door Generaal van Geen veroverd, xnaar wegens gebrek
aan genoegzame macht weder verlaten, werd deze sterkte in
Juni voor de tweede maal door Kolonel Cochius aangetast. Hare
tweede bestorming was een schitterend wapenfeit, dat den vijand
op groot verlies te staan kwam. Thans bleef eene kleine bezet-
ting met de bewaring der sterkte belast. Omstreeks dienzelfden
tijd waren vele andere kleine voordeelen bevochten, die door de
oprichting eener reeks van redouten längs de groote wegen ver-
zekerd werden. Onder de aanvoerders van Dipä Negärä’s scharen
begon zieh verdeeldheid, onder bet volk moedeloosheid en
weerzin tegen den krijg te openbaren. De oproervaan, die van
Banjoemas tot Kertä Sana in Kediri, van Samarang tot aan
den mond der Oepak bad gewapperd, vertoonde zieh bijna al-
leen nog in Mataram, waar zij het eerst was opgestoken, ende
generaal de Kock had allen grond om te hopen, dat een aanval
op Deksa gelijktij dig uit zes verschillende punten door al zijne
strijdkrachten ondernomen, zijne zege geheel zou voltooien.
Maar de veldtocht tegen Deksä leverde niets dan teleurstelling
op. Even als vroeger Silarong, werd nu ook Deksa door den
vijand verlaten gevonden; omtrent de plaats waar hij zieh
ophield, werd men door valsche berichten misleid, terwijl maar
al te duidelijk bleek; dat hij van de bewegingen der onzen
nauwkeurig onderricht was. Onze troepen werden door nuttelooze
marschen afgeniat en soms door onverwachte en plotselinge aan-
vallen in ernstig gevaar gebracht, en ofschoon zij in de meeste
ontmoetingen overwinnaars waren, bleven zij steeds even ver
van het doel verwijderd. Daar vernam men eensklaps dät de
nieuwe voogden van den jongen Sultan, die men eerst mede naar
Deksa had laten oprukken, in de hoop dat hunne tegenwoordig-
heid aan het herstel der orde bevorderlijk zou zijn, maar dienu op
hun verzoek met een klein geleide naar de hoofdstad waren terug-
gezonden, den 318ten Juli bij Langkong door eene groote over-
macht overvallen waren. Deze verrassing was beraamd en uit-
gevoerd door den bekwaamsten en onverschrokkensten van Dipä
Negara’s onderbevelhebbers, den eerst achttienjarigen Sentot, zoon
van dien Raden Ränggä die zieh ten jtjjde van Daendels den geduchtsten
vijand van het Europeesch gezag had betoond ’). Het
geheele detachement werd in de pan gehakt en ook de bevel-
hebber Luitenant Haubert en de beide voogden bleven op het
slagveld. Yerscheidene andere inlandsche hoofden, Pangerans of
Toemenggoengs, werden gevangen gemaakt en te Sabrang voor
DipäNegärä gebracht, dien zij, zieh in het stof werpende, met
een beroep op hunne bloedverwantschap met hem en met belofte
van zieh tot zijne zaak te bekeeren, ootmoedig om het behoud
van hun leven smeekten. Opgehitst door zijn kwaden geest Kjai
Mädjä, dien hij tot opperpriester en goeroe of geesteljjk leids-
man had gekozen, bleef de Prins onverbiddelijk. „Gij vraagt
vergiffenis,“ dus sprak hij, „ik kan u die niet schenken; gij
vraagt u te bekeeren, dat kan ik u niet verleenen; gij moet
genade en bekeering aan het Opperwezen vragen. Ikkenvader,
broeder noch bloedverwanten; mijn vader, mijn broeder, mijn
bloedverwant is God.8 Het worgkoord of de kris maakten daarop
een einde aan hun leven. Slechts twee Pangerans bleven ge-
spaard, waarvan een zijn leven aan de tusschenkomst van
Sentot te danken had 2.)
Deze gebeurtenis, zoo geschikt om indruk te maken op het
gemoed der inlanders, had voor Dipä Negärä günstiger gevolgen
dan de beslissendste overwinning kon gehad hebben. Hij was
nu weder in de oogen van duizenden Javanen het voorbestemde
werktuig Gods tot herstel der ware leer. De schitterende zege door
hem kort daarna over de troepen van Prins Mangkoe Negärä be-
haald, die, gebruikt om de rust in de weder onderworpen gedeelten
van Jogjakarta te bewaren, op verschillende punten en met
voorbeeldelooze woede werden aangevallen eer hun de onzen
ter hulp snellen konden, en met ontzettend verlies naar Soera-
karta werden teruggedreven, verhoogde zijn prestige nog meer.
De opstand breidde zieh nu weder uit over de geheele land-
streek ten zuiden van Jogjakarta en plantte zieh oostwaarts
voort tot onder de muren van Soerakarta. Op het geheele oor-
logstooneel was de gemeenschap tusschen de kolonnes verbro-
ken; zij die kort te voren de aanvallers en schier in iederen