq Xoù ßiou ç’poçàç taûtaç âcvsmxŸiàzio'j, I
Emita x'o tiç t}<u/iç eùçvèç xat ù^ivouv, y,«¡ I
npbq Sïwptav eùxiwjTov. Tpixov vocyoxopioci ¿ I
ß xat tò toü uàfiocxoç àaOeuéq . • ènsiâvj xat xoîno I
où [xixpbv slq <ptXo<7o<piav «vai e âonsï ' xô nX.cc- e I
t«vt. Kai pj¡v xat vjXtxiaç ovxaq ?X£tS> ¿>s J
iùrj f tà itdOij xXivsaôat. Rat xÿ mvta où { I
ndnxsctOai fxot doxstç fxâXXov v¡ [xo?XXo)Tri^7- I
0at. To' te ccivyvvecdai eiùevat, où xatà pr¡- I
topaç. ÀXX’ oùâè çwvi fttapu. aot, s oùùè yé- g I
7ovaç xaxoç, oùâè ofyopqïoç et, oùâè xi xw I
totoùtcov l^stç, tv’ eiîrw ayvtôjxwç, otç TiXà-î-! I
toy 07opatov *' Anftoxpttoç ó . xpetttcoy etç áv¡-1,1
^ ¡xa^cù^iu'j Àptçoçàvoùç. ÀXXà pitwp xaXoù- I
[j.£yoç, 7rávta itpóxzpov rj xatà tò vjOoç ‘ it t -M
Xetç etç pitopaç. Mi totvuv 9’eXioipç itpoéoScu I
tiç . «ptXoaoçiaç cao y îrpoeiXïjçaç, fiyâè i tà j I
ùeùtepa ë/y]ç èv xotç «îeutépoiç ¡xàXXoy i tà I
ttpwta èv totç [AEyiç’oiÇ. Et 0è xàt ^ à %pöt« I
t«v èytaù0a ' áoir¡¡XcV, p.i àvaa/vj ^apiç-evEiv |¡ I
èv xoXototç, àetôç etvat ùuvâ/xevoç.
tiones atque vitia fatiscant et concidant.' Mox, pro xair-
rtoôat morderi, reddit Bill. xa/XTrrecQai frangi ; sieque le-
gendum proponun t Mon tac. et Combef.
( g ) Qvfo yéyovaç xaxiç- Ità Cod. 2022, ac Gombef.
Àliàs xaxtôç, nec nialoe indolis homo es; vel, màtè nalus
es* B ill. : Nec malèfaçtus es. In Edit, oàôè yéytnaç xarn;,
at fortè legendum oùfo yéywvaç xcaS;, neque clamas impu-
denter, more scilicet quoruiiidam philoso]>horum.
- ( h ) AyjfiôxpiToç 0 xpdrrwj ci; foiftayuylocv Aptçà-pôvovç. Ità
Cod. R . ac Combef. Huic lectioni favet quod de Democrito
seri bit Suidas : rip^c oè èv AëSijpotç, Sii rr,v éocunu
aotpia-j xipnQtlç, preefuit et Abderitarum rcipublicoe : qui
honor propter ipsius sapientiam habitus fuit. Qui etiain
respuit Athenas, cognominatus fuit sapientiâ, et claris-
simum inter pbilosopbos nomen obtinuit: eum itaque
meritò Aristopbani Comico anteponi t Gregorius. In Edit,
oï; ttXcxttii tòv ùyopalo-j Anpóxptrov tiç fopayuyiuv Aptço-
iptxvr/ç., quod Bill, : Quibus Aristophanes forensem illuni
Deinocritum ad popularem gubernationem fingit atque instruit.
( i ) TeXeTç tiç pzjTopoeç. Rhetores enim antiqui obtrec-
tationis et maledicentiæ vitio magna ex parte labora-
bant. Hcec Bill.
.( y ]. T * ituTipafn;. Cod. Par. et Combef. ïyttv-
(A) Aptvgtwiv tv xoXotor;. Hoc proverbio admone-
mur, a it B ill., præstare inter optimos et præst-autissimos
viros qualeincumqtve. lo.c.um tenere quàm primiun inter
pej ditoset profligatos.: contrà quàm de Cæsare leg)tu*'i
qui in parvo quodam et ignobili; oppido pi'imus ess«
malebat, quàm Rgmæ secundus. Sedprofectò ut oli«
Grotoniatarum postremus reliquorum Græcorum |>11-
mus esse dicebatur, ita qui vel extremum inter veros
ebristianos tenet locum, etiam optiino Gentili, velc0
qui inter homines mundo addictos probatissi«e
•vivit, præstantior ccnsendus est.
