had, hem evenzeer een goede ontvangst en de gereede vervul-
ling zijner wenschen verzekerde. De Commissarissen brachten het
eerst de nieuwe overeenkomst met den Soesoehoenan tot stand,
die reeds den 6ien Januari geteekend werd. Bij dit contract werden
de bovenbedoelde recognitie-gelden afgeschaft en het noor-
delijk deel van Kadoe, een gedeelte van Blora en eenige
Soerakartasche enclaves in de regentschappen Samarang, Sala-
tiga, Demak en Djapara, in ruil voor Malang en Ngantang '),
aan de Nederlandsche regeering afgestaan, die zieh bovendien
verhond de schulden van den Soesoehoenan, ten bedrage van bijna
97,000 Spaansche matten, te betalen, terwijl eindeljjk die vorst
nog de verplichting tot onderhoud van het fort te Bojolali en
van eenige groote gemeenschapswegen door zijn gebied loopende
op zieh nam. Den ICH™ Januari volgde de onderteekening van
een soortgelijk contract met den Prins-Begent van Jogjakarta.
Ook deze overeenkomst hief de betaling der strandgelden op,
schold den Prins de kosten van des Maarschalks expeditie naar
Jogjakarta kwijt, ruilde het Jogjasche gedeelte van Kadoe, de
Jogjasche enclaves in Samarang, Demak en Djapara, de distric-
ten Grobogan, Wiräsari en Selo met de streek die zichvandaar
tot Salatiga uitstrekt, en de regentschappen Djipang (Bädjänegärä)
en Djapan (Mädjäkertä) tegen de Gouvernementslanden om en bij
Bojolali gelegen en het regentschap Galoe 2) , en belastte den
vorst van Jogjakarta met het onderhoud van het fort Klaten en
met even zulke verplichtingen omtrent de groote wegen, als door
Soerakarta waren aangegaan 3).
Ofschoon deze regelingen, uithoofde der spoedig gevolgde terug-
roeping van Daendels, grootendeels onuitgevoerd bleven, zijn zij
toch niet van gewicht ontbloot, omdat, zooals ons later blijken
zal, de Engelsche Landvoogd Baffles de politiek van Daendels
weder opvatte en bij zijne handelingen met betrekking tot de
Javaansche vorsten ten grondslag legde. De vergunning aan den
ouden Sultan van Jogjakarta verleend om den kraton voort-
1) Zie boven, bl. 500. ' °) Vgl. boven, biz. 557.
3) Zie de contracten met Soerakarta en Jogjakarta in Daendels, Org. St. I I . A. S.
n°. 27 en 28.
durend te bewonen, wordt echter algemeen als een fout be-
schouwd, omdat zij dien vorst, welke daardoor in de oogen
der menigte al het prestige van het gezag behield, in de ge-
legenheid stelde om weldra weder zijn invloed tegenover zijn
zoon, den Prins-Begent, te doen gelden| waardoor zij de kiem
werd van een lange reeks van twisten en rampen, die het rijk
van Jogjakarta geteisterd hebben. Maar vooral de handelingen
van den Maarschalk ten opzichte der prinsen Nata Koesoemá en
Nata Di-ning-Bat werpen op zijn karakter een ongunstig licht.
Ofschoon alle grieven tegen hen alleen op de beschuldigingen
van den hun vijandigen Bijksbestuurder rustten en Nata Koesoemá
steeds een vriend der Europeanen geweest was, bleef Daendels
tegen hen met onverzoenlijken haat bezield. Aan den landdrost
van Tjeribon, Waterloo, zond hij eene aanschrijving, waarinhij
de prinsen als de voorname handlangere der Batoe Kentjänä
brandmerkte en, onder opmerking dat het Gouvernement hen
niet openlijk kon ter dood veroordeelen, zieh niet schaamde het
verlangen uit te drukken om te vernemen dat zij niet meer bestanden.
Waterloo verschoof de uitvoering van het gruwelijk
bevel totdat de onverwachte komst van den nieuwen Gouverneur-
Generaal Janssens in Mei 1811 het leven der ten dood gedoemde
prinsen in veiligheid stelde.
Wij moeten thans nog een blik werpen op de administratieve
maatregelen van Daendels, voor zooverre deze op het lot der
inlandsche bevolking van overwegenden invloed waren. Hierbij
treft het ons dat Daendels, hoe revolutionair hij overigens wezen
mocht; de inlandsche bevolking wel voor knevelarij en misbruik
van gezag wilde vrjjwaren, maar haar voor eene verandering
van stelsel niet rijp achtte. Hij dacht er niet aan de contingenten
en gedwongen leverantien af te schaffen, die hij beschouwde
als het eenige aan den maatschappelijken toestand van Java beant-
woordende middel om de bevolking in de kosten van het staats-
beheer te doen bijdragen. De voordeelen moesten dan ook uitslui-
tend komen ten bate van den Souverein, als alleen bevoegd om
de inlanders te b e l a s t e n . Hij erkent ten volle dat de toestand
der Javanen deerniswaardig was en verbetering behoefde, maar