dooden begraven, verzamelde hij de vorsten en hoofden en zwoer
op den Koran een plechtigen eed, dat hij niet zou opbreken
voordat hij öf de stad verdelgd, öf zijne kroon verloren had,en
al wie hem daarin zou weerstreven, bedreigde hij met den dood.
Natuurljjk verhief zieh geen enkele stem tegen ’s vorsten voor-
nemen en werd de belegering met verdubbelde kracht voort-
gezet; maar nadat men de stad drie maanden lang uit vjjf batterijen
beschoten en driemaal met een duizendtal ladders ten koste van
duizenden menschenlevens bestormd had, was men nog even ver
van het doel en bleef de moed der belegerden ongebroken.
Een renegaat uit Majorca, die zieh in het leger derMoslemen
bevond, deed thans den voorslag om een soort van toren te maken
die zieh ver boven den wal der stad verhief, en zoo de stad van
uit de hoogte met zwaar geschut te verpletteren. Dit plan werd
uitgevoerd en de kogels die in groote menigte in de stad werden
geworpen, brachten geduchte schade te weeg. Maar de moed
der belegerden verflauwde niet. Tien duizend man boden zieh
aan om hun leven te wagen om den vijand deze sterkte te ont-
weldigen. De vorst zelf plaatste zieh aan de spits dezer dapperen,
en voerde ze bij het aanbreken van den dag tegen het doorden
vijand opgerichte gevaarte, dat door hen met onstuimigen moed
bestormd en veroverd werd. En ofschoon de Pangeran van Demak
eene versterking van 20,000 man uitgelezen troepen liet aanruk-
ken, keerden zij niet naar de stad terug dan nadat het hun gelukt
was de grootendeels van hout gebouwde sterkte in brand te
steken en te vernielen. De belegerden verloren, volgens Pinto,
6000, maar de belegeraars niet minder dan 40,000 man.
In weerwil zijner ontzettende verliezen wilde de Pangeran van
Demak zijn voornemen niet laten varen. Het gerucht liep dat de
vorst van Pasoeroean zelf zwaar gewond was en dat zijne midde-
len .tot verdediging waren uitgeput. Alles werd dus voorbereid
om een nieuwen storm te beproeven, en men kreeg eenige der
belegerden, die zieh tot verkrijging van levensmiddelen buiten de
muren gewaagd hadden, in handen, welke de Pangeran door foltering
liet noodzaken inlichtingen omtrent den toestand der stad te verschaffen.
Acht hunner lieten zieh ter dood martelen, zonder dat
men iots van hen kon vernemen; maar de negende deed zieh
kennen als een Portugees, die het bevel had gevoerd over de
brigantijn van de vloot van Francisco de Sä welke een storm op
de kust van Jata had geworpen, ') en de eenig overgeblevene
van hare bemanning was. Daar hij zieh slechts uit nood aan de
gebruiken der Siwaieten, onder wie hij leefde, geschikt had,
was hij verrukt land- en geloofsgenooten in het Javaansche leger
te vinden, en gaf natuurlijk de verlangde berichten.
De Pangeran van Demak verzamelde nu een grooten krijgs-
raad, waarin zieh erge oneenigheid openbaarde over de wijze
waarop de bestorming der stad zou beproefd worden. Gedurende
de lange onderhandeling verlangde de Pangeran zieh met een
betelpruim te verkwikken. Zijn beteldoosdrager, een nauw tien-
jarige knaap, zoon van Pate Pondang, regent van Soerabaja, was
zoodanig met zijne aandacht in de gevoerde beraadslagingen
verdiept, dat hij ook op het herhaald bevel des vorsten geen
acht gaf, tot eindelijk een der rijksgrooten hem aan een slip van
zijn kleed trok en op het verlangen zijns meesters opmerkzaam
maakte. De knaap liet zieh op de knie neder, de doos aan den
Pangeran voorhoudende, die hem, met de vraag of hij doof was,
zacht op het hoofd sloeg. Trotsch en , naar de wijze der Javanen,
hoogst prikkelbaar op het punt van eer, voelde de edelknaap zieh
diep gekrenkt *), en door wraakzucht vervoerd greep hij een klein
mes dat hij in den gordel droeg, en stak het den Pangeran plot-
seling in het hart, zoodat hij onder den uitroep „ik sterf“ dood
ter aarde stortte. Groot was de ontsteltenis en schrik der aanwezigen.
De knaap, gevat zijnde, verklaarde dat de eenige reden zijner
euveldaad was, dat de vorst hem als een hond had geslagen.
Hij werd daarop levend gespietst, en in deze wreede straf moesten
ook zijn vader, zijne broeders en al zijne bloedverwanten deelen,
zoodat zijn geheele geslacht verdelgd werd. Het lijk des Pange-
rans werd, op raad van een der Portugeezen, in eene met kalk en
*) Zie boven, blz. 237.
2) »De Javanen,» lezen wij bij de Barros, Dec. IV , liv. I , c. 1 2 , «maken amok
»bij de geringste beleediging en beschouwen de aanraking van hun voorhoofd met de
»hand als den onvergeeflijksten hoon.»