berichten omtrent hem een historischen grondslag hebben, kan
niet betwijfeld worden. Op het kerkhof Gapoerä Wotan te
Gresik is een marineren sarkophaag, die zijn stoffelijk overschot
bevat, in goeden staat bewaard. Het deksel en de steen aan
het hoofdeinde zijn met koranspreuken bedekt, en aan het slot
van het opschrift leest men, dat dit het graf is van Malik
Ibrahim, den rechtgeloovige, overleden op den 12d™ Rebioe’l-
awal van het jaar der Hedjra 822, overeenkomende met 8 April
1419 onzer tijdrekening ‘).
De vorst van Madjapahit onder wiens bestuur zieh Malik Ibrahim
op Java vertoonde, wordt Angkä Widjäjä, dikwijls ook Brä
Widjaja genoemd. Deze laatste naam komt als de algemeene van
alle latere vorsten van Madjapahit voor, even als de vorsten
van Soerakarta zieh allen Pakoe Boewänä, die van Jogjakarta
Mangkoe Boewana noemen2). Malik Ibrahim zelf wordt een
afstammeling van Zeinoe’l-’abedin, volgens Javaansche uitspraak
Djenoelabidin, en een neef van den radja van Tjermen genoemd.
Door Zeinoe -1 abedin wordt ongetwijfeld Ali, de zoon van Hoesein,
de achterkleinzoon van Mohammed, de vierde der twaalf Imams
bedoeld3); maar waar ter wereld Tjermen te vinden is, heeft
niemand nog kunnen aanwijzen. De babad weet het slechts aan
te duiden als een land van sabrang, een overzeesch gewest; dat
het op het vasteland van Indie lag, is niet meer dan een
gissing, die echter door den loop der verbreiding van den Islam
wordt aanbevolen. Yooral op de westkust van Hindostan, in
Goezerate en op Malabar, hadden zieh vroegtijdig Arabische
kooplieden nedergezet, vele bekeeringen gemaakt en zelfs den
zoogenaamden Zamorijn van Kalikoet tot hunnen godsdienst
overgehaald 4). Ook verdient het opmerking dat in deze gewesten
') V. Hoevell, Reis, I , 15 4 ; Brumund. Verh. v. h . Bat. Gen. XXXIII. 184.
s) De beteekenis van den naam Brä Widjäjä is onzeker: Widjäjä beteekent o v e r -
w i n n i n g , maar Brä wordt verschillend verklaard. Zie v. d. Tuuk in een noot op
bl, 52 van Lassen s Gescbied. v. d. Ind. Arch, door deKlerck. De bjjzondere namen
waaronder de vorsten van Madjapahit voorkomen, zoo als Ardi Widjäjä, Mertä Wi-
djäjä, Angkä Widjäjä, zijn ook allen met Widjäjä samengesteld.
3) Wiens leven men leest bij Ibn Khallikan, ed. de Slane, p. 442.
*) Lassen. Ind. Altherthumsk. IV . 255, 953,
de Schafeïetische leer werd gevolgd *) ; want de Javanen, en in
het algemeen de Moslemen van den Indischen Archipel, zijn
Schafeïeten 2). Hoe zij dit geworden zijn, terwijl deHanefietische
leer zooveel meer in de omliggende landen verbreid is, schijnt
niet zoo gemakkeltjk te verklären. Dat Moslemen uit den Archipel
de moskee al-Azhar te Kairo bezoeken 3) , is gevolg, geen oorzaak
van hun Schafeïetische richting; want van oude betrekkingen
tusschen den Archipel en Egypte weet de geschiedenis niets.
Maar alles wordt duidelijk indien wij aannemen dat de Schafeïetische
leer van de kust van Malabar naar Java en Sumatra gebracht is 4).
De verhalen omtrent Malik Ibrahim komen hoofdzakelijk op het
volgende neder. Hij vestigde zieh met eenige geloofsgenooten te
Leren, op zes palen afstands van Gresik, dat toen reeds eene voor-
name handelsplaats moet geweest zijn, die veel door de Arabieren
werd bezocht. Kort daarop kwam daar ook de vorst van Tjermen,
met het bepaalde doel om Angkâ Widjâjâ te bekeeren, waarbij
hij hoopte op den invloed der bekoorlijkheden zijner dochter,
die hij den Madjapahitschen vorst ten huwelijk wilde aanbieden.
Terwijl hij zieh te Leren met het bouwen eener moskee en de
bekeering der inboorlingen bezig hield, zond hij zijn zoon Tsadik
Mohammed naar Madjapahit, om den vorst zijn aanstaandbezoek
aan te kondigen. Kort daarna verscheen hij zelf met 40 volge-
lingen, en had met Angkâ Widjâjâ een samenkomst in een
opzettelijk daarvoor opgerichte pasanggrahan. De Madjapahitsche
vorst ontving den vreemden prins met veel voorkomendheid en
eerbied, maar toonde geen geneigdheid om zijne voorstellen te
omhelzen. De radja van Tjermen keerde naar Leren terug,
maar liet Maulana Maghfoer, een zoon van Malik Ibrahim, te
Madjapahit achter, waarschijnhjk in de hoop dat hij gelukkiger
zou slagen. Doch aan alle verwachtingen van den vorst van
Tjermen werd de bodem ingeslagen door het ongeluk dat hem
bij zijne terugkomst te Leren trof. Er brak eene ziekte uit,
waaraan vele zijner volgelingen stierven, daaronder drie van de
!) Dit getnigt bepaaldelijk van Hannawar (Onor) Ibn Batoeta, vert. van Lee, p . 165.
2) D. I . bl. 860. Vgl. mijn «Atohin», bl. 37. 3) Dl- L M- 360>
*) Vgl. Pijnappel, Geogr. v. N. I. bl. 182.