IM¿XPl TÎV°S <?v<*alliàex pttxpotç x a t A.
Ltta l èpyofxsvoiç, x a t mxiÇofiev èv ptstpaxtaxotç
TrXàa/xaat, x a i ùttò xâv xpotwv atpépte0ai
RgtaScûpifV èvt£Ù0£V , avâpsç 7 £vcó/x£0a , p i ^ p v
J R à ôvzipotxtx > 7íapa0páp.6>p.£V t à ç : a x t à ç , aXXotç
^ K tp û p -sv t« Tspnyà xoö ß io ii, x a l nXéov :àâo-
Ætipù. 8 AXXouç npccy¡xaxeuéxaf x a i [xsxxpptnxsh
x u , «ai nouÇsxa, ç 0 o v ô ç , x a t %povoç, x a t
b g, <5yj (pact xâv àvâpcontmv xô àç"a tov
'^hX5ÙT5t ,
S j ; eùxelèç x o v x o âo^ccpiov x a i ù ttâ n x u ç -o v , à
c f c x X o v àùo^vj(7£t£ . ^ t i ç atpoptEVoç, y] y ík á -
-Mievs; tà t i j ç [ i z y à h i ç t a ù t v j ç o’x i jv q ç rtcáyviá
xai %oixpi<J[i.u.xoL. Hptstç âs x où lô y o v m p i-
H k ^ | u v , x a i 0 £0v à v t i r tà v tw v è^£tv éX«-
‘mèOx. tò piovoV ù ta p x è ç àyuô'ov x a i . ijptétepov •
? lv ’ vjpxtv xai tò èvtaù0a sù0oxipt£tv y èv q xa t
dBtotç iti pttxpotç, xai • toùto |vjtoÿ(7iv , ^ tò
èntiâ-ti x9¡q à p s tn ç à0Xov,
xai tdS x a ß a p o x d x a ' çwti
f td) èv tîj tpt(70"i). ptbvaùt
vùv ( iz x p ia ç £y^opt£V iràç aù-
g»àç. 6 ÏIpôç taù ta tôt', ' 7rpoëatv£, n xsp o ü x ÿ
wi'M oic/., Xaêoù t^ç aiioviou ^«^Ç, ptijdaptoD
h ç-pc tâv è liz iâ m , ’* Imç où IX0vjç èîti x'o àxpov
xai ftaxaptov * xai >j/j.àç èTratvéaètç, èù
.#Ida, vùv ptèv 0x17a, pttxpd) ùè v ç z p p v à tfdo và- ^
^ B ep a , ènyâàv îârjç crzavx'ov èv o?ç ùrticryyoùp.£$(x,
[xri xsvÿv /xaxaptav * t a ù t a £ùpiaxv jç,‘ ptvîdè
:^tavsiaç àvaTtXào’ptoùç, àXXà npctyp.dxc.yj àXiîÔEtav.
Quousque ob res parvas humique rep-
tantes inflamur, atque inter adolescentu-
los et fabulas ludinms, et a plausibus in
altum attollimurp Migremus hinc, viri ef-
ficianiur, somnia projiciamus, umbras
praetereamusy: aliis vitae oblectamenta,
plusque doloris quam voluptatis habentia,
relinquamus. Alios occupatos teneant,
jactent, ludificentur invidia, et tempus, et
fortuna. Quod scilicet rerum humanarum
inconstantiam appellant, valeant throni,
W W I UMnxmv, B principatus, opesj.-splendores, elationes,
. , . , , casus, vihs haec et despicabilis elorio-
^ V orvrK , )ami ex quà plus. capiat (Jedecoris qaispiam,
si earn reportet atque superbiat,
quàm si irrideat magnae hujus scenae lu-
dicra, nugàsque theatricas. Nos Yerbum
complectamur, ac pro omnibus rebus
Deum habere optemus, solum, inquam,
perenne illud bon urn et nostrum. Ità fiet,
ut hie quoque splendorem assequamur,
quandiu nimirùm parvo adhuc animo su-
! (3 mus, idque appetimus, aut certè in futuro
aevo; quan'doquidem virtutis praemium
est, Deum fieri, ac purissimo ilio lumine
irradiari, quod in trina unitate conside-
ratur, cujus nunc radiis-leviter tantiim
perstringimur. Ad haec contende, pro-
gredere, animo volita, vitam aeternam
arripe, nusquàm spes tuas siste, quöus-
que ad illud summè expetendum et
beatum bonum perveneris. Ac nos, mihi
crede, laudabis, nunc quidem parciiis,
paulò post autem uberius et copiosiùs,
nempè cùm in eo rerum statu, quern
tibi pollicemur, teipsum conspexeris,
ac non inanem felicitatem, nec mentis
figmenta, sed rerum veritatem haec esse
inveneris.
