namen worden verschillend opgegeven. Nevens Soenan Giri,
Soenan Bonang en Soenan Dradjat, vindt men doorgaans onder
hen ook Soenan Goenoeng Djati vermeld. Onder de overigen
wordt de voornaamste rol door de overlevering aan Soenan
Ngoendoeng van Koedoes toegedeeld. Al deze hoofden volgden Baden
Patah naar Demak, waar zij hem behulpzaam waren in de
voltooiing der moskee, het meest geeerbiedigde heiligdom van
Java. Toen dit gebouw in 1845 der instorting nabij was, heeft
men het door een ander, zooveel mogelijk in denzelfden vorm,
vervangen, en de vier hoofdpilaren van het oude gebouw, als-
mede de acht met snijwerk versierde pilaren die het dak van
de soerambi of het voorportaal droegen, ook voor den nieuwen
bouw gebezigd. Deze laatste zijn, volgens de gewone overleve-
vering, eene herinnering van het verhond der acht soenans of
wali’s ; maar Brumund zegt dat zij van Madjapahit naar Demak
zijn overgehracht. De voltooiing der moskee zou in hetjaarn. C.
1468 hebben plaats gehad.
En thans onthrandde de krijg, waarbij alle hoofden die den
Islam omhelsd hadden, zieh bij de bondgenooten voegden en al-
leen Kaden Koesen den vorst van Madjapahit getrouw bleef.
Maar was de Brä Widjäjä wien Baden Patah den leenplicht
opzeide en den oorlog aandeed, nog altijd dezelfde wien deBadja
van Tjermen zijne te Deren hegravene dochter had willen uit-
huwelijken, die AijäDamar bij eene vrouw uit het Lawoe-gehergte
had verwekt, en die, toenhij dezen zoon, na zijn overwinningen op
Bali, als stadhouder naar Palembang zond, hem, om de ijver-
zucht der Katoe Poetri Tjampa te hevredigen, de Chineesche
goendik ten geschenke gaf die de moeder werd van Baden
PatahP Ik hehoef niet nogmaals te herinneren, dat het cijfer
1320 der Jav. aera ( = 1398 n. C.) op het vermeende graf der
Soenan Ngoendoeng slechts een andere naam is voor Soenan Koedoes, die bij ßaffles
Soenan Oendang van Koedoes beet, Deze Soenan Oendang van Koedoes ligt volgens
Kaffles begraven aan de nöordzijde van de moskee van Demak, terwijl Brumund, bl.
178, Demak als de begraafplaats van Soenan Ngoendoeng, en, bl. 171, Koedoes als de
begraafplaats van Soenan Koedoes noemt. Hiermede zon de identiteit dier personen onveree-
nigbaar zijn, maar ik .vermoed dat .de te Koedoes begraven persoon Pangeran Koedoes,
de zoon van Soenan Koedoes is , dien ons bet vervolg der geschiedenis zal leeren kennen.
vorstin van Tjampa met dit gansche verhaal volstrekt onbestaanhaar
is. Die vorstin möge zeer kort na de verstooting der Chineesche
goendik gestorven zijn, toch kan Angkä Widjäjä, wiens zoon,
de stadhouder van Palembang, reeds tot een krachtig man was
opgegroeid, bij hären dood niet veel minder dan 40 jaren zijn
geweest, zoodat hij in 1468 den ouderdom van omstreeks 110
jaren moet hereikt hebben, terwijl Baden Patah zelf dan niet
wel jonger dan 70 jaar kan geweest zijn. Klaarbljjkelijk moet
een van drieen waar zijn: het bedoelde graf is niet het graf der
prinses van Tjampa, of het jaartal is niet goed gelezen, of het
gansche verhaal aangaande de geschiedenis van Madjapahit’s val
is een fabel. Dat, tenzij wij het laatste willen aannemen, de
dood dier prinses later moet gesteld worden, heb ik reeds bo-
ven opgemerkt; maar ook dan nog blijft de duur van Angkä
Widjäjä’s regeering veel te lang, tenzij wij vooronderstellen dat eene,
door de Javaansche verhalen met stilzwijgen voorbijgegane troons-
verwisseling heeft plaats gehad. Malik Ibrahim stierf in 1419, vele
jaren na het vertrek van den Badja van Tjermen en den dood
van diens dochter, en het tijdstip van het uitbreken des oorlogs
brengt ons omstreeks eene halve eeuw later, terwijl het nog
tien jaren duurt eer de vorst van Madjapahit bij den val zijner
hoofdstad den dood vindt. Ook zoo duurt zjjne regeering 70
ä 80, zijn leven 90 ä 100 jaren, en toch wordt nergens iets
omtrent zijn buitengewonen ouderdom opgemerkt. BafHes en
Lassen hebben dus niet zonder reden aangenomen, dat tijdens
het uitbreken van den krijg reeds lang een andere Brä Widjäjä,
een zoon van Angkä Widjäjä, op den troon zat. Mij doet zieh
intusschen de vraag voor, of men in het geheel, door de rege-
len der historische kritiek op die Javaansche overleveringen toe
te passen, haar niet te veel eer bewijst. Zij zijn zoo vol onge-
rijmdheden en tegenstrijdigheden, dat er nagenoeg niets overblijft,
indien men er alles uit wil wegnemen wat tot twijfel aanleiding geeft.
Men zou dan den val van Madjapahit moeten verhalen met de woor-
den van Brumund '), „dat verscheiden Mohammedaansche geestelijl)
T. a. p. bl. 169.