dç oi xstvVjv né¡xitovxs$ àô).vixaïç flp& ,
Óp¡xr¡¡xaxi a(podpà té xat ¡xep.Y¡vóxt
Kcéfxvovert n\eïov 5 x&v novoùxav owpatov* i o (Kpáxv]¡j.á x’ oùx Jvts/vov h)(voç xXàuiç •')
Oütwç ôç ùêpiÇei ¡xy¡ /oXoú/lisvóv xiva,
A.XX’ áx^eXávta txiv ¡x<xyy¡v, àX^sï nXéov.
Tò 5’ ¿cvxitcítcxov xat xtv’ r¡dovr¡v rpipéi.
5 IlXstwv yáp üXkj t¿> x¿X« xa0éç-atai, 15 Aéav 7X0x6? té xat ànWiç-a wpdmmtt.
Exetvd croi 7evotro tvjç ßouXijf réXoç.
Té tò npäov fxaXiç-a twv Svtwv; 0eoç.
Tés <5* >7 xpkù&oç «pùatç ; -¿ P^otoxtôvoç.
5 Ó(57>jv 7¿ Tot 7ívwaxt xat xaXoú¡xevov, ao JToôç aïç xaXshat xXrçasor novvipiaç.
Tovxcùv ekov tiv’ ■ftv SéXyjç ¡xoïpeiv <7vys •
Afxçw 70^ oùx Sveç-t. Kai toûto axôîtei •
Téç fxèv 76Xàrat, xtç dè tâv aivov[xévav ;
Mtxpbv 7àp oùdè toûto toîç cyonovfiévotç. 525 Tò Xoucôv, ôpxiÇa ere xâv xaxâv çiXov,
Tov du<T[X£VŸj avvÿyopov xat Ttpoq~áxx¡v,
OidoüvTa xat dtdoùvra tatç àdov îrùXatç,
Eî^at 0ÊW te xat AÓ7&) tò oÿfiepov, 53o 0AtOCfTjù/0, 5 £éncprtoçc, â7nTXovij pwè[fxx<a patovèûç, ßrppopTevoâxvT o£vaoXuv,j,
MéÔt) (xûo^i, ypYifxviç-à, xapxapnrfôpe.
û imv[xàxo)V leyeav, xaxôv oûvÔêtov ,
Aeafxoùç âtaemôv xat nédaç aùv &¡x¡xamv,
535Xptç-ôq ere (3oùXeô\ ôv tò îrâv Tod’ où «pspst, Aùrôç <péj06t d’ oïaÇtv ànxatç-aç <tô nàv,
Nwfjuöv ßpoTfljv te xat Twv À776XWV ßtov,
Ôç xat ttovyjowv nv£V[xàxav Xùotv tpsoet
Ilaôwv Te, totç xaXoùatv aùrôv ¿XTevwç,*
Oùtoç «re ßoüXsT’ îvQev âç x<x%oç tpvyetv
540 Tâv <70v cruwv TtXïjowaov eioeXôàv ßaövj •
AsÊ-ovâ’ ¿Totfxwç eéç ßüöov netrov ¡xevov.
H¡xñv d’ ànôrjyipv xâv 0£<û p.efxr¡\óxoiV.
5o8. M t f i ï j v o r i . Goisl. ¡xcavo/xénco.
5 18. BpoToxrovoç. Dæmoaem intelligit.
519. (jpyriv- flanc, id est, Dæmonem : liis verbis arbi-
tratur Billius hune Ephes. 11, 3 , locum signifieari : era-
rnus naturâ _/?/// i r oe quanquâm alio sensu dici possint
Jilii iroe, qui sempiiernâ Dei irâ sunt digni.
525. T<Ùv xaxùv. Goisl. tov xctxov- Sic legit Leuv. qui
vertit malam cimicam.
526. Upocaryjv. Inimicam adjutriccm appellat iracun-
diam Gregorius, eo quod auxilium illud, quod note
injuria quapiam afiectis prasbet, saluti nostra; noxiui»al
et exitiosum.
5 2 7 . Oioouvra x ai diiiouvxa- Coisl. Jiovra x«i idovw-
528. Aoyw to . Coisl. Xoyw t o , verbo: Leuv. liodierM
oralioni. B illiu s : his nieis scrmonibus. Malini, Verbo, cup
Gregorius judicium opponit humano judicio, vcl t van'
METRICA VERSIO. ’
Inanem ut is qui mittit in pugilem manum,
Magnôque fertur impe tn, et lotus fu rit,
H o c , cui laborant membra, lassatur ma gis,
(lnscila vires nam quatit prehensio :)
Sic qui lacessit placidum et irâ liberum ,
Ridentem et atrox prælinm, magis dolct.
A t qui répugnât, gandium quoddam pa rit,
Materia quippè surgit hinc iræ amplior,
Quæ dulcis est res, alque saturari negat.
