Qui minimi
improbus est,
letpqii j[|em sub-
odorutur.
Allât CXL.
^Scnpta anno
Civitates, ait
Plato, non^antè.
habituræ sunt,
quàm philoso-
phia cum polen*
tiâ conjunct a sit.
haudquaquàm subolfecit, quid inirum ? A
Nam quia minimè improbus erat, idcircò
ne improbitatem quidem subodoratus est,
nimirum sermonis potiùs quàm morum
correctionem sibi convenire aybitratus.
Ita fpctum est, u t unà eum eo laborare non
renusaveriL Qu idnam hic criminis est àpud
sequos et probos viros? Quamobrem ne
vitium superiori condit¿one, quàm virtu-
tenj, esse patere, nec canitiem nostram
aspernare : verùm et reverere testimonium
nostrum, et humanitatis officia nos-
tris benedictionibus subjice, quarum for- B
tassò aliqua apud Deum, cui astamus,
ratio est.
xÿv òiaSokqv o ù f vnzidexo, ri 3avpag"óv ; T¿>
yàp pÿ novypbg eívat, oùdè vñzídsxo xÿv novy-
piav, kóyov pàXkov diópOaatv y xpónov npoaÿ-
xeiv avrà vopíaag. Ovxa ovpnovzïv a zdz\axo. a
Tí xovxo dziv'ov xoïg ebyvápoat ; ■ pÿ xolvvv ává-
cryri nkiov ^ zyziv àpzxÿg xaxíav, pydè xÿv b
ÿpzxzpav noktáv áxtpáoyig • àXXà x a i xÿv pap-
xvpíav c aidzaOyxi, xac x'o (fikávQpanov vnódeg c
xacg nap* ÿpâv zvkoyíatg, av îcraç xtg napa 0 e ¿
X070Ç, ¿> nàpeç~ÿnapev.
X X IV . THEMISTIO. K A . 0 EMI2TIQ.
Themistius, ad quem scripta licec est Epistola, gratid tùm potens et eloquentid, ac proptereà, tametsi gentilir, Grcgo-
io charus, doctrinas regula et amussis, ac sermonum rex ab eodem cclcbratur. Amphilochium commendai.
S e rm o n e s in periculo versantur : ac
tempus tuum est, siquidem tu rex esser-
monum. Hùc accedit, quòd à paterno latere
tibi amicus est meus Amphilochius.
Addam etiam, quòd ejusmodi, qui nòe
paterno generi, nec nostrae amicitise dedecori
sit, nisi ego malus hujusmodi rerum
judex sum. Quódque maximum est ,
homini praesertim, ut es, philosopho,
quòd cùm nihil iniqui admiserit, negotia
et molestias habet. Quod quanquàm per
se levissimum sit, nobis tarnen acerbissi-
mum fuerit, si dissimulare ac contemnere
videamur. Et quidem ipse, quod unum
possum, hoc facio. Possum autem depreca
toris partes apud eos obire, quibus benè
de eo merendi potestas est. Neq.ue enim
eo statu, quo nunc sum, aliud quiequam
efficere queo. T u vero id , quod à tuo
Platone aictum est, confirma, nempè ci-
vitates non antè malorum fìnem habituras
esse, quàm philosophia cum potentia con-
juncta sit. utraque enim re polles. Egenti
manum porrige, eum videlicet, ut con-
sentaneum erit, monens, ac juvans. Nihil
certè mèliùs pliilosophari possis, quàm si
nunc justitise patrocini um suscipias : hàc
re quoque beneficio afficies nos, laudum
tuarum prascones, ac si per te dicere li-
ceat, et amicos.
