5 hyriq (fèpovnç xapnbv a|toy XÓ7ov •
ná/JL7tav ttv ’ Ôpxov piÇav etâôxeç /¿Xov,
üoXXaïç (tùv âXXaiç, aig xò deivòv oùzxui,
Tdv ¿cypiaxáxvjv xe xa l ¡lelavxáxriv •
Kat Xï}V, Qeov didôvxoç, èlqaipdaofiev,
10 Tè[ivovxeç, àg olov xe, x9¡ lôyov xo^ÿ.
Alxà xai npàxov, fiÿ /oXoùaôat tûj X07M.
Out« yàp àç*tv >j voaoç Twv ào^érwv,
û<7t’ àrjpiovaQai noXkáxig xai vat$ axtatç,
Aùtotç T6 xotç atpâv 7v>jaioiç napaivèxaiç.
i 5 Asi d ',à g to vue, ¡iy¡ t i ¡xa Xôaxôv Xs7eiv,
Kaxoù tocoûtou tm X07« 7tpoxei[iévov •
AXX’ «g mipbç ßpejiovxog àypiav (ploya,
Ibidàvxoç, aiôùaaovxog èvxivàyfiaai
IïoXXotç, ava péovxoç cpopâ,
ao Aàopag àei xà npôaôev oixeiovfiévov,
fd a p , xôvtv néjxnovxaç eùvaaai ßia •
H ^rjpa Xojcpjç èx<pàvxaa¡xa avaxiov,
Qpiaaovxa, nvp ß'kenovxa, è%afpòv[ievov,
Ma/>jç èpàvxa, xa ’t (pôvav xai nxa¡xáxav,
s 5 A à y xa tç, xvvr¡yo~tq, atpevòóyaig xaxaix(iáaai.
Iaaç âv ovxa roö naôovg yevoijieda
Kpeicrooug, Qeoù dtdôvxoç, y t t ¡lexpiaç
2'/_cíy¡j.cv. Oùoe xovxo xâv [iixpàv èfioi,
Kaxoù [leyiç'ou xai xig tvâoaig puxpà,
3o Ùç xoïg ßapetag èx vôaov ç-evovfiévoiç.
Mtxpov à’ avaOev xvjv vóaov oxetyà[ieQa,
Httç, itôOev xe, xai ônag yvkaxxéa,
Avdpàv nalaiàv avKkoyàg axonov[ievo 1,
Oaoi disaxùjiavTo xpay[iàxav (pùaeig.
35 Etatv p.èv oí léyovaiv àifiaxog 2,iatvK
Toû yeixovoOvxoç xapdia., rqv txçaaiv •
Oaot vé [lovai xÿv vôaov xà aà[iaxi, .
Qanep xà îtoXXà xâv naôàv âXXotç xiaiv.
AXXot à’ opetyv eïjiov àvxmlÿigeaç,
4o Wvx$ didôvxeç xvjv (BXàêvjv, où aà/iaxi •
Òpyrjv de xyv óp¡iáaav • ei d’ evdov ¡lévei
Aoyàaa, xovxo [ivyjatxocxiav xvyyávetv.
Oaoiç d’ edo%ev d vàaoç xoü avvÛixov,
ZiaIV [lèv eïjtqv aifiaxoç, xvjv d’ aixiav,
5 . Siyi;. Ita Coisl. et V a t. Edit, otyyv. Hoc ideo dicit,
quod poema istud, u t et superius, eo conditum sit tempore,
quo sibi silentium iudixerat.
6. ElSortq- Vat. iWavTtj-
10. Aoyoo TOf»yj. Sic postulat nietrum. Edit, xclilvp1,
11. AitS. Ita Coisl. et Vat. Edit. airS.
* 1 . Ewaocu. Ita Coisl. et Vat. Edit, mendose i/«««1.
METRICA VERSIO.
Tulimûsque fructum hunc maximum silentii, ;
Iliad scieotes, ira quòd radix Ret
Horci (a lia pr&ter, ex quibus malum hoc ( lu it,)I
Radix agrestis maximè, e t nigra admodùm ;
Hanc quoque, (avente Numine, amputabimus,
Mucrone verbi, quatenùs vires (crent.
A c posco primùm sermo ne quemquam meus
Irritet. Est nam tanta vis morbi islius,
Ut sæpè ad umbras contrahat ilammam leves,
Infestus et s ii optimis monitoribus.
