K a l 2pyi)v nokvfio%9ov èdélgaxo. T ä d’ ap’ idrjxe
Zÿkov èbv nvpóevxa epvxá xkycd’ èptxifia,
i Qo Mv? xtg Adà p., ò npóude, -npoeàptog èvròg ìxvj-rat,
Tlpìv nxópOov ykvxepoio yvyéiv danxpetocv èdadijv,
K a i &r¡<; nekatrete epvxâ xaxoç • <àç d’ vit’ àqxaiç
Xetfiepioiç xtccXivopa-oç àkinkoog ykdev ònìggoì ,
AvOiç à' y]è itvoirjuiv í\<xypoxépy<rt nexâaag
i a 5 Iç-tov, f¡ èpéxyoi fióyat nkôov avOig àvvaaev,
Qg iijfiéïç fieyàkoto 0 eoù àit'o xÿXe necrôvxeç,
Efinakiv oùx àfioynxl «ptXov nXôov èxnepoafiev.
Toit] npaxoyôvoto veôanopog vjXvOev céxy
AetXocetv fiepôiieo-atv, 59ev ç"àyvg èêXaç-vjae.
BEPÌ AIA0HKÍIN KAÌ ¿H IiANEÍA2 XPI2TOT.
Aevp’ -àye x a t dt vuoto vôfiov kôyov èlgepèeive .
O ç xe naXcaôxepog, x a l bg véog è£s<pacxv$y,
I l párta, fièv Êëpaiototv, ènei 0 eòv ùÿtfiédovxa
Ilpäxot x a t yvcóaavxo, ineixa dè nelpaaiv aiyg.
5 Où yàp fiapvafiévoKTi 0 ebg ßpoxbv qyefiovevei
AóyfiatTtv, óg -ctg a t fy tç èàv , Aóyog ïdptg ánávxav,
Oùdè naXifiëovXotatv, ò x a t SviGTotaiv bveidog.
. AXX* • ód’ èfibç Xóyog èç-t 0 soù çtXéovroç àpayÿg.
Avu ey e ig óre npâxov À d à fi ßaXsv èx napadeiaov,
i o KXgij/aç àvdpoyóvoio cfvxov dykÿfiovt x a p n â , ,
Qg ç-pax'ov yyyxÿpog okaXóxog alabée xvnxav,
AiÇexo y.al xexéetrm xax.'ov xa l xrjpa (pvxevaat,
Pvféaç d ’ oùpavioio 0 soü xXe^tç^ovt (3ouXÿ,
Tpétyaxo baue ßpoxoto npbç oùpccvbv à ç tp ô zv x a ,
i 5 KáXXsat nafiyavóaxTi xeBykóxa, npóg xe fìavóvxcùv
Moptfàç, àg exvnaae nóQog, x a t fiiiOoç ixicre,
Tliç-bg èv où ¡geívoitri xa xo ïg , tyeûç~qg àvekeyxxoç,
A ièv ènep/ofUvolaiv àelgôfievoç XyxaSactv.
E&paiav iepâv ôko'ov yévog, où% vnofÿ xaiç
20 Etxov àdvpofiévoiGi,' kixaÇofiévoiGtv, àvaxxoç
Mÿvtv àei npoyépovcri. ïlàpog ye fièv àXXuov aùxoùg.
n g - ZijXov îov -mjpótvra. Flammeuin gladium vocat J29. Sro^uç. Reg. 992 rrràj(uv. Schol. Reg. 991, i «î
Scriptura, et Cherubim nuncupat. Mox, in iisdem Codi- wfnrôovjç àStxhjç çà^uç,
cibus iamplm pro ¿airrpnay. IX . tito l. Iltpc SiaBr,xwj. Yaticanus habet irtp\
121. QoycTv. Ità Reg. 991, et Y a t. Sic legendum suspi- Alii .tres wept -nakaiott re xat vtou vópoo , de lege veteri et
catus fuerat fiillius pro ipayav, quod habent Editi. novâ.
.126. Ilicovreç. Cod. Sirlæus habet «Xeovrtç. Billius 6. Aóyfxaatv, decretis, doctrinis, legibus.
præfert maôvTtç. 8. Epój. Vatic. Ipîç. Hoec mea est doctrina, is orations
METRICA "VERSIO.
In terram infelix venit, quä traxerat ortum» Conficit : hand aliter nos magno à Nuotine longé
Ac dnram subiit vitam plenàmqne laboris. Avulsi, rursùs cursum non absque labore
Quinetiaw ardentem zelum Moderator olympi Exsequimur, superàsque citi properamus ad oras.
Collocat an tè fores, aditum qui pervigil omnem Sic Adamus sceleris lethalia semina jecit,
Occhi sum teneat, ne primi more parentis t Undè seges tandem vitiorum amplissima nata est.
Antè qais hue præcox venial, quàm sumpserit escam, M testa mentis et adteete cbbisti.
Qua malè demulcens animum consumitur arbor, (Billio imerprete.) -<
Ac vitæ ligno sceleratâ mente propinquet. Eia age binarum rationem expendere legunt
At verb infesto jacta tus turbine venti Jam propera, quarum illa priùs, post altera fulsit:
Nauta quidem invitus cedit, fertùrque retrorsùm ; Hebræis primùm, quoniam novero priores
Post autem passis faveantsi flamina velis, Ælhereum Numen, post autem finibus orbis.
