C A R M I N A .
A tque ipsis solfe aer« « s s e d e ra » nah est :gladius acutus,
Sed opes, et divitiæ, utpotè qui vitiorum adjalOFes sunl.
165 F acilè excellunt in ter stultos pessimi.
Illi quidem talia; e t quæ pessime com pararm i t,
D eteriùs p rofundunt. Justa quippè vindieta eos insequitur.
Tibi vero D eus concédât quæ desideras, qui optim è nosti
Manum porrigere filais, et quifeus largiri melius esty
170 Aliis superflua, hobis autem præ stantiora im pertire.
N on enim plurim a fcupio, sed u t ipsé m ulti pretìi
Sim , nec a p arentum virtute longé nim iùm absim.
Quæ tibi g loria, si simiam habeas, foedum anim al, sub hum anâ fon
Cujus collum aurei torques am biant?
175 Haud enim o rnatus ridiculam futilém que formant imm utavit.
Quæ etiara gloria asino auri talenta gestare?
Asinus en im , etsi auro co o pertus, ru d itü s edit.
Neque gloria est plum bo confiâtes enses conderè
Argenteis vaginis, quorum nulla in bello utilitas.
180 Talis enim hom o est, qui externis bonis tantùm efferiür.
Finem orationis hu ne audi : Deus âütem testis sit.
Nam et Deus V erbum est, m ortalibus im peràhs.
Hæc à m e, patér, præ standa su n t, n a tu ra , m ores, indefessus labor,
Dies ac noctes sim ùl âbsque lillà interm issione conjungere.
i 85 Caetera vero m ihi à te âccipienda, D eus, tem p ü s, spés m elior;
Nec desinas m e acuere adraonitionibus sodalium :
F.tenim lignorum excisori securis addit ro b u r maximum.
Ne tu quidem m are perhorrëscas, nec viæ
L ongitudinem , nec ôpibus parcas, n è c ré î cüiquam ,
190 Quæ magnam m ortalibus virtutem augeat.
Multis sanè divitiis præ stantiorem m e éxistim o,
N atu m axim us, e t prim us ob quem nom ine patris appellatus sis,
Si quam id h ab et apud parentes gratiam , u t arbitror.
Si vero te opum rap it cu p id o, au t filii
195 M uliebre, molle ac m aternum anim o desiderium incidens
Sicut fiamma siipulæ , quæ accensa citò m arcessit,
Eloquar invitus quid em , sed tu m e ad id cogis :
N unquàm ego tibi patris diligentis filios nom en tribuam .
Qu**1 pareilles
à li I iis, e t q u id
vicissim filii à
p are n lib u s d e -
bea n tex p e clo re
ivoictv. Non enim adscititius ornatus i.
. ipsius im mutavi C.
ntia/n Xcxuç), augétque viri robur (securis). Iliad, n i , 62.
Í T V Í S * e t p r in t Us t c a d Uomini p n -
iTpwroç iycó et narèpa xa-
187. Apuróftw 7ra«u' etc. Proyerbialis locutio, quâ si- tris cveheris. Schol. Reg, 991
gmlicatur cohörtatiönem plurimùm valere ad magis ac XiToÔa« «nrofexec.
excùandum e jns an imimi, q u i jam sua sponte ad 194. Afe«. Reg. 990 a ï fa .
st.vdn.ift f c rU i r : 3 ' t o S f c ifa fo ( ,9 8 . Soi. Ità Reg. 9 9 0 , 991 et C h ig , E d i t , p n
METRICA VERSIO.
uu(". Nam summus rerum sator ilio parénsque
eliam Sermo, mortalia sceptra gubernaos.
pater, hæc à me, mores, natura, labórque,
lotas noctes, lotis geminare diebus.
contingent abs te mihi cnncta, Deüsque,
spes et melior ; tu Sæpèmonendo,
nieos antè ora oculósque soda les,
exacues animum. Nam ligna secanti,
robur, vis est permagna securis.
vol sævi, gonitor, discrimina ponti,
V,a ^onga melimi pariat. Tu parcere nuinmis
^is, rebùsque aliis, qùibus inclyta virtus •
et tacilis gradibus se tollit in altum.
Quòd multis opibus, multo auro s im tibi pluris,
Dicere non vereor, méque hoc ego nomine jnetó.
Primus ego natu fratrum, primusque parenlis
Ad nomen te subvexi, si quis tamen indè
Ampliar exori tur palribus favor alqtie voluplas :
Exori tur porrò, nisi me senlentia fallii. ,1
Quòd si te v el opum tenct irrequieta cupido,
Vel nalis muliebris amor, mollisque, nimisque
Maternus, citò collabens, et sluppea fiamma,
Q uìe simul, ut nata est, extinguitur ¡Uicò pror-
sòs, .
'Non equidem loquar ¡sta lubens, s c i um facis ipso •
Nunquàm indulgenlis p.alris à me nome» habebis.