Extrema nostri haec clausula hortatùs erit :
Quid rebus extat mitius cunctis? Deus.
Quis fervet irà ? Garnifex mortalium.
Namque e t vocatur i r a , praetér caetera,
Qute fecit illi nomina ingens pravitas.
Harum tu utramvis partium partem clige :
Utramque nec enim fas tibi. Hoc quoque coglia.
Quis rideatur, quis sit in laude omnium?
Rectè «¡stimanti nani nec hoc sauè leve.
Quemadmodùm ii, q ui inaniter mittunt in alhletas manum ,
lrnpetu vehementi e t furibundo
Defatigantur magis, quàm laborantia corpora:
5io (Prehensio nimirùm inscita vires frangit;)
Sic qui conviciis lacessit quempiam, q ui non irascitur,
Imo qui ridet pu gn am , multo magis dolet.
Nam cùm ipsi répu gn atur, id gaudium quoddam parit.
Uberior enim materia iræ suppeditatur,
5i 5 Quæ admodùm dulcis et insatiabilis res est.
Is tibi sit nostri consilii finis.
Quid in rerum naturà est mitissimum ? Deus. ,,
Quid autem iracunda natura ? Hominum carnifex.
Iram verb hune (dæmonem) sei to esse appellatum
5<2o Inter cæteras, quas h a b e t, appellationes malitiæ.
Horum e lig e , quam vo lu eris , partem ;
Nam utramque simul non potes habere. Hoc quoquè considéra :
Quis irrid ea lu r, quis laudibus celebretur?
Neque enim leve istud est æquis rerum æstimatoribus.
5a5 Cæterùm adjuro te malorum am icam ,
Inimicam patronam et tutatricem,
Inflantem e t tradentem inferni portis,
Ut cedas D eo et V e rb o hodiè,
Ira, fervor, domicilium e ju s , qui homînem in ler fec it,
53o Turpitudo vultûs manifesta, mentium per tu rb a tio ,
Ebrietas stimu latrix, præcipita trix, ad tartarum ferens.
Spirituum le g io , animæ et corporis Iab e s,
Vincula rumpens e t pedicas unà cum nexibus,
Vult te Christus, quem Universum istud ferre non po test,
535 Qui ipse clavo gubernat inoffenso universitatern h an c ,
Regens hominum et Angelorum vitam,
Quique à pravis spiritibus libérât
Et à cupiditatibus, eos q ui ipsum continub implorant,
Christus, in q u am , te vu lt hin c confestim fugere :
54o Porcorum tuorum profunditates ingrediens reple :
Excipient promptè in mare ruentem.
A nobis verb ab s tin e, qui Deo curæ sumus.
H i lium , scu doctrinam Cliristianam. A llu d it forsan ad
H tu d Hebr. xiii , 8. Jesus Christus heri c l hodie.
■ ^2 9 . n^pw^o, id est, to w äaiftovo? •jreitAvipwpvov, U t Elias
^Bleqiretatur in O rat. quadam u b i G reg o r iu s v o ca t Arium
TOW iaifiovoj.
II 3o. Dpoowwou. Coisl. irpcocoirwy.'
I 32. IIvEuparcov Xcytciv. A llu d it ad Luca;, vmi, 3o. M ox,
x a x c v (7 u v 0 E r o v . ComposUum malum appellat, quòd homini
composito ex corpore et animà noceat tarn in corpore ■
quàm in animà.
533. Kcda;. Ita Coisl. male Edit. Tróda;.
536. Noptùv. Ità Coisl. Edit, vopwv.
541. At$ov0 ’. Ità Coisl. Edit. 3($ovt’.
542. Twv. Ità Goisl. Edit. tù.
METRICA VERSIO.
luid restât ? ô quæ es agmini cara improb o,
»«noi inimica praeses, adjutrix simul,
■wnésque, et orco tradis, ut cedas Deo
R H r° ’ cec^as k'IS meis sermonibus.
B f V ferV°r ’ daemon'8 domus horridi,
R a 1 e^a v“ ltùs macula, turbo menlium,
■jrapula, e tasile, tartari ad lacus ferens,
■ r C1? l g multiplex labes m a l i ,
■r v*nc a rumpens, et pedurn nexus gravés :
T e Christus, hic quem cuneta non simul íe ru n t,
A t ipse clavo cuneta fert lapsum c itra ,
Hominúmque v itam , coelitum et mentes regens :
Qui spiritúsque, si quis hunc prccibus vocet,
P ravos , et animi prtepotens morbos fu g a t :
Te Christus, inquárn, fugere confestim hinc jubet.
Porcorum in alvum le tuorum conjice:
Capiet ruentem grex libens hic in mare.
At parce nobis , qui Deo cura; sumus.