■Nee verb quicquam proloqui molle addecet,
De peste cbm sit sermo tam dirà mihi :
Verùm ignis instar, qui vorax flammam excilali
Sa litque e t ard et; e t quatit quseque obvia,
Fluilátqne sursbm saevus animalo Ímpetu,
A fronte et ipsi quicqnid est, semper rapit,
Hanc premere, ja cto pulv ere, e t jactis aquis»
A ut nemore denso belluam egressam vclui,
Quae spumai, oculo's igneos volvit, fremit,
Pugnàmque, lapsus, e t neces r a b id a expetit,
5 Silentii præcïarum consecuti fru ctum ,
Omninò quamdam ju ramenti radicem esse bilem scientes,
Inter alias plurima s, ex quibus malum h o c n a s c itu r ,
Acerbissima!» et nigerrimam ;
Hanc etiam, D eo d an te , evellemus,
10 Exscindentes, quantum fieri p o te r it , ac ié verbi.
Primùm au tem o b sec ró, ne quìs succenseat oratiòni.
Sic naraque effrenis est mòrbus eorum qui moderali "sibi nesciunt,
Ut efferantur sæpiùs vel adversùs um b ra s,
Atque etiam adversùs germanos monitore^?
i5 Jiec vero decet molle quicquam profari ,
Cùm tantum malum orationi meaé propositum sit.
Veruni, ac v elu ti cùm ignis feram evomit flammam,
Salit, ardet succussionibus
Plurimis, sursùm fertu r vivo quodam ím p e tu , '
20 Largiter obvia quæque c o r r ip it ,
Aquam e t pulverem in jic ien te s , flammam v i sopire conamur ;
Aut feram e x densa e t umbrosa prodeùntem s y lv à ,
Fremente!», igneos oculos ostentante!», spumantem,
Inhiantem pu gnæ, cædibus, ca d a v ë r ib u s ,
25 Debellamus lan cé is, can ibu s, fund ís;
Sic fortassis pravam hanc animi affectionem
Superabimus, D eo d an te , au t ce r tè mitiorem
Experiemur. Neque enim quid parvum mihi v ide lu r
Maximi mali remissio quamvis exigu a,
3o Velut his q ui gravi morbo laborant.
Paulò altiùs morbum hunc consideremus ;
Quis sit, undè n a s ca tu r, e t quomodò ca vendus,
Priscorum virorum sententias msp ic ien te s,
Quicumqüe indagàrunt rerum naturas.
35 Sunt qui dicunt æstum san guin is,
Qui cordi vicinus e s t, esse iracundiam :
Scilicet hi tribuunt morbum h u n c co rp o r i,
Quemadmodùm pleraque morborum genera aliis quibusdam causis.
Alii dicunt esse desiderium vindictæ,
4o (Animæ tribuentes h oc v itium , non corpori)
Iram, cùm e rum p it ; sin autem intùs man et,
Insidias med itans, acceptarum injuriarum memoriam vocant.
Qui vero existimant morbum esse com p os iti,
Æstum quidem dixerunt sanguin is, causam vero
Èx<pàvt,T(x. Ità Coisl. Edit. ixVi Vraay.a.
m Cadavcribus, quod Billius minùs rectè
vertu, lapsus.
METRICA
Conficere fundis, lancéis, ferri ictibus.
E nam ^u®amus frangere hoc forsan tfialum,
Onanie Christo, mitibs vel hoc premi.
°n parva porrò nec levis res est mihi,
®-parva vitii maximi remissio,
!t is, gravis quos obsidet morbi dolor.
Xuuilnemus morbum at hunc paulò altiùs,
et un(j^ qaóqae fugiendus modo,
Cni 1! 6rantes Pr‘sca quid sensit cohors,
V osse rer,!m cura naturas fuit. I Tom. //,
20. Kuvijyotç. Canibus venaticis, venatoribus.
3 1 • Mixpou. Coisl. et Vat. utxpov.
42. A oyZta/x- Vat. yokwoa.
VERSIO.
Pars æstuantem sanguinem pectus propè,
Subitum esse dixit impetum iracundiæ :
Hunc nempè tribuens corpori morbum unico,
Permulta ut aliis genera morborum solet.
Pars referendi dixit hanc cupidinem ;
(Animæ imputant hi noxiam hanc, non corpor
Iràmque vocitant, cùm ru it : sin at, malum
Meditans, latescit, pvYioixaxim nominant.
A t qui utriusque partis hunc morbum putant,
Æstum cruoris d ictitant, sed cui tamen
D 6