vijf neven die hem op zijn tocht vergezeld hadden, en kort daarna
ook zijne dochter. De graven dezer personen, die nog te Deren
getoond worden 1) , aan de hoede van Malik Ibrahim overlatende,
aanvaardde hij de terugreis naar zijn vaderland, maar verloor
onderweg zijne beide nog overige neven, waarvan de een op
Madoera, de ander op Bawean begraven werd. Kort daarna kwarn
Angka Widjaja naar Leren om een tweede mondgesprek met
den vorst van Tjermen te zoeken, die toch werkeljjk veel indruk
op hem gemaakt had; maar toen hij de ongelukken vernam die
hem getroffen hadden, werd hij overtuigd dat zijn godsdienst de
wäre niet kon zijn en liet hij alle denkbeeid van dien te omhelzen
varen. Maulana Ibrahim verhuisde kort daarna naar Gresik, en
stierf er vele jaren later, na een leven van voorbeeldige vroom-
heid te hebben geleid 2).
De tweede apostel van den Islam op Java van wien de Javaan-
sche babads gewag maken, is Baden Bahmat, meer bekend
onder den naam van Soenan Hgampel. Zijne geschiedenis is saam-
geweven met die der Batoe Poetri Tjampa, over wier vermeend
graf hierboven gesproken is 3) ; maar indien zijn dood te recht in het
Jav. jaar 1889 (1467 n. C.) gesteld wordt 4) , kan het jaartal
1320 (1398 n. C.), dat zoo men meent op het graf dier vorstin
gelezen wordt, onmogelijk juist zijn. Ook in verband met het goed
gewaarborgde sterfjaar van Malik Ibrahim doet zieh dat jaartal
1320 als onwaarschijnlijk voor. Indien wij ook aannemen dat
Baden Bahmat nog bij het leven van Malik Ibrahim op Java
bwam, kan zijne komst, wanneer aan de Javaansche verhalen te
zijnen opzichte eenige juiste herinnering ten grondslag strekt,
toch bezwaarlijk een 30 a 40 jaren voor Ibrahims dood hebben
plaats gehad, zooals dat jaartal 1320 vereischen zou. In dat alles
zie ik intusschen slechts het bewijs, dat men zieh in geen enkel
*) Brnmund bezocht die graven; hij vond ze in een langwerpig Vierkant geboaw,
welks karukter hem raadselachtig voorkwam. Het eenige wat misschien licht had knnnen
geven, een brok van een marmerplaat met Arabische letters, werd niet verder door
hem onderzocht. Zie Verh. v. h. Bat. Gen. XXXIII. 185,
J Het sterQaar van Malik Ibrahim, 1419 n. C., komt, volgens de door mij aan-
genomen vereffening (zie I). I , bl. 498). overeen met het Javaansche jaar 1841, niet,
zooals wij bij Kaffles lezen, met 1334.
3) Blz. 141. 4) Van Hoevell, Reis, I . 170 , 208,
opzicht, ook niet wat de tijdsorde der gebeurtenissen betreff, op
de Javaansche legenden verlaten kan. Ik zal mij daarom in het
vervolg schier geheel van kritiek dier verhalen onthouden, en
ze eenvoudig zooals ik ze vind, maar met de meest mogelijke
hekorting mededeelen.
In het landschap Kambodja, aan de oostzijde van de golfvan
Siam, lag een kleine staat, Tjampa genaamd, waar de godsdienst,
even als op Java, een mengsel was van Brahmanisme en Boed-
dhisme, en die tot Madjapahit en andere staten van den Archipel
in nauwe betrekking stond *). De meest geliefde van Angka
Widjäjä’s vrouwen was Däräwati, dochter van den vorst van
Tjampa en reeds meermalen als de Batoe Poetri Tjampa vermeld.
Aan hare ijverzucht had de vorst van Madjapahit eene begünstig
de goendik, die van Chineesche afkomst was, ten offer gebracht.
Hij had haar geschonken aan zijn zoon Arjä Damar, dien
hij tot belooning van zijn heldenmoed in de onderwerping van
Bali betoond, tot stadhouder over Palembang op Sumatra had
verheven. Een andere zuster van Däräwati was gehuwd met een
Arabier die te Tjampa was gekomen om er den Islam te predi-
ken. Uit deze verbintenis was Baden Bahmat gesproten, die
door zijn vader zorgvuldig in de leer van den Islam was opgevoed.
Toen Baden Bahmat twintig jaren oud was, werd hij door
zijne ouders met brieven en geschenken naar zijn oom te Madjapahit
gezonden. Op de reis deed hij Palembang aan, waar hij
twee maanden bij Arjä Damar vertoefde. Hij slaagde er in den
stadhouder heimelijk voor zijnen godsdienst te winnen; maar
vrees voor het volk weerhield dezen vooralsnog om er openlijk
voor uit te komen.
Zijne reis vervolgende kwam Baden Bahmat te Gresik, waar
hij een vromep Arabier, Scheikh Maulana Djoemadi’l-Koebra,
ontmoette, die hem verklaarde, dat hij volgens een voorspelling
van Mohammed bestemd was om den grond te leggen voor de
bekeering van Oost-Jaya, waar de val van het veelgodendom
aanstaande was.
l) Kitter, Erdkuncfe, IV. 955; Schadjara Melajoe, nitg. van Singapore, 209.