De Pangeran rijksbestuurder van Bauten, die zieh door Koen
in al zijne plannen ten opzichte van Djakarta zoozeer had ge-
dwarsboomd gezien, was ook door de blokkade niet te bewegen
een stap tot herstel der vriendschap te doen. Yeeleer trachtte hij
zijn vijand ook in ’t geheim lagen te leggen, en in October 1619
had Koen het alleen aan zijne tegenwoordigheid van geest te danken,
dat hij aan het staal van drie in het fort gedrongen moordenaars
ontkwam. Inmiddels was Koen, die na al het gebeurde geen reden
zag de Engelschen te ontzien, er in geslaagd die vijandige natie
uit den Archipel te verdrijven, toen hij met grooten weerzin
vernam, dat nieuwe, langdurige onderhandelingen tusschen de
Nederlandsche en Engelsche compagnien in Juli 1619 tot een
tractaat hadden geleid, dat hem dwong de- lästige mededingers
weder nevens zieh te dulden en te ontzien, ja zieh zelfs over de
gemeenschappelijke belangen der beide compagnien met hen te
beraden. Er werd een raad van defensie opgericht, waarin een
gelijk getal Engelschen en Nederlanders zitting hadden, en door
dien raad werden gezanten naar Banten afgevaardigd, om den
Pangeran te melden, dat de vrede tusschen de Engelschen en Neder-
landers hersteld was, en hem aan te bieden Banten daarin te doen
begrijpen. Gelukkig voor de plannen van Koen, die Batavia ten
koste van Banten wilde groot maken, weigerde de Pangeran
alle schikking; maar daar nu ook voor de Engelschen de gele-
genheid vervallen was om, naar hun voornemen, zieh een rendez-
vous te Banten te stichten, gelijk de Nederlanders te Djakarta
bezaten, moest Koen hen te Batavia dulden, waar hunne ver-
houding tot het Nederlandsch gezag tot eindelooze twisten en
moeielijkheden aanleiding gaf. Intusschen scheen in 1622, toen
de vrede tusschen de? Compagnie en den Panembahan van Ma-
taram hersteld was, ook de rijksbestuurder van Banten tot vrede
te neigen. Koen kon, ook om den wil der Engelschen, de aangebo-
den onderhandeling niet weigeren, ofschoon hij van oordeel bleef
dat vrede met Banten voor de Compagnie niet zeer te wenschen
was, en de tijd het verschil beter zou slijten, dan eenig verdrag.
Het bleek echter weldra dat het den Rijksbestuurder slechts te
doen was geweest om achter den waren aard van het verbond
tusschen de Compagnie en Mataram te komen, en toen hij begreep
dat dit voor Banten niet gevaarlijk was, trok hij zieh terug.
Koen gelastte toen dat de blokkade gehandhaafd, maar verder
geen vijandelijkheden gepleegd zoüden worden; hij wilde de plannen
van Mataram tegen Banten niet in de hand werken.
De zwakke en kwalijk gelegde band die de Engelsche en Ne-
derlandsche Compagnien te zamen hield, werd in 1623 geheel
verscheurd door het informeele en bloedige rechtsgeding dat on-
der den naam van „moord van Amboina“ bekend is. De Engelschen
trokken zieh terug van de meeste posten waar Nederlan-
ders gevestigd waren, en wilden aanvankelijk op een der eilanden
in straat Soenda een anti-Batavia stichten, maar werden door de
maatregelen van de Carpentier en door de ongezondheid van het
eiland Lagoendi, waarop zij zieh gevestigd hadden, daarin be-
lemmerd. Eindelijk in 1628 slaagden zij er in , de handelsbetrek-
kingen met Banten voor zieh alleen te hersteilen. Zij verlieten
Batavia geheel en vestigden te Banten hun hoofdkantoor, dat
echter, tegen de mededinging der Hederlanders niet opgewassen,
slechts een kwijnend leven leidde, en in 1684, toen de Neder-
landsche Compagnie een uitsluitend handels- en vredestraktaat
met Banten sloot, geheel werd opgebroken.
Inmiddels had in 1624 de oude Pangeran rijksbestuurder van
Banten het bewind nedergelegd en twee jaren daarna was hij
overleden. Op het verkeer met Batavia hadden deze gebeurte-
nissen een günstigen invloed. Er bestonden wel is waar slechts
onderhandsche betrekkingen, maar bij oogluiking vergunde de
Bantensche regeering aan Chineesche kooplieden den uitvoer van
peper naar Batavia. Evenwel werd de blokkade gehandhaafd,
omdat men geloofde dat de opheffing slechts in het voordeel der
Engelschen zou zijn, en omdat men voor de ontwikkeling van
Batavia niets schadelijker achtte dan de opening van Banten.
Koen, voor de tweede maal als Grouverneur-Generaal opgetreden,
zond echter een gezantschap naar Banten, om den Pangeran Ratoe,
of regeerenden vorst, daarvan kennis te geven; want nu de Engelschen
zieh, afgescheiden van de Nederlanders, te Banten wilden
vestigen, begon hij op het volledig herstel der vriendschappelij-
21