bonden .zijn. De drie onderste bevatten de graven van verschil-
lende personen, op het vierde staat een fraaie moskee, terwijl
het graf van den heilige zieh op bet vijfde bevindt. Ongeloovigen
mögen niet hooger dan tot het derde terras opklimmen ’). De
heilige van Tjeribon wordt door het nageslacht onder den naam
van Soenan Goenoeng Djati vereerd.
Maar nog vöor den dood van de Soenans van Giri, Bonang en
Goenoeng Djati grepen in Oost-Java meer beslissende gebeur-
tenissen plaats. Wij hebhen reeds iVrju Damar als stadhouder
van Palembang en belijder van den Islam leeren kennen. Deze
Arjä Damar had twee zonen, Raden Patah en Raden Hoesein of
Koesen geheeten. Hunne moeder was de Chineesche goendik van
Angkä Wedjäjä, die deze vorst aan zijn zoon had afgestaan. De
overlevering voegt er bij, dat deze Chineesche toen zwanger was
en Aijä Damar zieh verbinden moest geen omgang met haar
te hebhen voor hare verlossing. Het kind dat zij daarop ter wereld
bracht, zou Raden Patah zijn geweest, zoodat deze inwaarheid
een zoon was van den Yorst van Madjapahit zelven. De weinig
kiesche smaak der Javanen heeft waarschijnlijk dit aanstootelijk
verhaal alleen uitgedacht om de legitimiteit van het later door
Raden Patah gevoerde gezag te bewxjzen.
Toen Raden Patah den ouderdom van 20 en Raden Koesen
dien van 18 jaren hereikt had, zond Arja Damar beide naar
Java, waar zij te Gresik aan land gingen. Bekend, zoo men
zegt, met zijne wäre afkomst, en vertoornd over het zijner moeder
aangedaan onrecht, weigerde Raden Patah Madjapahit te
bezoeken, en bleef hij te Ampel achter, terwijl zijn broeder zieh
naar de hofplaats hegaf, met uitdrukkelijken last om van Raden
Patah niet te gewagen. Raden Koesen werd er wel ontvangen en
zelfs weldra tot hoofd van het district Trong 2) en tot bevel-
hehber des legers aangesteld.
Intusschen huwde Raden Patah met eene kleindochter van
heer Israil. Ik weet niet of wij het aan de onkunde der .Tavanen of der Earopeanen
verscholdigd z ijn , dat deze naam gewoonlijk tot het niets beteekenende Ihn Moelana
(Jav. uitspraak voor Maulana), d. i. zoon van onzen heer, verkort wordt.
J) Valentijn IV. 115; v. Hoevell, Reis, I . 79. t
s) Trong is nog de naam eener, dessa in het district Djanggäla IV.
Soenan Ngampel en liet haar zwanger achter toen hij na eenigen
tijd westwaarts trok, om eene plaats voor eene nieuwe vestiging
op te sporen. Zekere geheimzinnige aanwijzingen volgende, vond
hij die in eene moerassige streek, Bintärä genaamd, welke naam
sedert in Demak werd veranderd.
Toen nu de vorst van Madjapahit van deze nieuwe vestiging
hoorde, zond hij Raden Koesen tot zijn broeder, om hem te bewegen
naar de hoofdstad op te komen en er den opperheer des
lands hulde te brengen. Raden Patah liet zieh eindelijk daartoe
overhalen, en werd nu als regent van Bintärä, met den titel
van Adipati, erkend. Maar door de weldaden die de vorst hem
bewees, werd Raden Patah niet geschokt in zijn voornemen om
het Hindoerijk ten val te brengen en een nieuw Islamietisch rijk
op de puinhoopen daarvan te vestigen. Soenan Ngampel, dien
hij op de terugreis bezocht, wist echter zijn ijver vooreerst nog
te breidelen, door hem te wijzen op het onrecht dat hij zou
plegen door een vorst aan te vallen, van wien hij niets dan
weldaden had ontvangen. Raden Patah, naar zijn regentschap
terugkeerende, voerde thans zijne vrouw met zieh, maar liet
den zoon, waarvan zij in zijn afwezen bevallen was, en die Raden
Ahdoe’llah was geheeten, bij zijn grootvader achter.
Bintärä, dat ik vervolgens met den meer bekenden naam
Demak zal noemen, wies nu dagelijks in aanzien en bevolking,
terwijl in den omtrek groote scharen zieh tot den Islam bekeer-
den. Raden Patah vatte het plan op eene groote moskee te
bouwen, maar had nauweljjks daarmede een aanvang gemaakt,
toen hem bericht werd dat Soenan Ngampel emstig ziek was
geworden. De regent van Demak spoedde zieh naar Ampel om
de laatste woorden van zijn stervende lippen op te vangen, en
vond daar al de voornaamste wali’s of apostelen van den Islam
vereenigd. Na weinige dagen gaf Soenan Ngampel den geest,
en met zijn dood was de laatste hinderpaal tegen Raden Patah’s
eerzuchtige plannen gevallen. De te Ampel aanwezige wali’s
verbonden zieh met duren eede om hem in den strijd tegen
Madjapahit bij te staan. Zij waren acht') in getal, maar hunne
■) Brumund, Verh. Bat. Gen. XXXIII. 69, noemt er negen, doch ikvermoeddat
H. 13