l i t
PRMFAT IO
NOVI EDITOR IS.
I nter insurgentes hìnc et indè multis jàm ab annis publicarum discor-
diarum tumultus, hoc gravissimum emergere incommodum crediderim
simul et dixerim, funestam videlicet istam, quae doctos et pacis amantes
litterarum labores interruptos pendere coégit, necessita tern. Quid enim
scribendi studio cum ardore bellandi ? quid meditationum quieti cum se-
ditionum motibus ? Ubi infausti civilium procellarum spiritus acriter sibilando
invehuntur, ibidem languescant flores ingenii marcidique decidant
neeesse est.
Quis est studiosPs inter sacrae antiquitatis alumnos, qui primum tarn
nitidi® et tàm emendatae S. Gregorii Nazianzeni editionis volumen, non
fuerit admiratus ? quis illud meritis;non extulit laudibus, Benedictinorum-
que¡.Sanciti Mauri, ita aliundè in suis operibus per fee tor um, perfectissi-
mum opus non praedicavit? quis justo non prosecutus est desiderio amis-
sum,: ut nonnulli putant, aut saltern, ut verum est, suspensum excellentis
elucubrationis complementum? Quod perditum deflent a lii, quod alii in-
terruptum dolent, hoc tandem è tenebris subito erutum tibi proferimus,
optime Lector, non de tuà tantùm, sed et de omnium, omninò doctorum
gratitudine confidentes.
Plura autem et certè gravissima in procinctu tractanda occurrunt,
i° Scilicèt quo felici casu authenticus Maurinorum manuscriptus codex
nostras in manus incident; 2° Quae et quanti sint momenti opera, qqae
nondùm ad omnimodam integritatem severioremque castigationem revocata,
emittenda supererant; 3° Qua methodo doctissimi editores in
operando processerbit ; 4° Quid laboris tandem nobis, post tantos messo-
res praetermissas vix aliquas hìnc et indè spicas legentibus, fuerit derelic-
tum : quae quidem ubi fuerint dilucidè examinata et expensa, nil jam ultra
quod expostùlari possit vel exoptari remanere credimus, *
Artictjlus I.
De invento Maurinorum codice.
Nemo nescit recentiorem S. Gregorii Nazianzeni editionem primùm
à D. Jacobo de Friche susceptam, deindè vero à D. Francisco Louvard
inchoatàm, posteà à D. Prudentio Maran praeparatam, imo et publicè
anno 1708 annuntiatam, anno deniquè 1778, quoad primum volumen,
fuisse emissam Parisiis à D. Glemencet, quocum insuper curas com-
municaverunt DD. Patert, Andreas Brion, et Dyonisius d’Olive, qui
menda corrigendi ingratum difficilemque laborem non detrectavit.
Domno Clemencet, qui doctrinà celebrior quàm fide, plura scripsit
ad confirmandos recentiorum novatorum errores, quorum acrior
exstitit propugnator, adjutor in secundi voluminis labore datus est D. de
Cosniac;, ,qui .lenior animo, at fortè. ingenio minor, ad eosdem videtur
inclinasse. Hìnc licèt cautè lègendi, quando de falsis eorum a^itur doc-
- trinis, legendi tamen. securè cum agitur de linguae Graedaè • peritià, .• dé> co-
dicum,(vetustate,;aùtoritate et varietatibus, de vi: et sensu verborum, de
versitinis proprietà te b Caeterisque ejusmpdi, quibus conflatur omnis nostra?
hujus editionis labor. Laboris autem^ ardui multiplex sollicitudo, pra?ser-
tim defuncto ;jam D.; Clemencet, plures requirebat manus, et quidem
nop in.dpctas; undè factum est ut in operis partem veniret D. eie Ver