peanen aldaar meer dan ooit ontevredenheid heerscht. Het is niet
onnatuurlijk dat men zieh ergert, dat de Yertegen woordigers
van het Nederlandsche Yolk, wier groote meerderheid omtrent de
belangen van Indie en de eisohen van een goed bestuur aldaar
volmaakt onkundig is , ook de koorden van de beurs van Indie
houden, en nu eens uitgaven weigeren voor zaken die men in
Indie als levensquaestien beschouwt, dan eens uitgaven toestaan
die men daar ginds als nuttelooze geldverspillingen aanmerkt, en
maar al te dikwijls de belangen van Nederland, niet die van
Indie, tot maatstaf hunner adviezen en beslissingen nemen.
Een ander nadeel verbonden aan de lijdelijke onderwerping
van Indie aan de mederegeering van het Nederlandsche Par-
lement, waarvan ook de volkomen ondergeschiktheid der Indische
Regeering aan den verantwoordelijken Minister van Kolonien het
onvermijdelijk uitvloeisel is , openbaarde zieh meer dan ooit in Mei
1866. De Gouverneur-Generaal Sloet van de Beele had geheel in
den geest der hervormingspartij gehandeld. Hij had de Javanen
ontheven van de bezwaarlijke verplichting om zieh bij het reizen
over Java en Madoera steeds van een pas te voorzien; hij had Kamers
van Koophandel opgericht; hij had de verpachting der visscherjjen
afgeschaft; hij had, in verband met eene verbetering der tracte-
menten, de cultuur-producten der Europeesche ambtenaren inge-
trokken; hij had, nadat reeds in 1860 tot intrekking der Gou-
vernements-cultuur van thee en tabak hij het eindigen der nog
loopende contracten hesloten was, in 1865 aan alle voor de
bevolking schadelijke en voor den Staat niet voordeelige Gou-
vernements-cultures, zooals die van indigo, peper, kaneel en
cochenille, een einde gemaakt; hij had, bij eene geheel nieuwe
regeling van het beheer en de exploitatie der bosschen, de
hlandong-diensten afgeschaft; hij had voor den inlander de straf
van rottingslagen opgeheven, voor zoover die ter zake van
politie-overtredingeü kon worden opgelegd. Ook het koninklijk
besluit van 20 Juli 1863 tot regeling der suikercultuur en de
tariefwet van 5 Juli 1865 waren onder Sloet’s bestuur in wer-
king gebracht. In 1854 was de verplichte levering van twee
derden der gefabriceerde suiker aan de Regeering door die van
een vast bedrag vervangen, omdat de fabrikanten, ten nadeele
der bevolking, die daardoor minder plantloon ontving, de ten
laatste overblijvende stroop niet meer tot suiker verwerkten,
zoodra deze minder waarde had dan het verlies bedroeg, dat,
wegens de grooter productie, door de levering van meer suiker
van de beste hoedanigheid aan het Gouvernement tegen contraets-
prijs, werd geleden. Rochussen had in 1860 ongetwijfeld een
fout begaan door van de levering van een fixum, die voortreffelijk
werkte, weder tot die van twee derden terug te keeren, maar
daarbij, tot voorkoming dat het zoo even gemelde misbruik zieh
we6r voordeed, de levering van een zekere hoeveelheid in suiker
van minder gehalte toe te staan. Ofschoon het gevoelen zieh
langzamerhand gevestigd had, dat de suikercultuur bij de wet
moest geregeld worden, had de minister Fransen van de Putte
in 1863 nogmaals zijn toevlucht genomen tot een tijdelijken
maatregel, waarbij vooral ook het belang der bevolking behar-
tigd werd. De contracten zouden worden uitbesteed aan diege-
nen die zieh aanboden de grootste hoeveelheid suiker van be-
paalde soort tegen vasten prijs aan het Gouvernement te leveren;
voor de suikercultuur zou nooit over meer dan j van de velden
eener dessa mögen beschikt worden; het plantloon werd op een
minimum van f 90 per bouw gesteld; en het snijden en vervoe-
ren van het riet naar den molen, gelijk ook alle werkzaamheden
in en bij den molen en voor den afvoer van het product, moesten
plaats hebben in vrijen arbeid, zonder eenige tusschenkomst van
het bestuur. En wat de nieuwe tariefwet betreft, deze had elk
verschil van vlag opgeheven en alleen nog aan goederen van
Nederlandschen oorsprong, boven die van elders afkomstig, door
het verschil tusschen 10 en 16 percent invoerrecht een kleine
begunstiging verleend.
Het bestuur van den Gouverneur-Generaal Sloet was dus rijk
geweest in gewichtige hervormingen en nog in het begin van
1866 was hij daarmede voortgegaan. Het ambtelijk landbezitder
inlandsche hoofden, de gedwongen leveringen te hunnen behoeve
de persoonlijke diensten die zij gewoon waren van de bevolking
te vorderen, waren door hem afgeschaft en verboden, en met ko