Tjoiqjot d’ ccvaôev xal xccxadev tcXouotmç.
io Irocvpbç dè yspalv èxxvirovfievoç Spâtroç
E/PpoO xccxeipyot • p.rjd’ èv Ÿiifiépa fiétjy
K ocùerav ykéyoi fie, fivjâè vù% fôêov tpépoi.
T yjv dè xpety_eictv xat npocrávxr¡ fiot xpiêov
Aeiav xtôeivjç, evnopov xe <râ ).àxpy,
i5 i2ç TtcXXaxtç fie xai xb nplv %eipl a xénwv
T ÿîZ xai SaXâacïjç i%éa<raç xtvdùvwv,
Nocrwv xe detvâv, ducrfievâv xe npocyfxctxav,
Ûç defyâç ânctvxa, xat xax’ sXnidaç,
íipá^avxeq, .oclcrióv xe xÿç ôdoù xekoq .
ao EüjOÔvxEç, aùdtç repbç (ptlovç xai ovyyeveiç
IJocXtvdpccfiâfiev, àfTfiévoiciv ctafievoi
OEavévxeç otxoi, xai ttovwv Tcenctvfièvoi.
Is npopxvvovfiev, xÿç xeXevxociocç câoù
XpÿÇovxeç eùfievoùç xe xat pàçijç xv^eîv..
Tptàç XaXotTo, xat xotxapxiÇot Xôyov
AXXoç xtç, ô<7nep a£toç. Qpôvav d’ èyà
Etl-co. 0 SSÒ yàp îrpoaXaXcôv où navaofiai.
npòs tön I n a sta s i as aaòn.
IJoôw, nodâ ae, ipiXxax’ , oùx àpvqaofiai •
Iloôw \0yav yèvvrificc xâv èfiâv xéxav,
Avaç-aaiaç a Xaè xijç èu.oi «ptXvjç,
H xÿv TtaXat 3avoùaav èv vexpocç Xóyoiq
5 Iltç'tv 7raXatàv èÇàvéçTQaev véotç-
06ev itpoùQàv oôfibç, wç a-rtvÔŸjp, Xàyoç,
Ilàaaç xaxsa/e' (part xàç èxxXïjataç.
Tiç ctov xb xaXXoç, xiç Spôvovç èfioùç i%ei ;
m Ç eifi’ axexvoç, Çâ&t d’ oc ncccdeç ; TJccxep,
io lo i do£a, xav xi xoùâe yüpov crvp.né<70t.
Icmç xoXâ^stç xrjv èfivjv TcuppYiaiccv.
Ttç êxêoijaet yvtiaitaq xô ç'ov, Tptàç.
io. S-rcwpó;. Venerabile^signuui Crucis, quo Christi
sectatores germani se manu quotidiè muniunt, diabolum
fugare posse, vetustissima est traditio. Ejus instilutio ab
Apostolis ipsis proficisci videtur : cujus rei ac ritùs exem-
pla pete à Gretsero in amplissimo opere de Sanctà Cruce,
à Bossio etc. Ità Murai Audiamus nunc Tollium, cujus
autoritas in hàc re maximè sani momenti videbitur : «Sic
enim, ait, semper sensit sancta Mater Ecclesia; quar$
noster Invectivà priori in Julianum, illuni apparitione
dsemonis perterritum munisse se signo Crucis refert. Vid.
toni. ì, pag. io2.
IV. Tit. Tres isti versus malè inserii Carni
apud Tollium, pag. i o4, habentur etiani apud Murai«.,
n° 191, pag. 173.
1. AotAorro. ItàMurat. Toll. Fortè legendopj
XaXtioOto. M a x xaraprt'ioi Xóyov. Murat. xaTapTi'Cvi)w,’Èic,j
inquit. Nazianzenus cecinisse videtur, cùm sedi Constar*1
tinopolitanae renuntiavit, ut Episcoporum et popoli
pesceret tumultus. Hi versus subjecti e ra n t in %■ f 4!
usus est Tollius, vi Carmini, undè eos Carminixu ab 1^
edito inserere sibi visum fuit, quòd h a e c C arm in a i
METRICA VERSIO.
Ciböque me pascat superno et infero.
Frangat manu signata crux audaciam
Hostis; nec ardenslucis urat me calor,
Nec mihi timorés umbra noctis afferat.
