Te Madjapahit werd Raden Rahmat door den vorst en de
prinses van Tjampa met veel hartelijkheid ontvangen. Om den
Islam aan te nemen was Angkä Widjäjä ook nu niet te bewegen,
maar hij gaf aan Raden Rahmat het bestuur over 3000
huisgezinnen te Ampel, ter plaatse waar sedert Soerabaja verrees,
met vergunning om zijn godsdienst ongehinderd te' belijden en
voort te planten. Weldra waren de meeste zijner onderhoorigen
Moslemen. Ampel werd van nu af de school waarin de hoofden
en leiders der beweging, die zieh gedurig verder uitbreidde,
werden opgevoed, en daaronder bekleedden eene voorname plaats
de zonen die Raden Rahmat verwekte bij de dochter van een
der njksgrooten van Madjapahit, hem door Angkä Widjäjä ten
huwelijk gegeven.
Raden Rahmat was de eerste der wali’s aan wien men den
titel gaf van Soesoehoenan, bij verkorting Soehoenan of Soenan,
dien men ongeveer met ons „Zijne Heiligheid“ vertalen kan;
hij wordt door de Javanen gewoonhjk de Soenan van Ampel of
Mgampel genoemd. Men toont nog te Soerabaja, waar hij in 1467
in hoogen ouderdom overleed, zijn in zeer vervallen toestand
verkeerend graf, waarnaast eene moskee is gebouwd.
Ampel was nu de hoofdzetel van den Islam op Java geworden
, en meer en meer verbreidde zieh de faam van den regent
die daar zoo ijverig voor de uitbreiding van zijnen godsdienst
werkzaam was. Deze faam lokte ook Maulana Ishak, bjjgenaamd
Ahloe’l-Islam, een Arabier of afstammeling van een Arabier
van Pasei *), om zieh naar Ampel te begeven. Hier werd hem
de taak opgedragen om den Islam te gaan verkondigen in het
rijkje van Balambangan. De wonderdadige genezing van des konings
kranke dochter baande voor Maulana Ishak den weg tot eene
vruchtbare prediking. De koning gaf hem zijne geredde dochter
tot vrouw en deze omhelsde met vuur den godsdienst van
hären echtgenoot. Ook de vader liet zieh in den Islam onder-
wijzen, maar toen hij aarzelde dien openhjk te omhelzen, kreeg
hij twist met zijn schoonzoon, die daarop ljlings Balambangan
*) Nie t, zoo het sehijnt, 'het helfende Pasei op Sumatra, maar een ander, van elders
onbekend, daar het in de babads Pasei Malaka genoemd wordt.
verliet, zijne vrouw in zwangeren toestand achterlatende, met de
aanbeveling om getrouw te blijven aan de leer waarin hij haar
onderwezen had. Kort na zijn vertrek brak te Balambangan een
hevige pest uit, en de vorst, dat ongeluk aan de verbintenis
zijner dochter met den Arabier wijtende, gaf bevel het kind
waarvan zij zwanger was, cladelijk bij de geboorte te verdrin-
ken. Het werd echter door Gods zorg nog levend uit dezeeop-
gevischt door een koopman, die, als zaakgelastigde eener rjjke
weduwe, voor handelszaken te Balambangan vertoefde, en onder
vertrouwd geleide met een schip naar Gresik, de woonplaats der
weduwe, overgebrächt.
De naam dezer vrouw was Njai gede Panate. Zij was gehuwd
geweest met Kjai Sambädjä, rijksbestuurder van Madjapahit,
en had zieh na den dood van hären echtgenoot te Gresik neder-
gezet en daar den Islam aangenomen. Zij ontfermde zieh over
het haar gezonden kind, verzorgde het als eene moeder, en gaf
het, toen het den ouderdom van 12 jaren bereikt had, ter vol-
tooiing zijner opvoeding aan Raden Rahmat over. Deze erkende
de Arabische afkomst van den knaap en gaf hem den naam van
Raden Pakoe, omdat hij bestemd was de pakoe, d. i. spijkerof
as, van Java te worden. In vervolg van tijd gaf hij hem ook
eene zijner dochters ten huwelijk. De nagedachtenis van Njai gedö
Panate wordt door de Javanen in hooge eere gehouden, ennog
steeds komen velen bidden bij haar graf, dat in de kampong
Kaboengsoen te Gresik wordt getoond. ').
Bij gelegenheid dat Raden Pakoe, vergezeld door Makhdoem Ibrahim,
een zoon van Raden Rahmat, debedevaart naar Mekka wilde
doen, deed hij Pasei aan en ontmoette daar Maulana Ahloe’l-Islam,
die er als een heilige vereerd werd. Deze vermaande de reisgenooten
om aanstonds naar Java terug te keeren en er eene moskee te bou-
wen op den heuvel Giri, opdat zij hunne grootsche bestemming, de
verbreiding van den waren godsdienst, zouden vervullen. Te
Gresik teruggekomen vernam Raden Pakoe dat Ahloe 1-Islam
zijn vader was, en dat hij, zijne vermaningen volgende, eene
*) Brtunand. Verh. Bat. Gen. X X X III. 186.