stiger berichten die over den voortgang der opstandelingen en
zelfs over de wankelende trouw der grooten te Djapara zelf
inkwamen. Alleen gaf zij aan den oud-Gouverneur van Ambon,
Antonie Hurdt, den last op zijne terugreis uit de Molukken
te Djapara aan land te gaan, en zieh daar gedurende een paar
maanden met de leiding der zaken te belasten, om aan den
Soesoehoenan, zoo het heette, het bewijs te geven dat zijne belangen
niet uit het oog werden verloren. De rapporten van Hurdt
brachten nu wel langzamerhand de zienswijze der ßegeering aan het
wankelen, maar zij had een schoonschijnenden grond noodig om
hare verandering van taktiek te rechtvaardigen. Dezen vond zij
in het plotseling overlijden van twee der kroonpretendenten, de
Pangerans Mertä Sana en Singä Sari, die aan eene destijds
beerschende dysenterie bezweken. N u, zeide men, was de krijg
geen broederkrijg meer, en zou men slechts den Soesoehoenan tegen
den gemeenen vijand te beschermen hebben. Men verloor dus met
opzet uit het oog, dat de ernstigste pretendent, Pangeran Poe-
ger, nog in leven was en te Mataram ten troon zat. Hurdt werd
nu naar Batavia opontboden, en na zijne aankomst, den öden Juli
1678, werd eene buitengewone vergadering van Gouverneur-Gene-
raal en Raden gehouden, waarin eindeljjk besloten werd alles te
doen wat de beschikbare middelen toelieten om Troena Djaja en
de andere rebellen te verdrijven en uit te roeien en Soesoehoenan
Amangkoe-Rat op den troon zijner vaderen te herstellen. Om
aan dit plan gevolg te kunnen geven, zonder Batavia te zeer te
ontblooten, — want men vreesde steeds het uitbreken van openbare
vijandelijkheden met Banten, dat Troena Djaja sedert lang met
schepen en wapenen ondersteund en de broeders des Soesoehoenan
tegen den bondgenoot der Compagnie opgezet had, — werd
tevens besloten den ridderlijken prins van Soppeng en trouwen bondgenoot
der Nederlanders, Aroe Palakka, met eene schaar van
Boegineezen van Celebes naar Java te doen overkomen, ten
einde in den strijd tegen de verstoorders der rust van, dat eiland
behulpzaam te zijn.
Maar de dreigende stand van zaken liet niet toe de komst der
Boegineesche hulpbenden af te wachten. Men besloot dus de reedB
op Oost-Java aanwezige macht van 600 Europeesche en 300
inlandsche Soldaten al dadelijk met 1400 man, waaronder nog-
maals 600 Europeanen, te versterken. Hurdt werd onder den titel
van Superintendent met het opperbevel dezer expeditie belast. Onder
hem werd de St. Martin tot kommandeur aangesteld. Speel-
man zou de leiders der expeditie met raad en inlichtingen dienen.
Den 278ten Juli 1678 verliet Hurdt Batavia; onder het opzei-
len naar Djapara kreeg hij bericht dat een leger van 20,000 man,
door Troena Djaja afgezonden, tegen Demak en Grobogan in
aantocht was. IJlings liet Hurdt een korps van 332 Europeesche
Soldaten, onder bevel van kapitein Tak, te Demak aan land zetten.
Tak snelde de zwakke bezetting van Grobogan te hulp en
kwam juist in tijds om den aanval der vijanden te helpen kee-
ren, die met groot verlies werden afgeslagen en verstrooid. Nadat
dus het oogenblikkelijk dreigend gevaar was afgekeerd, werd
eindelijk besloten naar de binnenlanden op te rukken en Troena
Djaja in Kediri zelf aan te tasten. De maatregelen voor deze
expeditie, de eerste groote poging der Compagnie om in de nog
zoo weinig bekende binnenlanden van Java door te dringen,
werden door Hurdt met de grootste zorg beraamd. In onderhande-
lingen die inmiddels, van Djapara uit, met de Makassaren in
Oost-Java waren gevoerd, vond hij aanleiding om zijn Secretaris
Bastincq tot Kraeng Galesoeng te zenden, ten einde hem aranes-
tie aan te bieden en hem te bewegen zieh met de Compagnie
tegen Troena Djaja te vereenigen.
Den öden Sept. 1678 van Djapara opgerukt, bereikte Hurdt
met het hoofdkorps na drie dagen Godong '), waar hij inspectie
hield over zijn leger en samentrof met den Soesoehoenan, wiens
troepen meer door talrijkheid dan goede uitrusting uitblonken.
„Het Javaansche leger,“ schreef Hurdt in zijn dagregister, „bezit
weinig schietgeweer, maar veel standaarden, vlaggen en Wimpels“
3). Hier ontving Hurdt ook vredelievende betuigingen van
i) Hardt bij de Jonge, V II. 220, schrijft Gogodon, doch de ligging van Godong in
bet regentschap Demak, 13 palen van Poerwodadi, past zoo volkomen, dat ik niet
twijfeien kan of deze plaats is bedoeld.
3) Hurdt bij de Jonge, t. a. p.