Aut ope retnigii, cursum non segnis initum Non etenim adversis, velutinscius ac rudis, ■ ilio
Vitâmque laboribus plenam suscepit. Huic autem obdidit
Præclaræ arbori zelüm suum igneum quasi pes sulum, - , - î . *
120 Ne quis Adamus, litran tè , præmaturus ingrediatur,
Priusquàm dulcis râmi noverit vitare noxium c ib um ,
Neve ad vitæ arborem accedat quispiam malus. Sicut autem p er ventos
Hibernos coactus quis mare navigans rétro r e d iit ,
Rursùm au t ventis-mitioribus expan de ns
12Ô Y e lum , au t ope rem igum , magno labore cursum con fic it,
Ità nos à magno Deo longé prolapsi,
Rursùs non sine labore caram havigationem perficimus.
Talis semper ex recenti semine virescens supervenit calamitas
Miseris hominibus à primo p a ren te , undè totius iniquitatis spicagerminavit.
Peccatum ori-
ginis, damnum
centi semine tì-
rescens ab Adamo,
à quo totius
iniquitatis spica
in miseros homines
est propagata.
DE TESTAMENTIS E T ADVENTU CHR1ST1.
Eia a g e , et u triu squ e legis rationem expende j
Alia antiqu ior, e t alia posteà effu lsit,
Primùm quidem Hebraeis, siquidem Deum supremum dominatorem
Primi n o v e run t, post hasc finibus terrae.
5 Non enim pugnantjbus Deus hominem regit
Dogmatibus, quasi quis ign a rus, cùm Y e rb um novit om n ia ,
A,ut mutabilibus, q u od v el ipsis mortalibus probro foret.
Haec autem mea est sententia de Providentià Dei homines diligentis.
Postquàm rabidus hostis primum hominem ejecit è pa radiso ,
10 In fraudem inducens illius homicidse arboris pestifero c ib o ,
U t q ui e x e rc itum , du ce casso, perturba tum armis p ro flig a t,
Parabat soboli etiam mala e t mortem inferre ;
Disjungens à coelesti Numine fraudulento consilio,
Convertit oculos hominis ad stelliferum coelum
i 5 Omnimodà pu lchritud ine splendens; àdque mortuorum
Simulacra quae finxit d esiderium, quibus honorem tribu it fa b u la ,
Fidem inveniens in propriis ca lamitatibus, mendàx quoe convinc i nequ it,
Semper advenientibus crescens annis.
Ipsa etiam Hebraeorum gens, sanctorum soboles, depravata est, n ecProph etis
20 Obtemperàrunt cum lacrymis monentibus, et Dei
Iram semper proponen tibùs. Imo e t ipsos morte affecerunt.
■Kopur, circa Dei in homines benigniprovidentiam, curam, . convinci nequit-, ob longam scilicet annorum seriem, quà
^KPcm> etc. . liujusmodi mendacia, de mortuis confiota, velut obvo-
9 il- Attriti. Grac. Int. xovtoT? xai (itXecri xctì -rratriv offXot;. luta sunt.
■ — Fortè qu o d supponit versio. (Not. Edit.) 18. Ai'cv intpxofitvnotv. Sic infrà lib. u , sect 2, 18,
■ 17. Hnròi èv où ¡¡tivotot xocxo?;. Benè Billius idem esse Bill. 5o, v. 126, Nicobuli filii ad patrem... et ibid, v ii
^Bcripsit, quod ovix òXXorpiaij ovjxtpopa?i, id est, propinquo— Bill. 62, v. 296.
■nwi calamitatibus. Mox, ^cuip« ¿vtXtyxroj, mendax quee 19. ìtpwv. Ità Vatic. Edit, lepóv.
Alias Bill. ;
P- >75.
tibus hominem
legibus regii.
Quomodò dia-
bojus ad idolo-
latriam homines
convertit.
Ipsi Hebræi
in idololatriam
prolapsi, mónita
Propnetarum et
ranles iram Dei
concitarunt.
METRICA VER SIO .
■Quem res nulla fugit, mortalia corda gubernat
! Dogmatibus, vel quas vario pro tempore semper
■ Evarient : namque hoc etiam mortalibus ipsis
Wiaud parvam attulerii labem. Quodnam ergò juvamen
■ Ingenti generis nostri succensus amore
■Prxstiterit Deus, et quae sit sententia nostra,
■ Accipe. Pestifera postquàm ferus arboris escà 1
j! ..actum primaevum hominem dejecit ab horto
■Hostis, ut, occiso dace, qui perterrita fundit
■ 8m'na* sic etiam sobolem mactare parabat.
R rgò oculos hominum divino à Numine vafris
I rtibus abripiens, ad ccelum et sidera vertit;
Tom. I I ,
Atque hominum, abstulerant quos fataimmitia, formas,
Quas desiderium finxit, queis fabula honorem
Praebuit, haudquaquàm notis in casibus aegrè
Nacta fidem, etmqndax, quain non convincere posses,
Acquirénsqne novas vires crescentibus annis.
Quineliam Hebraos inter, scelerata parentum
Sanctorum soboles, in eamdem perfida fraudem
Incidit, obsistens priedurà fronte Prophelis,
(Qui lacrymis precibùsque animos mollire feroces
Tentabant, iràmque Dei proponere nullo
Tempore cessabant ipsis,) et recta monenles
Vesano afiìciens crudeli morte furore.