Wmy.vfj'c'J nct'jxag •.
eBô êô v yzvéadca,
î mcxaçpdnxzcjdoti,
m ^ p o v p .è ja , Y¡q
Deu< solum et
perenne bonuttí
.Vi.rtulis præ-
miùmëst, Dcuiri
fieri.
PO0 . T $ ATTÇ. C L X X IX . EIDEM.
iyn Epistold 179 sic ab abrupto incipit Gregorius: Quid ais? num te his verbis permovemus, et docendi munus
epones? Qua verba apertius non possunt superiorem referre ac designare Epistolam. Jam permotum Eudoxiurn , ut
eum arctissimS cqmplectdtur'pbrurgct Gregorius. . : *
et docendi munus depones, atque ad
'm iKiOop.su cyz tots X0701S xouxotq, i xai E Q u id a is ? n iim te mxciO-íiári v¡iv nçciâsvcriu , xaî p.sO’ ypjûu xa%- his v e rb is permove- Kavj twy noxs xatà c è , vùv âè , si âiâaq
■t7r£tv, ùn'sp <tè ; v¡ âsï cou Y.ctxsndâsiu pctxpàmus,
rios,qui quondam tui símileseramus, nunc
autem, si per te itá loqui liceat, te superiores
sumus, te aggregabis? An tu lon-
_ p ( 'a ) AXXouç irpaypaTCjérto- Cod. Par. et B. 3. oEXAo-jç
RMrrEùETco xotl ptvapptirrsi-rw <p9ôvoç : Alios ludificentur et
^gactent invididete.
. ( b J O ivj tfccat Twv àv9pci>7F(vçdv to acrarov xai àvcojuaXov.
^Duæ sequentibus aptiùs jungi credimus, hæc verba Bill.
B e fe r t ad ea quæ præçedunt, redditque : E t fortuna, sic
7i return humanarum inconstantiam appellant.
I
M O Tiç aîpôpEvoç. Moutac. et Morel, alwpovfuvoç.
Hune locum vertit Bill. : E x ed plus dedecoris quispiam
mnat, si animo efferatur quàm si irrideatur, ac dépiqué
magnoe hujus sc'enoe ludicra, nàgoeyue theatrical. Eteniip
g iraiyvca régi potest, vel à participio yiXwpWç, proy«-
ijÇnvvel à verbo ippérwaav, u t omnia inter ¿tcotctuotov et
r« tîji ptyoXuç... legantur iraptvOtrixwç, participio ytXwusvoç
H>assi^e sumpto. '
■ (rf) To7ç fr« fnxpoTç. E x coelesti philosophiâ, inquit,
B 0C assequeris, ut et in hâc vitâ clarum et célébré sit
nomen tuum, (siquidem nonchim eò provectus sis ut
humanam-gloriam spernas, ) et in futuro aevo splendi-
dum et illustre. .
( c ) ©.còv ytvEcQe«. Montac. et Moreh -ttXijs ìo v ©tou yt-
véoQatyEeo proximumfieri. . 5.
( f ) TtòÈv -ri Tptotro fxz-jdfo. Bill. ; Quod in triplici uni-
tate. Sed vox ti-ìplici durior nimiùm, nec probata Theolo.
gis.
( g ) IIp'o; raoTa tòt. Sic enim legendum, ait. B ill., ut
in Frob ., non 1aOt, ut in Hervag. et in quibusdam, Edit.
Mo x, -rtrtpou -ri fomoloi. Ità Cod. Par. et Combef. In
Edit. irTtpòv tv) . Stavolqc. .Montac. et MoreL itrtpaò t >ìv
( l i ) £ u ; ou. Ità Cod. 2022. Io E d it ou deest,
( i ) Taura cvipiaxp;. Cod. R^g. ebplaxoiq.
CLXXIX. ( 7 ) Kai ftiTa9ri<7v). Bill. : E t cruditionent
commutabis. Montac-. et Morel. iva fur<xQr,irq.