Aóyoi f o x tvdvvevópzvov • nal erbg ò xatpbç,
d einsp ß aaikzvç ab xàv'kóyav. K a i npòg y è aoi d
Q çtXoç naxpòQzv è èppg Apiptkô^ioç. TIpoaQyaa
de, ¿xt x a t xotovxoç, otoç pÿxz yivoç naxépcov
alayvvziv, pÿxz xÿv ÿpzxépav iptXiav, e i p ÿ
ipavkoç zyà xâv xoiovxcùv npixyç. K a l xopéytç’ov,
àvdpi pakiç'a naxà as- fikoaotpcp, ôxt pydzv
àdinâv ëfsi npàypaxa. e O , xâ ¡xév èç’i xou- e
(poxaxov, rffûv de 'ab ßapvxaxov, el nepiopâvxeq
çatvotp.60a. E7Ù ¡J.èv ovv, 0 [lóvov dùva¡xat, xoù-
Xo 7to ta .. Avvapat âè npeaêevetv npbç xovç eb
noteïv dvva[iévovç. Où yàp aXXoye oùdèv è[xbt
D dvvaxbvs ovxaç ë%ovxi, ¿¡aitep vvv eyja. 2b de
xov f xov aov Tïkàxavoç ßeSaiwcov X07ov, pvj f
itpoxepov navaaaôat t à ç noketç x a x â v einôv-
x o ç, 7tpiv âv avvëkQr) yikoaoyiu xo dvvaodut.
Ixavôç yàp et àfupôxepa. Àôç yßpa. xa deo¡xéva,
xat napatvéaaç xà etxota, xat ßoyörjaag. &g
oùx ïç tV ôxt 8 (pikoaoffiaaiç áfietvov, y vvV xâ g
dixaío) avvayaviáá[xevog. h Tlpbg xâ xat ÿ[xâg h
su noteïv xobg aobg ènatvéxag, > si de didag einetv, i
xat tptXouç;
( a ) ¿Jt'Çato . ïtàR e g . unüs. Ed malè S5oÇe, quod Bil.
lius Vertit, vider e tur.
( Ä ) Ejftw. Hanc vocem, quæ in Ed. deerat, supplc-
vimús è Reg. tribus.
; f e ) AtiteSijTi. Ità Reg. duo. Ed. malè àyacodiiTi, iti-
teîlige. ,
X X IY - (d) Eiiref Baad.tù; .où. Ità Reg. duo. Ed. minus
benè tfircp ob ßaoiXc'u;.
(à) O , t 5 . Ità Reg. d uo , et Ed. ad marg. Malè iri
textu ô , to.
ai( f ) Tí» tfou IlXàrwoç. P lato , de Republicâ, libro v,
sic a i t Nisi philósophi in eivitatibus summam auclorita-
tem potestatémque obtineant; v e lh i qui nunc reges'ef optimatesdicuntur,
ac reruin summam obtinent, germandet
cumulatd quddám rationephilosophentur; ac in idemeon-
curtant cmlis poten tía et phildíophia;:;:. nulláúnqüdm
erit malorum in eivitatibus quies, med quidetn sententid.
( g ) $fXo<7oy»í(j£«í. Itá Reg. unus. E d. minüs bené <pi-
Xoootfvíoft;.
( h ) npo; t ü . Itá Reg. dúo. Ed. male -srpb? t o .
( i ) E¡ Si íí5w; e¡7re«v, wxt yiXouf. Has voces, quae in
Ed. deeránt . siipplevimus e cunctis Codd. nostris.
KE. AM<I>IAOXÍÜ. X X V . AMPHILOCfflO.
i. E x hdc Èpistold ad Amphilochium, et ed quee sequilar, sic Baronius apud. Bollandum ratiocinatur : Licet eamdem
Pdnticam solitudinem Gvegoriús ac Basilius sunul incólerent, degebant tarnen singuli in singulis cellulis separatis,
j- ità tamen interse distantes, ut non incommoda^epiùs yeniendi dare tur facultas. Id etenim ex Grégorii Epistolá,
L quam tùm in eremo agens ad Amphilochium in eádem solitudine philosophanteni scripsit, facilè potest intelligi.
