ÉXxsá t ’ ey xocxádvjuov, ¿cya>v Ini návdoxov oíxov,
Auôtç 5’ eiç iepŸjv né[xnotç noi.iv àpxefxéovxa,
3gO'E ¡xnedov ïvQa. ¡xévoc¡xit xaxoùç d’ ànb yûpaç èpùxoig,
Kat xpiêov àpydkèijv, xai xpadi[xxxa, xai napodkxg
NïjXsa %v¡xbv ê%ovx<xç, èn’ evadivi xo/xôwvTaç.
Iluvöavojx’ ¿>ç dùo <pâxe,1 ¡xéyoc nveiav ÿapiaccîoç,
û ç 7e 0e¿> nàvxav npoyepèça.xog, vide TeXâvvjç
395 Ki^deatv oyj( ôoîokti xexpufxévoç1 êvdodev yxop,
Etç iepbv àvaêavTeç* ó piv t à ixaç*’ àyôpeve, '
N*jç-etaç dexáxag xe vó¡xov, nape¡xéxpee d’ avxbv,
Avdpàoi ye npoxépoicrt, Xôyotç d' àdépiÇe TeXwvvjv •
Aùxàp 0 daxpv^ècùv xat çTjQeoc yßpoi naxáqcrav,
4oo Où<5’ avtïjv ¡xeyáXoto Qeoü Spôvov oùpuvov eùpùv
ÏLicropôtov, Xeùo’O’ttv âè x a t ’ ovdeoç oixp.xcrt dovXocç,
TïjXoôev éç'Yjxàç de \ixa2,exo • iXaoç. shjç,
ÎXaôt ad Sepxnovxi, (3o<wv, ßpiöovri xaxotatv.
Où vo|xoç, où dexátat ¡xe, xat ïpy\xxxa xaXà aaeiast.
4o5 Oùù’ 07’ èrceaêoX&iv, ^sùçtijç. Kal vvjòv 1707s
Aidéo¡x’ outt nódeooiv èrcn|/aùaiv ôaiotat.
Irj de ^à(5tç, côç oixtoç è/xoiiç'àÇete ßsStjX«,
Hv ¡xovvYjv deiXoïeiv, A vai;, rcopdç' eXrctd’, èCkixpoïg.
û ç çaaav • àp/poxépav de Qebç xXùs, xat p[ èiéijpev
410 Ov ¡xoyéovx’ èvovjaev, vnep¡xevéovxa d’ axicrevl
Ûç tùsç, wç èdixacaç, spiot, 0 sè, Socpcroç ¿rcᣫv.
Outoç è7<w croc xstvoç ô ro^xaxoç eifxt TeXwvyjç.
ûç dè ßapu^sva^ö, novijv d’ ÈrcceXrcopt’ àpayiqv.
Ai(7<ro[xou, eï noxe dt3 ce naxvjp, xat rcotvta. ¡xrjXYip
4 15 Aaxooai, xai ç-ova^oc, xai eù^wXvjatv Irtcav,
H Ttva tôt xrsavwv -rutô^v ¿tco ¡xoïpccv Ivst/xav,
H iôucrcatç xuOapÿui xai evayéecrirt yépypccv,
(Où 7àp ¿7« tots osto èrcâlÿov oùdè IpsÇa,) ■;
T¿>v ¡xvÿcrai, xat áXaXxs • xaxàç <3* ánóne¡xne ¡xepí¡xvag *
4?o Mvjdé ¡xe av¡xmi^eiav èotç nxópdotóiv axavôai ,
Mvjù’ ap ’ èneiyôfxevov Seiviv ôdbv.cty èpvaeiav:,
Àkxxp e¡xbv, néfxnotç de ¡x* ánY¡¡xovx. 2ôç yàp ïyaye
Adxpiç, gov de Xcfyoç. 2ù 5s p.ot 0sôç ocoç avadev.
lo i ùs /x’ arcò cnkdyyyav fxyxyp ávédvjxe fépovea,
3g4. û ç yc Orò. Sic Schol. et è Regiis unus , accura- attollébat quasi nemo ad ipsius virtùtem apimiqucpn* I
tiùs quàm Editi, ô; yc, etc. Ncque enim Pharisæus stantiam accederet.
ille , ut ait B illiu s , primas pietatis partes apud Deum 396. E!ç itp'ov àvaÇoévrcç. Sic MSS. Edit. ito'ov iid
tenebat, àquo rejectus est ob superbiam ; scd ilà cris tas rcç. Reg. 992. ôvaSôvre.
METRICA YERSIO.
Vulnera ritè liga festinus, ad hospita ducens
Tecta : sacram redeam téque auspice rursùs ad urbem
Viribus incolumis, maneàmque ibi fìxus in sevum.
Submoveàsque malos fures, callémque moles turn,
Vulneràque, et fictos homines, sùbque ordine sacro
Et recti specie crudelia corda gerentes.
Ascendisse duos sacrata volumina quondàm
In templum narrant homines : quorum alter inani
Turgebat fastu, tanquèm ipso carior esset
Nemo Deo, nemo melior noe sanctior usquàm;
Hic Pharisaeus erat : lucra ast ob iniqua dolore
Saucia corda gerens alter luctùque jacebat.
Ille quidem inflatus meritorum ex ordine snmin»1® .
