205 A [ii] lakttad/xi xpeïfftrov, àXX’ êvâov p.ivsiv.
Açmvov olâa. mteöfia xâv èvcuvxííov
K a i Toùto o-t7áv xpüecrov, r¡ XaXstv xaxcoç. ■'
T<ûv [lèv tyotç. xijv yXâaaav, ¿> @eov Aóye,
_ Ocot XaXoûtrtv. Iv d tx a , t¿>v âè x a t ßapEi,' '
260 Ocot <pu(Tcö(7tv àcrnifkiv avpiy[Kxxa, ■
Uéfinovat x$ïov yïvâodzv àdtkyoxxóvov.
O&tm [lèv ovv tro • xig dV áTratísútoy \óyog
ÂXXoç 7£VotT’ av; àç & t ’ àlrjdèg.è^ei,
typovùv t* âfietvov , gvuxq[lag èyà ypàira:
265 Hcav tcot’ , ia a y sùfiaOeïç, eïnep xiveç,
Oùx £Ù[iadstç Sk xbv EÙitpemi rtávxag X07ov.
E x « yàp oûxwg • , âtTTÔç ú fiiv näg X07oç ,
ÀëSeiç te , xat vovç :. ai [ièv, ocov ëxxodsv
E g$y][i ’ k ò S ’ êvâov (ràfia i¡p.<pt£Gfiévov.^
270 Kat toîç [lèv céfiipa xaXà, xoig.âè Sàxzpov •
H cct<r%pôv ocvôiç, àç [láSvjaig, i] yvcng.
Hfitv Sè, roù [lèv èxxbg : où, nolùç X07oç,
Ottmç îtoô’ É|et • Toy <$’ law. Xiav noXùg.
E v v â 7«p £ç*tv ijfitv >7 eaxypia,
275 nXxjv èxXaXoufiEVw te, x a i St]kov[iévcii.
ITï)7>3ç t í xépâog èç-tv è[insfpay[iéw]ç ;
Tí à’ ïjXiax^ç àxTÎvog, rçv xpvnxst vétpoç;
Toiovxóv èç-i vovç goq'oç Gtyàfievoç,
Oïov pôàov x'o xaXXoç, ô xáXuí- exémi
280 Oùx eùnpEmjg • tô xepnv'ov èxçaivEt 5’ , prav
Avpatç payùaa. tò v tóxov i&aT/jioij. ••
E i 5 ’ v5v àet tô xaXXoç ècrx£naG[iévov,
Oùâ’ a v t tç í v xàjOts to ÿ Ti/xtou.
Où5èy ttXeov £hjtovjitv, wç outw XaXsfv,
285 ûç ol Soxovt7iv eùteXsîç xà ,xov lôyov.
Et S’ ovv, naptç-rj xàç exêîvwv èfupâaeig.
Aùyiiç tioQô) t i x a i , fiépoç t % trrjg Xaêstv. I
Et [lèv 7 àp oùâév statv ot yeypa'fifiévoi .n ,
AÓ701, T0I7ÖÜT0V 7K5ç èltOll%Ó[ir)V xpôyov ;
290 H 7ràç SaXaatnjç <\>à[i[iov ijpèQfiovv fiàxvjy, r
a55. A p i XftXtioflai. Calumnias, scìlicèt, quibus sane- facundià, eàque splendida eloquentià, qua oratore««-
tissimos viros impetis, cùm eos inscitiae arguis, quà sentur.
ipse plenus es : q u i , u i puterissapere, ecelum vituperas. 266. nóvru?. Sic in Coisl. ‘ scriptum videtui'. Editi
Toll.. l l mxvTtf.
a 56. Aywvov. Alluditlad mutum, cui Christus , ejecto 269. Éo0»p’ . Mentem verbis amiciri, ut corpus «
dfemone, loquelam reddidit, Matth. ix , 3a. i mentis, ait Synesius de Providentià. Moxó i ’ f**» !
265. EvfiaQtli. Id est! prophets olim et apostoli fuère Leuv. irà vertit : Hcecverò internum e&f(iliqùì<lsimile««
e ruditi, omni doctrinà sacra imbuti, at non omninò eà por i, quod amictu vestitur.
METRICA YERSIO.
Quae non loqui„.scd abdprc mclius foret.
Multum esse novi spiritum adversantinm,
Quem satius est tacere, éuàm pravè loqui.
Tu solve linguas, optimi p, Verbum Dei,
R ectè loqnentium, sed illorum aggrava
Qui 6Ìbilainflant aspidum, e t de pectore
Lethale iratribus profundunt pharmacum.
Sic ergò tu ; nana quis viri sertno rudis
Diversus esSet? Q u s sit autem veritas,
Qnidve melius sit cred ilu , brevis eloquar.
Fufire quondam cseteros super, viri
Fuere d octi, nec tainen tim splendidte
Facundire periti. Ilabet se res itb.
Nobis duplex est sermo : verba scilicfet
Sententiaeque; vestis haec velut exlera,
Ista velut internum quod indnitur corpus.