I Nam excepturus aliquandò Basilium , olera ad se initti rogat. Quod quidem rectè colligerct. Annalium parens, si ad
M tempus, quo Ponti cam solitudinem incoluit Gregorius, nempè ad annum 358 labentem, 35g, 3 60, 361, /neuntem
m utraque Epistola esset retfahenda ; sed errat Baronius. JSTon enim in eddem solitùdine, et in Ponto; sed Ozizalce> de
E qud hdc Èpistold Gregorius, in Cappadocid, lune versabatur Amphilochius, ut parentis senium adjuvaret. Ipse Ampìii-
K lochi us, ut ccetera omit tan/, quo tempore Ponticam solitudinem Gregorius et Basilius incolebant, nempè ab anno la-
I bentc 358, ad annum 361 ineuntem, junior erat, quàm ut ipsi liceretper ceta lem, vitam coenobiticam aniplceti, nedùm
E anachorcticam. Imò nequidem tùm amore solitudinis tenebatur Amphilochius, ut ex quibusdam Gregorii litteris, aliquot
ì post annos scriptis, probare facillimum esset. Ñeque ergò tunc erat, ncque antea Amphilochius in solitùdine fuer at • sed
fl fori mundique negotiis disientas erat. Credibile est Amphilochium non nisipost confectà negotia, de quibus in ejus gratia
m plurinias Theologus anno "36g scripsit Epístolas Sophronio et aliis, mundo valedixisse e t in solitudinem seso reti
cepisse. Itaque post illa tempora et negotia, Epístolas x x v alias xu, et xx v i alias xiu, collocare visum est.
Apxovg [xev oúx yxy<7cc[xev Trapa crov, 0x1 ¡xybk A P a n e s à te non postulavimus, ut nec
Gregor. apud Bol land. n. 43, p. 387.
!iv a bdap ttapcí xáv a Oç’pocxivyv otxoúvxwv. A áfavet
be ds et acxo¿Y}[xev napà. àvdpbg b OÇiÇaléag, c wv
B àtpQovia (JLÈV náp’ vp.iv, napa ds ypiv noXkÿ
m cnávig, Savpaçbv obòìv, obdè xÿg avvyQúag.
B iLaxajgiuaov ovv \áyaya ypïV à n oçiàm nkeïç-a
B xat xàXXtç'a, >7 ocra ye dvvaxbv, (ènü xat xà
M pw-pà ptyaka xoï$ névyaiv,) èneiâè xat xov
K ' péyav BaatXetov âelgïovpéOa, ov p ÿ ßouXvj-
6ÿg, âamp knzipàOyg wnopeapévov yikocrotpovvaquam.
ab iis qurOstracinam incolunt.
Olerà autem si à viro Ozizalensi petieri-
mus, quorum apud vos summa copia,
âpud nos vero magna inopia est, nec mi-
rum fuerit, nec à consuetudine alienum.
Ne graveris itaque ad nos olerà mittere
plurima et pulcherrima, aut quantum
certè potueris, ( nam exigua quoque pau-
peribus magna sunt^ ) quandoquidem
magnum etiam Basilium coenâ excipie-
mus, quem cave, ne quemadmodùm saperibus
magna
sunt.
» û- - . * . tu r um p h ilo S o p h a n tem xo g , ovxcù n a p aS yva i neivavxog n a l dveryspai- 1 • * r t e xLp e,r tu s es.’, ità r a r n etiam esunentem et indignabundum ex-
! vovtoç. periaris.
K ^ ' . TÛ ATTO. X X V I . EIDEM.
Frumentum suum, nisi Amphilochius olera copiosiùs impertiat, à se contentum iri jocosè minatur.
Qg pixpoko yaç y p ïv yxei xà X à ya va n a p ' .