Subducens, legis decimas, jejunia crebra
Jactabat, priscisque viris de laude movebat
Gertamen, tumido calcans sermone Telonen.
Hic antem lacrymans feriebat pectora palfflis.
Nec verò in ccelum, sedem Palris altitonante*
Spectabat, verùm in terram servilia figens
Lumina, stànsque procul fundebat pectore voce
« Parce tuo famulo, Deus optime, parce rogan i
» Aspice me facilis, noxarum mole g r a v a t u m .
»Non lex, non decimae, non mebenefaclatuer,
» Ac dulcem miserò poterunt afferro saluteffl-
Vulnera aptè alliga, deducens in domum hospitalenf,
Rursùsque incolumem in sacram mittas civitatem,
390 Ubi firmiter maneam, e t improbos fures arceas,
Ac viam scelestam, e t vulnera, e t viatores
Crudelem animam habentes, dùm de pietate gloriantur.
Didici duos homines : magna spirantem Pharisaeum,
Quasi omnium esset apud Deum praestantissimus, et Publicanum
3g5 o b luc ra non sancta intùs corde contritum,
In templum ascendisse; atque ille quidem singula enumerabat,
Legis jejunia et decimas, séque adsequabat
Viris anliquis, et verbis Publicanum spernebat.
Hic rursùs lacrymas fundens et pectus manibus percutiens,
4oo Nec adversùm magni Dei sedem latum ccelum
Aspiciens, sed serviles oculos defìgens in pavimentum,
Procul stans precab a tu r: « Propitiu s s is ,
»Propitiare famulo tu o , in c laman s , malis oppresso;
»Non le x , non me decimse, non praeclarè facta salvum facient.
¿Jo5 » Nec iste fuligine aspergens m e , mendax est. A tqu e equidem templum
» V erecundor pedibus non sanctis tangere.
»Sed tua g ra t ia , tua in me profanum stillet misera tio ,
» Quam solam sp em , R e x , miseris peccatoribus praebes. »
Sic locuti su n t, ac u trumque Deus audivit, ac eum miseratus est
Aio Quem vidit afflic tum , superbum autem despexit.
Sic v idisti, sic ju d ic a s t i, fiduciam mihi largiens.
Ego tibi sum scelestus ille P u b licanu sj
A c , quàm graviter in gemisco, par spero auxilium.
Precor, si quando te p a te r , e t veneranda maler,
4i5 Lacrymis, e t gemitibus, et precibus coluerunt,
Aut parvam bonorum partem oblulerunt,
Aut victimis puris e t sanctis munerati su n t,
(Nondùm enim quicqu am e g i , quod te dignum sit,)
Horum reco rd a re , et auxilium fe r ; malas autem pelle sollicitudines :
420 Nec me una cum suis surculis suffocent spinse,
Nec properantem in via divina inh ib ean t,
Sed me, ro bur meum, illsesum dimitte. Tuu s enim sum
Cultor, tua hsereditas; T u mihi solus Deus ab initio. -
Tibi me ab u tero mater offerens consecra vit,
Pharisteus et
Publicanus ascendentes
in
templum ibique
orantes.
ÇÎ98. Xvípáai yt. Chig. àvSpaat t ï. Mox Xoyolç. Chig. et
pus è Regiis Xôyw.
Éo-njxù; 3Í XeTaÇeTo. Sic Codices antiqiii nonnulli.
J t. fïTlli ç {> iX itô Ç îto . — Fortè meliùs, cùm servetur
pientum. (Not. nov. Edit;) '
404. Kat. Ità Reg. 992. Edit. oûx.
4 n . OnaÇoiv. Schol. AaiSptTv iraptaxtvaoaç, fiduciam
mihi proebuisti.
4a t . Èpûatcav. Ità antiqui Codices, Reg. 3g. Chig.
Coisl. Edit. Èpóxoiev-
METRICA VERSIO.
vieta nec m nostrum caput hic convicia torsit.
gjuiDctiam impuris pedibus contiugere templum
f°c vereor. Sed me ipse, Pater lenissime, serva,
1 nque hominem stillet tua gratia saucta profanum,
Bn®spes una malis à te donata refulget. *
I®18 dicentes audit Deus, ac miseratur
1 2 « afflictum lue t u , spernilqui
luperbum.
I H ••
I r ! . ' aspiciens confeslim tale tulisti
T ICIU.m I hineque mihi læta est fiducia nata,
jnmiser, hocfateor, sum pessimus ¡lie Telones;
çimi es edo gemitus, similémque medelam
ec 0, numénquetuum, Pater optime, supplex
Tom. ri.
Obtestor, si te quondàm matérque patérque
Supplicibus votis sanctè coluére piisque
Fletibus, aut quàdam donàrunt parte bonorum,
Ant etiam purà et sanctà tibi mente litärunt^ ; 1
(Nunquàm etenim quicquam te dignum fecimus ipsi,)
Sis memor, ac fer opem, curàsque averte nocentes,
Nec mea mortifera) constringant guttura sentes,
Ant iter ad superum tcndentem fortè.morentur;
Quin potiiis, mea certa Deus tutela salùsque,
Illæsum me mitte, precor : siquidem ipse tuus sum,
Te colo, te. venerar, mihi tu Deus unus ab ipsis
Liminibus vitæ. Nam me tibi vovit ab alvo