His competunt ambo,.sed alterulrum aliens;
Improb^ve rursiis mens e t institutio.
/
o55 Quae satius erat non pro ferri, sed in tu s m anere.
Mu tum e sse s c io s p i r itum a d v e r s a r io r um ;v s
A tq u e i lium q u id em taxiere s a t iu s :e s t , q u ä in ,p r a s e Toqiii.
A t illo rum s o ly e iR n g u am , © Dei^Y.eri)umv;\»c« gwb nM
Q u ic um q u e le g it im a p r o fe ru n t ; illo r i |m aute tn.e tiaiit;ä^gi^iva
260 Q u ic um q u e in flanri»spiduwi? siiMla ,»^= ^o-oioib *&•.:«
Et venenum fratricidattiicord© e m i » ^ » ot ctuA
Sic tu ig itu r, e t quis'itid'oeif serm'CPi'sx jp;T
Alius esse possif? quom ödd ätftehi veriras^fee -liaDeat^," 1
Et quid sentire satius'siE | br'eviter;ego edk«0raü3.' \
265 Fuere olim , fuere periti,- si qilipiam alii
N o n tam en p e r it i Splendidse ö rn n id d e lo q u e titi® ' T'
Sic enim se res habet. D uplex höbis est^seim«?,' '
D ic t io n e s e t sententiae'. Illae q u id em v e lu t 'e x te r io r 0
S u n t am ic tu s : is ta tit c ö ip u s if i le r iü s q ü ö d V e s titu r .- :
270 Ac alii quidem in utro q ü e laudem m erentury alii in allerutro :
A ut-rursus vitiosa est, u t in stitu tio , itä e tn a tu rä .
Nobis autem exterioris'serm onis non ihagna-’est'cu ra,'
Quo tandem modo se habeat ; a t interidris plurim am gerimus.
In sententiä enim sita nobis est salus;
275 Sed tam en in sententiä qüae p ro fertu r et declarator.
Quae fontis obstructi utilitas?
Quae radii solaris, quem äbscondit nubes ?!
Tale quicpiam est sapiens sententiä quae ta c e tu r,
Qualis est rosae p ulchritudo quam folliculus tegit
280 Non d ec o ru s: suam tam en suavitatem p ro fe rt,
Cum zephiris ru p ta , foetum educit in lucem.‘
Sed si sem per id quod p u lcb ru nf est, legeretu r,
Nulla jam esset veris^ quod tanti facim us, gratia.
Nihil am plius quserim us, nisi u t itä loquaris, •
285 Ut ii qui serm one simplices' existim antur.
Sin m in u s, mentis*illorum illustrationes exhibe.
Tui enim splendoris velim aliquem igoiculum excipere.
Quod si nihil su n t mandatae scriptis
Doctrinae, quom odo tamdiii operam lu si?N
290 Quomodo m aris nequicquam arenam num eravi,
Duplex omnis
¡ermo, dictiones
it sentential
Fluris facien-
dus interior ser-
I 1/1' H «ìsjgiòv au9iç. Tollius legendum vult ïç ' «lójfpòv, tis, uno pede brevior, quod mirum noivobservasse Tol-
îcmalè. '• v'. '• lium.
|27^ nHv tiioXoufiEvw- Scire tuum nihil cst, nisi te scire 285. £tç 0". Sic Tollius emencbmdum7judicavit, quod
.'scia!aller. Toll. . . , in Cod. legitur Scoi. I
»79: d xôXuÇ. Ità Coisl. Edit. tl. , 286. Ê[i<f<xotiç. Illustrationes, qivinam.illuminandi fa-
I**1- Ontpimj. Cùm in calathum funditur orbis, et laid cultatem, quà voluti ccelestes radios mentibus nostris
t«tmm foliorum pandùur. mriblüpne, u t ait D. Hieron. immittunt.
f^mraaèbiüinï'iy l ' ;r “ 290. Ooàiâmis 'J'appeni. Vide aiagiographos.
I EU’ nv cui Ità Coisl. Versus hic claudicai in Edi-
M E T R IC A V E R S IO .
05ferba certè externa parvi pendimus
M se modo habeant, plqrimi vërb intima, i
[®lentiae-nobiS sàlutem conférant, '■
proieruntur e t palàm emissæ sonant.
B - obstructi, précor, e rit commodum ? ‘
c quiddam quæ latet, sententiâ,
[os® folgor, rudis quem contegit
plliculus
at terris olet suaviler,
ruPta zephyris jam suum emiltil decus.
Tom. H .
Sed tecta semper si venustas permanet,
Nulla ampliùs erit læta verislgratia.
Hoc petimns, a t loquaris ijloriini modo,
Sermone qui videnttir esse slmplices ;
Sin minüsÿ eorum mentis exhibeàs facem.
Splendoris asseqüi jubar velim tni.
Si verba chartis scripta cenéentur nihil,
Qui tamdiù ludendo tempus perd idi?
Qui suppntavi cálenlos frustrà maris,