¡d vpâv • xai xi yàp àXko, ** y ypvaoXáyavu. Kai
Xoí ye ó näg nkovxog vpïv nÿnoi xat noxaixoi,
■ xat okay -, xai napabtiaoi, . nal kàyavyyópog
i e vpïv ÿ yfôpa, àg fpvaoyópog àkkoig, e xat Xet-
Q ü a m parce ä vobis ad nos olera ve-
niunt, et quid aJiud suntquämäurea olera.
Atqui omnes vestrae opes in hortis et flu-
v iis, et nemoribus et pomariis sitae sunt,
et olifera vobis est regio , quemadmodum
aliis aurifera, pratensiaque folia colitis.
pqvia yvkka vipzaOz. Ó âè atxog vpïv ÿ pvôiny ^ A-Att lfrruummeennttuumm vv oobb iiss ffaabb uu lloo ssaa ffeelicitas est:
a^pxog c A n -
7 zkav, ovxag àernaç-pg xz na t àîrtç-oç. H xoivvv
pzxaäidoxz xovxav ÿpïv âfOovâxepov, y akko pzv
obdzv ànztkÿaopzv • Tòv' dz aïxov zrpzìgopzv, xat
■T eiaópzda zi ovxag f c ìoaa povYi xpzepovxai xzxxiyzg.
gelorum; itá. vobis gratus, ac praeter spem
vestram fidémque venit. Aut igitur olera
vestra copiosiusnobis impertiré,aut aliud
quidem nihil comminabimur : veriim frumentum
nostrum continebimus, ae scie-
musniim cicadae reverá solo rore alantur.
K Z . T û A Y TÛ .. XXVII. EIDEM. Alias CLXrilI.
focose minatusfuerat Gregorius in Epistola superiore sefmmenliim Nazìanzemtm minimè mìssurum, nìAmpliilo- _ SeriPla «»■
chius olera copiosiùs mitteret, cu i cornniinationi rum Amphilochius respondisset, ut verisimile est, n ihilà morte,
nf c h famejnefueze 0 .zizalenses, etiainsi.nonsp.ittereturfrunientUm , quod tàm magnificò ja clita bat, his litteris,
qùce jo c is èt sale respersee sunt ', Gregorius, rescripsit.
D A t e f tì O z iz a ie n s is p e r ic u lu r
TrstvóvtQs, óxav pàh^-a e yza^j-yayxz. , fìv zv n o v i , tùm d em um fam e ìa b o r a n t i s , cù r
‘ XX V. (a ) Oorpaxivjjv. Plin. Secund. Hist, mu nd ili-
: bro. v , , fnentionem facit Gsti-acinae cujusdam ad fines
| Arabipe positae, 4 Pelusio lx v mill. passuum distantis.
I C p ) Ozizale. qusedam erat Cappadociaj
[ reS,9:i;.*n :quA. tune morabätur Ampbilochius.
i i - i j ) Qv,«y0ovi« fie» *ap’ vpTv. Itä Ileg .duo, et Pass. Ed.
| ®alfii jjv ¿(p9wioi ¿(iiv.
X X VIi.(rf) jt j/pu9oX«^ava. Cod. Pass, xa'c rr'yotp ocXXo
| iAayava ; E t quid aliud quam olera? ". \
I C^) Ko« Xnpuvta yuXXa vcpcaOc* Pratensiaque folia pasi
lu m
j cùni
citis. Combefis. Pralaque virentia possidetis : existimat
autem vatis cujusdam sibi ignoti esse hemistichium.
( f ) Apóoo) povVj TpecpovTttc tcTTiycf. V irg. Eclog. v , ait :
: 1 • Dúmque thymopascehtur äpes ; dicm rore cicadce.
Hoc idem Plinius asserit, lib. x i . , cap. x x x v i. At
eas rore a li solum argumentum est q u ò d , cùm excitatae
subvolant, reddant humorem. Ñeque enim ad excrementa
corporis ullüm foramen e st, teste ibid. Plinio.
XXVII. ( g ) rtwpyuWt. Ità Cod. Par., et duo Regii, et
Combef.'Ed. yctopyimjrat. Combef. cùm maximè messem