3000 man werd verdedigd, verspreidde dekomstder Nederland-
sche troepen zooveel schrik, dat de Sultan door velen zijner
Grooten en een deel van het leger verlaten werd. Echter sloeg
hij de hem aangeboden gelegenheid tot onderhandeling af, waarom
Daendels den 21sten November den kraton binnendrong en zieh
van den Sultan en zijn familie verzekerde. De Rijksbestuurder
werd door een krijgsraad ter dood veroordeeld, de Sultan naar
Amboina gebannen. Den volgenden dag werd het Bantensche
rijk tot Nederlandsch domein verklaard; het Bataviasche gebied
werd vergroot met een stuk gronds, ten westen aan het regent-
schap Tangeran palende en zieh uitstrekkende tot 300 roeden
over de Tji Mentjereh, en met de thans in de afdeeling Buiten-
zorg begrepen landen van Djasinga en Sadeng; de Lampongs
werden onder het rechtstreeksch beheer van het Gouvernement
genomen, en het overschot van het Bantensche rijk, weinig in
omvang versehillende van de tegenwoordige residentie Banten,
werd gesteld onder den Pangeran Ratoe of Kroonprins, onder
den titel van Sultan Aboe’l Mofachir Mohammed Alioe’d-din II ‘).
Doch ofschoon deze prins den Sultanstitel behield, was hij in
werkelijkheid niet veel meer dan een gewoon regent. Het Gouvernement
nam de inkomsten des rijks in beheer en kende aan
den Sultan, behalve ongeveer 5000 realen uit eenige kleine mid-
delen, een vast jaargeld van 15000 realen toe; een Europeesch
ambtenaar, met den titel van Prefect, zou over hem gesteld zijn
en zijn zetel vestigen te Serang; de teelt van koffie en peper
zou onder het toezicht van Europeesche opzieners worden uitge-
breid; het pandelingschap werd afgeschaft en het fort de Diamant
zou gesiecht worden om, wegens den aldaar gepleegden moord,
tot een voorbeeld van straf te worden gesteld 2).
Het was inderdaad het oogmerk van den Landvoogd het ge-
heele Bantensche rijk aan de Javaansche vorsten ten voorbeeld
te stellen, ten einde de indrukken uit te wisschen die zij in de
laatste jaren van onze onmacht ontvangen hadden. Doch dit doel
werd, zelfs wat Banten betreft, slechts zeer onvolkomenbereikt.
D Over den eersten Sultan van dien naam zie boven, bl. 511.
s) Daendels, Org. Stnkk. I I . Bantam, No. 4.
De kust van Banten werd gedurig verontrust door roovers uit de
Lampongs , en het binnenland werd onveilig gemaakt door velen,
die, metdenieuwe ordevan zaken ontevreden, zieh in de bosschen
tot rooverbenden vereenigd hadden. Zelfs de jonge vorst werd
verdacht onder den invloed der rustverstoorders te staan, waarom
Daendels hem in Mei 1809 onder de voogdij stelde van den
nieuwen, door hemzelven benoemden Rijksbestuurder en een
tweeden Pangeran. Doch ook dit hielp niet. Men vernam zelfs
dat de Lampongsche roovers zieh bij Tji Boengoer aan de Peper-
baai verschanst hadden, en Daendels, die in persoon eene expedite
tegen deze bende aanvoerde, moest, tot zijn groote spijt,
onverrichter zake aftrekken, ofschoon de roovers tegen het einde
van den drogen moeson uit eigen bewegin g die plaats weder
verlieten !). In Augustus 1810 noopte een gerucht dat deEngel-
schen een aanval op de werken aan de Merakbaai in den zin
hadden, den Landvoogd om zieh weder in persoon naar Banten
te begeven. Inmiddels waren de Machten over den onrustigen
staat des lands steeds blijven aanhouden. De rooverijen duurden
voort en men had het vooral gemunt op het leven van hen die
de partij van het Nederlandsch gezag waren toegedaan. Yan den
aanval der Engelschen kwam niets, maar Daendels maakte nu
van zijn aanwezen in Banten gebruik om zijne aandacht op nieuw
aan de zaken van dat rijk te wijden. Hij besloot den 22sten Augus
tus over te gaan tot verwijdering van den Sultan, wien Batavia
als verblijfplaats werd aangewezen, en het Bantensche rijk te split-
sen. De benedenlanden werden onder rechtstreeksch Nederlandsch
bestuur gebracht en verdeeld in de regentschappen Banten en
Anjer. Maar ook nu nog werd het nuttig geacht een zweem van
de macht der oude Sultans te laten bestaan. Een zoon van den
vermoorden Sultan Mochji’d-din werd, onder den naam van Mohammed
ben Sultan Mochjfd-din Zeinoe’ts-Tsalehin, tot Sultan
over de Bovenlanden aangesteld en vestigde zijn zetel tePande-
glang. Aan dezen vorst werden al de inkomsten van zijn gebied
toegekend, behalve die uit den verkoop van opium; daarentegen
1) Engelhard, Overzicht 150; Mackay, de Handhaving van het Enrop. gezag onder
Daendels. 18 v.