Si duriores asperique tramites,
Tu redde pianos, servo et obvios tno,
Ut sæpè jàm priüs manu me protegens,
Terræ, freti, languoris et periculis,
Rerümquc acerbis liberasti casibus,
Omnibus nt exactis, spei jam compotes
Tandémque nacti prosperum fincin viæ,
Rursùs caterva: proximorum redditi
Turbisque amicorum, laborum liberi,
Cum gaudio lætos revisamus domi.
Te deprecamur supplices, iter ultimimi
Ut dolce nobis et quietum præbeas.
Nutriat c ib o coelesti e t infero largiter.
10 Crux autem manibus signata audaciam
Inimici frangat : neque in die raedià
Æstus ura t m e , neque nox timorem afferat.
Asperam autem et diffìcilem mihi semitam
Planam facias, e t facilem tuo famu lo ,
i5 Ut sæpè me jam anteà manu teg en s,
Terræ e t maris eripuisti pericu lis,
Et morbis gravibu s, e t rebus difficilibus ,
Ut feliciter omnibus e t pro çpe
Peractis, prosperúmque viæ finem
20 Nacti, rursùs ad amicos et cognatos
Revertamur, læti lætos
Domi rev isen te s. e t laborum liberi.
Te supplices ad oramus, postremum iter
Efflagitantes, u t placidum e t facile consequamur.
IV.
DE SEIPSO.
Trinitas prædicetur, e t munus docendi suscipiat
Alius quispiam, q ui sit dignus. Thronis autem ego
Cedo. Cum D eo enim loqu i non cessabo.
AD PLEBEM ANASTASI/E.
Desidero, .desidero t e , carissima, non negabo :
Desidero t e , fructum e t sobolem sermonum m eo rum ,
Plebs dilectae mihi Anastasiae,
Quse mortuam jamdudùm mortiferis sermonibus
5 Fidem antiquam r e su s c ita v i novis :
Undè prodiens meu s, v elut s c in t illa , sermo,
Omnes implevit lumine ecclesias.
Quis tuam pu lchritud inem, quis meas sedes habet P '
Quomodò sum sine liberis, dùm lib e r i vivunt? Pater,
10 Tibi g lo r ia , etiamsi quid pejus coniigerit.
Fortassè plectis meam libcrtatem.
Quis ritè prsedicabit tuam veritatem , ò Trinitas.
gula versibus constàrint, quanquàm nec hunc iis com- tantinopoli diù grassati fuerant, docili nani significai.
Bum esse locum fateatur. 9. 115; c7p’ avoevo; etc. Sic cum reveretìtià Benedictinis
^ . Argumentom. In desiderio Anastasice car issimee se esse debita meliùs vertendum. Ipsi autem ità fuerant inter-
’«• Gregorius. ' .••-v pretati cum Tollio : Quomodò sum sine liberis ? Viviintnc
J 2i TùvifiZ'itcxuv. Non dubitat Tollius quinlegendum liberi, Pater? Tibi gloria, etc. (Not. nov. Edit.)
«0;, ut sit ó Xotb; Ttxo; -ri; Àvoccaàta; et yóivvjfta t5 v Xóyuv. 11. Uuppnotav. Hàc voce utitur Gregorius infrà Garm. xi,
8' »«por? Xóyoi?. Mortiferam Arianorum, qui Cons- de Vitdsud, vers. i658, et Carni, xxx, vers. i5, etc.
METRICA VERSIO.
IV. DE SBIPS0.
(A. B. Caillau interprete.)
¿Trias canatur, atque verba dirigat
qa<8, et dignus. Libens thronis ego
K aui’ l^eoque colloqui non desinam.
V. AD PLEBEM ANASTASI.-E. '
■ ^ ( A. B. Caillau interprete. )
i l e e .V°^0’ Y0^° *e » non nego; carissima,
J T0 °, loquelae germen et sobolem mete,
9 Tom . //.
Anastasiae grata plebs dulcissimae,
Quae jam malignis mortuam verbis diii
Fidem resuscitavit antiquam novis :
Unde meus, ut scintilla, sermo prodiens
Ecclesias omnes replevit lumine.
Quis decus habet tuum, quis et sedes meas?
Quo sum modo orbus, filiis viventibus?
Laus tibi, Paler, pejus quid accidat liefet.
Forlassfe castigas nimis me liberum.
Quis rilfe praedicabit esse tuum, Trias.